IPPP2/443-345/14-2/AO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy #8209;przedstawione we wniosku z 10 kwietnia 2014 r. (data wpływu 14 kwietnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT z faktur dokumentujących zakup samochodów osobowych po zakończeniu umów leasingu dokonany w celu dalszej odsprzedaży tych samochodów - jest prawidłowe.

W dniu 14 kwietnia 2014 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT z faktur dokumentujących zakup samochodów osobowych po zakończeniu umów leasingu dokonany w celu dalszej odsprzedaży tych samochodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W ramach swojej działalności Wnioskodawca zajmuje się m.in. sprzedażą leków poprawiających stan zdrowia i jakość życia chorych. Z tego tytułu Spółka jest podatnikiem podatku od towarów i usług ("VAT").

W związku z prowadzoną działalnością Wnioskodawca zawiera umowy leasingu samochodów osobowych. Co do zasady przedmiotowe umowy przewidują możliwość wykupu samochodów przez Spółkę po upływie okresu trwania umowy. W tym zakresie po zakończeniu umów leasingu, jeżeli Spółka uznaje, iż nabycie samochodu z ekonomicznego punktu jest dla niej korzystne, ponieważ może sprzedać nabyty samochód z zyskiem, Wnioskodawca dokonuje zakupu danego samochodu.

A zatem, w takich przypadkach Wnioskodawca nabywa samochody osobowe od leasingodawcy w celu ich dalszej odsprzedaży innym podmiotom, w tym firmom zajmującym się handlem samochodami. W tym zakresie Spółka nie traktuje nabytych samochodów osobowych jako swoje środki trwałe (tekst jedn.: nie ujmuje ich w ewidencji środków trwałych), lecz jako towary handlowe.

Wnioskodawca dokonuje kilku lub kilkunastu transakcji sprzedaży samochodów w roku.

Jednocześnie Umowa Spółki nie zawiera postanowień wprost wskazujących, że Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie sprzedaży hurtowej i detalicznej samochodów osobowych i furgonetek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Spółce w okresach od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r. oraz od 1 stycznia 2014 r. do 31 marca 2014 r. przysługiwało prawo do odliczenia pełnej kwoty VAT z faktur dokumentujących zakup samochodów osobowych po zakończeniu umów leasingu dokonany w celu dalszej odsprzedaży tych samochodów.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Pytanie nr 1

Zdaniem Wnioskodawcy w okresach od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r. oraz od 1 stycznia 2014 r. do 31 marca 2014 r. przysługiwało prawo do odliczenia pełnej kwoty VAT z faktur dokumentujących zakup samochodów osobowych po zakończeniu umów leasingu dokonany w celu dalszej odsprzedaży tych samochodów.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy

Pytanie nr 1

Zgodnie z art. 3 ust. 1 Ustawy nowelizującej z 2010 r. obowiązującej w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r., co do zasady, w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, która podlegała odliczeniu, stanowiło 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem był ich nabywca, nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Od zasady tej istniały określone wyjątki. Powyższe uregulowanie nie miało zastosowania m.in. w przypadku nabycia samochodów osobowych przez podatnika, gdy przedmiotem działalności podatnika była odprzedaż, tych samochodów (art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a Ustawy nowelizującej z 2010 r.).

W świetle powyższego, podatnik w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r. miał prawo do odliczenia pełnej kwoty VAT z faktur dokumentujących nabycie samochodów osobowych w przypadku, gdy jego przedmiotem działalności była odsprzedaż tych samochodów, przy czym ustawa nie definiowała jak należy rozumieć to sformułowanie.

W tym zakresie, w opinii Spółki pojęcie odsprzedaż powinno być rozumiane, jako nabycie samochodów osobowych w celu dokonania ich dostawy. Oznacza to, iż z okoliczności towarzyszących nabyciu samochodów osobowych powinno wynikać, iż podatnik dokonuje nabycia w celu odsprzedaży zakupionych samochodów np. nie traktuje nabywanych samochodów jako własne środki trwałe, lecz jako towary handlowe.

Ponadto, w ocenie Wnioskodawcy przesłanka prowadzenia działalności w zakresie odsprzedaży samochodów powinna być spełniona, w przypadku, gdy podatnik rzeczywiście prowadził działalność gospodarczą w zakresie handlu samochodami. W tym względzie o prowadzeniu takiej działalności nie powinna decydować sama deklaracja prowadzenia takiej działalności (np. w dokumentach rejestracyjnych), lecz jej faktyczne wykonywanie.

W konsekwencji powyższej analizy, należy zauważyć, iż art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a Ustawy nowelizującej z 2010 r. miał zastosowanie i podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia pełnej kwoty VAT z faktur dokumentujących nabycie samochodów osobowych, w przypadku gdy (i) podatnik rzeczywiście prowadził działalność gospodarczą w zakresie handlu samochodami i (ii) nabyty samochód miał być faktycznie przeznaczony do odsprzedaży. Jednocześnie, fakt, iż podatnik w umowie spółki nie posiadał postanowień wprost wskazujących, że prowadzi on działalność w zakresie sprzedaży hurtowej i detalicznej samochodów osobowych nie miał znaczenia dla ustalenia czy podatnik ten rzeczywiście prowadził działalność gospodarczą w zakresie handlu samochodami.

Prawidłowość analizowanego stanowiska była potwierdzana w interpretacjach organów podatkowych np. interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 12 kwietnia 2012 r. (nr IPPP3/443-313/12-2/BH) oraz orzecznictwie sądów administracyjnych. Przykładowo wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 5 lutego 2009 r. (sygn. akt I SA/Rz 739/08), w którym Sąd zauważył, iż "Pojęcie odsprzedaż, którym posłużył się ustawodawca w tym przepisie powinno być rozumiane jako nabycie pojazdów w celu dokonania dostawy towarów. Niewątpliwie przepis ten dotyczy przede wszystkim pośredników; importerów samochodów, dealerów sprzedaży samochodów ale nie tylko. Sformułowanie omawianego przepisu pozwala na przyjęcie tezy, że wyłączenie to dotyczy każdego podatnika, którego przedmiotem działalności jest odsprzedaż samochodów. Działalność, o której mowa w tym przepisie nie musi mieć charakteru działalności wyłącznej, może to być działalność uboczna. Skoro mowa o odsprzedaży, to należałoby rozumieć, że przepis ten nie dotyczy nabycia samochodów w celu korzystania z tych samochodów (por. Zdzisław Modzelewski, Grzegorz Mularczyk - Komentarz do Dz. U. z 2004.54.535 Lex). O prowadzeniu działalności odsprzedaży samochodów nie decyduje sama deklaracja prowadzenia takiej działalności (np. w dokumentach rejestracyjnych), lecz jej faktyczne wykonywanie. Tego rodzaju działalność powinna być przez podatnika rzeczywiście prowadzona albo też co najmniej z okoliczności towarzyszących nabyciu samochodu powinno wynikać, że podatnik miał zamiar podjąć tego rodzaju działalność. Niewątpliwie muszą zaistnieć okoliczności przemawiające za tym, że odsprzedaż samochodów stanowi rzeczywisty przedmiot działalności." Podobną tezę zawarł w orzeczeniu z 1 lutego 2013 r. Naczelny Sąd Administracyjny (I FSK 386/12). Przywołane orzeczenia dotyczą co prawda stanu prawnego obowiązującego przed 2011 r. jednak ze względu na tożsamą treść tych przepisów z art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a Ustawy nowelizującej z 2010 r., ich interpretacja zachowuje aktualność i ma zastosowanie także do art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a Ustawy nowelizującej z 2010 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższa interpretacja przepisów powinna mieć również zastosowanie do art. 86a ust. 3 ustawy o VAT, który obowiązywał w okresie 1 stycznia 2014 r. #8209; 31 marca 2014 r. Uregulowanie to stanowiło, iż ograniczenie prawa do odliczenia VAT w przypadku nabycia samochodów osobowych, przewidziane w art. 86a ust. 1 ustawy o VAT nie dotyczyło m.in. "przypadków, gdy odprzedaż tych samochodów (pojazdów) stanowi przedmiot działalności podatnika". Tym samym, jak wynika z porównania treści art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a Ustawy nowelizującej z 2010 r. oraz przepisu art. 86a ust. 3 Ustawy o VAT, treść merytoryczna tych uregulowań jest, taka sama, a ich brzmienie różni się nieznacznie.

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawcy w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r. oraz od 1 stycznia 2014 r. do 31 marca 2014 r. powinno przysługiwać prawo do odliczenia pełnej kwoty VAT z faktur dokumentujących zakup samochodów osobowych po zakończeniu umów leasingu dokonany w celu dalszej odsprzedaży tych samochodów, w przypadku gdy (i) w analizowanym okresie rzeczywiście prowadził on działalność w zakresie handlu samochodami oraz (ii) nabyte samochody faktycznie były przeznaczone do odsprzedaży. Poniżej Wnioskodawca odnosi się do obu wskazanych warunków.

(i) Prowadzenie działalności w zakresie handlu samochodami

Jak zostało wskazane w stanie faktycznym, w ciągu roku Spółka dokonuje transakcji sprzedaży kilku lub kilkunastu samochodów wykupionych od leasingodawcy innym podmiotom, w tym firmom zajmującym się handlem samochodami. W ocenie Wnioskodawcy skala dokonywanych transakcji sprzedaży samochodów uzasadnia twierdzenie, iż prowadzi on rzeczywiście działalność w zakresie handlu samochodami.

Konkluzji tej nie zmienia fakt, że umowa Spółki nie zawiera postanowień wprost wskazujących, że prowadzi ona działalność w zakresie sprzedaży hurtowej i detalicznej samochodów osobowych i furgonetek. W tym zakresie bowiem, jak zostało wskazane powyżej, nie ma znaczenia deklaracja prowadzenia rozpatrywanej działalności np. w dokumentach rejestracyjnych Spółki, lecz faktyczne wykonywanie takiej działalności.

Co więcej, w omawianej sytuacji nie ma znaczenia również fakt, iż handel samochodami osobowymi nie jest głównym przedmiotem Spółki, lecz pobocznym. Uregulowania ustawy Nowelizującej z 2010 r. oraz Ustawy o VAT nie zawierają bowiem ograniczenia, iż prawo do odliczenia VAT w pełnej wysokości z tytułu nabycia samochodów osobowych przysługuje tylko podmiotom, których głównym przedmiotem działalności jest sprzedaż takich samochodów.

W konsekwencji, należy stwierdzić, iż w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r. oraz od 1 stycznia 2014 r. do 31 marca 2014 r. Wnioskodawca rzeczywiście prowadził działalność w zakresie handlu samochodami.

(ii) Nabycie samochodów w celu ich odsprzedaży

Stosownie do uwag zawartych w stanie faktycznym Spółka dokonuje nabycia samochodów osobowych po zakończeniu umów leasingu wyłącznie, gdy uzna, że z ekonomicznego punktu takie nabycie jest dla niej korzystne, ponieważ sprzeda nabyte samochody z zyskiem. Ponadto Wnioskodawca nie traktuje nabywanych samochodów jako swoich środków trwałych (nie wprowadza ich do ewidencji środków trwałych), lecz kwalifikuje jako towary handlowe, które będą podlegać sprzedaży.

W ocenie Wnioskodawcy, powyższe okoliczności jednoznacznie świadczą o tym, iż jedynym celem nabycia samochodów osobowych od leasingodawcy jest ich odsprzedaż innym podmiotom. Tym samym, należy zauważyć, iż nabycie przez Spółkę samochodów osobowych po zakończeniu umów leasingu w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r. oraz od 1 stycznia 2014 r. do 31 marca 2014 r. następowało w celu ich sprzedaży.

Uwzględniając powyższą analizę, Wnioskodawcy w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r. oraz od 1 stycznia 2014 r. do 31 marca 2014 r. przysługiwało prawo do odliczenia pełnej kwoty VAT z faktur dokumentujących zakup samochodów osobowych po zakończeniu umów leasingu dokonany w celu dalszej odsprzedaży tych samochodów.

Praktyka organów podatkowych

Prawidłowość stanowiska Spółki w przypadkach zbliżonych do sytuacji Wnioskodawcy została potwierdzona w interpretacjach organów podatkowych. Przykładowo w interpretacji z 12 kwietnia 2013 r. nr ITPP2/443-88/13/RS Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy stwierdził, iż "Z treści złożonego wniosku wynika, że Spółka jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania i sprzedaży artykułów mleczarskich. Zawarła i będzie zawierała w przyszłości umowy leasingu m.in. samochodów osobowych. W latach 2013-2014 po zakończeniu umów leasingu, zamierza wykupić od finansującego samochody osobowe w celu ich dalszej odsprzedaży. Ze względu na skalę przewidywanych transakcji traktować będzie handel samochodami osobowymi jako swoją poboczną działalność gospodarczą. Pomimo braku w umowie Spółki wyraźnego wskazania możliwości wykonywania działalności polegającej na sprzedaży hurtowej i detalicznej samochodów osobowych i furgonetek, rzeczywiście będzie prowadzić działalność w tym zakresie.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że skoro nabyte samochody osobowe będą przeznaczone - jak wynika z treści wniosku - do dalszej odsprzedaży w 2013 r. Spółce będzie przysługiwać prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu pod warunkiem, iż nie zajdą wyłączenia określone w art. 88 ustawy.

Powyższe prawo będzie przysługiwać również w 2014 r., o ile przepis art. 86a ustawy o podatku od towarów i usług wejdzie w życie i nie ulegnie zmianie jego treść.

Jednocześnie należy wskazać, iż na prawo do odliczenia na ww. zasadach nie mają wpływu zapisy zawarte w umowie Spółki i w KRS dotyczące przedmiotu działalności."

Analogiczne stanowisko w zbliżonych przypadkach zostało również zaprezentowane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 19 kwietnia 2013 r. (nr IPPP1/443-99/13-2/JL), z 16 kwietnia 2013 r. (nr IPPP1/443-173/13-3/AP) oraz z 12 kwietnia 2012 r. (nr IPPP3/443-313/12-2/BH).

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r. oraz od 1 stycznia 2014 r. do 31 marca 2014 r. Spółce przysługiwało prawo do odliczenia pełnej kwoty VAT z faktur dokumentujących zakup samochodów osobowych po zakończeniu umów leasingu dokonany w celu dalszej odsprzedaży tych samochodów.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości wskazanego powyżej stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Niniejsza interpretacja przepisów prawa podatkowego dotyczy prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT z faktur dokumentujących zakup samochodów osobowych po zakończeniu umów leasingu dokonany w celu dalszej odsprzedaży tych samochodów w okresach od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r. oraz od 1 stycznia 2014 r. do 31 marca 2014 r. (pytanie nr 1 wniosku).

Zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze późn. zm.) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a cyt. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a cyt. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca stworzył podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ww. ustawy.

W okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r. kwestie dotyczące odliczenia podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów regulowały przepisy art. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą nowelizującą.

I tak, w myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy nowelizującej w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2013 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a ustawy nowelizującej przepis ust. 1 nie dotyczy przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest odprzedaż tych samochodów (pojazdów).

Z dniem 1 stycznia 2014 r. wszedł w życie art. 86a ustawy o VAT, który został dodany poprzez art. 1 pkt 12 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT w przypadku nabycia samochodów osobowych kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Stosownie do treści art. 86a ust. 3 ww. ustawy przepis ust. 1 nie dotyczy przypadków, gdy odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze stanowi przedmiot działalności podatnika.

Przy czym należy zauważyć, że od 1 kwietnia 2014 r. mocą art. 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 312) zmieniono treść art. 86a obowiązującego od 1 stycznia 2014 r.

Dokonując wykładni powyższych przepisów wyłączających ograniczone prawo do odliczenia podatku naliczonego należy wskazać, że pojęcie "odsprzedaż", którym posłużył się ustawodawca w powyższych przepisach powinno być rozumiane jako nabycie pojazdów w celu dokonania dostawy towarów. Niewątpliwe przepisy te dotyczą przede wszystkim pośredników: importerów samochodów, dealerów sprzedaży samochodów, ale nie tylko. Sformułowanie omawianych przepisów pozwala na przyjęcie tezy, że wyłączenie to dotyczy każdego podatnika, którego przedmiotem działalności jest odsprzedaż samochodów. Skoro więc mowa o odsprzedaży to należałoby rozumieć, że przepisy te nie dotyczą nabycia samochodów w celu korzystania z tych samochodów.

O prowadzeniu działalności odsprzedaży samochodów nie decyduje sama deklaracja prowadzenia takiej działalności (np. w dokumentach rejestracyjnych), lecz jej faktyczne wykonywanie. Tego rodzaju działalność powinna być przez podatnika rzeczywiście prowadzona. Niewątpliwie muszą zaistnieć okoliczności przemawiające za tym, że odsprzedaż samochodów stanowi rzeczywisty przedmiot działalności (vide np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 lutego 2013 r. sygn. akt I FSK 386/12).

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług zajmującym się m.in. sprzedażą leków poprawiających stan zdrowia i jakość życia chorych. W związku z prowadzoną działalnością Wnioskodawca zawiera umowy leasingu samochodów osobowych. Co do zasady przedmiotowe umowy przewidują możliwość wykupu samochodów przez Spółkę po upływie okresu trwania umowy. W tym zakresie po zakończeniu umów leasingu, jeżeli Spółka uznaje, iż nabycie samochodu z ekonomicznego punktu jest dla niej korzystne, ponieważ może sprzedać nabyty samochód z zyskiem, Wnioskodawca dokonuje zakupu danego samochodu. A zatem, w takich przypadkach Wnioskodawca nabywa samochody osobowe od leasingodawcy w celu ich dalszej odsprzedaży innym podmiotom. W tym zakresie Spółka nie traktuje nabytych samochodów osobowych jako swoje środki trwałe (tekst jedn.: nie ujmuje ich w ewidencji środków trwałych), lecz jako towary handlowe. Wnioskodawca dokonuje kilku lub kilkunastu transakcji sprzedaży samochodów w roku. Jednocześnie Umowa Spółki nie zawiera postanowień wprost wskazujących, że Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie sprzedaży hurtowej i detalicznej samochodów osobowych i furgonetek.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT z faktur dokumentujących zakup samochodów osobowych po zakończeniu umów leasingu dokonany w celu dalszej odsprzedaży tych samochodów w okresach od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r. oraz od 1 stycznia 2014 r. do 31 marca 2014 r.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 709¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121) przez umowę leasingu finansujący zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, nabyć rzecz od oznaczonego zbywcy na warunkach określonych w tej umowie i oddać tę rzecz korzystającemu do używania albo używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony, a korzystający zobowiązuje się zapłacić finansującemu w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne, równe co najmniej cenie lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego.

W myśl art. 70916 cyt. ustawy jeżeli finansujący zobowiązał się, bez dodatkowego świadczenia, przenieść na korzystającego własność rzeczy po upływie oznaczonego w umowie czasu trwania leasingu, korzystający może żądać przeniesienia własności rzeczy w terminie miesiąca od upływu tego czasu, chyba że strony uzgodniły inny termin.

W myśl art. 535 ww. ustawy przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Leasing operacyjny jest umową, na podstawie której leasingobiorca nabywa jedynie prawo do korzystania z przedmiotu leasingu, a formą wynagrodzenia za powyższą usługę jest czynsz. W świetle ustawy o podatku od towarów i usług leasing operacyjny nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ww. ustawy, lecz świadczenie usług. Jak wynika z treści art. 70916 Kodeksu cywilnego po zakończeniu podstawowego okresu trwania umowy leasingu operacyjnego jednym z wariantów jest sprzedaż przedmiotu umowy leasingobiorcy. Opcja nabycia samochodu będącego przedmiotem umowy leasingu operacyjnego jest uprawnieniem, z którego leasingobiorca może skorzystać, ale nie musi. W kontekście powyższego należy przyjąć, że nabycie przedmiotu leasingu jest odrębną czynnością - dostawą towaru - niezwiązaną z samą umową leasingu.

Jak wynika z powołanych uregulowań ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym, jak również ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. do 31 marca 2014 r.) zasadą jest, że w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonej wysokości. Natomiast to ograniczone prawo nie ma zastosowania w przypadkach, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a ustawy nowelizującej oraz art. 86a ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług tj. w przypadkach gdy nabywane ww. samochody i pojazdy są odsprzedawane w ramach działalności podatnika. W wyłączeniach tych określono rodzaj działalności wskazujący, że nabyte samochody (pojazdy) mają w całości służyć tej działalności podatnika.

Należy w tym miejscu zaznaczyć, że użyte w zacytowanych przepisach sformułowanie "przedmiot działalności podatnika" w zestawieniu z dalszą częścią zdania w brzmieniu "jest odprzedaż tych samochodów (pojazdów)" nie oznacza przedmiotu działalności w sensie generalnym, lecz w kontekście zadysponowania konkretnym samochodem w ściśle określony sposób. Mówiąc o przedmiocie działalności podatnika, przepisy te wiążą go jednocześnie z odprzedażą konkretnych samochodów poprzez użycie wyrazu "tych". Nabyte do dalszej odsprzedaży samochody powinny mieć walor towarów handlowych, gdyż ich odprzedaż jest jedyną okolicznością wymienioną w tym przepisie, która uzasadnia jego zastosowanie. Z kolei samochody, które po ich zakupie nie są wyłącznie przeznaczone do odsprzedaży, lecz wykorzystywane są np. w prowadzonej działalności gospodarczej nie mogą być traktowane jako towar handlowy. W związku z tym, przy nabyciu samochodów osobowych wykorzystywanych dla celów innych niż odsprzedaż nie przysługuje podatnikowi, którego przedmiotem działalności gospodarczej jest sprzedaż samochodów, prawo do odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości. Zatem sam fakt prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie handlu samochodami, nie jest wystarczającą przesłanką, pozwalającą na odliczenie pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia ww. samochodów i pojazdów. Do nabycia takiego uprawnienia konieczne jest równoczesne przeznaczenie danego, konkretnego samochodu do odprzedaży.

Rozpatrując kwestię odprzedaży samochodów należy zauważyć, że ustawodawca w stanie prawnym obowiązującym zarówno do 31 grudnia 2013 r. jak i od 1 stycznia 2014 r. do 31 marca 2014 r., wiąże konkretne samochody osobowe lub inne niż samochody osobowe pojazdy samochodowe o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony - w przypadku, których przysługuje odliczenie podatku naliczonego - z ich odprzedażą przez podmiot. W konsekwencji nie ma znaczenia, że podatnik prowadzi działalność w przedmiocie handlu samochodami. Istotne jest to, że przepis stanowi o nabywanym przez podatnika samochodzie do odsprzedaży. Ustawodawca koncentruje się więc na przedmiocie, a nie podmiocie. Zatem na prawo do odliczenia na ww. zasadach nie mają wpływu zapisy zawarte w umowie Spółki i w KRS dotyczące przedmiotu działalności. Jeżeli nabywane samochody osobowe są przeznaczone do dalszej odsprzedaży, to na podstawie powyższych przepisów, zarówno w 2013 jak i od 1 stycznia 2014 r. do 31 marca 2014 r. przysługuje prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu. Powyższe przepisy wyłączające ograniczone prawo do odliczenia z tytułu nabycia samochodów osobowych (innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony) nie mogą mieć więc zastosowania do sytuacji, gdy nabywane samochody i pojazdy są wykorzystywane do innej niż odsprzedaż działalności podatnika (celów innych niż odprzedaż). Samochód osobowy - choćby zakupiony z zamiarem dalszej odprzedaży - w momencie przeznaczenia go do użytkowania (korzystania) przez podatnika do innej niż odsprzedaż działalności, przestaje być traktowany jako towar handlowy, a staje się składnikiem majątku podatnika.

W niniejszych okolicznościach Spółka jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie sprzedaży leków. W związku z prowadzoną działalnością Wnioskodawca zawiera umowy leasingu samochodów osobowych. Po zakończeniu umów leasingu Spółka, jeżeli uzna zakup z ekonomicznego punktu za korzystny, dokonuje zakupu leasingowanych samochodów w celu ich dalszej odsprzedaży. Wnioskodawca dokonuje kilku lub kilkunastu transakcji sprzedaży w roku. Przy czym, umowa Spółki nie zawiera postanowień wprost wskazujących o prowadzeniu działalności w zakresie sprzedaży hurtowej i detalicznej samochodów osobowych i furgonetek.

W świetle dokonanej analizy przedstawionego stanu prawnego oraz niniejszych okoliczności sprawy należy stwierdzić, że skoro - jak wskazał Wnioskodawca - nabywane od leasingodawcy samochody osobowe będą towarami handlowymi (przeznaczonymi do dalszej odsprzedaży) to Wnioskodawcy - w okresach od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r. oraz od 1 stycznia 2014 r. do 31 marca 2014 r. - przysługiwało prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu, z uwzględnieniem art. 86 i 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Organ informuje, że w zakresie zdarzenia przyszłego wniosek zostanie rozpatrzony odrębnie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.