IPPP2/443-304/11-3/MM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 7 marca 2011 r. (data wpływu 9 marca 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 31 maja 2011 r. (data wpływu 2 czerwca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności przeniesienia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowych wraz z prawem własności naniesień na tych gruntach na rzecz Skarbu Państwa w zamian za zaległości podatkowe - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 marca 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności przeniesienia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowych wraz z prawem własności naniesień na tych gruntach na rzecz Skarbu Państwa w zamian za zaległości podatkowe oraz zastosowania właściwej stawki podatku VAT dla tej czynności. Przedmiotowy wniosek zawierał braki w przedstawionym stanie faktycznym. W związku z czym tut. Organ podatkowy pismem z dnia 16 maja 2011 r. znak IPPP2/443-304/11-2/MM wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku o powyższe braki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka O. Sp. z o.o. ("Spółka") powstała w oparciu o przepisy ustawy z dnia 30 października 2002 r. o pomocy publicznej dla przedsiębiorców o szczególnym znaczeniu dla rynku pracy (Dz. U.2002.213.1800 z późn. zm.). Par. 4 Aktu Założycielskiego Spółki stanowi, iż "Celem działania Spółki jest realizacja zadań określonych w rozdziale 5a Ustawy o pomocy publicznej dla przedsiębiorców o szczególnym znaczeniu dla rynku pracy, w szczególności spłata zobowiązań przejętych z mocy prawa od przedsiębiorców w trybie określonym w art. 5a tej ustawy, z przychodów uzyskanych z tytułu gospodarowania lub sprzedaży przejętego majątku". Zadaniem Spółki jest więc sprzedaż majątku w celu spłaty zobowiązań publiczno - prawnych przejętych od przedsiębiorców z mocy prawa.16 marca 2010 r. Spółka wystąpiła do Prezydenta Miasta z wnioskiem o wyrażenie zgody na zawarcie umowy, na podstawie której prawo wieczystego użytkowania nieruchomości gruntowych wraz z prawem własności naniesień (dróg), zostanie przeniesione na rzecz Skarbu Państwa w zamian za zaległości podatkowe Spółki z tytułu podatku od towarów i usług ("podatek VAT"), w wyniku czego nastąpi - w trybie art. 66 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) ("ustawa - Ordynacja Podatkowa"), wygaśnięcie zaległości podatkowej Spółki wraz z odsetkami od zaległości podatkowych w kwocie odpowiadającej wartości nieruchomości.Po rozpatrzeniu ww. wniosku Spółki z dnia 16 marca 2010 r., Prezydent Miasta, jako Starosta Miasta na prawach powiatu, w Liście intencyjnym z dnia 5 maja 2010 r. wyraził intencję pozytywnego ustosunkowania się do ww. wniosku Spółki z dnia 16 marca 2010 r. i tym samym zawarcia umowy o przeniesienie na Skarb Państwa prawa użytkowania wieczystego przedmiotowych nieruchomości gruntowych wraz z naniesieniami (drogi) w zamian za zaległości podatkowe Spółki z tytułu podatku VAT wraz z odsetkami za zwłokę.

W związku z powyższym w dniu 18 maja 2010 r. Spółka zwróciła się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w W. z wnioskiem o wydanie postanowienia o wyrażeniu zgody na przeniesienie na rzecz Skarbu Państwa, przysługującego Spółce prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowych wraz z naniesieniami (drogi), w zamian za zaległości podatkowe Spółki z tytułu podatku VAT stanowiącego dochody budżetu państwa w części odpowiadającej wartości przedmiotowych nieruchomości na podstawie umowy zawartej pomiędzy Spółką a Prezydentem Miasta, jako Starostą Miasta na prawach powiatu wykonującym zadanie z zakresu administracji rządowej - w trybie art. 66 ustawy - Ordynacja podatkowa. Naczelnik Urzędu Skarbowego w W. przychylnie ustosunkował się do powyższego wniosku Spółki. W dniu 9 lipca 2010 r. wydał postanowienie o wyrażeniu zgody na zawarcie umowy przeniesienia na rzecz Skarbu Państwa, przysługującego Spółce prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowych wraz z naniesieniami (drogi), pomiędzy Spółką a Prezydentem Miasta, jako Starostą Miasta na prawach powiatu wykonującym zadanie z zakresu administracji rządowej (sprostowane postanowieniem Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 15 lipca 2010 r.).

Wobec powyższego w dniu 4 listopada 2010 r. zawarta została umowa przenosząca przysługujące Spółce użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowych wraz z prawem własności naniesień (drogi) na rzecz Skarbu Państwa w zamian za zaległości Spółki z tytułu podatku VAT stanowiące dochody budżetu państwa. Stosownie do art. 66 par. 5 ustawy - Ordynacja Podatkowa w dniu 10 grudnia 2010 r., Naczelnik Urzędu Skarbowego w W. wydał decyzję o wygaśnięciu zobowiązań podatkowych Spółki.

Użytkowanie wieczyste nieruchomości wraz z prawem własności znajdujących się na nich naniesień będących przedmiotem powyższej umowy Spółka nabyła od H. S.A. ("H.") w trybie ustawy o pomocy publicznej dla przedsiębiorców o szczególnym znaczeniu dla rynku pracy na podstawie Umowy przeniesienia prawa wieczystego użytkowania gruntu, własności budynków i budowli stanowiących odrębny od gruntu przedmiot własności oraz oświadczenia o ustanowieniu służebności gruntowych, zawartej w formie aktu notarialnego Rep. z dnia 28 lipca 2005 r. sporządzonym przed Marią B. notariuszem w C. Przeniesienie majątku, o którym mowa powyżej na rzecz Spółki zostało zakwalifikowane jako czynność niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT. Należy więc przyjąć, iż Spółce nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego w stosunku do majątku nabytego od H. z uwagi na fakt, iż majątek ten został nabyty na podstawie czynności niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. Spółka nie ponosiła, żadnych wydatków na ulepszenie budowli, tj. dróg usytuowanych na nieruchomościach będących następnie przedmiotem umowy przeniesienia na Skarb Państwa w zamian za zaległości podatkowe Spółki w podatku VAT.

Przedmiotem przeniesienia na rzecz Skarbu Państwa w zamian za zaległości podatkowe Spółki w podatku VAT na postawie umowy z 4 listopada 2010 były następujące nieruchomości:

Wszystkie przedmiotowe działki zostały opisane w rejestrze gruntów jako drogi, z wyjątkiem działki 1/156 - w rejestrze gruntów opisana jako teren przemysłowy. W chwili obecnej, jak i w dacie zawarcia umowy przeniesienia prawa wieczystego użytkowania gruntu, własności budynków i budowli stanowiących odrębny od gruntu przedmiot własności oraz oświadczenia o ustanowieniu służebności gruntowych, zawartej w formie aktu notarialnego z dnia 28 lipca 2005 r. sporządzonej przed Marią B. notariuszem w C., droga usytuowana na działce 1/156 rzeczywiście istniała, wobec czego fakt nie ujawnienia jej w ewidencji gruntów jako drogi nie odzwierciedla stanu faktycznego i jest oczywistą omyłką.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy czynność polegająca na przeniesieniu prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowych wraz z prawem własności naniesień na tych gruntach na rzecz Skarbu Państwa w zamian za zaległości podatkowe Spółki z tytułu podatku VAT, w wyniku czego nastąpiło - w trybie art. 66 § 1 ustawy - Ordynacja Podatkowa wygaśnięcie zaległości podatkowej Spółki w podatku VAT wraz z odsetkami od zaległości podatkowych w kwocie odpowiadającej wartości tych nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy:

W opinii Wnioskodawcy czynność polegająca na przeniesieniu na rzecz Skarbu Państwa przysługującego Spółce użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowych wraz z prawem własności naniesień w zamian za zaległości podatkowe Spółki z tytułu podatku VAT, w wyniku czego nastąpiło - w trybie art. 66 § 1 ustawy - Ordynacja Podatkowa wygaśnięcie zaległości podatkowej Spółki jest czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. W opinii Wnioskodawcy nie jest to czynność, która mieści się definicji dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwana dalej "ustawa o podatku VAT", gdyż nie jest to czynność wykonywana w ramach prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej, a jej celem jest jedynie doprowadzenie do wygaśnięcia zobowiązań podatkowych Spółki.Dostawa towarów oraz świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT tylko wówczas gdy jest dokonywane odpłatnie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.Sam fakt, iż Spółka jest podatnikiem podatku VAT nie skutkuje opodatkowaniem podatkiem VAT wszystkich czynności wykonywanych przez Spółkę. Stosownie do orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości kwestia dokonania czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej determinuje ocenę czy dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. W uzasadnieniach do wyroków Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości m.in. w wyroku w sprawie Empresa de Desenvolvimento Mineiro SA (EDM) - C-77/01, w wyroku w sprawie Harnas Helm CV vs Staatsecretaris vaf Financin C-80/95, w wyroku w sprawie Polysar Investments Netherlands BV a Inspecteur der Invoerrechten Accijnzen (Holandia) C-60/90, w wyroku w sprawie Wellcome Trust Ltd a Commissioners of Customs and Excise C-155/94 Europejski Trybunał Sprawiedliwości stwierdza, iż jedynie czynności dokonywane w ramach tej działalności podlegają VAT. Natomiast czynności dokonywane przez podatnika podatku VAT incydentalnie i niezwiązane bezpośrednio z prowadzoną przez podatnika podatku VAT działalnością gospodarczą, jak np. umowy sprzedaży udziałów w spółkach zależnych, nie mieszczą się w katalogu czynności polegających opodatkowaniu podatkiem VAT i jako takie nie podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.Przeniesienie na rzecz Skarbu Państwa przysługującego Spółce prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowych wraz z prawem własności naniesień w zamian za zaległości podatkowe Spółki z tytułu podatku VAT, w wyniku czego nastąpiło - w trybie art. 66 § 1 ustawy - Ordynacja Podatkowa wygaśnięcie zaległości podatkowej Spółki nie stanowi czynności wykonywanej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej skutkującej opodatkowaniem podatkiem VAT, a jest jedynie czynnością mająca na celu uregulowanie zobowiązania podatkowego Spółki. W związku z powyższym czynność ta nie jest w żaden sposób związana z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą.

Takie stanowisko prezentowane jest również w orzecznictwie polskich sądów administracyjnych. W szczególności, w dniu 8 października 2007 r. podjęta została uchwała Składu Siedmiu Sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego (sygn. akt I FPS 2/2007) W trybie art. 15 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Zgodnie z treścią tej Uchwały, przeniesienie własności rzeczy na rzecz Skarbu Państwa w zamian za zaległości podatkowe z tytułu podatków stanowiących dochody budżetu państwa w rozumieniu art. 66 ustawy - Ordynacja Podatkowa nie jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Naczelny Sąd Administracyjny uznał bowiem, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają czynności prawne w obrocie gospodarczym, w związku z dokonaniem których powstaje tzw. wartość dodana. Naczelny Sąd Administracyjny wskazał ponadto, iż "istotnym argumentem przemawiającym przeciwko uznaniu przeniesienia własności rzeczy w zamian za zaległości podatkowe za czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług jest argument związany z charakterem tego podatku. Jest to podatek obrotowy, który ma dotyczyć konsumpcji, co przejawia się z jednej strony w jego neutralności dla podatnika, a z drugiej - w faktycznym obciążeniu tym podatkiem finalnego odbiorcy - konsumenta. Konstrukcja podatku od towarów i usług, oparta na systemie odliczania podatku naliczonego z wcześniejszej fazy obrotu, jest nastawiona na czynności powstałe w obrocie gospodarczym w związku z którymi powstaje wartość dodana. A za takie czynności nie można uznać wywiązywania się z obowiązków podatkowych, jeżeli nawet dochodzi do nich w formie rzeczowej (a nie pieniężnej), unormowanej w części dotyczącej przeniesienia prawa własności przepisami prawa cywilnego. Podmiot, który dokonuje takiego przeniesienia, reguluje w ten sposób swoje zaległości podatkowe, a nie wydaje towar w miejsce świadczenia pieniężnego. Również druga strona takiej czynności nie jest konsumentem (ani przedsiębiorcą) tylko organem państwa, uzyskującym dla Skarbu Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego odpowiedni dochód budżetowy." W dalszej części uzasadnienia powyższej Uchwały wskazano, iż: instytucja przeniesienia własności rzeczy w zamian za zaległości podatkowe jest stosowana wobec podatników będących w złej sytuacji ekonomicznej, którzy w ten sposób chcą zapobiec wszczynaniu przeciwko nim kosztownego i uciążliwego postępowania egzekucyjnego. W sytuacji, gdy nie dysponują oni odpowiednimi środkami pieniężnymi na zaspokojenie zaległości podatkowych, przeniesienie własności rzeczy na rzecz Skarbu Państwa (jednostki samorządu terytorialnego) jest jedyną możliwością uregulowania ciążących na nich zaległości podatkowych, co jednak nie oznacza, że byliby w stanie uregulować, i to w formie pieniężnej, podatek należny od tego rodzaju czynności. Powodowałoby to w takiej sytuacji powstanie nowej zaległości podatkowej (co prowadziłoby do zwiększenia istniejących już zaległości podatkowych), i to w związku z wypełnianiem przez podatnika nałożonego na niego obowiązku podatkowego, czyli w gruncie rzeczy od specyficznego sposobu uregulowania podatku, co należy uznać za niedopuszczalne."Zgodnie ze stanowiskiem prezentowanym w doktrynie oraz stanowiskiem Naczelnego Sądu Administracyjnego, uchwała ta w chwili obecnej zachowuje swoją aktualność (tak m.in. Adam Bartosiewicz, Ryszard Kubacki w: Leksykon Ordynacji Podatkowej 2010, str. 157, wydawnictwo Unimex).

Powyższe stanowisko zaprezentowane w Uchwale Składu Siedmiu Sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 października 2007 r. (sygn. akt I FPS 2/2007), podzielił Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 26 czerwca 2008 r. (sygn. akt I FSK 714/2007), który orzekł, iż przeniesienie własności rzeczy na rzecz Skarbu Państwa w zamian za zaległości podatkowe z tytułu podatków stanowiących dochody budżetu państwa nie jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT stosownie do przepisów ustawy o podatku VAT. Naczelny Sąd Administracyjny wskazał na aktualność stanowiska zaprezentowanego w Uchwale Składu Siedmiu Sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 października 2007 r. (sygn. akt I FPS 2/2007). Naczelny Sąd Administracyjny podkreślił w przytoczonym wyroku, iż podatek VAT jest podatkiem konsumpcyjnym, uiszczanym przez finalnego konsumenta na ostatnim szczeblu obrotu, a podstawę opodatkowania stanowią czynności wykonywane w ramach obrotu gospodarczego. Natomiast celem zawarcia umowy o przeniesienie własności rzeczy lub praw majątkowych w trybie art. 66 § 1 ustawy - Ordynacja Podatkowa jest wyłącznie wygaśnięcie zobowiązania podatkowego, a więc zobowiązania o charakterze publicznoprawnym. Na tej podstawie Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż nie można stwierdzić, że czynność przeniesienia własności rzeczy na rzecz Skarbu Państwa w zamian za zaległości podatkowe z tytułu podatków stanowiących dochody budżetu państwa jest realizowana w ramach obrotu gospodarczego, a nadto, że powoduje osiągnięcie wartości dodanej, która bezspornie stanowi podstawę opodatkowania podatkiem VAT.

Analogiczne stanowisko zostało zaprezentowane przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 26 czerwca 2008 r. (sygn. akt I FSK 714/07) oraz Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w wyroku z dnia 15 stycznia 2009 r. (sygn. akt I SA/Rz 699/08). Sądy te podzieliły stanowisko zaprezentowane w cytowanych powyżej wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego. Czynności, o jakich mowa w art. 66 ustawy - Ordynacja Podatkowa, stanowią mechanizm poboru podatku, stąd też nie jest możliwe obciążanie ich podatkiem VAT. Za takim stanowiskiem przemawia również charakter podatku VAT, który ma na celu opodatkowanie konsumpcji, co przejawia się z jednej strony w jego neutralności dla podatnika, a z drugiej, w faktycznym obciążeniu tym podatkiem finalnego odbiorcy konsumenta. W związku z powyższym niecelowe jest nakładanie dodatkowych obciążeń podatkowych na podmiot, który będąc w trudnej sytuacji finansowej korzysta z takiej właśnie formy wygaśnięcia zobowiązań podatkowych.

Kolejnym orzeczeniem potwierdzającym stanowisko Wnioskodawcy, jest wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2009 r. (sygn. akt. III SA/Wa 901/09). Zgodnie z jego treści stosownie do art. 66 ustawy - Ordynacja Podatkowa szczególnym przypadkiem wygaśnięcia zobowiązania podatkowego jest przeniesienie własności rzeczy lub praw majątkowych na rzecz Skarbu Państwa lub jednostki samorządowej. Przeniesienie własności rzeczy lub praw majątkowych dokonane w tym trybie nie może być jednak traktowane na równi ze sprzedażą czy jakąkolwiek inną formą odpłatnego zbycia. Dlatego transakcja taka nie jest opodatkowana podatkiem VAT.Mając na względzie powołane powyżej orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz wojewódzkich sądów administracyjnych, w opinii Wnioskodawcy czynność polegająca na przeniesieniu na rzecz Skarbu Państwa przysługującego Spółce prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowych wraz z prawem własności naniesień w zamian za zaległości podatkowe Spółki z tytułu podatku VAT, w wyniku czego nastąpiło - w trybie art. 66 § 1 ustawy - Ordynacja Podatkowa, wygaśnięcie zaległości podatkowej Spółki jest czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Linia orzecznicza w przedmiotowej kwestii jest jednolita, od chwili podjęcia w dniu 8 października 2007 r. uchwały Składu Siedmiu Sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego (sygn. akt I FPS 2/2007), w analogicznych sprawach nie pojawiają się odmienne rozstrzygnięcia.

Udzielając odpowiedzi na pytanie zadane przez Wnioskodawcę w niniejszej sprawie organ podatkowy ma obowiązek uwzględnić orzecznictwo sądów administracyjnych, o których mowa powyżej. Zgodnie z przepisami ustawy - Ordynacja Podatkowa przy dokonywaniu przez organy podatkowe wykładni przepisów prawa podatkowego poprzez wydawanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie przewidzianym przez ustawę Ordynacja Podatkowa orzeczenia sądów mają szczególnie istotne znaczenie.

Artykuł 14a ustawy - Ordynacja Podatkowa, stanowi, iż "Minister właściwy do spraw finansów publicznych dąży do zapewnienia jednolitego stosowania prawa podatkowego przez organy podatkowe oraz organy kontroli skarbowej, dokonując w szczególności jego interpretacji, przy uwzględnieniu orzecznictwa sądów oraz Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości". Z treści powyższego przepisu wynika, iż orzecznictwo ma normatywny wpływ na jednolite stosowanie prawa podatkowego w Polsce.Natomiast art. 14e ustawy - Ordynacja Podatkowa nadaje orzecznictwu sądów administracyjnych walor normatywny expressis verbis w stosunku do interpretacji indywidualnych. Stanowi on, iż "Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego, Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości". Zatem jeżeli przepisy prawa przewidują, iż organ podatkowy może zmienić interpretację w sytuacji kiedy wyrażone w niej stanowisko odbiega od stanowiska prezentowanego w orzecznictwie sądów, Trybunału Konstytucyjnego, Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości to bezsprzecznym jest, iż organ podatkowy powinien brać pod uwagę stanowisko sądów przy wydawaniu interpretacji.

Z powyższych przepisów ustawy - Ordynacja Podatkowa wynika, iż Minister Finansów powinien uwzględniać w wydawanych przez siebie interpretacjach orzecznictwo sądów administracyjnych. Zapewni to jednolitość stosowania prawa i bezpieczeństwo prawne, stanowiące obecnie jedną z podstawowych gwarancji prawnych w demokratycznym państwie prawnym - wyrazem, której jest możliwość jednolitego rozumienia i stosowania prawa co daje możliwość poznania przez podatnika konsekwencji podatkowych podejmowanych przez niego czynności. Podkreślenia w szczególności wymaga fakt, że stanowisko wyrażone w niniejszym wniosku Wnioskodawca opiera nie na jednym odosobnionym wyroku sądu administracyjnego lecz na jednolitej linii orzecznictwa zarówno wojewódzkich sądów administracyjnych jak i Naczelnego Sądu Administracyjnego, w tym w szczególności na uchwale Siedmiu Sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Zgodnie ze stanowiskiem prezentowanym w orzecznictwie sądów administracyjnych, m.in. przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 11 maja 2010 r. (sygn.: I SA/Po 166/10) oraz Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 20 stycznia 2009 r. (sygn. III SA/Wa 1916/08) organy podatkowe dokonując interpretacji przepisów prawa podatkowego mają obowiązek dokonywać analizy orzecznictwa w postępowaniu zmierzającym do wydania takiej interpretacji."Skoro więc organ wydający interpretacje indywidualne może w ramach działania ex officio zmienić wydaną już uprzednio interpretację z racji stwierdzenia jej wadliwości w świetle orzecznictwa sądowego, to tym bardziej ma obowiązek dokonywać analizy tego orzecznictwa w postępowaniu zmierzającym do wydania takiej interpretacji, a zwłaszcza w przypadku, gdy na takowe orzecznictwo powołuje się osoba składająca wniosek o jej wydanie. Nie można bowiem przyjąć takiej wykładni powyższych przepisów, że z jednej strony ustawodawca nie nakłada na organ wydający interpretacje indywidualne obowiązku analizowania orzecznictwa zapadłego w innych sprawach dotyczącego analogicznych sytuacji prawnopodatkowych, a z drugiej strony przyjmuje jednocześnie, że pominięcie takiego orzecznictwa może być przyczyną zmiany tak wydanej interpretacji. Obowiązujący od dnia 1 lipca 2007 r. art. 14a § 5 Ordynacji podatkowej wychodzi poza zasadę związania wyrokiem tylko w sprawie, w której on zapadł, i nadaje orzecznictwu sądów administracyjnych walor normatywny także w stosunku do innych indywidualnych spraw załatwianych w drodze interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretacji indywidualnych)".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie tut. Organ podatkowy pragnie wskazać, iż niniejsza interpretacja została oparta na przepisach ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą o VAT" obowiązujących przed dniem 1 stycznia 2011 r., bowiem transakcja będąca przedmiotem interpretacji (jak wynika z treści wniosku) miała miejsce w dniu 4 listopada 2010 r.

Zgodnie z przepisem art. 66 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) szczególnym przypadkiem wygaśnięcia zobowiązania podatkowego jest przeniesienie własności rzeczy lub praw majątkowych na rzecz:

W myśl § 2 ww. art. 66 przeniesienie następuje na wniosek podatnika:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej "ustawą o VAT", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem przez towary należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Ustawodawca nie wyłączył z opodatkowania podatkiem VAT przeniesienia własności rzeczy, prawa użytkowania wieczystego lub praw majątkowych na rzecz Skarbu Państwa, w zamian za zaległości podatkowe z tytułu podatków stanowiących dochody budżetu państwa, jak również nie wyłączył z opodatkowania tym podatkiem przeniesienia własności rzeczy, prawa użytkowania wieczystego lub praw majątkowych na rzecz gminy, powiatu lub województwa w zamian za zaległości podatkowe z tytułu podatków stanowiących dochody ich budżetów.

Dokonywanie ww. czynności, uregulowanych w art. 66 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, stanowi szczególny przypadek wygaśnięcia zobowiązania podatkowego, co nie zmienia faktu, że przeniesienie własności rzeczy lub praw majątkowych w tym trybie jest czynnością, która zgodnie z powołanymi wyżej przepisami rodzi obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług. Wygaśnięcie zobowiązania na podstawie art. 66 § 1 pkt 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, jest następstwem zawarcia umowy cywilnoprawnej pomiędzy zobowiązanym do zapłaty podatku a starostą wykonującym zadanie z zakresu administracji rządowej, natomiast wygaśnięcie zobowiązania na podstawie art. 66 par. 1 pkt 2 ww. ustawy, jest następstwem zawarcia umowy cywilnoprawnej pomiędzy zobowiązanym do zapłaty podatku a wójtem, burmistrzem (prezydentem miasta), starostą albo marszałkiem województwa. Zatem, czynność będąca przedmiotem takiej umowy mieści się w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż celem działania Wnioskodawcy jest realizacja zadań określonych w rozdziale 5a Ustawy o pomocy publicznej dla przedsiębiorców o szczególnym znaczeniu dla rynku pracy, w szczególności spłata zobowiązań przejętych z mocy prawa od przedsiębiorców w trybie określonym w art. 5a tej ustawy, z przychodów uzyskanych z tytułu gospodarowania lub sprzedaży przejętego majątku. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej w marcu 2010 r. Wnioskodawca wystąpił do Prezydenta Miasta z wnioskiem o wyrażenie zgody na zawarcie umowy, na podstawie której prawo wieczystego użytkowania nieruchomości gruntowych wraz z prawem własności naniesień (dróg), zostanie przeniesione na rzecz Skarbu Państwa w zamian za zaległości podatkowe Spółki z tytułu podatku od towarów i usług ("podatek VAT"), w wyniku czego nastąpi wygaśnięcie zaległości podatkowej Spółki wraz z odsetkami od zaległości podatkowych w kwocie odpowiadającej wartości nieruchomości. Po rozpatrzeniu ww. wniosku Spółki Prezydent Miasta, wyraził intencję pozytywnego ustosunkowania się do ww. wniosku Spółki i tym samym zawarcia umowy o przeniesienie na Skarb Państwa prawa użytkowania wieczystego przedmiotowych nieruchomości gruntowych wraz z naniesieniami (drogi) w zamian za zaległości podatkowe Spółki z tytułu podatku VAT wraz z odsetkami za zwłokę. W związku z powyższym w maju 2010 r. Spółka zwróciła się do Naczelnika Urzędu Skarbowego z wnioskiem o wydanie postanowienia o wyrażeniu zgody na przeniesienie na rzecz Skarbu Państwa, przysługującego Spółce prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowych wraz z naniesieniami (drogi), w zamian za zaległości podatkowe Spółki z tytułu podatku VAT stanowiącego dochody budżetu państwa w części odpowiadającej wartości przedmiotowych nieruchomości na podstawie umowy zawartej pomiędzy Spółką a Prezydentem Miasta, jako Starostą Miasta na prawach powiatu wykonującym zadanie z zakresu administracji rządowej - w trybie art. 66 ustawy - Ordynacja podatkowa. Naczelnik Urzędu Skarbowego przychylnie ustosunkował się do powyższego wniosku Spółki. W dniu 9 lipca 2010 r. wydał postanowienie o wyrażeniu zgody na zawarcie umowy przeniesienia na rzecz Skarbu Państwa, przysługującego Spółce prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowych wraz z naniesieniami (drogi), pomiędzy Spółką a Prezydentem Miasta, jako Starostą Miasta na prawach powiatu wykonującym zadanie z zakresu administracji rządowej. Wobec powyższego w dniu 4 listopada 2010 r. zawarta została umowa przenosząca przysługujące Spółce użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowych wraz z prawem własności naniesień (drogi) na rzecz Skarbu Państwa w zamian za zaległości Spółki z tytułu podatku VAT stanowiące dochody budżetu państwa. Stosownie do art. 66 par. 5 ustawy - Ordynacja Podatkowa w dniu 10 grudnia 2010 r., Naczelnik Urzędu Skarbowego wydał decyzję o wygaśnięciu zobowiązań podatkowych Spółki.

Przedmiotem zapytania Wnioskodawcy jest czy czynność polegająca na przeniesieniu prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowych wraz z prawem własności naniesień na tych gruntach na rzecz Skarbu Państwa w zamian za zaległości podatkowe Spółki z tytułu podatku VAT, w wyniku czego nastąpiło - w trybie art. 66 § 1 ustawy - Ordynacja Podatkowa wygaśnięcie zaległości podatkowej Spółki w podatku VAT wraz z odsetkami od zaległości podatkowych w kwocie odpowiadającej wartości tych nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz okoliczności przedstawione we wniosku stwierdzić należy, iż czynność polegająca na przeniesieniu prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowych wraz z prawem własności naniesień na tych gruntach na rzecz Skarbu Państwa, w trybie art. 66 Ordynacji podatkowej, w zamian za zaległości podatkowe Spółki w świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.Kluczową rolę w rozwiązaniu wskazanego we wniosku problemu odgrywa przepis art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT. Z przepisu tego wynika, iż opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa związana z przeniesieniem prawa rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również zbycie praw użytkowania wieczystego. Z treści wniosku wynika, iż przeniesienie nastąpiło na podstawie umowy cywilnoprawnej i było ono odpłatne. Odpłatnością w przedmiotowym przypadku była kwota zaległości podatkowych, która została skompensowana wartością prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowych wraz z prawem własności naniesień na tych gruntach.

W świetle powyższego wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy, czynność polegająca na przeniesieniu na rzecz Skarbu Państwa przysługującego Spółce użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowych wraz z prawem własności naniesień w zamian za zaległości podatkowe Spółki z tytułu podatku VAT, w wyniku czego nastąpiło - w trybie art. 66 § 1 ustawy - Ordynacja Podatkowa wygaśnięcie zaległości podatkowej Spółki jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do tak przedstawionego stanu faktycznego należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanych w uzasadnieniu stanowiska rozstrzygnięć polskich sądów administracyjnych tut. Organ podatkowy stwierdza, iż powołane przez Wnioskodawcę liczne wyroki sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy zwrócić uwagę, iż organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy.

Ponadto należy stwierdzić, iż Uchwała Siedmiu Sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 października 2007 r. sygn. akt I FPS 2/07 oraz wydany na jej podstawie wyrok NSA z dnia 26 czerwca 2008 r. (sygn. akt I FSK 714/2007) dotyczyła stanu prawnego obowiązującego przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535), a zatem nie odnosi się do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego.

Natomiast w odniesieniu do wyroków Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 901/09 oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 15 stycznia 2009 r., sygn. akt I SA/Rz 699/08 zaznaczyć należy, iż Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.) w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych (w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych). W związku z powyższym, nie negując orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Wynika to również z treści art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), który przesądza, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia. Organ podatkowy jest zatem zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy. Zatem trudno jest określić w jakim stopniu sprawa będąca przedmiotem autonomicznych rozstrzygnięć sądu, które powołał Wnioskodawca, może odzwierciedlać sytuację przedstawioną przez niego we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji.

Końcowo tut. Organ podatkowy informuje, iż w niniejszej interpretacji udzielono odpowiedzi w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności przeniesienia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowych wraz z prawem własności naniesień na tych gruntach na rzecz Skarbu Państwa w zamian za zaległości podatkowe (pytanie nr 1 przedmiotowego wniosku). Rozstrzygnięcie dotyczące zastosowania właściwej stawki podatku VAT dla czynności przeniesienia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowych wraz z prawem własności naniesień na tych gruntach na rzecz Skarbu Państwa w zamian za zaległości podatkowe zostało ujęte w odrębnej interpretacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa. W związku z powyższym, a także z uwagi na treść art. 14b § 3 ww. ustawy, Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę do wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.