IPPP2/443-33/13-2/BH

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Zakładu przedstawione we wniosku z dnia 9 stycznia 2013 r. (data wpływu 11 stycznia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania otrzymanej rekompensaty - jest prawidłowe.

W dniu 11 stycznia 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania otrzymanej rekompensaty.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Zakład Komunikacji Miejskiej Sp. z o.o. jest komunalną spółką prawa handlowego, w której 100% udziałów posiada Gmina Miejska. Spółka powstała w dniu 1 stycznia 1998 r. na mocy Uchwały Rady Miasta w celu realizacji zadania własnego Gminy polegającego na bieżącym i nieprzerwanym zaspakajaniu zbiorowych potrzeb mieszkańców Gminy Miejskiej z zakresu lokalnego transportu zbiorowego. Spółka wykonuje również zadanie własne sąsiedniej wiejskiej Gminy (na postawie porozumienia międzygminnego) dotyczące publicznego transportu zbiorowego osób. Od początku istnienia Spółka jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem VAT.

Doprecyzowanie zasad współpracy pomiędzy Gminą Miejską a Spółką jako podmiotem wewnętrznym Gminy nastąpiło w drodze umowy wykonawczej, która obowiązuje od dnia 1 stycznia 2013 r. Umowa wykonawcza o świadczenie usług publicznych w ramach organizacji lokalnego transportu zbiorowego w komunikacji miejskiej zawarta została z uwzględnieniem przepisów Rozporządzenia (WE) Nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. w sprawie usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego oraz uchylającego Rozporządzenia (EWG) Nr 1191/69 i (EWG) Nr 1107/70 (Dz. Urz. UE L 315 z 03.1 2.2007 r.) oraz z uwzględnieniem odpowiednich przepisów krajowych "w tym Ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 5,poz 13 z późn. zm.). Celem umowy nie jest przekazanie wykonywania zadania własnego Gminy, bo ono nastąpiło już w akcie kreującym Spółkę lecz określenie zasad z zakresu obowiązku świadczenia usług przewozowych, dotyczących między innymi ilości kilometrów, obszaru świadczenia usług, rozkładu jazdy, rozliczania dochodów z biletów, a także zasad przekazywania Spółce rekompensaty na pokrycie strat poniesionych w związku ze świadczeniem publicznych usług komunikacji miejskiej nałożonych na nią w trybie władczym. Umowa wykonawcza nie ma charakteru odpłatnego, gdyż Gmina nie nabywa w oparciu o nią dostaw, usług czy robót a świadczenia nabywają dla siebie bezpośrednio sami mieszkańcy. Ceny urzędowe za usługi komunikacji miejskiej ustala Rada Miasta w formie uchwał, co oznacza, że ceny te ustala organ inny niż strony umowy wykonawczej. Taryfa przewozowa nałożona uchwałą Rady Miasta przewiduje dla różnych grup społecznych określonego rodzaju ulgi i zwolnienia. Przychody ze sprzedaży biletów komunikacji miejskiej zgodnie z umową wykonawczą stanowią przychód Spółki lecz nie rekompensuje on kosztów prowadzonej działalności przewozowej.

W związku z wykonywaniem usług użyteczności publicznej w zakresie pasażerskiego transportu zbiorowego Spółka otrzymywać będzie od Gminy rekompensatę na pokrycie kosztów działalności pomniejszoną o dochody wygenerowane podczas świadczenia usług przewozowych. Zasady otrzymywania przez Spółkę rekompensaty określa umowa wykonawcza i załącznik Nr 1 do umowy. Obliczenie wysokości rekompensaty na pokrycie kosztów usług przewozowych odbywa się na zasadach określonych w wyżej cyt. Rozporządzeniu 1370/2007, Ustawie o publicznym transporcie drogowym oraz Dyrektywie Komisji 2005/81/WE z dnia 28 listopada 2005 r. zmieniającej Dyrektywę 80/723/EWG w sprawie przejrzystości stosunków finansowych między Państwami Członkowskimi a przedsiębiorstwami publicznymi oraz w sprawie przejrzystości finansowej wewnątrz określonych przedsiębiorstw, z uwzględnieniem liczby wozokilometrów, na które Gmina zgłosi zapotrzebowanie na dany rok, a Spółka zobowiąże się je wykonać.

Rekompensata jest corocznie kalkulowana przez Gminę w oparciu o opinię niezależnego od Gminy i Spółki audytora, który dokonuje kalkulacji na zlecenie Gminy w oparciu o zapisy umowy wykonawczej.

Fakt otrzymania rekompensaty pozostaje bez wpływu na cenę, jaką pasażer jest zobowiązany zapłacić za bilet.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy rekompensata, którą Spółka będzie otrzymywać od Gminy Miejskiej na podstawie art. 50 ust. 1 pkt 2, w związku z art. 51 ust. 1 oraz art. 53 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, na wyrównanie kosztów działalności (pokrycie straty) w związku ze świadczeniem usług publicznego transportu zbiorowego o charakterze użyteczności publicznej stanowi obrót podlegający opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Rozpatrując istotę rekompensaty, która będzie przekazywana Spółce w związku ze świadczeniem usług publicznych w zakresie lokalnego transportu zbiorowego Spółka uważa, że rekompensata nie stanowi wynagrodzenia z tytułu usług wykonywanych na rzecz Gminy i tym samym nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Opisanej we wniosku rekompensaty nie można również rozpatrywać w kategorii dotacji czy innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w art. 29 ust. 1 ustawy, które zwiększałyby obrót podlegający opodatkowaniu VAT. W konsekwencji zdaniem Spółki rekompensata otrzymywana od Gminy w związku ze świadczeniem usług publicznych w ramach publicznego transportu zbiorowego nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Rekompensata otrzymana od Gminy ma zadanie wyrównać Spółce stratę ponoszoną w związku z wykonywaniem usług przewozowych w zakresie publicznego transportu zbiorowego. Jej istotą jest dofinansowanie kosztów działalności Spółki związanych z wykonywaniem usług przewozowych. Ponadto rekompensata ta nie ma bezpośredniego wpływu na cenę usług przewozowych świadczonych przez Spółkę, nie stanowi więc dopłaty do ceny sprzedaży, nie jest również dotacją na nabycie lub wytworzenie środków trwałych. Przekazywana przewoźnikowi rekompensata nie stanowi bezpośredniego finansowania bezpłatnych czy ulgowych przejazdów osób uprawnionych określonych uchwałą Rady Miasta, czy też przepisami ustawowymi. Celem jej jest dofinansowanie całej działalności przewozowej.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 cyt. ustawy. Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy zauważyć, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest obrót zwiększony o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. Ponieważ rekompensata nie ma bezpośredniego wpływu na cenę usługi, ma na celu ogólne dofinansowanie działalności przewozowej Spółki, nie zwiększa podstawy opodatkowania z tytułu podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosowanie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów (...).

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W rozumieniu art. 29 ust. 2 ustawy, w przypadku gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku (...).

Z powołanych wyżej przepisów wynika, iż do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wlicza się tyko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które mają bezpośredni wpływ na kwotę należną (cenę) z tytułu dostawy lub świadczenia usługi. Elementem zasadniczym wpływającym na objęcie uzyskanej przez podatnika dotacji definicją podstawy opodatkowania jest stwierdzenie, czy dotacja udzielana jest w celu sfinansowania, czy też dofinansowania dostawy konkretnych towarów lub świadczenia konkretnych usług.

W sytuacji zatem, gdy podatnik dla konkretnej dostawy towarów lub konkretnego świadczenia usług otrzymuje od innego podmiotu dofinansowanie, np. w postaci dotacji stanowiącej dopłatę do ceny towaru lub usługi - tego rodzaju dofinansowanie stanowi, obok ceny, uzupełniający ją element podstawowy opodatkowania z tytułu tej dostawy lub świadczenia. Natomiast dotacje mające na celu dofinansowanie ogólnych kosztów działalności, nie dające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a więc nieuzależnione od ilości i wartości dostarczanych towarów lub świadczonych usług, nie stanowią obrotu w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy a zatem nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca jest komunalną spółką prawa handlowego, w której 100% udziałów posiada Gmina Miejska. Od początku istnienia Spółka jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem VAT. Spółka powstała na mocy Uchwały Rady Miasta w celu realizacji zadania własnego Gminy polegającego na bieżącym i nieprzerwanym zaspakajaniu zbiorowych potrzeb mieszkańców Gminy Miejskiej z zakresu lokalnego transportu zbiorowego.

Doprecyzowanie zasad współpracy pomiędzy Gminą Miejską a Spółką jako podmiotem wewnętrznym Gminy nastąpiło w drodze umowy wykonawczej. Celem umowy jest określenie zasad z zakresu obowiązku świadczenia usług przewozowych, dotyczących między innymi ilości kilometrów, obszaru świadczenia usług, rozkładu jazdy, rozliczania dochodów z biletów, a także zasad przekazywania Spółce rekompensaty na pokrycie strat poniesionych w związku ze świadczeniem publicznych usług komunikacji miejskiej nałożonych na nią w trybie władczym. Umowa wykonawcza nie ma charakteru odpłatnego, gdyż Gmina nie nabywa w oparciu o nią dostaw, usług czy robót a świadczenia nabywają dla siebie bezpośrednio sami mieszkańcy. Ceny urzędowe za usługi komunikacji miejskiej ustala Rada Miasta w formie uchwał, co oznacza, że ceny te ustala organ inny niż strony umowy wykonawczej. Taryfa przewozowa nałożona uchwałą Rady Miasta przewiduje dla różnych grup społecznych określonego rodzaju ulgi i zwolnienia. Przychody ze sprzedaży biletów komunikacji miejskiej zgodnie z umową wykonawczą stanowią przychód Spółki, lecz nie rekompensuje on kosztów prowadzonej działalności przewozowej.

W związku z wykonywaniem usług użyteczności publicznej w zakresie pasażerskiego transportu zbiorowego Spółka, zgodnie z zawartą umową, otrzymywać będzie od Gminy rekompensatę na pokrycie kosztów działalności pomniejszoną o dochody wygenerowane podczas świadczenia usług przewozowych. Obliczenie wysokości rekompensaty na pokrycie kosztów usług przewozowych odbywa się na zasadach określonych w odrębnych przepisach, z uwzględnieniem liczby wozokilometrów, na które Gmina zgłosi zapotrzebowanie na dany rok, a Spółka zobowiąże się je wykonać.

Rekompensata jest corocznie kalkulowana przez Gminę w oparciu o opinię niezależnego od Gminy i Spółki audytora, który dokonuje kalkulacji na zlecenie Gminy w oparciu o zapisy umowy wykonawczej.

Fakt otrzymania rekompensaty pozostaje bez wpływu na cenę, jaką pasażer jest zobowiązany zapłacić za bilet.

A zatem z okoliczności sprawy wynika, że rekompensata, którą otrzyma Wnioskodawca od Gminy jest rekompensatą, której celem jest pokrycie strat poniesionych w związku ze świadczeniem publicznych usług komunikacji miejskiej. Jak Wnioskodawca wskazuje, nie będzie ona miała bezpośredniego wpływu na cenę świadczonych usług transportu pasażerskiego, a fakt jej otrzymania pozostanie bez wpływu na cenę jaką pasażer będzie zobowiązany zapłacić za bilet.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa podatkowego oraz opis sprawy stwierdzić należy, iż rekompensata, którą otrzyma Spółka od Gminy w sytuacji, gdy sprzedaż biletów będzie prowadziła Spółka i przychody ze sprzedaży biletów są przychodami Spółki a otrzymana rekompensata służy wyrównaniu kosztów działalności Spółki, nie będą stanowić obrotu w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy, podlegającego opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zatem stanowisko Spółki należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.