IPPP2/443-361/11-4/KOM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 marca 2011 r. (data wpływu 23 marca 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 28 maja 2011 r. (data wpływu 31 maja 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie środka trwałego, który w dacie jego nabycia został przekazany umową użyczenia osobie trzeciej, prawa do zwrotu podatku naliczonego, korekty podatku naliczonego - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 marca 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie środka trwałego i prawa do zwrotu podatku w terminie 25 dni. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 28 maja 2011 r. (data wpływu 31 maja 2011 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie organu z dnia 19 maja 2011 r. znak IPPP2/443-361/11-2/KOM (skutecznie doręczone 23 maja 2011 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie transportu i handlu. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej aktem notarialnym z dnia 19 stycznia 2011 r. nabył Stację Paliw. Na wszystkie składniki wchodzące w skład ww. środka trwałego została wystawiona w dniu 19 stycznia 2011 r. faktura.

Wnioskodawca prowadzi sprzedaż w zakresie podatku VAT tylko w stawce podstawowej tj.23%. Zakup przedmiotowego środka trwałego był podyktowany planami inwestycyjnymi w zakresie handlu paliwami z perspektywą dochodowości w dłuższym horyzoncie czasowym. W dniu 19 stycznia 2011 r. Stacja Paliw została przekazana umową użyczenia. W dacie nabycia, tj. w deklaracji VAT-7 za miesiąc styczeń 2011 r. Wnioskodawca wystąpił o zwrot podatku VAT w terminie 25 dni wraz ze stosownym wnioskiem. Na podstawie złożonej deklaracji została przeprowadzona kontrola podatkowa, która zakwestionowała prawo podatnika do odliczenia podatku naliczonego z uwagi na "brak związku zakupu stacji paliw ze sprzedażą opodatkowaną".

Rozstrzygnięcia zatem wymaga kwestia, czy podatek naliczony w fakturze i dotyczący przyszłej sprzedaży opodatkowanej i zwolnionej z opodatkowania, może pomniejszyć zgodnie z ustawą z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. z 1993 r. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.) podatek należny w miesiącu, w którym sprzedaż związana z tym zakupem nie jest jeszcze prowadzona. Jeżeli tak, to czy strona nieprowadząca w miesiącu dokonywania rozliczeń sprzedaży opodatkowanej, w rozliczeniu ująć ma cały podatek naliczony.

Fundamentalną cechą podatku od towarów i usług jest jego neutralność. Wyraża się ona w takim konstruowaniu przepisów prawa, aby wartość podatku zapłaconego przez podatnika w cenie kupowanych przez niego towarów i usług, wykorzystywanych do celów działalności opodatkowanej, nie stanowiła dla niego ostatecznego kosztu. W stanie prawnym obecnie obowiązującym, neutralność podatku zapewnić ma instytucja obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu towarów i usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną. Treść tej regulacji nie pozostawia wątpliwości, aby podatnik mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku, zakup musiał pozostawać w związku ze sprzedażą opodatkowaną.

Powstaje jednak pytanie, czy związek ten musi występować w momencie dokonywania zakupów, czy też może on dotyczyć zakupów związanych z przyszłą, dopiero planowaną sprzedażą opodatkowaną.

W ocenie Wnioskodawcy odpowiedź na drugi człon tego pytania powinna być twierdząca, ponieważ możliwość obniżenia podatku należnego o naliczony została ograniczona przez ustawodawcę tylko w czasie. Gdyby przyjąć, że związek między zakupem, a sprzedażą opodatkowaną musi występować już w momencie dokonywania zakupu, to podatnicy dokonujący zakupów inwestycyjnych byliby pozbawieni możliwości obniżenia podatku należnego o naliczony, przy dokonywaniu tych zakupów. Byłoby to zarówno sprzeczne z zasadą neutralności podatku od towarów i usług, jak i naruszałoby zasadę równości opodatkowania (podobny pogląd został wyrażony w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 stycznia 2000 r. I SA/Wr 1854/98. Sąd stwierdził tam, że ustawodawca nie zawarł warunku związku z aktualną sprzedażą opodatkowaną, lecz jedynie wskazał na ramy czasowe odliczenia i na związek ze sprzedażą opodatkowaną. Podobny pogląd o dopuszczalności obniżenia podatku należnego o naliczony przy nabyciu towarów i usług służących dopiero planowanej sprzedaży opodatkowanej jest już utrwalony w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości na tle VI dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EEC).

W orzeczeniu w sprawie 268/83 D.A. Rompelman i E. Rompelman - Van Deelen przeciwko Minister van Financial (opubl. w ECR z 1985 r. nr 2 str. 00655, powołanym w pracy zbiorowej pod red. K. Sachsa: VI Dyrektywa VAT, Warszawa 2003, str. 438-439). Trybunał stwierdził, że zgodnie z zasadą neutralności VAT w zakresie obciążeń podatkowych nakładanych na przedsiębiorstwo, pierwsze wydatki inwestycyjne poniesione w celach i z zamiarem rozpoczęcia działalności należy traktować jako działalność gospodarczą. Jednocześnie niezgodna z tą zasadą byłaby sytuacja, w której działalność ta rozpoczęłaby się dopiero z chwilą faktycznego wykorzystania nieruchomości, to jest z chwilą rozpoczęcia generowania dochodu do opodatkowania. Inna interpretacja prowadziłaby do obciążenia przedsiębiorcy kosztem z tytułu podatku VAT w trakcie prowadzenia działalności gospodarczej, bez przyznania mu prawa do jego odliczenia zgodnie z art. 17 Dyrektywy, prowadziłaby też do arbitralnego rozróżnienia między wydatkami inwestycyjnymi poniesionymi przed faktycznym wykorzystaniem nieruchomości i wydatkami poniesionymi w trakcie jej użytkowania.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca stwierdził, iż w przedmiotowej sprawie US przeprowadził kontrolę podatkową zakończoną w dniu 24 lutego 2011 r. protokołem i decyzją o przedłużeniu 25-dniowego terminu zwrotu podatku. Wnioskodawca podkreśla, że nie jest prowadzone przeciwko niemu żadne postępowanie podatkowe. W dacie nabycia Stacji Paliw Wnioskodawca nie posiadał koncesji na sprzedaż paliw, natomiast biorący do użyczenia taką koncesję posiadał.

Umowa użyczenia datowana jest na 19 stycznia 2011 r., a jej przedmiotem jest większość z zakupionych składników. Wszelkie koszty związane z funkcjonowaniem użyczonych składników ponosi biorący do używania. Czas obowiązywania tej umowy został określony do dnia 18 stycznia 2015 r. Strony umowy są osobami zaliczanymi do I grupy podatkowej w rozumieniu ustawy od spadków i darowizn.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad.1 Odpowiedź na to pytanie powinna być twierdząca, ponieważ możliwość obniżenia podatku należnego o naliczony została ograniczona przez ustawodawcę tylko w czasie.

Ad.2 Tylko zapłata ceny nabycia w całości ma zastosowanie w sytuacji realizacji prawa do zwrotu podatku w terminie 25 dni.

Ad.3 Nie wymaga korekty odliczonego podatku naliczonego z tytułu nabycia Stacji Paliw w związku z przyszłym przekazaniem (użyczeniem) obiektów na rzecz osoby trzeciej sytuacja, gdy w okresie posiadanego prawa do złożenia korekty wystąpi związek ze sprzedażą opodatkowaną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego uznaje się w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie środka trwałego, który w dacie jego nabycia został przekazany umową użyczenia osobie trzeciej, prawa do zwrotu podatku naliczonego, korekty podatku naliczonego za nieprawidłowe,

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie transportu i handlu, opodatkowaną wyłącznie stawką podstawową VAT, tj. 23%. W ramach tej działalności, aktem notarialnym z dnia 19 stycznia 2011 r. nabył Stację Paliw. Zakup przedmiotowego środka trwałego był podyktowany planami inwestycyjnymi w zakresie handlu paliwami z perspektywą dochodowości w dłuższym horyzoncie czasowym, lecz w dacie nabycia Stacji Paliw Wnioskodawca nie posiadał koncesji na sprzedaż paliw.

Na wszystkie składniki wchodzące w skład ww. środka trwałego została wystawiona w dniu 19 stycznia 2011 r. faktura. W dniu nabycia Stacja Paliw została przekazana umową użyczenia, a biorący do użyczenia posiadał koncesję na sprzedaż paliw.

Wszelkie koszty związane z funkcjonowaniem użyczonego środka trwałego ponosi biorący do używania. Czas obowiązywania tej umowy został określony do dnia 18 stycznia 2015 r. Strony umowy są osobami zaliczanymi do I grupy podatkowej w rozumieniu ustawy od spadków i darowizn. W dacie nabycia, tj. w deklaracji VAT-7 za miesiąc styczeń 2011 r. Wnioskodawca wystąpił o zwrot podatku VAT w terminie 25 dni wraz ze stosownym wnioskiem. Na podstawie złożonej deklaracji została przeprowadzona kontrola podatkowa, która zakwestionowała prawo podatnika do odliczenia podatku naliczonego z uwagi na "brak związku zakupu stacji paliw ze sprzedażą opodatkowaną".

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia umowy użyczenia, dlatego też należy odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nie oznaczony na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy - art. 710 Kodeksu cywilnego. Istotnymi cechami tej umowy są zatem dwa elementy: oddanie rzeczy do używania na pewien czas oraz nieodpłatność.

W myśl powołanego wyżej przepisu, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Nadmienić należy, że według art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Natomiast świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, to każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlega opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie. Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte - w przypadku dostawy towarów - w art. 7 ust. 2 i ust. 3 oraz - w przypadku świadczenia usług - w art. 8 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy, nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jako odpłatne świadczenie usług.

Z powyższego wynika, iż aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług muszą być spełnione łącznie dwa warunki, a mianowicie:

* brak związku świadczonych usług z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem,

* istnienie prawa podatnika do odliczenia w całości lub w części podatku naliczonego związanego ze świadczonymi usługami.

Za usługi niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że Wnioskodawca zawierając umowę użyczenia, zobowiązał się zezwolić osobie trzeciej przez czas oznaczony (do 18 stycznia 2015 r.) na bezpłatne używanie Stacji Paliw do celów prowadzenia przez nią działalności. Zainteresowany, choć zakupił środek trwały w związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą (firma transportowo-handlowa), to w tej konkretnej sytuacji był tylko inwestorem (wyłożył całość kwoty i zakupił środek trwały), przy czym sam środek trwały (stacja paliw) nie był i nie jest wykorzystywany przez niego do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zatem, w przedmiotowej sprawie podstawowy warunek wskazany w art. 86 ust. 1 ustawy nie został spełniony, gdyż zakupiona stacja paliw nie służy Wnioskodawcy do wykonywania czynności opodatkowanych. Tak więc w momencie zakupu środka trwałego nie przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej nabycie przedmiotowego środka trwałego.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należy uznać za nieprawidłowe.

Z uwagi na uznanie, iż Wnioskodawca nie posiada prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu zakupu środka trwałego, odstąpiono od odpowiedzi na pytanie nr 2.

Z treści wniosku można wywieść, że po zakończeniu obowiązywania umowy użyczenia dojdzie do zmiany przeznaczenia przedmiotowego środka trwałego, który najpierw wykorzystywany był do wykonywania czynności niezwiązanych z działalnością opodatkowaną Wnioskodawcy, więc podatek VAT naliczony przy jego zakupie nie podlegał odliczeniu, natomiast po zmianie przeznaczenia środek trwały wykorzystywany będzie do wykonywania czynności opodatkowanych. Przeznaczenie środka trwałego do wykonywania czynności opodatkowanych stworzy możliwość odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury VAT dokumentującej jego nabycie, który nie został odliczony w momencie zakupu.

Stosowne regulacje w tym zakresie zawierają przepisy art. 91 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy o VAT, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-9, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11, dla zakończonego roku podatkowego. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli różnica między proporcją odliczenia określoną w art. 90 ust. 4a proporcją określoną w zdaniu poprzednim nie przekracza 2 punktów procentowych.

Zgodnie z art. 91 ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym, są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat a w przypadku nieruchomości - w ciągu 10 lat, licząc począwszy od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości - jednej dziesiątej, kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Stosownie do art. 91 ust. 3 ustawy o VAT, korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty.

Zgodnie z ust. 4 powyższego artykułu, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów, o których mowa w ust. 2, uważa się, że towary te są nadal używane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

Według ust. 5 wskazanego przepisu, korekta po sprzedaży, o której mowa w ust. 4, powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż.

Zgodnie z art. 91 ust. 7 cyt. ustawy, zasady dokonywania korekt, określone w ust. 1-5 tego artykułu stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się to prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Przy czym w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty - ust. 7a.

W świetle powołanych wyżej regulacji, wykorzystywanie przez Wnioskodawcę środka trwałego do czynności niezwiązanych z działalnością opodatkowaną (bezpłatne użyczenie), a następnie wykorzystywanie tego środka trwałego do wykonywania czynności opodatkowanych (działalność gospodarcza) powoduje konieczność dokonania korekty na podstawie art. 91 ust. 7 cyt. ustawy. Mamy bowiem do czynienia z sytuacją wskazaną w tym przepisie, kiedy to Wnioskodawca nie miał prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego i nie dokonał odliczenia, a następnie zmieniło się to prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W przypadku obiektu zaliczonego do środków trwałych o wartości początkowej przekraczającej 15.000 zł i będącego nieruchomością, Wnioskodawca będzie posiadał prawo do dokonania korekty podatku naliczonego. Prawo to będzie mu przysługiwało w przypadku wykorzystywania środka trwałego do wykonywania czynności opodatkowanych, zatem w sytuacji, gdy nastąpi zmiana przeznaczenia tego środka trwałego.

Zatem, Wnioskodawca będzie uprawniony do częściowego odliczenia podatku naliczonego, w wysokości 1/10 kwoty podatku, za każdy rok, w którym przedmiotowy środek trwały będzie wykorzystywany do czynności opodatkowanych. Prawo to Zainteresowanemu będzie przysługiwało w ciągu 10 lat, licząc od roku w którym stacja paliw została oddana do użytkowania. Z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca w 2011 r. nabył i jednocześnie oddał w użytkowanie przedmiotowy środek trwały, to ostatnim okresem 10-letniej korekty będzie styczeń 2021 r.

Tak więc stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C.Skłodowskiej, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-ego Maja 10, 09-402 Płock.