IPPP2/443-339/13-2/JW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 marca 2013 r. (data wpływu 15 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania właściwej stawki podatku VAT dla usług montażu, remontów, konserwacji piecyków gazowych oraz ich przeglądów - jest prawidłowe.

W dniu 15 kwietnia 2013 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania właściwej stawki podatku VAT dla usług montażu, remontów, konserwacji piecyków gazowych oraz ich przeglądów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług obejmujących sprzedaż i montaż piecyków gazowych, przeglądy, konserwację i naprawę piecyków gazowych z własnych materiałów w obiektach budowlanych zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym PKOB 111 i 112, 113. Na ww. usługi montażowe, naprawę urządzeń gazowych oraz konserwację Strona stosuje stawkę podatku VAT w wysokości 8%. Na wykonywane przeze Stronę usługi wystawiana jest jedna faktura a rozliczenie następuje globalnie bez odrębnego rozliczenia kosztów dodatkowych (np. materiał, transport, narzędzia, itp.).

Ponadto Wnioskodawca świadczy usługi przeglądu urządzeń gazowych, które stanowią odrębne świadczenie od usług naprawy i konserwacji piecyków gazowych i nie zostały wymienione w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług (art. 41 ust. 12), zatem podlegają one opodatkowaniu według stawki 23%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowo Wnioskodawca opodatkowuje usługi montażu, remontów, konserwacji piecyków gazowych oraz ich przeglądy.

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi montażowe, remontowe (naprawę urządzeń gazowych) i konserwacyjne w obiektach budowlanych zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym PKOB 111 i 112, 113, opodatkowuje według stawki VAT 8%. Natomiast przeglądy piecyków gazowych opodatkowuje stawką podatku VAT w wysokości 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 i pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy stosuje się - w myśl art. 41 ust. 12 ustawy - do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Jak wynika z art. 41 ust. 12a ustawy, przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Natomiast, zgodnie z ust. 12b powołanego wyżej art. 41, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Przez obiekty budownictwa mieszkaniowego - stosownie do art. 2 pkt 12 ustawy - rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Zgodnie z § 7 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: z 2013 r. Dz. U. poz. 247 z późn. zm.), zwanego dalej rozporządzeniem, stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 8% dla:

Przez roboty konserwacyjne, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, rozumie się roboty mające na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynku lub jego części inne niż remont (§ 7 ust. 2 rozporządzenia).

W § 7 ust. 3 rozporządzenia wskazano, iż przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się, jeżeli wartość towarów bez podatku wchodzących w podstawę opodatkowania świadczenia robót konserwacyjnych przekracza 50% tej podstawy.

Ponadto należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć remont, modernizacja, termomodernizacja, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do przepisów prawa budowlanego.

Definicja remontu została zawarta w pkt 8 art. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.). Zgodnie z jego brzmieniem, przez remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Modernizacja to, według internetowego słownika języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A.), "unowocześnienie i usprawnienie czegoś", a montaż to m.in. "zakładanie, instalowanie urządzeń technicznych". Zauważyć należy, iż instalowanie urządzeń technicznych w budynku, lokalu ma na celu unowocześnienie, usprawnienie tego lokalu, a więc jego modernizację. W tym kontekście montaż urządzeń uznać, należy za rodzaj modernizacji.

Należy wskazać, iż w myśl § 3 pkt 2 i pkt 3 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 sierpnia 1999 r. w sprawie warunków technicznych użytkowania budynków mieszkalnych (Dz. U. Nr 74, poz. 836 z późn. zm.), naprawa główna to remont polegający na wymianie co najmniej jednego elementu budynku, z kolei naprawa bieżąca to okresowy remont elementów budynków, który ma na celu zapobieganie skutkom zużycia tych elementów i utrzymanie budynku we właściwym stanie technicznym. Natomiast z zapisu § 3 pkt 4 tego rozporządzenia wynika, iż konserwacja to wykonywanie robót mających na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynku.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług obejmujących sprzedaż i montaż piecyków gazowych, przeglądy, konserwację i naprawę piecyków gazowych z własnych materiałów. Przedmiotowe usługi wykonywane są w obiektach budowlanych zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym PKOB 111 i 112, 113. Na omawiane usługi montażowe, naprawę urządzeń gazowych oraz konserwację Strona wystawia faktury ze stawką podatku VAT w wysokości 8%. Na wykonywane przeze Stronę usługi wystawiana jest jedna faktura a rozliczenie następuje globalnie bez odrębnego rozliczenia kosztów dodatkowych (np. materiał, transport, narzędzia, itp.). Ponadto Wnioskodawca świadczy usługi przeglądu urządzeń gazowych, które stanowią odrębne świadczenie od usług naprawy i konserwacji piecyków gazowych - podlegają one opodatkowaniu według stawki 23%.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy prawidłowo opodatkowuje usługi montażu, remontów, konserwacji piecyków gazowych.

W przedmiotowej sprawie dla określenia właściwej stawki podatku VAT decydujące znaczenie ma ustalenie, co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dokonuje dostawy towarów czy świadczy usługę oraz czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy (dostawa, budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja, przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym) bądź w § 7 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. (roboty konserwacyjne).

Strony w umowach cywilnoprawnych określają co jest przedmiotem sprzedaży. Wobec powyższego jeżeli przedmiotem sprzedaży ma być konkretna usługa nie powinno się wyodrębniać poszczególnych elementów, które złożyły się na tę usługę i opodatkowywać ich osobno, ponieważ usługodawca sprzedaje określoną usługę a nie elementy (koszty).

Aby móc wskazać, iż dana usługa jest usługą złożoną (kompleksową), winna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu - do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać usługi głównej bez usługi pomocniczej.

Co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.

Stanowisko takie przedstawił również Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 25 lutego 1999 r., nr C-349/96 stwierdzając, iż "Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej".

Z powyższego wynika więc, że celem usługi pomocniczej tworzącej razem z usługą dominującą usługę złożoną jest lepsze wykorzystanie przez nabywcę usługi zasadniczej - dominującej, co oznacza, że usługa pomocnicza nie może realizować tego samego celu co usługa zasadnicza.

Zgodnie z obowiązującą w prawie cywilnym zasadą swobody umów, to strony decydują o treści zawieranych przez siebie umów. To strony decydują, co jest przedmiotem konkretnej czynności cywilno - prawnej, a co za tym idzie, to one określają, co jest przedmiotem sprzedaży. Jeżeli np. przedmiotem sprzedaży jest usługa remontowa, budowlana czy budowlano-montażowa, wówczas nie można z niej wyłączyć poszczególnych elementów kosztów do odrębnej sprzedaży, ponieważ obrotem podatnika jest uzgodniona kwota za wykonanie określonej usługi, bez względu na jej poszczególne elementy (materiały, robocizna, transport, zużyta energia, narzędzia, itp.). Wyliczenie, co składa się na wykonaną usługę ma istotne znaczenie informacyjne przy ustalaniu ceny, nie może jednak uzasadniać odrębnego kwalifikowania poszczególnych elementów zawartych w tym wyliczeniu (dla celów podatkowych). Zastosowanie prawidłowej stawki podatku uzależnione jest od postanowień umowy na wykonanie robót budowlanych. Jeżeli przedmiotem umowy będą roboty budowlane jako całość (w budynkach mieszkalnych), to należna stawka będzie wynosić 8%.

W przedmiotowej sprawie na usługę polegającą na wykonaniu montażu, naprawie urządzeń gazowych oraz konserwacji Wnioskodawca wystawia jedną fakturę bez odrębnego rozliczania kosztów dodatkowych takich jak - materiał, transport, narzędzia, itp. stosując stawkę podatku VAT w wysokości 8%.

Mając na względzie powołane przepisy prawa stwierdzić należy, iż skoro przedmiotem umowy, którą zawiera Wnioskodawca jest kompleksowa usługa montażu/modernizacji, remontu i konserwacji piecyków gazowych, usługa ta będzie mieścić się w zakresie czynności, o których mowa w art. 41 ust. 12 ustawy oraz w § 7 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Skutkiem powyższego do tych usług, zastosowanie znajdzie stawka podatku od towarów i usług w wysokości 8%, zgodnie z art. 41 ust. 12 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy oraz § 7 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego.

Wobec tego, Wnioskodawca może stosować do usługi montażu/modernizacji, remontu i konserwacji piecyków gazowych - jednolitej i kompleksowej - opisanej we wniosku - w budynkach mieszkalnych jednorodzinnych oraz budynkach o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowych, a także w budynkach zbiorowego zamieszkania obniżoną 8% stawkę podatku VAT.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca świadczy również usługi przeglądu piecyków gazowych.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy stwierdzić należy, że usługi przeglądów nie zostały wymienione w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług - art. 43 ust. 12 ustawy ani w § 7 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem podlegają one opodatkowaniu według stawki 23% na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

Reasumując, usługi montażu/modernizacji, remontu i konserwacji piecyków gazowych w obiektach budowlanych zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym PKOB 11, podlegają opodatkowaniu stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8%, w myśl art. 41 ust. 12 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy oraz § 7 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego.

Natomiast wykonywane przez Wnioskodawcę czynności przeglądu piecyków gazowych w budynkach zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym podlegają opodatkowaniu stawką podstawową, tj. 23%, gdyż przepisy nie ustanawiają dla tych czynności stawki preferencyjnej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.