IPPP2/443-286/14-3/MM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z 21 marca 2014 r. (data wpływu 26 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia dla świadczonych usług pośrednictwa ubezpieczeniowego - jest prawidłowe.

W dniu 26 marca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia dla świadczonych usług pośrednictwa ubezpieczeniowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Na wstępie Spółka pragnie wskazać, że w okresie do 31 stycznia 2014 r. prowadziła działalność pod nazwą: "K. S.A.". Wszelkie pozostałe dane identyfikacyjne Spółki, w tym adres siedziby, numer NIP, REGON oraz numer KRS pozostały bez zmian.

Spółka, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, świadczy przede wszystkim usługi leasingowe. Na podstawie zawieranych z podmiotami (dalej: "Korzystający") umów leasingu, Spółka przekazuje do używania i pobierania pożytków środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne ("przedmioty leasingu").

Przez okres trwania umowy leasingu, Korzystający, jako podmiot rzeczywiście używający przedmiot leasingu, jest odpowiedzialny za wykonywanie szeregu określonych czynności związanych z poprawnym użytkowaniem przedmiotu leasingu oraz pobieraniem z tego tytułu korzyści.

W ramach działalności Spółki występują polisy ubezpieczeniowe tzw. polisy własne, czyli polisy zawierane w ramach umów generalnych ubezpieczeń, zawartych z zakładami ubezpieczeń przez Spółkę, przy udziale B. ubezpieczeniowego (dalej: "B.").

W większości zawieranych polis własnych ubezpieczającymi są Korzystający. Spółka jest ubezpieczającym wyłącznie w niewielkiej części polis własnych. W związku z powyższym Spółka zawarła z B. umowę świadczenia na rzecz B. usług, które mają polegać na pomocy w obsłudze programów ubezpieczeniowych prowadzonych przez towarzystwo ubezpieczeniowe i oferowanych przez B. Zawarta przez Spółkę umowa z B. nie jest umową agencyjną.

W szczególności, Spółka podejmuje i wykonuje na rzecz B. czynności polegające na:

Dodatkowo Spółka otrzymała interpretację indywidualną z dnia 23 kwietnia 2010 r. (nr IPPP1/443-265/10-2/AW) wydaną na rzecz Spółki przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie. Interpretacja ta dotyczyła zdarzenia przyszłego. Dyrektor Izby Skarbowej uznał w niej m.in., że usługi wykonywane przez Spółkę na rzecz B. ubezpieczeniowego o zakresie przedmiotowym takim jak objętym niniejszym wnioskiem podlegają zwolnieniu od podatku VAT.

Spółka nie wykonuje czynności agencyjnych w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń, o których mowa w art. 4 pkt 1 i pkt 2 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym. Spółka nie posiada również uprawnień agenta ubezpieczeniowego ani B. ubezpieczeniowego. Wykonywana przez Spółkę działalność w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego nie stanowi podstawowej i jedynej działalności Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy opisane powyżej usługi, świadczone przez Spółkę na rzecz B. podlegają zwolnieniu od podatku od towarów i usług w okresie od dnia 1 stycznia 2014 r.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki usługi świadczone przez Spółkę na rzecz B. podlegają zwolnieniu od podatku od towarów i usług w okresie od dnia 1 stycznia 2014 r.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy:

Podstawy prawne

Zmiany ustawy o VAT od dnia 1 stycznia 2011 r. w powyższym zakresie miały w ocenie Wnioskującego charakter redakcyjno - techniczny. Spółka posiada formalne potwierdzenie w formie wydanej na jej rzecz interpretacji indywidualnej (Nr IPPP1/443-265/10-2/AW) wydanej na przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, że w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r. usługi wykonywane przez Spółkę na rzecz B. o zakresie przedmiotowym takim jak objętym niniejszym wnioskiem podlegają zwolnieniu od podatku VAT.

Zgodnie z uzasadnieniem do zmian VAT (obowiązującym od 1 stycznia 2011 r.) dotyczącym art. 43 "Proponowane zwolnienia usług ubezpieczeniowych i finansowych podlegających zwolnieniu oparte zostały na obiektywnych kryteriach, nie są zaś uzależnione od rodzaju podmiotu świadczącego te usługi."

W konsekwencji, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r., zwalnia się od podatku VAT: usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Dokonując analizy treści zwolnienia zawartego w wyżej wymienionym przepisie należy uznać, że intencją ustawodawcy było zwolnienie z opodatkowania VAT wszystkich wskazanych w tym przepisie usług, w tym również usług pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych, bez względu na status podmiotu dokonującego tego rodzaju usług. Należy podkreślić, że ustawa o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. nie zawiera legalnej definicji pojęcia: "usług pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych" lub też: "usług pośrednictwa ubezpieczeniowego".

W związku z powyższym w celu ustalenia zakresu przepisu art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT należy dokonać wykładni tego przepisu w świetle wykładni językowej. Zastosowanie wykładni językowej, posiadającej prymat zarówno w doktrynie, jak i orzecznictwie, zgodnie z którą interpretacji przepisów prawa należy dokonywać na podstawie analizy językowej, pozwala stwierdzić, że przez pośrednictwo należy rozumieć: działalność osoby trzeciej mająca na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron.

Próbę zdefiniowania "usług pośrednictwa" podjął również Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: "TSUE"), który w wyroku w sprawie C-453/05 stwierdził, że pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować m.in. wskazanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy.

Mając na uwadze powyższe, kierując się wykładnią językową przepisu zawartego w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT, zdaniem Spółki czynności wykonywane przez Spółkę na rzecz B. powinny zostać uznane za pośrednictwo.

Regulacje krajowe dotyczące pośrednictwa ubezpieczeniowego

Bazą pojęciową dla zwolnienia od opodatkowania VAT określonego w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT, może stanowić definicja "pośrednictwa ubezpieczeniowego" zawarta w ustawie o pośrednictwie ubezpieczeniowym. Zgodnie z art. 2 ust. 1 wspomnianej ustawy pośrednictwo ubezpieczeniowe polega na: wykonywaniu przez pośrednika za wynagrodzeniem czynności faktycznych lub czynności prawnych związanych z zawieraniem lub wykonywaniem umów ubezpieczenia.

Należy jednak podkreślić, że pośrednictwo ubezpieczeniowe w rozumieniu ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym może być wykonywane jedynie przez agentów ubezpieczeniowych (jeżeli są to tzw. "czynności agencyjne"), którzy są pośrednikami wykonującymi czynności w imieniu lub na rzecz zakładów ubezpieczeniowych lub też B. ubezpieczeniowych (w przypadku tzw. "czynności B."), którzy działają na rzecz podmiotu poszukującego ochrony ubezpieczeniowej.

W szczególności zakres czynności agencyjnych w rozumieniu powyższej ustawy obejmuje:

* pozyskiwanie klientów,

* wykonywanie czynności przygotowawczych zmierzających do zawierania umów ubezpieczenia,

* zawieranie umów ubezpieczenia oraz uczestniczenie w administrowaniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia, także w sprawach o odszkodowanie,

* organizowanie i nadzorowanie czynności agencyjnych.

W zakres czynności B. wchodzi z kolei m.in.:

* zawieranie lub doprowadzanie do zawarcia umów ubezpieczenia,

* wykonywanie czynności przygotowawczych do zawarcia umów ubezpieczenia,

* uczestniczenie w zarządzaniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia, także w sprawach o odszkodowanie,

* organizowanie i nadzorowanie czynności B.

W ocenie Wnioskodawcy, zakres czynności wykonywanych przez Spółkę na rzecz B. odpowiada zasadniczo zakresowi przedmiotowemu definicji pośrednictwa ubezpieczeniowego określonego w ustawie o pośrednictwie ubezpieczeniowym, pomimo że czynności te wykonywane są na rzecz innego podmiotu niż klient poszukujący ochrony ubezpieczeniowego czy zakład ubezpieczeń.

Zakres zwolnienia dla usług pośrednictwa ubezpieczeniowego - art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT

W ocenie Wnioskodawcy fakt, że Spółka nie posiada statusu agenta ubezpieczeniowego lub też B. ubezpieczeniowego nie wpływa na możliwość skorzystania przez Spółę ze zwolnienia od opodatkowania VAT. Zawarte bowiem w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT zwolnienie ma charakter wyłącznie przedmiotowy, a nie podmiotowy, tj. zwolnieniem są objęte konkretne czynności wskazane w tym przepisie. Należy więc uznać, iż intencją ustawodawcy nie było zwolnienie z opodatkowania VAT wyłącznie usług świadczonych przez podmioty posiadające status agenta ubezpieczeniowego lub też B. ubezpieczeniowego, ale przede wszystkim czynności spełniające wymogi uznania je za czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego.

Przedstawiony przez Wnioskodawcę sposób interpretacji wspomnianego zwolnienia potwierdza orzecznictwo TSUE, który w wyroku w sprawie C-2/95 pomiędzy Sparekassernes Datacenter (SDC), a Skatteministeriet (Dania) stwierdził, że: zwolnienie dotyczące usług finansowych nie jest uzależnione od tego, czy usługa jest wykonywana, przez instytucję, która wstępuje w prawny związek z końcowym odbiorcą. Fakt, że dana transakcja jest wykonywana przez osobę trzecią, ale z punktu widzenia końcowego odbiorcy wydaje się być usługą wykonywaną przez bank, nie wyklucza objęcia jej zwolnieniem.

Tym samym należy uznać, że w ocenie TSUE usługa finansowa świadczona przez podmiot trzeci nie traci w przedmiotowej sytuacji przymiotu takiej usługi. Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Wnioskodawcy analizując czy określone usługi będą mogły korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT, należy skupić się na charakterze wykonywanej usług, a nie na tym kto ją de facto wykonuje. Przyjęcie odmiennego stanowiska doprowadziłoby do sytuacji, w której usługi wykonywane przez agenta ubezpieczeniowego lub też B. ubezpieczeniowego byłyby zwolnione od opodatkowania VAT, zaś te same usługi wykonywane przez podmiot niedziałający na rynku usług ubezpieczeniowych byłyby opodatkowane. TSUE w wyroku w sprawie C-453/05 Volker Ludwig jednoznacznie wyłącza możliwość takiej niejednorodnej oceny tożsamych przedmiotowo usług: "Czynności zwolnione z opodatkowania na mocy art. 13 część B lit. d pkt 1 szóstej dyrektywy definiuje się ze względu na charakter świadczonych usług, a nie osobę je świadczącą lub ich odbiorcę. Przepis ten nie odnosi się bowiem w ogóle do tych ostatnich podmiotów."

W ocenie Wnioskodawcy z uwagi na przedmiotowy charakter zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT, nieposiadanie przez Spółkę statusu agenta lub też B. ubezpieczeniowego nie stanowi przeszkody w kwalifikacji dla celów VAT usług wykonywanych przez Spółkę na rzecz B. ubezpieczeniowego jako usług pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych.

Nie ulega wątpliwości, że zakres czynności wykonywanych przez Spółkę zasadniczo odpowiada zakresowi pośrednictwa ubezpieczeniowego wskazanemu w ustawie o pośrednictwie ubezpieczeniowym, a zatem należy uznać, że na potrzeby ustawy o VAT usługę świadczoną przez Spółkę winno się traktować jako usługę pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych. Zakres usług stanowiących usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych, o których mowa w ustawie o VAT jest niewątpliwie szerszy niż zakres usług pośrednictwa ubezpieczeniowego regulowanych przez przepisy ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym.

Powyższą tezę wyprowadzić można w pierwszej kolejności z zasady autonomiczności prawa podatkowego wobec innych gałęzi prawa. Autonomiczność ta przejawia się między innymi w tym, że określona instytucja, czy też pojęcie używane na gruncie prawa cywilnego / administracyjnego, może być zupełnie odmiennie kwalifikowane w zakresie konsekwencji powstających w obszarze prawa podatkowego.

Z uwagi na powyższe, brak statusu agenta / B. ubezpieczeniowego po stronie Spółki, nie stoi na przeszkodzie dokonania klasyfikacji świadczonej przez niego usługi jako usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych dla potrzeb określenia zasad jej opodatkowania podatkiem VAT.

Innymi słowy, z podatkowego punktu widzenia Spółka powinna być uznana za podmiot wykonujący czynności charakterystyczne dla pośrednictwa ubezpieczeniowego, niezależnie od faktu, że zgodnie z regulacjami sektorowymi nie posiada statusu pośrednika ubezpieczeniowego, nie spełnia bowiem wymaganych ustawą o pośrednictwie ubezpieczeniowym wymogów formalnych, jakie obowiązują pośredników ubezpieczeniowych.

Warto również podkreślić, że kwalifikacji wykonywanych przez Spółkę czynności jako usług pośrednictwa ubezpieczeniowego nie stoi na przeszkodzie fakt, że Spółka nie pozostaje w bezpośrednim stosunku umownym z ubezpieczonymi, czy też ubezpieczycielem, a więc podmiotami, wobec których podejmuje określone działania. Dla zastosowania zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT wystarczającym jest bowiem, że Spółka pozostaje z powyższymi stronami w stosunku pośrednim, a więc przy uczestnictwie podmiotu posiadającego status B. ubezpieczeniowego, w rozumieniu ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym.

Stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie potwierdza TSUE w wyroku z dnia 3 kwietnia 2008 r. w sprawie C-124/07 J.C.M. Beheer BV, w którym Trybunał podkreślił, że: okoliczność, iż B. lub pośrednik ubezpieczeniowy nie pozostaje w bezpośrednim stosunku ze stronami umowy ubezpieczenia lub reasekuracji, do zawarcia której się przyczynia, lecz pozostaje z nimi jedynie w pośrednim stosunku, za pośrednictwem innego podatnika, który sam pozostaje w bezpośrednim stosunku z jedną ze stron tej umowy, i z którym ów B. lub pośrednik ubezpieczeniowy jest związany umownie, nie wyklucza, by świadczone przez niego usługi były zwolnione od podatku od wartości dodanej.

Powyższe stanowisko Spółki znajduje oparcie m.in. w interpretacji indywidualnej z dnia 27 marca 2013 r., (nr ILPP1/443-1149/12-6/MK), w której Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu potwierdził, iż usługi o zbliżonym zakresie do usług wykonywanych przez Spółkę na rzecz B. ubezpieczeniowego powinny korzystać ze zwolnienia od opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT.

Podsumowując należy stwierdzić, że w świetle przepisów ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r., usługi świadczone przez Spółkę na rzecz B. powinny być klasyfikowane jako usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT i tym samym korzystać ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT.

Brak zastosowania przepisu art. 43 ust. 14 ustawy o VAT

Zgodnie z art. 43 ust. 14 ustawy o VAT: Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41 (w tym również usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych - przyp. Wnioskodawcy).

W ocenie Wnioskodawcy, działalność Spółki nie może zostać potraktowana jako świadczenie usługi stanowiącej element usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego. Przedstawione przez Wnioskodawcę usługi stanowią pośrednictwo ubezpieczeniowe sensu stricto i w konsekwencji nie może znaleźć zastosowania art. 43 ust. 14 ustawy o VAT.

Należy podkreślić, że ustawa o VAT nie wskazuje, co należy rozumieć pod pojęciem działalności stanowiącej element usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego Niemniej jednak, wydaje się być oczywistym, że elementy składowe usługi pośrednictwa są wyłączone ze zwolnienia z opodatkowania w przypadku, gdy są to elementy polegające na wykonaniu określonych, jednostkowych czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego, które same w sobie - w sensie przedmiotowym - nie stanowią usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego.

Spółka działając w imieniu i na rzecz B., wykonuje w zakresie prowadzonej działalności szereg powiązanych czynności, które kompleksowo zmierzają do zawarcia umowy ubezpieczeniowej. B. nie nabywa od Spółki określonej jednej czynności / usługi stanowiącej element pośrednictwa ubezpieczeniowego, a powierza Wnioskodawcy kompleksową obsługę klientów w tym zakresie. Potwierdzeniem powyższego jest chociażby sposób dokonywania rozliczeń pomiędzy Wnioskodawcą, a B. Spółka bowiem otrzymuje od B. wynagrodzenie w postaci określonego procentu prowizji, którą otrzymuje B. od zakładu ubezpieczeń.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że nie podlegają wyłączeniu ze zwolnienia od podatku VAT usługi wykonywane przez Spółkę na rzecz B. z uwagi na okoliczność, że są to usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego sensu stricto, a nie elementy takiej usługi.

Możliwość skorzystania przez Spółkę ze zwolnienia w okresie po 1 stycznia 2014 r.

Spółka pragnie podkreślić, że w jej ocenie jest ona uprawniona do skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 37 również w okresie po dnia 1 stycznia 2014 r., z uwagi na to, że przepisy w tym zakresie nie uległy zmianie. Mając na względzie powyższe Spółka wnosi o potwierdzenie poprawności stanowiska zaprezentowanego w niniejszym wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą o VAT", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, w świetle art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Na podstawie art. 5a ustawy o VAT towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Należy podkreślić, że zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Z treści art. 43 ust. 13 ustawy o VAT wynika, że zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 14 ustawy o VAT).

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy o VAT należy interpretować ściśle zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Zatem, w pierwszej kolejności należy określić jakie czynności miał na myśli prawodawca formułując w art. 43 ust. 1 pkt 37 o VAT zwolnienie dla świadczonych usług ubezpieczeniowych, usług reasekuracyjnych oraz usług pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

Powyższe zwolnienia uregulowane zostały w ustawie o podatku od towarów i usług wskutek implementacji odpowiednich przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, poz. 1 z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą.

W myśl art. 135 ust. 1 lit. a Dyrektywy państwa członkowskie zwalniają transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez B. ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych.

Zwolnienia te stanowią niezależne pojęcia prawa wspólnotowego, którego celem jest uniknięcie rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w poszczególnych Państwach Członkowskich.

Z uwagi na powyższe okoliczności zakres zwolnień od 1 stycznia 2011 r. jest określany z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów.

Należy wskazać, że Dyrektywa nie podaje definicji transakcji ubezpieczeniowych ani usług pokrewnych świadczonych przez maklerów i pośredników ubezpieczeniowych.

"Czynność ubezpieczeniowa", w ogólnie przyjętym rozumieniu, charakteryzuje się tym, że ubezpieczyciel, w zamian za wcześniejsze opłacenie składki ubezpieczeniowej, zobowiązuje się w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia do spełnienia na rzecz ubezpieczonego świadczenia określonego w momencie zawarcia umowy. Czynność ubezpieczeniowa, w każdym przypadku związana jest z istnieniem stosunku umownego między usługodawcą, który domaga się zwolnienia (od podatku) a osobą, której ryzyko jest objęte ubezpieczeniem, czyli ubezpieczonym.

Jeśli chodzi o transakcje ubezpieczeniowe Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-8/01 orzekł, że istotą transakcji ubezpieczeniowej jest w ogólnym rozumieniu, że ubezpieczyciel zobowiązuje się, w przypadku, gdy zaistnieje ryzyko objęte ubezpieczeniem, świadczyć ubezpieczonemu usługę uzgodnioną podczas zawierania umowy w zamian za uprzednią wpłatę składki (sprawy: Card Protection Plan C-349/96, paragraf 17 i Skandia C-240/99, paragraf 37).

Trybunał wprawdzie orzekł, że wyrażenie "transakcje ubezpieczeniowe" nie obejmuje wyłącznie transakcji dokonywanych przez samych ubezpieczycieli, ale zasadniczo jest na tyle obszerne, że obejmuje zapewnienie ochrony ubezpieczeniowej przez podatnika, który sam nie jest ubezpieczycielem, ale w kontekście polisy blokowej dostarcza swoim klientom taką ochronę, korzystając z wpływów od ubezpieczyciela, który przyjmuje na siebie ryzyko objęte w ubezpieczeniu (sprawy: Card Protection Plan, paragraf 22 i Skandia, paragraf 38).

Jednak w akapicie 41 sprawy Skandia TSUE podtrzymał stanowisko, że zgodnie z definicją transakcji ubezpieczeniowych zawartą w akapicie 39 niniejszego wyroku okazuje się, że tożsamość osoby, której świadczy się usługę, jest istotna w rozumieniu definicji rodzaju usług objętych artykułem 13B (a) Szóstej Dyrektywy i że transakcja ubezpieczeniowa nieodzownie pociąga za sobą istnienie umowy między dostawcą usługi ubezpieczeniowej i osobą, która jest ubezpieczona na wypadek ryzyka, czyli ubezpieczonym.

Natomiast zasadniczym kryterium, pozwalającym na ustalenie, czy dana osoba jest pośrednikiem ubezpieczeniowym, czy też nie, jest charakter wykonywanych przez nią czynności wewnętrznych. W sprawie C-124/07 pomiędzy J.C.M. Beheer B.V. a Staatssecretaris van Financien TSUE zwrócił uwagę, że przepisy wspólnotowe nie zawierają żadnych wskazówek odnoszących się do stosunku pomiędzy pośrednikiem ubezpieczeniowym a stronami umowy ubezpieczeniowej, do której się przyczynił. Stwierdzenie posiadania statusu pośrednika ubezpieczeniowego zależy zatem od cech badanej działalności.

Z kolei, w sprawie C-453/05 TSUE stwierdził, że "pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem, że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową".

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Spółka świadczy przede wszystkim usługi leasingowe. Na podstawie zawieranych z Korzystającymi umów leasingu, Spółka przekazuje do używania i pobierania pożytków środki trwałe lub wartości niematerialnei prawne. W ramach działalności Spółki występują polisy ubezpieczeniowe tzw. polisy własne, czyli polisy zawierane w ramach umów generalnych ubezpieczeń, zawartych z zakładami ubezpieczeń przez Spółkę, przy udziale B. ubezpieczeniowego. W większości zawieranych polis własnych ubezpieczającymi są Korzystający. Spółka jest ubezpieczającym wyłącznie w niewielkiej części polis własnych. W związku z powyższym Spółka zawiera z B. umowę świadczenia na rzecz B. usług, które polegają na pomocy w obsłudze programów ubezpieczeniowych prowadzonych przez towarzystwo ubezpieczeniowe i oferowanych przez B. Zawarte przez Spółkę umowy z B. nie stanowią umów agencyjnych.

W szczególności Spółka podejmuje i wykonuje na rzecz B. następujące czynności:

* informowaniu Korzystających o możliwości zawarcia i warunkach umów ubezpieczenia, w tym o sposobie realizacji świadczeń z tytułu umów ubezpieczenia zawieranych za pośrednictwem B.;

* popularyzowaniu umów ubezpieczenia zawieranych za pośrednictwem B. wśród Korzystających;

* udzielaniu pomocy Korzystającym przy zawieraniu umów ubezpieczenia oraz wykonywanie innych czynności przygotowawczych zmierzających do zawarcia umowy ubezpieczenia, a także czynności pomocniczych w celu prawidłowego wykonania umowy ubezpieczenia;

* współpracy z B. na etapie negocjacji z zakładami ubezpieczeń warunków ubezpieczeń;

* współpracy przy tworzeniu procedur obowiązujących w wykonywaniu obsługi ubezpieczeniowej;

* wyznaczeniu we własnej strukturze organizacyjnej osób odpowiedzialnych za kontakty z B. oraz zakładami ubezpieczeń w zakresie nadzoru nad realizacją postanowień niniejszej umowy przez B. oraz osób umocowanych do podejmowania decyzji w sprawach przekraczających określone w procedurach kompetencje B.;

* informowaniu B. o wszystkich wiadomych sobie okolicznościach mogących mieć wpływ na zwiększenie ryzyka będącego przedmiotem ubezpieczenia;

* obsługiwaniu płatności składek przez przyjmowanie składek ubezpieczeniowych, wystawianie not obciążeniowych, wystawianie pokwitowań przyjęcia składek na żądanie Korzystających oraz terminowe wpłacanie na rachunek zakładu ubezpieczeń składek lub rat składek ubezpieczeniowych w kwocie odpowiadającej wysokości składki / raty składki ubezpieczeniowej należnej od Korzystających;

* udostępnieniu B. wszelkich materiałów i informacji potrzebnych do analizy ryzyka i potrzeb ubezpieczeniowych.

Spółka nie wykonuje czynności agencyjnych w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń, o których mowa w art. 4 pkt 1 i pkt 2 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym. Spółka nie posiada również uprawnień agenta ubezpieczeniowego ani B. ubezpieczeniowego. Wykonywana przez Spółkę działalność w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego nie stanowi podstawowej i jedynej działalności Spółki.

Z uwagi na opis przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego tut. Organ podatkowy stwierdza, że wykonywane na rzecz B. ubezpieczeniowego usługi korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT. Wynika to z faktu, że w świetle przedstawionych orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej zwolnione od podatku VAT może być jedynie pośredniczenie cechujące się wskazywaniem stronie danej umowy okazji do zawarcia umowy ubezpieczenia, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. W niniejszej sprawie powyższa przesłanka została spełniona, ponieważ Wnioskodawca informuje o możliwości zawarcia i warunkach umów ubezpieczenia, udziela pomocy Korzystającym przy zawieraniu umów ubezpieczenia oraz wykonuje czynności przygotowawcze zmierzające do zawarcia umowy. B. z kolei Wnioskodawca przekazuje materiały i informacje potrzebne do analizy ryzyka i potrzeb ubezpieczonych oraz informuje B. o wszystkich wiadomych sobie okolicznościach mogących mieć wpływ na zwiększenie ryzyka będącego przedmiotem ubezpieczenia.

W konsekwencji treści opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego na gruncie regulacji podatkowych - w szczególności orzeczenia C-453/05 TSUE - zachowanie Wnioskodawcy powinno być uznane za pośrednictwo ubezpieczeniowe. Wszystkie wymienione czynności są ukierunkowane na zawarcie umowy i obsługę umowy ubezpieczeniowej. W związku z tym opisane we wniosku usługi świadczone na rzecz B. ubezpieczeniowego korzystają w okresie od 1 stycznia 2014 r. ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT, ponieważ są usługami pośrednictwa ubezpieczeniowego.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tak przedstawionym zdarzeniu przyszłym należało uznać za prawidłowe.

Końcowo tut. Organ podatkowy stwierdza, że niniejsza interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego. W zakresie zaistniałego stanu faktycznego zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.