IPPP2/443-35/14-2/KBr

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony - przedstawione we wniosku z dnia 14 stycznia 2014 r. (data wpływu 15 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku uwzględnienia w remanencie likwidacyjnym utraconego środka trwałego oraz obowiązku dokonania korekty podatku VAT odliczonego przy jego wytworzeniu - jest prawidłowe.

W dniu 15 stycznia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku uwzględnienia w remanencie likwidacyjnym utraconego środka trwałego oraz obowiązku dokonania korekty podatku VAT odliczonego przy jego wytworzeniu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jako czynny podatnik prowadzący działalność gospodarczą rozpoczął w roku 2001 budowę jednostki morskiej umożliwiającej prowadzenie, zgodnie z posiadanym wpisem do ewidencji działalności gospodarczej usług transportu wodnego dla ludności, czyli rejsów zarobkowych.

Posiadając stosowne umiejętności oraz uprawnienia (Wnioskodawca jest kapitanem jachtowym, kapitanem motorowodnym oraz mechanikiem statkowym) postanowił zakupiony kadłub jednostki morskiej - zabudować systemem gospodarczym dla potrzeb stworzenia środka trwałego mającego służyć opodatkowanej działalności gospodarczej.

Budowę tę Wnioskodawca wykonywał w latach 2001 - 2009, a materiały dla powyższej zabudowy kupowane były w miarę potrzeb i wraz z czynionymi zakupami - od kupowanego materiału odliczany był podatek VAT.

Jednostka budowana była pod pełnym nadzorem inspektora, kapitana J. M., który w roku 2009 wystawił jednostce wszelkie niezbędne dokumenty umożliwiające jej żeglugę morską.

Od roku 2009 do 2013 Wnioskodawca posiadał zawieszoną działalność gospodarczą a zbudowana jednostka nie była w tym czasie wykorzystywana do żadnych celów związanych z działalnością zarobkową.

W dniu 15 września 2013 r. w godzinach wieczornych podczas próbnego rejsu, na skutek zmniejszającej się widoczności i pogarszającej się pogody prowadzona przez Wnioskodawcę jednostka - uderzyła w skały i zaczęła szybko nabierać wody. Jednocześnie przedostająca się do wnętrza jednostki woda spowodowała zwarcie w wewnętrznym układzie zasilania, na skutek czego przestała działać m.in. radiostacja pokładowa i brak było możliwości wezwania pomocy.

Warunki w miejscu utracenia jednostki uniemożliwiły jakąkolwiek jej akcję poszukiwawczą ze względu na głębokość wody dochodzącą do 60 metrów, lokalne prądy morskie oraz znajomość jedynie orientacyjnej pozycji utracenia jednostki.

Jednostka po jej zatonięciu została wyrejestrowana z rejestru jednostek morskich a powyższe zdarzenia zostało udokumentowane stosownymi dokumentami wyrejestrowania jednostki.

W związku z powyższym zdarzeniem spisany został przez Wnioskodawcę dokument kasacji środka trwałego oraz w dokumentach firmowych zamieszczony został protokół likwidacyjny jednostki.

W grudniu 2013 r. Wnioskodawca zlikwidował działalność gospodarczą i zgodnie z art. 14 ust. 5 ustawy o VAT - jest zobowiązany do złożenia remanentu likwidacyjnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy po sporządzeniu remanentu likwidacyjnego z natury (na podstawie art. 14 ust. 5 ustawy o VAT) Wnioskodawca będzie zobowiązany do dokonania korekty podatku VAT odliczanego przy zakupie materiałów służących do budowy ww. jednostki, która zatonęła.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Budowa powyższego środka trwałego wykonywana była przez Wnioskodawcę osobiście w latach 2001 - 2009 i w okresie tym od materiałów nabywanych na potrzeby wytworzenia ww. środka trwałego - odliczany był podatek VAT, przy czym podatek ten odliczany był sukcesywnie w miarę kupowanego materiału służącego do zabudowy jednostki a nie jednorazowo po jej ukończeniu.

Zdaniem Wnioskodawcy fakt wystąpienia utraty budowanego środka trwałego, nie pozbawia Wnioskodawcy jako podatnika prawa do odliczania podatku naliczonego związanego z wytworzeniem ww. środka trwałego, ponieważ w treści art. 91 ustawy o VAT utrata lub zużycie środków trwałych nie zostały wymienione jako przesłanki powodujące obowiązek dokonania korekty podatku naliczonego.

Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 17 lutego 2009 r. (IPPP2/443-1737/08-2/ASi) oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy (ITPP1/443-361/13/KM), gdzie czytamy, iż w przepisach art. 91 ustawy o VAT, utrata lub zużycie środków trwałych nie zostało wymienione jako przesłanki powodujące powstanie obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego".

Ponadto w przedmiotowej sprawie należy odwołać się także do orzeczenia Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (obecnie Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej) z dnia 15 stycznia 1998 r. w sprawie C-37/95 pomiędzy państwem belgijskim a Ghent Coal Terminal NV, w którym to orzeczeniu Trybunał stwierdził (odwołując się do zasady neutralności podatku VAT), że w sytuacji, kiedy nabycie towarów i usług zostało poczynione z zamiarem ich wykorzystania do działalności opodatkowanej ale z powodów pozostających poza kontrolą podatnika, nie wykorzystał on nabytych towarów i usług w prowadzeniu tej działalności prawo podatnika do odliczenia podatku VAT zostaje zachowane.

Biorąc pod uwagę przedstawiony powyżej stan faktyczny oraz treść przepisu art. 91 ustawy o VAT należy stwierdzić także, iż ustawa o podatku od towarów i usług przewiduje metodę bieżącego odliczania podatku naliczonego.

Fakt późniejszego wystąpienia zdarzenia losowego jakim jest zniszczenie lub utrata towaru nie pozbawia podatnika prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem lub wytworzeniem tego towaru.

Należy zaznaczyć, że dla celów dowodowych fakt wystąpienia powyższego zdarzenia losowego (tekst jedn.: utracenie zbudowanego środka trwałego) został przeze Wnioskodawcę maksymalnie właściwie i należycie udokumentowany.

Utracona jednostka w momencie jej utraty nie zmieniła swego przeznaczenia - nie została wprowadzona do obrotu handlowego a tracąc ją przez jej nieszczęśliwe zatopienie Wnioskodawca nie uzyskał przychodu podlegającemu opodatkowaniu.

Dodatkowo w przedmiotowej sprawie należy stwierdzić, że jeżeli w momencie budowy owej jednostki Wnioskodawcy jako podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. gdy towar został wytworzony z przeznaczeniem do wykonywania działalności gospodarczej to prawo to nie ulega zmianie na skutek nieszczęśliwego utracenia jednostki. Przemawia za tym ogólna zasada wynikająca z art. 86 ust. 1 ustawy, w myśl której podatek od towarów i usług jest podatkiem neutralnym dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą.

Owa "neutralność podatku" oznacza w opinii Wnioskodawcy fakt, że w przypadku zniszczenia środka trwałego (a tym jest jego zatonięcie) i wykreślenie środka trwałego z ewidencji (poprzez przeprowadzenie dokumentacji jego likwidacji), Wnioskodawca zachowuje nadal prawo do dokonanych wcześniej odliczeń podatku naliczonego od wcześniej dokonanych przy zakupie części i akcesoriów do budowanej jednostki, mimo, że środek ten ewidentnie przestał służyć działalności opodatkowanej z powodu jego całkowitego utracenia.

Mając zatem na uwadze powyższe przepisy, Wnioskodawca nie ma obowiązku korygowania podatku naliczonego (odliczonego przy wytworzeniu omawianej jednostki pływającej) w związku z jej utraceniem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku:

W myśl art. 14 ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w art. 15, będący osobą fizyczną nie wykonywał czynności podlegających opodatkowaniu co najmniej przez 10 miesięcy. Nie dotyczy to podatników, którzy zawiesili wykonywanie działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Przepisy ust. 1 i 3 stosuje się do towarów, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego - art. 14 ust. 4 ustawy.

Stosownie do art. 14 ust. 5 ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 3, podatnicy są obowiązani sporządzić spis z natury towarów na dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, zwany dalej "spisem z natury". Podatnicy są obowiązani załączyć informację o dokonanym spisie z natury, o ustalonej na jego podstawie wartości i o kwocie podatku należnego, do deklaracji podatkowej składanej za okres obejmujący dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 14 ust. 6 ustawy, obowiązek podatkowy w przypadku, o którym mowa w ust. 1, powstaje w dniu rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

Według art. 14 ust. 8 ustawy, podstawą opodatkowania jest wartość towarów podlegających spisowi z natury, ustalona zgodnie z art. 29a ust. 10.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca jako czynny podatnik prowadzący działalność gospodarczą rozpoczął w roku 2001 budowę jednostki morskiej umożliwiającej prowadzenie, zgodnie z posiadanym wpisem do ewidencji działalności gospodarczej usług transportu wodnego dla ludności czyli rejsów zarobkowych. Budowę tę Wnioskodawca wykonywał w latach 2001 - 2009 a materiały dla powyższej zabudowy kupowane były w miarę potrzeb i wraz z czynionymi zakupami - od kupowanego materiału odliczany był podatek VAT.

We wrześniu 2013 r. podczas próbnego rejsu, jednostka zatonęła. Jednostka po jej zatonięciu została wyrejestrowana z rejestru jednostek morskich, a powyższe zdarzenia zostało udokumentowane stosownymi dokumentami wyrejestrowania jednostki. W grudniu 2013 r. Wnioskodawca zlikwidował działalność gospodarczą i zgodnie z art. 14 ust. 5 ustawy o VAT - jest zobowiązany do złożenia remanentu likwidacyjnego.

Na tle powyżej przedstawionych okoliczności Wnioskodawca zwrócił się z pytaniem, czy po sporządzeniu remanentu likwidacyjnego z natury (na podstawie art. 14 ust. 5 ustawy o VAT) Wnioskodawca będzie zobowiązany do dokonania korekty podatku VAT odliczanego przy zakupie materiałów służących do budowy ww. jednostki, która zatonęła.

W analizowanej sprawie mamy do czynienia z zaprzestaniem przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą fizyczną wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, zatem w tej sytuacji będą mieć zastosowanie przepisy art. 14 ustawy dotyczące opodatkowania towarów przy likwidacji działalności prowadzonej działalności gospodarczej.

Należy podkreślić, że opodatkowaniu podlegają wszystkie te środki trwałe oraz towary handlowe, które na dzień likwidacji działalności gospodarczej, znajdowały się w posiadaniu Podatnika i jednocześnie Podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, związanego z zakupem tych składników majątkowych. Jest to uzasadnione konstrukcją podatku. Jeśli podatnik odliczył podatek od nabycia towarów, które później zostały przeznaczone w istocie na konsumpcję, wówczas powinien zostać obciążony podatkiem należnym, aby zapewnić faktyczne, jednokrotne opodatkowanie konsumpcji.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz opis sprawy stwierdzić należy, że na Wnioskodawcy ciąży obowiązek sporządzenia, na dzień likwidacji działalności gospodarczej, spisu z natury towarów, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego i opodatkowania tych towarów w myśl art. 14 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jak wynika z okoliczności przedstawionych w złożonym wniosku, Strona w latach 2001 - 2009 dokonywała zakupu materiałów na potrzeby budowanej jednostki pływającej. Od zakupów tych Wnioskodawca odliczał podatek VAT. We wrześniu 2013 r. podczas próbnego rejsu jednostka zatonęła. Wnioskodawca wyrejestrował jednostkę, dokonując jednocześnie jej kasacji oraz podjął decyzję o zlikwidowaniu działalności gospodarczej w miesiącu grudniu 2013 r.

Podkreślić należy, że przepis art. 14 ustawy o VAT dotyczy towarów i środków trwałych pozostających w majątku przedsiębiorstwa na dzień jego likwidacji, w stosunku do których Podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT. Z uwagi na fakt, że przed dniem likwidacji Wnioskodawca wyrejestrował jednostkę z rejestru jednostek morskich, dokonał kasacji środka trwałego oraz sporządził protokół likwidacyjny jednostki, należy uznać, że na dzień likwidacji działalności gospodarczej jednostka ta nie należała do majątku przedsiębiorstwa, zatem nie powinna być wykazywana przez Wnioskodawcę w sporządzanym remanencie likwidacyjnym.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z treści wyżej przytoczonego przepisu, wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług oraz jedynie w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tj. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Podstawowym kryterium decydującym o prawie podatnika podatku od towarów i usług do odliczenia podatku naliczonego, zawartego w towarach i usługach, które zostały przez niego zakupione, jest wystąpienie związku pomiędzy podatkiem naliczonym przy nabyciu towarów i usług, a podatkiem należnym z tytułu wykonywanej przez podatnika działalności opodatkowanej.

Przedstawiona w art. 86 ust. 1 ustawy zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Kwestie korekty podatku naliczonego zostały uregulowane w art. 91 powołanej ustawy.

W myśl przepisu art. 91 ust. 1 cyt. ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Stosownie do art. 91 ust. 2 cyt. ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Jak stanowi art. 91 ust. 3 cyt. ustawy, korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

W myśl art. 91 ust. 4 cyt. ustawy, w przypadku gdy w okresie korekty o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty. Natomiast art. 91 ust. 5 cyt. ustawy wskazuje, iż w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 - w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

Zgodnie z art. 91 ust. 6 cyt. ustawy, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

Z przepisu art. 91 ust. 7 wynika, iż przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

W przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty (art. 7a ww. artykułu).

Ponadto, zdaniem tut. Organu, w przedmiotowej sprawie należy odwołać się do orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 stycznia 1998 r. w sprawie C-37/95 pomiędzy Państwem Belgijskim a Ghent Coal Terminal NV, w którym Trybunał stwierdził (odwołując się do zasady neutralności podatku VAT), że w sytuacji kiedy nabycie towarów i usług zostało poczynione z zamiarem wykorzystania ich do działalności opodatkowanej, ale z powodów pozostających poza kontrolą podatnika, nie wykorzystał on nabytych towarów i usług w prowadzeniu tej działalności, prawo podatnika do odliczenia zostaje zachowane. W świetle powołanego wyroku, należy stwierdzić, że w przypadku, gdy zakup danego towaru przez Wnioskodawcę jest dokonany z zamiarem wykorzystania tego towaru do działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, to pomimo utraty danego towaru z przyczyn od niego niezależnych, tj. w sposób niezawiniony, czy - jak to ujął Trybunał - "z powodów pozostających poza kontrolą podatnika", jego prawo do odliczenia w związku z ww. nabyciem zostaje zachowane, a tym samym nie ma podstaw do dokonywania korekt odliczonego podatku.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Strona w latach 2001 - 2009 dokonywała zakupu materiałów na potrzeby budowanej jednostki pływającej. Od zakupów tych Wnioskodawca odliczał podatek VAT. We wrześniu 2013 r. podczas próbnego rejsu jednostka zatonęła. Wnioskodawca wyrejestrował jednostkę, dokonując jednocześnie jej kasacji oraz podjął decyzję o zlikwidowaniu działalności gospodarczej w miesiącu grudniu 2013 r.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że ustawa o podatku od towarów i usług przewiduje metodę bieżącego odliczenia podatku naliczonego. Fakt późniejszego wystąpienia zdarzenia losowego, jakim jest utrata środka trwałego, nie pozbawia podatnika prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem materiałów wykorzystywanych do wytworzenia tego środka trwałego. Należy zaznaczyć, że dla celów dowodowych fakt wystąpienia powyższego zdarzenia losowego winien być przez podatnika należycie udokumentowany, a jego ciężar należy do obowiązków Podatnika.

Konsekwencją powyższego jest brak obowiązku dokonywania korekty podatku naliczonego odliczonego przy nabyciu materiałów zużytych do budowy jednostki morskiej, która uległa zatonięciu podczas próbnego rejsu.

Zatem w niniejszej sprawie należy stwierdzić, że w momencie ponoszenia wydatków na zakup materiałów niezbędnych do wytworzenia jednostki morskiej, która miała być wykorzystywana w opodatkowanej podatkiem VAT działalności gospodarczej, Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Zatem skoro ponoszone przez Stronę wydatki związane z budową jednostki przeznaczone były do wykonywania czynności opodatkowanych, prawo to nie ulega zmianie na skutek utraty tego środka trwałego w okolicznościach pozostających poza kontrolą Wnioskodawcy.

Za takim wnioskowaniem przemawia ogólna zasada wynikająca ze wskazanego art. 86 ust. 1 ustawy, w myśl której podatek od towarów i usług jest podatkiem neutralnym dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. Mając na uwadze powyższe przepisy, Wnioskodawca nie ma obowiązku korygowania podatku naliczonego odliczonego przy zakupie materiałów wykorzystywanych do wybudowania jednostki morskiej, która uległa zatonięciu.

W świetle powyższych okoliczności stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.