IPPP2/443-339/14-2/AO - Podatek od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku od towarów i usług sprzedaży samochodu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z 8 kwietnia 2014 r. (data wpływu 10 kwietnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku od towarów i usług sprzedaży samochodu - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 kwietnia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku od towarów i usług sprzedaży samochodu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Bank S.A. (dalej: "Bank" lub "Wnioskodawca") jest podmiotem prowadzącym działalność na podstawie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o listach zastawnych i bankach hipotecznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 99, poz. 919 z późn. zm.). Bank jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.

Podstawowa działalność Banku korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług (dalej: "VAT") na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: "ustawa o VAT"). Wnioskodawca marginalnie wykonuje również czynności opodatkowane VAT, polegające przede wszystkim na refakturowaniu usług (np. telekomunikacyjnych czy prawnych).

Udział rocznego obrotu z tytułu czynności opodatkowanych VAT w całym obrocie Wnioskodawcy nie przekraczał w ubiegłych latach 0,01% (tym bardziej nie przekraczał 2%, o których mowa w art. 90 ustawy o VAT), w związku z tym Bank przyjmował i przyjmuje, że proporcja obliczona zgodnie z tym przepisem wynosi "0%".

Bank jest m.in. właścicielem samochodu osobowego (dalej: "Samochód") stanowiącego środek trwały w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym i ujętego w ewidencji środków trwałych. Samochód jest użytkowany przez Wnioskodawcę od 2008 r. W związku z nabyciem Samochodu podatek naliczony nie został odliczony, gdyż Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Samochód został zakupiony w celu wykorzystywania na potrzeby działalności Banku - wydatek na jego nabycie stanowił koszt ogólny zarządu. Samochód używany był przez członka zarządu Banku do wykonywania przez niego obowiązków służbowych. Dodatkowo, był też przez niego używany do celów prywatnych. Z tytułu udostępniania Samochodu do celów prywatnych nie było pobierane wynagrodzenie od członka zarządu, jednakże Bank doliczał właściwą kwotę przychodu do pozostałych przychodów członka zarządu. Od kwot tych naliczany był i potrącany podatek dochodowy. Udostępnienie Samochodu do celów prywatnych członka zarządu, z uwagi na brak prawa do odliczenia podatku naliczonego przy jego nabyciu, nie stanowiło zgodnie z przepisami ustawy o VAT czynności podlegającej opodatkowaniu.

Wnioskodawca aktualnie rozważa sprzedaż Samochodu.

W związku z powyższym opisem Wnioskodawca zwraca się z pytaniem:

Czy w takim jak opisany stanie faktycznym sprzedaż Samochodu będzie zwolniona od podatku od towarów i usług.

Stanowisko Wnioskodawcy,

W ocenie Banku sprzedaż Samochodu będzie podlegać zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Samochód spełnia bowiem warunki określone w tym przepisie, tj. z tytułu jego nabycia nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z uwagi na wykorzystywanie go wyłącznie na cele działalności, w związku z którą prawo do odliczenia nie przysługuje, tj. zwolnioną z VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, na podstawie art. 7 ust. 1 tej ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, natomiast w myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Stosownie do powołanej regulacji, warunkiem zwolnienia dostawy towarów jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

Jeśli chodzi o warunek wykorzystywania towaru wyłącznie do działalności zwolnionej, to w ocenie Wnioskodawcy należy uznać go za spełniony w przypadku Samochodu.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, działalność prowadzona przez Bank korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT - jako usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Fakt dokonywania przez Bank incydentalnych i w swej istocie pobocznych/pomocniczych czynności, które powodują obowiązek naliczenia VAT (tekst jedn.: refakturowanie usług telekomunikacyjnych czy prawnych), nie zmienia oceny, iż Wnioskodawca jest podmiotem prowadzącym działalność zwolnioną z VAT (i nieprowadzącym jednocześnie innej działalności, tj. opodatkowanej). Co za tym idzie, Samochód był/jest wykorzystywany wyłącznie na potrzeby takiej działalności. Trudno przy tym mówić, na poziomie czysto faktycznym (realnym), o "wykorzystywaniu" Samochodu do wykonywania ww. czynności incydentalnych/pobocznych. Podobnie nie można mówić, aby czynności te składały się na jakąś odrębną działalność Banku (czy jej rodzaj). A właśnie pojęciem "działalności" (a nie "czynności") posługuje się ustawodawca w znowelizowanym art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT (w tym zakresie vide też uwagi w dalszej części uzasadnienia).

Zdaniem Wnioskodawcy, argumentem za poprawnością takiego podejścia jest wprowadzona w ustawie o VAT możliwość odliczenia podatku naliczonego bez uwzględnienia czynności, które mają w działalności danego podatnika charakter incydentalny i poboczny. Regulacja, o której mowa, została zawarta w art. 90 ust. 10 ustawy o VAT. Wskazuje ona, że jeżeli proporcja przyjęta dla celów odliczenia VAT na podstawie art. 90 ust. 2-8 ustawy o VAT nie przekracza 2%, podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%. Konsekwencją przyjęcia takiego założenia jest brak prawa do odliczenia podatku naliczonego po stronie podatnika - a więc przyjęcie de iure, że podatnik wykonuje wyłącznie działalność zwolnioną z podatku.

Ponadto, w opinii Wnioskodawcy na możliwość zwolnienia sprzedaży Samochodu nie wpływa również fakt używania Samochodu do celów prywatnych przez członka zarządu.

Ustawa o VAT nie definiuje pojęcia działalności, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl) pojęcie "działalność", oznacza m.in. "zespół działań podejmowanych w jakimś celu". Zdaniem Wnioskodawcy, w omawianym kontekście działalność powinna oznaczać zatem zespół działań podejmowanych przez Bank w celu osiągnięcia zarobku. W konsekwencji, jako działalność nie powinny być traktowane czynności wykonywane w sferze pozazarobkowej (przykładowo: wypłacenie odszkodowania/dokonanie płatności o charakterze karnym).

Takie rozumienie pojęcia działalności potwierdza definicja działalności gospodarczej, zawarta w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Zgodnie z tą definicją, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, z tak przyjętej definicji działalności wynika, że wykorzystywanie towarów poza celem zarobkowym podatnika nie stanowi jego działalności gospodarczej. Nie ulega więc wątpliwości, że udostępnianie Samochodu na rzecz członka zarządu nie było dokonywane w ramach działalności Wnioskodawcy. Nie było bowiem dokonywane w celach zarobkowych, o czym świadczy fakt, że w zamian za udostępnienie Samochodu Bank nie pobierał wynagrodzenia od członka zarządu.

Co więcej, udostępnienie Samochodu na rzecz członka zarządu nie stanowiło również czynności podlegającej VAT. Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów. Ponadto, jak wskazuje art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Jednym z warunków uznania za usługę przekazania składników majątkowych przedsiębiorstwa do celów prywatnych jest więc prawo do odliczenia VAT przy nabyciu tych składników. A contrario, nieodpłatne udostępnianie składników majątkowych, przy nabyciu których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego nie stanowi usługi podlegającej opodatkowaniu VAT. Przenosząc powyższe na grunt analizowanego przypadku, udostępnienie Samochodu do prywatnego wykorzystania przez członka zarządu pozostaje poza zakresem ustawy o VAT.

W opinii Wnioskodawcy, przepisy ustawy o VAT (w tym przepis art. 43 ust. 1 pkt 2) odnoszą się wyłącznie do działalności podatników w powyższym rozumieniu, która to działalność może przybrać jedynie postać czynności opodatkowanych VAT lub zwolnionych. Sfera działań podatnika pozostająca poza jego działalnością (a tak niewątpliwie jest w omawianym przypadku) nie powinna mieć wpływu na jego obowiązki bądź uprawnienia wynikające z ustawy o VAT.

Stanowisko to potwierdza orzecznictwo sądów, w tym m.in. uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 października 2011 r. (sygn. akt I FPS 9/10). W uchwale tej NSA potwierdził, iż czynności pozostające poza zakresem ustawy o VAT nie wpływają na zakres prawa do odliczenia podatku. Zdaniem Wnioskodawcy, pomimo iż uchwała została podjęta w odmiennym od omawianego stanie faktycznym, generalne wnioski z niej wypływające mogą mieć zastosowanie również do zwolnienia dostawy towarów, przy nabyciu których podatnikowi nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego.

Reasumując, nieodpłatne przekazanie Samochodu do celów prywatnych członka zarządu nie stanowiło i nie może być traktowane za działalność Wnioskodawcy w rozumieniu, o którym wyżej mowa. Natomiast, biorąc pod uwagę charakter użytkowania Samochodu w ramach działalności Wnioskodawcy, należy uznać, że Samochód był wykorzystywany wyłącznie do działalności zwolnionej (i nie był wykorzystywany do działalności opodatkowanej).

Co się natomiast tyczy drugiej z przesłanek zwolnienia, to nie ma wątpliwości, że z tytułu nabycia Samochodu Bankowi nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Przy tym nieodliczenie przez Bank podatku naliczonego przy nabyciu Samochodu wynikało właśnie z faktu prowadzenia przezeń działalności zwolnionej z VAT, w zakresie wykluczającym możliwość takiego odliczenia.

Jak stanowi art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, prawo to przysługuje wyłącznie w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Samochód został nabyty przez Wnioskodawcę z zamiarem wykorzystywania go na potrzeby jego działalności (tekst jedn.: zasadniczo działalności bankowej, zwolnionej na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT). W związku z tym, Bank nie miał prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia Samochodu. Co więcej, obecnie upłynął termin określony w art. 86 ust. 13 ustawy o VAT, zgodnie z którym podatnik może obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. W przypadku wydatku na nabycie Samochodu, termin ten upłynął z końcem 2013 r. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy - również drugi z warunków zwolnienia sprzedaży Samochodu zostanie spełniony.

Wnioskodawca pragnie przy tym zauważyć, że przyjęcie odmiennego stanowiska prowadziłoby do naruszenia zasady neutralności VAT. W przypadku konieczności opodatkowania przez Bank sprzedaży Samochodu, skoro nie miał on możliwości odliczenia podatku naliczonego przy jego zakupie (w jakiejkolwiek części), prowadziłoby do jego podwójnego ekonomicznego opodatkowania - Bank byłby bowiem zobowiązany do naliczenia podatku należnego, który już raz efektywnie - z uwagi na brak prawa do odliczenia podatku naliczonego przez Wnioskodawcę - został z tytułu konsumpcji towaru (Samochodu) odprowadzony do budżetu.

W konsekwencji należy stwierdzić, iż w analizowanych okolicznościach planowana transakcja zbycia Samochodu spełniać będzie warunki określone w ustawie o VAT, tj. towar będący przedmiotem dostawy był wykorzystywany przez Wnioskodawcę wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, a z tytułu jego nabycia nie przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Mając na względzie powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż przedmiotowa transakcja będzie podlegała zwolnieniu z VAT na podstawie przytoczonego art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, w związku z czym wnosi jak w pytaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Artykuł 2 pkt 6 ww. ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 41 ust. 1 cyt. ustawy postanowiono, że stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2016 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%. Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki obniżone, jak również zwolnienie od podatku VAT.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na podstawie wprowadzonej w art. 43 ust. 1 pkt 2 regulacji zwolnienie przysługuje w razie łącznego spełnienia dwóch warunków. Po pierwsze - towary mają być wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku. Oznacza to, że towary powinny być zakupione z przeznaczeniem do wykorzystania ich przy wykonywaniu czynności, które są zwolnione z podatku, i faktycznie powinny być używane wyłącznie przy takiej działalności. Po drugie - dla zastosowania zwolnienia - obok spełnienia tego pierwszego warunku podatnik nie powinien mieć prawa do odliczenia podatku z tytułu nabycia, importu bądź wytworzenia tych towarów. Tym samym, o zasadności korzystania z tego zwolnienia nie przesądza tylko i wyłącznie fakt, że podatnikowi nie przysługiwało przy nabyciu prawo do odliczenia podatku naliczonego. Oprócz tego podatnik zainteresowany skorzystaniem z tego zwolnienia musi wykorzystywać samochód wyłącznie na cele działalności zwolnionej od VAT. W przypadku podatnika wykorzystującego pojazd co do którego nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego, do wykonywania czynności opodatkowanych, zastosowanie tego zwolnienia nie będzie możliwe.

Z dniem 1 stycznia 2014 r. ustawodawca postanowił upodobnić przepisy krajowe dotyczące zwolnienia z podatku dla dostawy towarów używanych do regulacji unijnych. Nowelizacja, którą dokonano zmiany powyższego zwolnienia, nie zawiera przepisów przejściowych. Niezależnie zatem od tego, kiedy zostały nabyte towary, ich sprzedaż następująca począwszy od 1 stycznia 2014 r. będzie opodatkowana na nowych zasadach.

Zgodnie z przepisem art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L z 2006 r. nr 347/1 z późn. zm.) państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje:

Według przepisów unijnych zwolnienie przy dostawie towarów może być więc stosowane, jeśli:

* towary te zostały nabyte na cele działalności wyłącznie zwolnionej i podatnik nie miał prawa do odliczenia;

* względem tych towarów państwo członkowskie stosuje ograniczenia w odliczaniu podatku naliczonego.

Takie rozumienie tego zwolnienia potwierdzał TSUE w sprawie C-280/04 (Jyske Finans A/S v. Skatteministeriet). Spółka nabywała samochody jako towary zwolnione z VAT, w związku z czym nie występował podatek naliczony, który mogła ona odliczyć. Spółka uważała, że przy późniejszej sprzedaży tych samochodów powinna mieć prawo do zwolnienia z podatku (gdyż wyłączenie tych transakcji ze zwolnienia z VAT prowadziłoby do podwójnego opodatkowania towarów). Trybunał wskazał jednak, że zwolnienie obejmuje jedynie te dostawy towarów, przy których nabyciu na podstawie ustawodawstwa krajowego wyłączone było prawo do odliczenia. Nie można więc było zastosować zwolnienia, o którym mowa w lit. b art. 136 dyrektywy VAT z 2006 r. Z kolei działalność spółki uprawniała ją, co do zasady, do odliczenia VAT od zakupów przeznaczonych na tę działalność, przez co odsprzedaży tych pojazdów nie można było zaliczyć do dostaw podlegających zwolnieniu na podstawie lit. a art. 136 dyrektywy VAT z 2006 r.

Zwolnienie, o którym mowa w art. 136 lit. b dyrektywy 2006/112/WE, a więc również wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, przysługuje tylko wtedy gdy podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku na skutek ograniczeń i zakazów przewidzianych przepisami dyrektywy lub ustawy, co wynika np. ze związku ze sprzedażą zwolnioną od podatku (art. 86 i art. 88 ustawy o VAT).

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest m.in. właścicielem samochodu osobowego stanowiącego środek trwały w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym i ujętego w ewidencji środków trwałych. Samochód jest użytkowany przez Wnioskodawcę od 2008 r. W związku z nabyciem Samochodu podatek naliczony nie został odliczony, gdyż Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Samochód został zakupiony w celu wykorzystywania na potrzeby działalności Banku. Używany był on przez członka zarządu Banku do wykonywania przez niego obowiązków służbowych. Dodatkowo był też przez niego używany do celów prywatnych. Z tytułu udostępniania Samochodu do celów prywatnych nie było pobierane wynagrodzenie od członka zarządu. Udostępnienie Samochodu do celów prywatnych członka zarządu, z uwagi na brak prawa do odliczenia podatku naliczonego przy jego nabyciu, nie stanowiło zgodnie z przepisami ustawy o VAT czynności podlegającej opodatkowaniu. Aktualnie Wnioskodawca rozważa sprzedaż Samochodu.

Podstawowa działalność Banku korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca marginalnie wykonuje również czynności opodatkowane VAT, polegające przede wszystkim na refakturowaniu usług (np. telekomunikacyjnych czy prawnych). Udział rocznego obrotu z tytułu czynności opodatkowanych VAT w całym obrocie Wnioskodawcy nie przekraczał w ubiegłych latach 0,01%, w związku z tym Bank przyjmował i przyjmuje, że proporcja obliczona zgodnie z tym przepisem wynosi "0%".

Wątpliwości niniejszego wniosku dotyczą zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług sprzedaży samochodu, o którym mowa we wniosku.

Przy zastosowaniu przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT zwolnienia z VAT przy sprzedaży towaru istotne jest łączne spełnienie dwóch warunków, czyli:

* towar był wykorzystywany wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku,

* przy jego nabyciu, imporcie lub wytworzeniu podatnikowi nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jeśli któryś z tych warunków nie zostanie spełniony, sprzedaż towaru należy opodatkować.

W niniejszych okolicznościach w związku z nabyciem użytkowanego przez Wnioskodawcę od 2008 r. Samochodu podatek naliczony nie został odliczony. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Samochód został zakupiony w celu wykorzystywania na potrzeby działalności Banku. Podstawowa działalność Banku korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług. Ponadto Wnioskodawca marginalnie wykonuje również czynności opodatkowane VAT, polegające przede wszystkim na refakturowaniu usług (np. telekomunikacyjnych czy prawnych). Jednakże udział rocznego obrotu z tytułu czynności opodatkowanych VAT w całym obrocie Wnioskodawcy nie przekraczał w ubiegłych latach 0,01%. W związku z tym Bank przyjmował i przyjmuje, że proporcja obliczona zgodnie z tym przepisem wynosi "0%". Dodatkowo Samochód używany był przez członka zarządu Banku do celów prywatnych.

Wobec przedstawionych okoliczności i przywołanych przepisów należy uznać za spełnioną przesłankę dotyczącą nieprzysługiwania Wnioskodawcy, planującemu dokonać dostawy samochodu, o którym mowa we wniosku, prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wnioskodawca użytkował ww. samochód do działalności (zwolnionej i opodatkowanej) niedającej prawa do odliczenia podatku VAT (proporcja w ubiegłych latach 0,01%) oraz czynności pozostających poza zakresem ustawy o VAT.

Zwolnienie od podatku VAT przewidziane w powyżej wskazanym przepisie zależy jednocześnie od tego w jaki sposób samochód ten był wykorzystywany. Dla objęcia transakcji sprzedaży samochodu zwolnieniem przewidzianym w ww. przepisie istotna jest okoliczność faktycznego wykorzystywania samochodu wyłącznie w działalności zwolnionej.

Z wniosku wynika, że nabyty w 2008 r. samochód wykorzystywany był na potrzeby działalności Wnioskodawcy. Podstawowa działalność Wnioskodawcy korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług (działalność prowadzona przez Bank korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT jako usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę). Wnioskodawca marginalnie wykonuje również czynności opodatkowane VAT polegające przede wszystkim na refakturowaniu usług (np. telekomunikacyjnych czy prawnych). Udział rocznego obrotu z tytułu czynności opodatkowanych VAT w całym obrocie Wnioskodawcy nie przekraczał w ubiegłych latach 0,01%, w związku z tym Bank przyjmował i przyjmuje, że proporcja obliczona zgodnie z tym przepisem wynosi "0%".

W świetle przywołanych przepisów i przedstawionych okoliczności sprawy należy stwierdzić, że samochód, o którym mowa we wniosku nie był wykorzystywany wyłącznie na cele działalności zwolnionej. Nie została więc spełniona druga przesłanka wskazana w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca - jak wynika z wniosku - wykorzystywał przedmiotowy samochód na potrzeby prowadzonej działalności. Podstawowa działalności Banku korzysta ze zwolnienia od podatku VAT. Jednakże Wnioskodawca wykonuje również czynności opodatkowane podatkiem VAT. Tym samym, niniejszy samochód wykorzystywany był zarówno do działalności zwolnionej jak i opodatkowanej. Fakt wykorzystywania samochodu w działalności "mieszanej" dodatkowo potwierdza ustalana przez Wnioskodawcę proporcja.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Na mocy art. 90 ust. 2 ww. ustawy jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo (art. 90 ust. 3 ww. ustawy).

Zatem w odniesieniu do zakupów związanych z czynnościami zarówno opodatkowanymi, jak i zwolnionymi podatnik jest obowiązany w pierwszej kolejności do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Jeżeli wyodrębnienie całości lub części tych kwot nie jest możliwe podatnik powinien ustalić właściwą proporcję jako udział rocznego obrotu z działalności opodatkowanej w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności opodatkowanych i zwolnionych.

Zatem obliczana przez Wnioskodawcę proporcja nie pozwala uznać, że Wnioskodawca jest podmiotem prowadzącym działalność zwolnioną z VAT i nieprowadzącym jednocześnie działalności opodatkowanej. Bez względu na to, że Wnioskodawca w przeważającym stopniu wykonuje czynności zwolnione od podatku a pobocznie wykonuje czynności opodatkowane dochodzi do wykonywania czynności opodatkowanych - jak wynika z wniosku - w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności. Tym samym należy uznać, że samochód użytkowany na potrzeby działalności Banku wykorzystywany był zarówno na potrzeby działalności zwolnionej jak i opodatkowanej.

Dodatkowo należy wskazać, że pomimo, że udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie nie przekracza 2% nie zmienia to faktu, że aby zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT przy sprzedaży towaru, było możliwe towar powinien być wykorzystywany wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT. Dla oceny możliwości korzystania z ww. zwolnienia przy sprzedaży samochodu konieczna jest ocena w kontekście całości działań podejmowanych przez Wnioskodawcę. Zatem wykorzystywanie przez Wnioskodawcę samochodu w prowadzonej działalności (składającej się z wykonywanych czynności), gdzie podstawowe czynności wykonywane przez Bank korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług a marginalnie wykonywane przez Wnioskodawcę czynności są opodatkowane podatkiem VAT powoduje, że Wnioskodawca nie wykorzystywał ww. samochodu wyłącznie do działalności zwolnionej. Przy czym, twierdzenia Wnioskodawcy, że samochód wykorzystywany był wyłącznie na potrzeby działalności zwolnionej nie potwierdza wskazana przez Wnioskodawcę regulacja zawarta w art. 90 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług. Przepis ten dotyczy braku prawa do odliczenia w sytuacji kiedy proporcja określona na podstawie art. 90 ust. 2-8 ustawy o VAT nie przekracza 2%. Tym samym, regulacja ta może stanowić argument przemawiający za nieprzysługiwaniem prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tego samochodu.

W świetle poczynionych rozważań na tle przedstawionej treści wniosku należy uznać, że przedmiotowy samochód nie był wykorzystywany wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

W niniejszych okolicznościach Samochód używany był przez członka zarządu Banku do wykonywania przez niego obowiązków służbowych i dodatkowo był też przez niego używany do celów prywatnych. Z tytułu udostępniania Samochodu do celów prywatnych nie było pobierane wynagrodzenie od członka zarządu.

Należy wskazać, że świadczeniem usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W myśl art. 8 ust. 2 ww. ustawy za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

W świetle przywołanego wyżej art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług nieodpłatne używanie składników majątkowych przedsiębiorstwa, przy nabyciu których nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem używanie samochodu przez pracownika Wnioskodawcy do celów prywatnych pozostaje poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT.

W świetle możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług należy zauważyć, że wśród czynności wykonywanych w ramach działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT wyróżnić należy czynności zwolnione z VAT i czynności opodatkowane. Natomiast podatnik wykonując działalność gospodarczą równocześnie może wykonywać działalność niemającą charakteru gospodarczego (niepodlegającą opodatkowaniu). Czynności niepodlegające opodatkowaniu odróżnić należy od czynności wykonywanych w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Czynności nieopodatkowane to takie czynności, które nie są w ogóle objęte przedmiotem opodatkowania i względem których nie występuje obowiązek podatkowy. Innymi słowy, czynności niepodlegające opodatkowaniu VAT nie wpływają na możliwość zastosowania zwolnienia od podatku VAT.

Z uwagi na powołane przepisy oraz opisane zdarzenie przyszłe należy wskazać, że skoro nie doszło do łącznego spełnienia przesłanek przepisu, sprzedaż przedmiotowego samochodu nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawcy planującemu dokonać dostawy samochodu nie przysługiwało przy jego nabyciu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Jednakże z uwagi na fakt wykorzystywania przedmiotowego samochodu na cele działalności zwolnionej i opodatkowanej jego sprzedaż nie będzie mogła korzystać z ww. zwolnienia. Przy czym, na brak możliwości zastosowania zwolnienia od podatku przy sprzedaży samochodu nie wpływa używanie samochodu na cele działalności niepodlegającej temu podatkowi.

Należy również wskazać, że sprzedaż samochodu nie będzie korzystała z art. 120 ustawy o podatku od towarów i usług. Dla potrzeb stosowania szczególnej procedury w zakresie dostawy towarów używanych ustawodawca w art. 120 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy określił, że przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (PKWiU 24.41.10.0, 24.41.20.0, ex 24.41.30.0, ex 32.12.11.0, ex 32.12.12.0 i 38.11.58.0).

Zgodnie z art. 120 ust. 4 ww. ustawy w przypadku podatnika dokonującego dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Stosownie do art. 120 ust. 10 ustawy o VAT przepisy ust. 4 i 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przewidują zatem stosowanie szczególnej procedury opodatkowania dostawy - między innymi towarów używanych - polegającej na opodatkowaniu marży. Jest to wyjątek od ogólnej reguły opodatkowania obrotu, czyli kwoty stanowiącej zapłatę z tytułu sprzedaży, pomniejszonej o kwotę należnego podatku. Ta szczególna procedura dotyczy jednak tylko dostawy towarów używanych, które podatnik nabył od określonej kategorii podmiotów. Przy czym, należy podkreślić, że do stosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą uprawnieni są wszyscy podatnicy, którzy dokonują dostawy towarów nabytych w okolicznościach wymienionych w ww. przepisach szczególnych.

W świetle przywołanych przepisów i przedstawionej treści wniosku należy stwierdzić, że do sprzedaży przedmiotowego samochodu osobowego nie znajdzie zastosowania szczególna procedura w zakresie dostawy towarów używanych zawarta w art. 120 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż - jak wynika z przedstawionych okoliczności sprawy - nabycie samochodu nie nastąpiło na warunkach określonych w art. 120 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.