IPPP2-443-351/11-6/IZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 4 marca 2011 r. (data wpływu 21 marca 2011 r.), uzupełniony pismem z dnia 18 marca 2011 r. (data wpływu 21 marca 2011 r.), uzupełnionym na wezwanie tut. Organu pismem z dnia 24 czerwca 2011 r. (data wpływu 1 lipca 2011 r.). o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie

* zastosowania zwolnienia z podatku dla archeologicznych ratowniczych badań wykopaliskowych oraz opracowania wyników badań" a także prawidłowości wystawienia faktury - jest prawidłowe

* w zakresie zastosowania w 2011 r. zwolnienia od podatku dla usług wymienionych w załączniku nr 4 do ustawy, obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r. - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 marca 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania archeologicznych ratowniczych badań wykopaliskowych, opracowania wyników badań, prawidłowości wystawienia faktury oraz zastosowania w 2011 r. zwolnienia od podatku dla usług wymienionych w załączniku nr 4 do ustawy, obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Uniwersytet wykonuje prace archeologiczne na trasie budowy drogi ekspresowej na odcinkach.... oraz na trasie budowy obwodnicy T., w oparciu o umowy z dnia 7 lipca 2010 r., zwolnione do 31 grudnia 2010 r. z podatku VAT na podstawie załącznika nr 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) jako usługa z zakresu kultury. Obecnie także te umowy są wykonywane. Wyciąg z treści umów przedstawiono poniżej, w szczególności ze względu na istotne dla rozstrzygnięcia sprawy zakresy przedmiotowe i podmiotowe obydwu umów.

W dniu 7 lipca 2010 r. w W. pomiędzy Skarbem Państwa - Generalnym Dyrektorem Dróg Krajowych i Autostrad reprezentowanym przez Dyrektora Oddziału z siedzibą w L., zwaną w dalszej treści Zamawiającym, a Konsorcjum firm:

została zawarta umowa o następującej treści (poniżej wyciąg z umowy):

§ 1. Przedmiot umowy

§ 2. Prawa i obowiązki stron umowy

§ 3. Termin wykonania przedmiotu umowy

§ 4. Wynagrodzenie

Strony ustalają maksymalne wynagrodzenie za wykonanie przedmiotu umowy w wysokości.....netto + podatek VAT zwolniony %.

§ 5. Zmiana umowy

§ 6. Odbiór przedmiotu umowy i płatności

§ 7. Kary umowne i odszkodowania

A. Zamawiający zobowiązany jest do zapłacenia kary umownej Wykonawcy z tytułu: rozwiązania umowy z przyczyn zależnych tylko od Zamawiającego, innych niż wymienione w ust. 2 niniejszego paragrafu, w wysokości 10 % wynagrodzenia netto, o którym mowa w § 4 ust. 1 Umowy.

B. Wykonawca zobowiązany jest do zapłacenia kar umownych z tytułu:

Poprzednią umowę zawarto w dniu 2 grudnia 2009 r. L., pomiędzy Generalną Dyrekcją Dróg Krajowych i Autostrad Oddział w L., a Konsorcjum: Lider: Uniwersytet, utworzony na podstawie Dekretu Polskiego Komitetu z dnia 23 października 1944 r. o utworzeniu Uniwersytetu (Dz. U. z dnia 23 października 1944 r. Nr 9, poz. 42)

Członek konsorcjum: A. Piotr Marian P., wpisany do ewidencji działalności gospodarczej prowadzonej przez Wójta Gminy reprezentowanym przez Lidera Konsorcjum Uniwersytet, w imieniu którego działają:

zwanym dalej "Wykonawcą", o następującej treści (wyciąg):

§ 1. Przedmiot umowy

94 - 90 neolit KPL wczesna epoka brązu nowożytność ślad osadniczy 23 ary

94-90 pradzieje ślad osadniczy 18 arów

94 - 90 neolit KPL nowożytność osada 40 arów

94-90 pradzieje nowożytność 4 ary 5Ł. 7/89

94 - 90 wczesna epoka żelaza wczesne średniowiecze nowożytność osada 50 arów

95 - 90 nieokreślona kurhan 10 arów

RAZEM

170 arów

§ 2. Prawa i obowiązki stron umowy.

Z dniem 1 stycznia 2011 r. został uchylony art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług wraz z wynikającym z tego przepisu załącznikiem nr 4 do ustawy, w którym wymienione były usługi zwolnione z VAT-u. W usługach tych mieściły się usługi związane z kulturą. Aktualnie przepis ten nie obowiązuje. Jednak z dniem 1 stycznia 2011 r. wprowadzone zostały do art. 43 ww. ustawy pkt 17- 41. Biorąc pod uwagę fakt, że przepis art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) ustawy, wprowadzony został z tym samym dniem, z którym przestał obowiązywać dotychczasowy przepis art. 43 ust. 1 pkt 1, można domniemywać, że zamysłem ustawodawcy było przeniesienie dotychczasowych zapisów ww. przepisu i Załącznika nr 4 do art. 43 ust. 1 pkt 17-41.

W uzupełnieniu do złożonego wniosku z dnia 24 czerwca 2011 r. Strona wskazała, iż jest podmiotem w pewnym zakresie swej działalności uznanym na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym na podstawie ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, a także jednocześnie podmiotem prawa publicznego.

Artykuł 2 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej tylko przykładowo wymienia formy organizacyjne działalności kulturalnej poprzez użycie sformułowania "w szczególności". Jednym z podstawowych zadań uczelni wyższej jest upowszechnianie i pomnażanie kultury narodowej - art. 13 ust. 1 pkt 5 ustawy z 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym.

Uniwersytet jest także bez wątpienia podmiotem prawa publicznego, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

Na gruncie prawa wspólnotowego i orzecznictwa ETS należy uznać za słuszne stanowisko, iż państwowej szkole wyższej można przypisać przymiot podmiotu prawa publicznego (tak m.in. wyrok WSA we Wrocławiu z 26 marca 2010 r., I SA/Wr 157/10). Sytuację uczelni publicznych reguluje ustawa z 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 164, poz. 1365 z późn. zm.). Zgodnie z art. 18 tej ustawy, utworzenie uczelni publicznej, jej likwidacja, zmiana nazwy oraz połączenie z inną uczelnią publiczną następuje w drodze ustawy. Nadzór nad uczelnią publiczną sprawuje właściwy minister. Uczelnie publiczne posiadają osobowość prawną (art. 12 ww. ustawy). Uczelnia publiczna to uczelnia utworzona przez państwo reprezentowane przez właściwy organ władzy lub administracji publicznej.

Dodatkowo należy wskazać, iż w ocenie Urzędu Zamówień Publicznych, do "podmiotów prawa publicznego" należy również zaliczyć państwowe szkoły wyższe. Obecnie obowiązującym załącznikiem wymieniającym podmioty prawa publicznego w poszczególnych krajach dla wszystkich trzech dyrektyw jest załącznik nr 1 do Dyrektywy 93/37/EWG dotyczącej koordynacji procedur w zakresie udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane. Lista "podmiotów prawa publicznego" dla Polski została dodana do wyżej wymienionego załącznika w Traktacie o Przystąpieniu Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej Dz. U. z 2004 r. Nr 90 poz. 864).

Głównym celem Wnioskodawcy nie jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Zgodnie bowiem z art. 13 ust. 1 ustawy z 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym podstawowymi zadaniami uczelni, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, są:

Uniwersytet nie osiąga w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację łub doskonalenie świadczonych usług, a więc wnioskodawca spełnia przesłankę zastosowania powyżej wymienionego zwolnienia określoną w art. 43 ust. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Zwolnienie dla usług dotyczących kultury stosuje się pod warunkiem, że podmioty wykonujące czynności, o których mowa, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Uniwersytet realizując wskazane usługi spełnia także warunek skorzystania z wyżej wymienionego zwolnienia określony w art. 43 ust. 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług tj. realizowane umowy nie dotyczą:

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że nie jest wpisany do rejestru instytucji kultury.

Strona wskazała również, iż w Jej ocenie wyczerpująco przedstawiła stan faktyczny sprawy poprzez wskazanie treści umowy na podstawie której dokonuje czynności. Zdaniem wnioskodawcy treść wykonywanej umowy w sposób najpełniejszy odzwierciedla stan faktyczny sprawy i skrótowe opisanie realizowanej umowy nie spełniałoby w pełni wymogu i założenia przewidzianego przez przepisy prawa dotyczące wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego.

Stan faktyczny sprawy najlepiej oddaje treść umowy, są w niej zawarte wszystkie istotne elementy stanu faktycznego sprawy niezbędne aby rozstrzygnąć wniosek strony o wydanie interpretacji.

Wskazane w wezwaniu pytanie jakie usługi Wnioskodawca realizuje na rzecz kontrahentów na podstawie umów wynika z treści umów i żadne inne okoliczności pozaumowne tego nie modyfikują. Gdyby zaś tak było wnioskodawca przytoczyłby je we wniosku o wydanie interpretacji.

Zgodnie z rzeczywistością oraz umowami Wnioskodawca realizuje następujące usługi:

Szczegółowe czynności wchodzące w zakres wykonania umowy to:

Tak więc, Uniwersytet jako podmiot prawa publicznego odpłatnie wykonuje usługi w zakresie wykonania archeologicznych ratowniczych badań wykopaliskowych wraz opracowaniem wyników badań i ich przekazaniem zamawiającemu.

Stan faktyczny sprawy jest najpełniej oddany w treści umów wskazanych we wniosku o wydanie interpretacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Stanowisko Wnioskodawcy

Obecnie Uniwersytet wykonując prace archeologiczne na trasie budowy ekspresowej na odcinkach... oraz na trasie budowy obwodnicy T., w oparciu o umowy z dnia 2 grudnia 2009 r. oraz z dnia 7 lipca 2010 r. zwolnione do 31 grudnia 2010 r. z podatku VAT na podstawie załącznika nr 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) traktuje swoje czynności jako usługi z zakresu kultury korzystające ze zwolnienia w podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) tzn. jako usługa kulturalna świadczona przez podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną.

Uniwersytet nie osiąga w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług, a więc wnioskodawca spełnia przesłankę zastosowania powyżej wymienionego zwolnienia, określoną w art. 43 ust. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Zwolnienie dla usług dotyczących kultury stosuje się pod warunkiem, że podmioty wykonujące czynności, o których mowa, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Uniwersytet realizując wskazane umowy spełnia także warunek skorzystania z wyżej wymienionego zwolnienia określony w art. 43 ust. 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, tj. realizowane umowy nie dotyczą:

Treść umów wskazuje także na fakt, iż na skorzystaniu ze zwolnienia nie stoi na przeszkodzie treść art. 43 ust. 17 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Z dniem 1 stycznia 2011 r. został uchylony art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług wraz z wynikającym z tego przepisu załącznikiem nr 4 do ustawy, w którym wymienione były usługi zwolnione z VAT-u. W usługach tych mieściły się usługi związane z kulturą. Aktualnie przepis ten nie obowiązuje. Jednak z dniem 1 stycznia 2011 r. wprowadzone zostały do art. 43 ww. ustawy pkt 17 - 41. Biorąc pod uwagę fakt, że przepis art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) ustawy, wprowadzony został z tym samym dniem, z którym przestał obowiązywać dotychczasowy przepis art. 43 ust. 1 pkt 1, można domniemywać, że zamysłem ustawodawcy było przeniesienie dotychczasowych zapisów ww. przepisu i Załącznika nr 4 do art. 43 ust. 1 pkt 17-41.

W uzupełnieniu własnego stanowiska z dnia 18 marca 2011 r. Strona wskazała, iż;

Ad. 1

Uniwersytet realizując umowy z dnia 2 grudnia 2009 r. oraz z dnia 7 lipca 2010 r., tj. realizując usługi archeologicznych ratowniczych badań wykopaliskowych w ramach budowy drogi ekspresowej oraz opracowanie wyników badań w formie tekstowej papierowej i elektronicznej nadal korzysta ze zwolnienia w podatku VAT jako świadczący usługę z zakresu kultury o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.). Dotyczy to pełnego zakresu realizacji wyżej wymienionych umów.

Ad 2

Uniwersytet realizując umowy z dnia 2 grudnia 2009 r. oraz z dnia 7 lipca 2010 r., tj. realizując usługi archeologicznych ratowniczych badań wykopaliskowych oraz opracowanie wyników badań, o których mowa powyżej (zwanych opracowaniem wyników) w formie tekstowej papierowej i elektronicznej świadczy usługi z zakresu kultury.

Ad 3

Usługi z zakresu kultury dotychczas zwolnione z VAT na podstawie załącznika nr 4 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług nadal korzystają ze zwolnienia lecz na podstawie ustawy o VAT.

Ad 5

Uniwersytet powinien od 1 stycznia 2011 r. wystawiać tak jak dotychczas faktury zawierające adnotację VAT zwolniony realizując umowy z dnia 2 grudnia 2009 r. oraz z dnia 7 lipca 2010 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie pytania nr 1, 2, 5 uznaje się za prawidłowe, natomiast stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 uznaje się za nieprawidłowe.

W tym miejscu wskazać należy, iż w zakresie pytania nr 4 przedstawionego w niniejszym wniosku wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Ze złożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawca, na podstawie zawartych umów realizuje następujące usługi:

Szczegółowe czynności wchodzące w zakres wykonania umowy to:

Podatnik wskazał ponadto, iż nie osiąga w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług,

Strona ma wątpliwość czy usługi w zakresie kultury korzystające ze zwolnienia z podatku do końca 2010 r. objęte są nadal zwolnieniem w 2011 r..

Do dnia 31 grudnia 2010 r. obowiązywał art. 8 ust. 3 ustawy, który stanowił, iż usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119

Świadczenie niektórych usług związanych z kulturą, w tym, sklasyfikowanych pod symbolem PKWiU 92.52 usług muzealnictwa i ochrony zabytków korzystało ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy, w związku z poz. 11 załącznika nr 4 do ustawy.

Od dnia 1 stycznia 2011 r. ustawą z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476) na mocy art. 1 pkt 8 lit. a), uchylono art. 43 ust. 1 pkt 1, który stanowił, iż zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22 %, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Artykuł 146a pkt 1 ustawy stanowi, iż w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23 %.

Ponadto ustawodawca przewidział obniżone stawki oraz zwolnienia od podatku dla dostaw niektórych towarów i świadczenia niektórych usług oraz określił warunki stosowania obniżonych stawek i zwolnień.

I tak, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a), nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a), stosuje się, pod warunkiem, że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług (art. 43 ust. 18 ustawy).

Stosownie do zapisu art. 43 ust. 19 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do:

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych oraz opisu sprawy należy stwierdzić, że kluczową rolę w przedmiotowej sprawie odgrywa przepis art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy. Z przepisu tego jednoznacznie wynika, iż zwolnione są od podatku VAT usługi wykonywane przez podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru kultury, bądź indywidualnych twórców i artystów wykonawców, wynagradzane w formie honorariów.

Dyrektywa 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347, str. 1), z brzmieniem której zgodne muszą być przepisy polskiej ustawy o VAT, przewiduje zwolnienia dla usług kulturalnych, stwierdzając w art. 132 ust. 1 lit. n), ze zwolnieniu z podatku podlega świadczenie niektórych usług kulturalnych, a także dostawa towarów ściśle z nimi związanych, przez podmioty prawa publicznego lub inne instytucje kulturalne uznane przez dane państwo członkowskie.

Wynika zatem z tego, że ustawodawca europejski dał państwom członkowskim możliwość określenia, które podmioty niebędace podmiotami prawa publicznego, świadczące usługi kulturalne, będą mogły korzystać ze zwolnienia z VAT.

Polski ustawodawca zwalnia od podatku usługi kulturalne świadczone przez dwie grupy podmiotów, określone w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT.

Warunkiem zastosowania tego zwolnienia jest spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym dotyczącej rodzaju świadczonych usług (kulturalnych), ale także przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy.

Do pierwszej grupy można zaliczyć podmiot który jest:

* podmiotem prawa publicznego, który na podstawie definicji zawartej w artykule 1 Dyrektywy 2004/18/WE, oznacza każdy podmiot:

* ustanowiony w szczególnym celu zaspokajania potrzeb w interesie ogólnym, które nie ma charakteru przemysłowego ani handlowego,

* posiadający osobowość prawną oraz

* finansowany w przeważającej części przez państwo, jednostki samorządu terytorialnego lub inne podmioty prawa publicznego; albo taki, którego zarząd podlega nadzorowi ze strony tych podmiotów; albo taki, w którym ponad połowa członków organu administrującego, zarządzającego lub nadzorczego została wyznaczona przez państwo, jednostki samorządu terytorialnego lub inne podmioty prawa publicznego,

* lub innym podmiotem uznanym na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym,

* lub podmiotem wpisany do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

W świetle powyższego nie można zgodzić się z poglądem Wnioskodawcy, iż usługi w zakresie kultury zwolnione z podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., tj. usługi wymienione w poz. 11 załącznika nr 4 do ustawy, nadal korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Usługi te bowiem korzystają ze zwolnienia od 1 stycznia 2011 r., jedynie wówczas, gdy świadczone są przez podmioty wyraźnie określone w dyspozycji art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, tj. przez podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury bądź indywidualnych twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Tym stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie uznać należy za nieprawidłowe.

Z uwagi na odesłanie przez ustawodawcę do odrębnych przepisów przyjąć należy, że w przypadku gdy przepis prawa uzna dany podmiot za instytucję o charakterze kulturalnym i podmiot ten będzie świadczył usługi kulturalne na warunkach określonych w przepisie, zastosowanie będzie miało przedmiotowe zwolnienie. Należy przy tym zauważyć, że usługi kulturalne świadczone przez podmioty wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) są zwolnione od podatku VAT pod warunkiem, że podmioty te nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuacje lub doskonalenie świadczonych usług (art. 43 ust. 18 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 7 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 164, poz. 1365 z późn. zm.), uczelnia może prowadzić działalność gospodarczą wyodrębnioną organizacyjnie i finansowo od działalności, o której mowa w art. 13 i 14, w zakresie i formach określonych w statucie.

W myśl art. 13 ust. 1 pkt 5 ustawy prawo o szkolnictwie wyższym podstawowymi zadaniami uczelni, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, są:

Stosownie do zapisu art. 12 ww. ustawy, uczelnia ma osobowość prawną.

Zgodnie z art. 15 powyższej ustawy, władze publiczne, na zasadach określonych w ustawie, zapewniają uczelniom publicznym środki finansowe niezbędne do wykonywania ich zadań oraz udzielają pomocy uczelniom niepublicznym w zakresie i formach określonych w ustawie. Natomiast zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy prawo o szkolnictwie wyższym, utworzenie publicznej uczelni akademickiej, jej likwidacja, zmiana nazwy oraz połączenie z inną uczelnią publiczną następują w drodze ustawy.

Dokonując analizy opisu stanu faktycznego w kontekście wyżej powołanych przepisów stwierdzić należy, iż Wnioskodawcy, będącego uczelnią wyższą, można przypisać przymiot podmiotu prawa publicznego, o którym mowa w wyżej powołanym art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) ustawy.

W następnej kolejności należy zbadać, czy usługi świadczone przez Wnioskodawcę, wypełniają przesłankę przedmiotową do zastosowania zwolnienia. Jak wynika z wyżej przytoczonego art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT, zwalnia się z podatku usługi kulturalne (...).

Ustawa o VAT nie podaje definicji pojęcia "usług kulturalnych". Jego znaczenie należy zatem ustalić w oparciu o dostępne metody wykładni. W prawie podatkowym pierwszorzędne znaczenie ma wykładnia językowa. Zatem zgodnie z jej regułami, odnosząc się do znaczenia terminu "usługi kulturalne" w języku potocznym, możemy stwierdzić, iż pod pojęciem tym kryją się usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury itp. Natomiast kultura to "całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości; wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności. Kultura dzieli się na: materialną, której zakres pokrywa się z pojęciem cywilizacja, i duchową - ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, nauki, moralności funkcjonujących w postaci dzieł artystycznych, wierzeń, obyczajów, a także uznanych wartości, takich jak: prawda, sprawiedliwość, wolność, równość itp. (Roman Smolski, Marek Smolski, Elżbieta Helena Stadtműller "Słownik Encyklopedyczny Edukacja Obywatelska" Wydawnictwo Europa, Warszawa 1999). Encyklopedia Popularna w haśle "kultura" podaje, że jest to "całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów, przekazywany z pokolenia na pokolenie; w skład tak pojętej kultury wchodzą nie tylko wytwory materialne i instytucje społeczne, ale także zasady współżycia społecznego, sposoby postępowania, wzory, kryteria ocen estetycznych i moralnych przyjęte w danej zbiorowości i wyznaczające obowiązujące zachowania" (Encyklopedia Popularna PWN, Wydanie XV, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1982). Zgodnie z internetowym Słownikiem języka polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN SA (http://sjp.pwn.pl/), kultura oznacza "materialną i umysłową działalność społeczeństw oraz jej wytwory". Przez potoczne rozumienie pojęcia "kultura" możemy zatem uznać całokształt wytworów materialnych i umysłowych społeczności. Takie rozumienie pojęcia "kultura" ma jednak niewielkie znaczenie praktyczne, a już w szczególności nie spełni swojej funkcji w procesie interpretacji prawa podatkowego. Zgodnie zatem z regułami wykładni prawa, w sytuacji gdy wykładnia językowa nie przynosi oczekiwanych rezultatów, wskazanym jest sięgniecie do wykładni systemowej oraz funkcjonalnej. Wykładnia systemowa pozwala nam na ustalenie zakresu rozumienia pojęcia w znaczeniu w jakim posługują się nim inne akty prawne należące do systemu prawa (wykładnia systemowa zewnętrzna). W tym celu należy sięgnąć do ustaw wprost lub pośrednio odnoszących się do działalności prowadzonej w sferze kulturalnej, tj. ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. (tekst jedn. Dz. U. z 2001 r. Nr 13, poz. 123 z późn. zm.). Co prawda Wnioskodawca wskazał, iż nie jest podmiotem wpisanym do rejestru kultury, utworzonego na podstawie wyżej powołanej ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, lecz w ocenie tut. Organu definicja działalności kulturalnej zawarta w tej ustawie, traktowana jako element systemowej łącznie z wykładnią językową pozwoli na sprecyzowanie terminu - usługi kulturalne - na potrzeby niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, działalność kulturalna w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury. W myśl art. 3 ust. 2 ww. ustawy, działalność kulturalna określona w art. 1 ust. 1 nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu odrębnych przepisów.

Reasumując, za usługi kulturalne możemy uznać usługi niewchodzące w zakres działalności gospodarczej w rozumieniu innych przepisów, polegające na upowszechnianiu i ochronie kultury, przez którą należy rozumieć naturalne i kulturalne dziedzictwo ludzkości o charakterze materialnym i niematerialnym, w szczególności w zakresie historii, nauki i sztuki.

W świetle powyższych rozważań, świadczone przez Wnioskodawcę usługi archeologicznych ratowniczych badań wykopaliskowych oraz opracowania wyników tych badań można uznać za usługi kulturalne w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT, tym samym uznając stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie za prawidłowe. Dokonując zatem oceny przedstawionego stanu faktycznego w kontekście wyżej powołanych przepisów stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie spełnione zostały zarówno przesłanki o charakterze podmiotowym jak i przedmiotowym określone w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) ustawy, uzasadniające zastosowanie zwolnienia od podatku dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług archeologicznych ratowniczych badań wykopaliskowych oraz opracowania wyników tych badań. Zatem za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, iż przedmiotowe usługi korzystają od dnia 1 stycznia 2011 r. ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz ar. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W świetle powyższego zgodzić należy się z Wnioskodawca, iż faktury wystawiane po dniu 1 stycznia 2011 r., dokumentujące wyświadczenie przedmiotowych usług, winny zawierać adnotację o zwolnieniu tych usług z podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.