IPPP2/443-292/11-4/IG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 lutego 2011 r. (data wpływu 7 marca 2011 r.), uzupełnionym pismem dnia 23 maja 2011 r. (data wpływu 27 maja 2011 r.) w odpowiedzi na wezwanie nr: IPPP2/443-292/11-2/IG z dnia 12 maja 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia poniesionych nakładów inwestycyjnych oraz opodatkowania sprzedaży nieruchomości zabudowanej - jest prawidłowe.

W dniu 7 marca 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia poniesionych nakładów inwestycyjnych oraz opodatkowania sprzedaży nieruchomości zabudowanej. W związku z tym, iż złożony wniosek nie spełniał wszystkich wymogów formalnych, tutejszy Organ pismem z dnia 12 maja 2011 r. znak: IPPP2/443-292/11-2/IG wezwał Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Wyjaśnienie w sprawie złożono w dniu 24 maja 2011 r. (data wpływu 27 maja 2011 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca pozostaje w związku małżeńskim we wspólności małżeńskiej. W 1991 r. zawiązał spółkę cywilną, w której jego udział wynosił 50%. W 2001 r. do spółki przystąpiła żona Wnioskodawcy oraz żona drugiego ze wspólników, w wyniku czego zmienił się podział udziałów w spółce i wynosił on po 25% dla każdego ze wspólników. Ponadto, do spółki cywilnej, zarejestrowanej jako czynny podatnik VAT (dalej: Spółka cywilna), Wspólnicy Spółki cywilnej (m.in. Wnioskodawca i jego żona) poza wkładami pieniężnymi, wnieśli także wkłady w postaci prawa do używania położonych obok siebie niezabudowanych działek gruntowych (działki stanowiły majątek wspólny każdego z małżeństw).

Następnie Spółka cywilna podpisała ze spółką "A" (spółką akcyjną) - czynnym podatnikiem VAT (dalej: Dzierżawca) umowę dzierżawy wniesionych nieruchomości gruntowych. Umowa dzierżawy została zawarta na czas nieokreślony, ale zawierała także zapis, że po zakończeniu umowy dzierżawy Dzierżawca ma prawo zwrotu nakładów poczynionych na dzierżawionych gruntach oraz że do zwrotu nakładów będą zobowiązani właściciele gruntów, tj. w trakcie trwania umowy dzierżawy, Dzierżawca poniósł nakłady o dużej wartości na dzierżawionych gruntach (wybudowano budynek użytkowy). Po rozwiązaniu umowy dzierżawy, Dzierżawca zażądał zwrotu poniesionych nakładów na wybudowanie budynku, w efekcie czego doszło do "rozliczenia nakładów". Po dokonaniu "rozliczeń nakładów", Wnioskodawca wycofał ze Spółki cywilnej wniesione prawo do nieruchomości i w tym samym dniu dokonał ich sprzedaży (wraz z budynkiem na nim posadowionym) Dzierżawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą w pierwszej kolejności kwestii, czy w sytuacji rozwiązania umowy dzierżawy z Dzierżawcą i domagania się przez tego Dzierżawcę zwrotu kwot za poczynione nakłady, nabywcą tej usługi będzie Spółka cywilna czy jednak Wspólnicy Spółki cywilnej.

Zdaniem Wnioskodawcy czynność "zwrotu poniesionych nakładów", w rozumieniu przepisów o VAT, bez wątpienia stanowi świadczenie usługi. Przy zwrocie nakładów nie dochodzi bowiem do przeniesienia prawa do dysponowania towarem jak właściciel, ponieważ przedmiot dzierżawy przez cały okres trwania tego stosunku pozostaje własnością wydzierżawiającego. Czynność "zwrotu poniesionych nakładów" nie może stanowić dostawy towarów, także z powodu, że nie mieści się ona w definicji towaru, wskazanej w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT. Mając to na uwadze oraz fakt, że definicja świadczenia usługi" ma charakter dopełniający definicję "dostawy towarów" i jest wyrazem zasady powszechności opodatkowania, w sytuacji zwrotu nakładów poniesionych na gruncie oddanym w użytkowanie przez wspólnika spółki cywilnej ma miejsce odpłatne świadczenie usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Z uwagi na fakt, iż wydzierżawiającym nieruchomość gruntową była Spółka cywilna (to Spółka cywilna podpisała ze spółką "A" umowę dzierżawy gruntów) i to Spółka cywilna była zobowiązana do zwrotu poczynionych nakładów inwestycyjnych przez Wydzierżawiającego, to - zdaniem Wnioskodawcy - była ona nabywcą usługi (zwrot nakładów inwestycyjnych).

W związku z powyższym, faktura powinna być wystawiona na Spółkę cywilną i to jej dane - jako nabywcy powinny być wskazane na fakturze dokumentującej czynność zwrotu poniesionych nakładów inwestycyjnych. O ile bowiem na gruncie prawa cywilnego zapis w umowie dzierżawy o konieczności zwrotu wydatków na poniesione nakłady przez właściciela nieruchomości można uznać za prawidłowy, to skutek jaki on wywołuje na gruncie tego prawa nie może być przenoszony na grunt prawa podatkowego, a w szczególności na grunt przepisów dotyczących podatku od towarów i usług. Przepisy ustawy o VAT, skupiające się zasadniczo na ekonomicznych skutkach czynności i zdarzeń prawnych i z nich wywodzące obowiązek podatkowy (lub brak takiego obowiązku) są w dużej mierze autonomiczne w stosunku do systemu prawa cywilnego (pogląd ten znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądowym - np. w wyroku NSA z 5 lutego 2009 r., sygn. akt I FSK 1920/07). Jak podkreślił NSA, odwoływanie się więc przy interpretowaniu przepisów ustawy o VAT bezpośrednio do systemu prawa cywilnego prowadzi do wypaczenia systemu VAT i naruszenia przepisów prawa wspólnotowego. Podstawowe pojęcia, istotne dla konstrukcji tego podatku zostały bowiem zdefiniowane na poziomie unijnym i regulacje krajowe nie mogą w żaden sposób ich modyfikować. Na kwestię tę wielokrotnie zwracano uwagę w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: ETS, Trybunał), m.in. w wyroku w sprawie C-25/03 H.E. czy też w sprawie C-320/88 Shipping and Forwarding Enterprise Safe BV. oraz w sprawie C- 111/05 Aktiebolaget NN.

Przedstawione przez Wnioskodawcę stanowisko w tym zakresie znajduje potwierdzenie w wydawanych przez Ministra Finansów interpretacjach indywidualnych. Jako przykład można wskazać interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 28 grudnia 2010 r., nr IPPP1/443-1100/10-2/AW. Organ podatkowy, potwierdzając prawidłowość stanowiska przedstawionego przez wnioskodawcę, uznał, z uwagi na fakt, że to spółka cywilna - jako strona umowy dzierżawy - będzie zobowiązana do zwrotu poniesionych nakładów, to ona będzie nabywcą tej usługi i to jej dane powinny znaleźć się w fakturze wystawionej przez wydzierżawiającego.

Ad. 2.

Kolejna wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy kwestii opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży zabudowanej nieruchomości Wydzierżawiającemu. Jak wskazano w stanie faktycznym, po zakończeniu Umowy Wydzierżawiającemu zwrócono wartość poniesionych nakładów. Jednocześnie, w tym samym dniu dokonano sprzedaży nieruchomości gruntowej z posadowionym budynkiem dotychczasowemu Dzierżawcy. W związku z tym u Wnioskodawcy pojawiała się wątpliwość, kto w sytuacji dokonania transakcji sprzedaży nieruchomości z posadowionym na niej budynkiem jest podatnikiem VAT z tego tytułu - spółka cywilna czy Wnioskodawca. Analiza wydawanych przez organy podatkowe interpretacji indywidualnych pozwala na stwierdzenie, że podatnikiem z tytułu tej transakcji (zbycia nieruchomości gruntowej zabudowanej) nie będzie Spółka cywilna, lecz Wnioskodawca. Jak podkreślił bowiem Minister Finansów (Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach) w interpretacji indywidualnej z 10 marca 2009 r. (nr IBPP1/443-1803/08/AS), powołując się na regulacje prawa cywilnego, spółka cywilna nie będąc właścicielem gruntu, nie może dokonać jego sprzedaży (budynków na tym gruncie posadowionych). Organ podkreślił także, że sposób rozliczenia się przez strony w związku z inwestycjami dokonanymi przez spółkę cywilną (w stanie faktycznym sprawy spółka wybudowała na gruncie będącym własnością poszczególnych wspólników - jako osób fizycznych) pozostawiony jest, w ramach swobody zawierania umów, woli stron, chyba że ze względu na treść lub cel umów w tym przedmiocie sprzeciwiałyby się ustawie lub zasadom współżycia społecznego. Jak podkreślił organ, spółka cywilna nie będąc właścicielem gruntu, nie może być też właścicielem znajdujących się na nim budynków i budowli, a tym samym nie może dokonać ich sprzedaży. Oznacza to więc, że wycofanie nieruchomości ze Spółki również nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT. Stanowisko takie zajął także Minister Finansów - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie z 28 grudnia 2010 r., nr IPPP1/443-1100/10-3/AW. Stwierdził on, w analogicznym stanie faktycznym, że wycofanie przez wspólnika spółki cywilnej prawa do używania nieruchomości gruntowej nie stanowi odpłatnej dostawy towarów (nie dochodzi bowiem do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel) ani też do odpłatnego świadczenia usług, czyli nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy o VAT.

Mając na uwadze przestawioną powyżej argumentację Ministra Finansów dotyczącą nieuznania spółki cywilnej za podatnika z tytułu sprzedaży nieruchomości z posadowionym budynkiem, należy rozważyć, czy podatnikiem z tytułu tej transakcji nie będzie właściciel nieruchomości gruntowej, czyli m.in. Wnioskodawca. W świetle postanowień art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powołanych powyżej przepisów wynika także, że dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. i ust. 2 ustawy o VAT nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności - czy przynosi ona jakiekolwiek efekty czy też nie. Podatnikiem jest również ten, który wykonał czynność podlegającą opodatkowaniu jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Jak podkreśla się w doktrynie (zob. T. Michalik "VAT Komentarz" C.H.Beck Warszawa 2008, str. 235- 237) oraz w orzecznictwie sądowym, w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności powinien być ujawniony już w momencie nabycia towarów. Stanowisko to zostało potwierdzone przez NSA w wyroku z 29 października 2007 r., sygn. I FPS 3/07, w którym stwierdzono, że "... zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można bowiem pominąć, że pod pojęciem "handel" należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży. Więcej nawet: z orzecznictwa ETS wynika, że sam zamiar prowadzenia działalności gospodarczej, potwierdzony obiektywnymi dowodami przesądza o potrzebie traktowania danego podmiotu jako podatnika VAT nawet wtedy, gdy organ skarbowy wie, że przewidywana działalność gospodarcza, która miała prowadzić do transakcji opodatkowanych, nie zostanie zrealizowana (zob. orzeczenie w sprawie C-400/98 pomiędzy Finanzamt Goslar a Brigitte Breitsohl). Z kolei brak takiego zamiaru wyklucza możliwość uznania danego podmiotu za podatnika VAT...".

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca rozważa, czy dostawie przez Wnioskodawcę nieruchomości gruntowej z posadowionym na niej budynkiem można przypisać znamiona działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT prowadzonej z zamiarem wykonywania jej w sposób częstotliwy.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, że zakup nieruchomości gruntowej został dokonany przez Wnioskodawcę bez ściśle sprecyzowanego celu. Nieruchomość ta nie została zakupiona celem zabezpieczenia swoich potrzeb mieszkaniowych lub swojej rodziny. Charakter dokonanej czynności, nieprzeznaczonej na potrzeby osobiste wskazuje, iż zakupu przedmiotowej nieruchomości dokonano z zamiarem osiągnięcia korzyści majątkowych, między innymi poprzez inwestycję środków pieniężnych. Zakup nieruchomości bez sprecyzowanego celu oznacza zakup celem lokaty kapitału, a zatem z zamiarem odzyskania zainwestowanych środków w przyszłości, co możliwe jest przede wszystkim poprzez sprzedaż, ewentualnie dzierżawę nieruchomości lub inwestycje. Właśnie w celu uzyskiwania korzyści finansowych z zakupionej nieruchomości Wnioskodawca wniósł jako wkład niepieniężny do Spółki cywilnej prawo do jej używania. To pozwala, zdaniem Wnioskodawcy na stwierdzenie, że już w momencie zakupu gruntu istniał zamiar wykorzystywania tego gruntu do działalności gospodarczej, co w konsekwencji skutkuje uznaniem Wnioskodawcy za podatnika VAT. Dodatkowym argumentem potwierdzającym słuszność tego stanowiska jest również okoliczność, że w celu dokonania sprzedaży nieruchomości z posadowionym na niej budynkiem Wnioskodawca był zobowiązany wycofać ze Spółki cywilnej wniesione prawo do używania tej nieruchomości. Co więcej, jedynym powodem wycofania tego prawa był zamiar dokonania sprzedaży tej nieruchomości, co potwierdza okoliczność, że czynności te (wycofanie prawa do używania tej nieruchomości ze spółki cywilnej i sprzedaż tej nieruchomości) miały miejsce w tym samym dniu. Zdaniem Wnioskodawcy, niezgodnym z przepisami w zakresie ustawy o VAT a także przepisami prawa unijnego (art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej) byłoby przyjęcie stanowiska, że w sytuacji sprzedaży nieruchomości gruntowej, zakupionej z zamiarem uzyskania korzyści finansowych, wniesionej do Spółki cywilnej w celu jej dzierżawienia a następnie wycofanej z tejże spółki tylko w celu jej sprzedaży, nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT zaś dokonujący jej sprzedaży nie jest podatnikiem VAT z tego tytułu. Wobec powyższego, Wnioskodawca dokonując sprzedaży opisanej nieruchomości zabudowanej stał się podatnikiem VAT z tytułu tej czynności i był obowiązany wystawić fakturę dokumentującą tę czynność oraz rozliczyć należny podatek VAT na zasadach obowiązujących dla odpłatnej dostawy towarów, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Analogiczne stanowisko do przedstawionego przez Wnioskodawcę zaprezentował także Minister Finansów - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 28 grudnia 2010 r. nr IPPP1/443-1100/10-3/AW. Uznał bowiem, że w przypadku sprzedaży nieruchomości zakupionej z zamiarem odzyskania (w przyszłości) zainwestowanych środków a także czerpania z niej korzyści, taka transakcja wyczerpuje znamiona działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Ad. 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z treści art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6 ustawy).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Jak właściwie zauważa Wnioskodawca, definicja "świadczenia usług" ma charakter dopełniający definicję "dostawy towarów" i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca pozostaje w związku małżeńskim we wspólności małżeńskiej. W 1991 r. zawiązał spółkę cywilną, w której jego udział wynosił 50%. W 2001 r. do spółki przystąpiła żona Wnioskodawcy oraz żona drugiego ze wspólników, w wyniku czego zmienił się podział udziałów w spółce i wynosił on po 25% dla każdego ze wspólników. Ponadto, do spółki cywilnej, zarejestrowanej jako czynny podatnik VAT, jej wspólnicy (m.in. Wnioskodawca i jego żona) poza wkładami pieniężnymi, wnieśli także wkłady w postaci prawa do używania położonych obok siebie niezabudowanych działek gruntowych (działki stanowiły majątek wspólny każdego z małżeństw).

Następnie Spółka cywilna podpisała ze spółką "A" - czynnym podatnikiem VAT umowę dzierżawy wniesionych nieruchomości gruntowych. Umowa dzierżawy została zawarta na czas nieokreślony, ale zawierała także zapis, że po zakończeniu umowy dzierżawy Dzierżawca ma prawo zwrotu nakładów poczynionych na dzierżawionych gruntach oraz że do zwrotu nakładów będą zobowiązani właściciele gruntów, tj. w trakcie trwania umowy dzierżawy, Dzierżawca poniósł nakłady o dużej wartości na dzierżawionych gruntach (wybudowano budynek użytkowy). Po rozwiązaniu umowy dzierżawy, Dzierżawca zażądał zwrotu poniesionych nakładów na wybudowanie budynku, w efekcie czego doszło do "rozliczenia nakładów". Po dokonaniu "rozliczeń nakładów", Wnioskodawca wycofał ze Spółki cywilnej wniesione prawo do nieruchomości i w tym samym dniu dokonał ich sprzedaży (wraz z budynkiem na nim posadowionym) Dzierżawcy.

W omawianej sprawie należy zauważyć, że przy zwrocie nakładów nie dochodzi do przeniesienia prawa do dysponowania towarem jak właściciel, ponieważ przedmiot dzierżawy przez cały okres trwania tego stosunku pozostaje własnością wydzierżawiającego tj. wspólników spółki cywilnej. Czynność przeniesienia poniesionych nakładów inwestycyjnych nie jest dostawą towarów, jak słusznie zauważył Wnioskodawca, bowiem nie mieści się w definicji towaru, zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy. Należy zatem stwierdzić, iż zbycie nakładów poniesionych na wybudowanie obiektu użytkowego na cudzym gruncie nie może zostać uznane za odpłatną dostawę towarów, gdyż nie mamy tu do czynienia z odrębną rzeczą, która mogłaby stanowić towar. Niemniej jednak podmiot, który poniósł nakłady dysponuje pewnym prawem do poniesionych nakładów i może to prawo przenieść na rzecz innego podmiotu. Wskazać zatem należy, iż nakład jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego. Z tych też względów, przeniesienie za wynagrodzeniem kosztów inwestycji na właściciela nieruchomości należy traktować jako świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy.

W przypadku zwrotu nakładów poniesionych na gruncie oddanym w użytkowanie przez wspólnika do spółki cywilnej, dojdzie do odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, gdzie usługodawcą będzie dzierżawca nieruchomości zaś usługobiorcą spółka cywilna. Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Spółka cywilna podpisała ze spółką A. umowę dotyczącą dzierżawy gruntów. Zatem to spółka cywilna jako strona umowy dzierżawy będzie zobowiązana do zwrotu spółce A. poczynionych nakładów na wydzierżawionej nieruchomości.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W omawianej sytuacji nabywcą usługi (zwrot nakładów inwestycyjnych) będzie spółka cywilna, zatem dzierżawca - spółka A. - winien wystawić fakturę VAT dokumentującą powyższą transakcję na rzecz spółki cywilnej.

Mając na uwadze powyższe stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Ad. 2.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej "ustawą" opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z treści art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6 ustawy).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 i 2 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe przepisy zakładają, że dostawa towarów, w tym także gruntów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wówczas, gdy dokonana będzie przez podmiot mający status podatnika.

Zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W odniesieniu do sprzedaży przez Wnioskodawcę nieruchomości gruntowej zabudowanej należy uznać, iż czynność ta będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT jako odpłatna dostawa towarów dokonana przez podatnika podatku VAT.

Z brzmienia powołanego wyżej art. 15 ust. 1 i 2 ustawy wynika wyraźnie, że warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika podatku VAT jest ustalenie, że działa on niezależnie jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik czy też wykonujący wolny zawód. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność podlegającą opodatkowaniu jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy.

W przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony winien być już momencie nabycia towaru. Ponadto należy zauważyć, że pod pojęciem handel rozumie się dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów w celu ich odsprzedaży.

Wnioskodawca w przedmiotowym wniosku wskazał, że zakup nieruchomości gruntowej został dokonany przez Wnioskodawcę bez ściśle sprecyzowanego celu. Nieruchomość ta nie została zakupiona celem zabezpieczenia swoich potrzeb mieszkaniowych lub swojej rodziny. Charakter dokonanej czynności, nieprzeznaczonej na potrzeby osobiste wskazuje, iż zakupu przedmiotowej nieruchomości dokonano z zamiarem osiągnięcia korzyści majątkowych, między innymi poprzez inwestycję środków pieniężnych. Zakup nieruchomości bez sprecyzowanego celu oznacza zakup celem lokaty kapitału, a zatem z zamiarem odzyskania zainwestowanych środków w przyszłości, co możliwe jest przede wszystkim poprzez sprzedaż, ewentualnie dzierżawę nieruchomości lub inwestycje. Właśnie w celu uzyskiwania korzyści finansowych z zakupionej nieruchomości Wnioskodawca wniósł jako wkład niepieniężny do Spółki cywilnej prawo do jej używania. Grunt który został oddany w użytkowanie spółce cywilnej stanowi wspólny majątek Wnioskodawcy z żoną.

Należy zatem uznać, że już w momencie nabycia przedmiotowego gruntu Wnioskodawca miał zamiar wykorzystywania go w celach zarobkowych i też tak czynił poprzez wniesienie prawa do jego użytkowania do Spółki cywilnej, która go dzierżawiła. Podjęte działalna Wnioskodawcy, czynność wycofania wniesionego prawa do użytkowania nieruchomości gruntowej i dokonania jej sprzedaży wraz z posadowionym na niej budynkiem, wyczerpują znamiona działalności gospodarczej określonej w art. 15 ust. 2 ustawy podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zatem sprzedaż przez Wnioskodawcę nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem użytkowym, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na zasadach ogólnych jako odpłatna dostawa towarów, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze powyższe należało uznać stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10 09-402 Płock.