IPPP2/443-284/14-2/DG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy-przedstawione we wniosku z dnia 23 marca 2014 r. (data wpływu 25 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania sprzedaży dwóch działek jako czynności niepodlegającej opodatkowaniu - jest prawidłowe.

W dniu 25 marca 2014 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania sprzedaży dwóch działek jako czynności niepodlegającej opodatkowaniu.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni w dniu 2 lutego 2001 r. od swojego ojca Wojciecha W., otrzymała umową darowizny, sporządzoną w formie aktu notarialnego nieruchomość rolną. Ojciec darował Stronie Nieruchomość w związku z przejściem na emeryturę. Nieruchomość była w posiadaniu rodziny ojca od ponad 70 lat. Po przejęciu jej części na podstawie decyzji wywłaszczeniowej przez miasta, Wnioskodawczyni jest właścicielką nieruchomości rolnej o powierzchni 8.127 m^2, oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr 4/4, dla której Sąd Rejonowy VI Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę (dalej Nieruchomość). Na skutek dokonanego w styczniu 2014 r. podziału rolnego, ww. działka ewid. nr 4/4 została podzielona na:

o łącznej powierzchni 0.8127 ha (tekst jedn.: powierzchni zgodnej z powierzchnią działki ewid. nr 4/4 przed podziałem (dalej zwane łącznie, zarówno przed jak i po podziale, Nieruchomością).

W dniu 10 grudnia 2012 r. Strona zawarła z deweloperem (dalej: Deweloper) umowę przedwstępną zakupu Nieruchomości, zgodnie z którą Nieruchomość ma być nabywana etapowo, tj. najpierw działka ewid. nr 4/7 a później 4/8, na podstawie odrębnych aktów notarialnych.

Jednocześnie, Wnioskodawczyni zawarła z Deweloperem, Miastem oraz innym deweloperem i właścicielami nieruchomości sąsiadujących z Nieruchomością umowę dotyczącą realizacji na części Nieruchomości drogi publicznej, będącej przedłużeniem drogi przewidzianej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Na mocy powyższej umowy, deweloperzy w związku planowanymi do realizacji inwestycjami mieszkaniowo-usługowymi zobowiązali się do wybudowania drogi publicznej w trybie art. 16 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 260 z późn. zm.), w tym częściowo na działce nr ewid. 4/7. Droga zostanie wybudowana na podstawie wydanej decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego i zostanie wykonana w trzech etapach. Koszty budowy drogi będą poniesione w całości przez deweloperów. Wnioskodawczyni nie będzie ponosić żadnych kosztów budowy drogi i nie będzie uczestniczyć w jej budowie.

Wybudowanie powyższej drogi jest niezbędne dla zapewnienia prawidłowego funkcjonowania inwestycji nie drogowych planowanych przez deweloperów. Deweloperzy planują wybudowanie drogi po nabyciu prawa własności nieruchomości, przez które droga ma przebiegać (w tym części działki ewid. 4/7), chyba, że któryś z deweloperów odstąpi od zakupu kolejnego etapu nieruchomości, co jednak nie zwalnia go od obowiązku budowy bądź uczestniczenia w procesie budowy drogi.

Zgodnie z postanowieniami powyższej umowy, jeżeli w dacie przekazania Miastu przez deweloperów nakładów poniesionych na budowę drogi, Strona będzie nadal właścicielem działki, na której wybudowana zostanie droga, będzie zobowiązana w terminie 30 dni po wybudowaniu drogi przez jednego lub obu deweloperów oraz przejęciu drogi lub jej etapów do eksploatacji przez Miasto, sprzedać grunt zajęty pod drogę (części działki ewid. nr 4/7) na rzecz Miasta, za ustaloną łączną cenę 100 złotych netto, podzieloną na trzy etapy realizacji drogi.

W chwili nabycia Nieruchomości Strona nie planowała jej zbycia, zbycia działek powstałych z jej podziału ani realizacji drogi na części Nieruchomości i zbycia jej na rzecz Miasta.

Nieruchomość od momentu jej darowania nie służyła prowadzeniu działalności gospodarczej ani żadnej innej, związanej z uzyskiwaniem jakichkolwiek przychodów. Nieruchomość od 2007 r. stanowi nieużytek, Wnioskodawczyni zaś mieszka pod innym adresem. Strona nigdy nie dzieliła Nieruchomości ani nie zbywała żadnej innej.

Nieruchomość nie była również przedmiotem dzierżawy ani żadnej innej umowy o podobnym lub jakimkolwiek innym charakterze - Wnioskodawczyni nigdy nie pobierała pożytków z umów, których była przedmiotem.

Od momentu zakończenia ostatniej umowy o pracę w 1995 r. Strona nie pobiera żadnego wynagrodzenia, nie uzyskuje dochodów z tytułu jakichkolwiek umów - o pracę, gospodarczych lub cywilnoprawnych. Wnioskodawczyni pozostaje na utrzymaniu męża i zajmuje się rodziną Mąż Strony jest jedynym żywicielem rodziny. Wspólnie z nim Strona składa roczne zeznania podatkowe. Od roku 2001 Strona prowadzi działalność rolniczą w gospodarstwie rolnym i podlega ubezpieczeniu społecznemu rolników. Wnioskodawczyni nie prowadzi innej pozarolniczej działalności gospodarczej. Strona nie planuje w przyszłości zbywania innych nieruchomości poza ww. działkami ewid. nr 4/7 (w tym jej częściami) i 4/8. Wnioskodawczyni nie prowadziła również żadnych czynności przygotowawczych w celu planowanej sprzedaży nieruchomości, takich jak uzbrojenie terenu, działania marketingowe. Nie jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT.

Wg stanu na dzień sporządzenia wniosku, działki ewid. nr 4/7 i 4/8 nie są objęte planem zagospodarowania przestrzennego, a zgodnie z zapisami studium uwarunkowań kierunków zagospodarowania przestrzennego, posiadają przeznaczenie pod budownictwo wielorodzinne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni będzie zobowiązana odprowadzić podatek od towarów i usług od transakcji sprzedaży na rzecz Miasta części działki ewid. nr 4/7, na której wybudowana zostanie przez Dewelopera (podmiot trzeci) w trybie art. 16 Ustawy o drogach publicznych droga publiczna, przejęta do eksploatacji przez Miasto, w tym etapowej sprzedaży części tej działki w przypadku etapowej budowy drogi i przejęcia etapów drogi do eksploatacji przez Miasto.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, dalej: Ustawa) opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i usługi odpłatne świadczenie usług na terenie kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 Ustawy przez "towary" rozumie się m.in. grunty.

Artykuł 7 ust. 1 Ustawy, stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w jej art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel.

W myśl art. 15 ust. 1 Ustawy podatnikami podatku od towarów i usług są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie z ust. 2 cytowanego przepisu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższego przepisu wynika, że sprzedaż majątku własnego podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy dokonywana jest przez podatnika podatku od towarów i usług w ramach prowadzonej działalności gospodarczej lub przez osobę fizyczną niebędącą podatnikiem tego podatku, jeżeli sprzedaży można przypisać znamiona działalności gospodarczej prowadzonej w sposób ciągły. Jak podkreśla się w judykaturze o charakterze sprzedaży działek budowlanych (gruntów) przez osoby fizyczne, które nie prowadzą formalnie zarejestrowanej działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami, w każdym przypadku powinna zadecydować w pierwszej kolejności treść zamiaru w momencie nabywania tych gruntów, a w dalszej kolejności okoliczności związane z ich sprzedażą.

Podkreślić również należy, że nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, niezależnie od częstotliwości dokonywanych transakcji, sprzedaż majątku własnego nabytego bez zamiaru jego zbywania. Nieruchomość została nabyta do majątku Strony w formie darowizny bez zamiaru jej odsprzedaży. Zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem Naczelnego Sądu Administracyjnego nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku prywatnego nie nabytego w celach odsprzedaży (tak: NSA w wyrokach: I FSK 1707/11, I FSK 1818/11 oraz I FSK 1819/11 - wszystkie z dnia 26 stycznia 2012 r., I FSK 1813/11 z dnia 27 stycznia 2012 r.

Powyższe było wielokrotnie potwierdzane w orzecznictwie sądów administracyjnych.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 30 czerwca 2010 r. I SA/Bd 399/10: "1. Handel należy rozumieć jako dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży. Działalność taka winna jednak mieć charakter profesjonalny (zawodowy), czyli powinna cechować się powtarzalnością czynności i zamiarem ich dłuższej kontynuacji.

2. Nie wystarczy dokonywanie transakcji sprzedaży w sposób częstotliwy by można daną działalność określić jako działalność handlową. Niezbędne jest także dokonywanie w sposób częstotliwy transakcji nabycia.

3. Sprzedaż kilku działek budowlanych lub przeznaczonych pod zabudowę wskazująca na ograniczony ilościowo zakres realizacji tej sprzedaży, a tym samym jej okazjonalność, a nie zamiar częstotliwego realizowania takiej działalności, nie może być kwalifikowana jako prowadzenie handlowej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 u.p.t.u.

4. Zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności musi być ujawniony już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży."

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 29 marca 2010 r. III SA/Gl 1561/09: "Wykonanie danej czynności - planowana sprzedaż działek po ich uprzednim wydzieleniu z innych działek jednorazowo jednak w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy - nie przesądza automatycznie, że z tego tylko powodu dany podmiot staje się podatnikiem VAT. Konieczne jest bowiem ustalenie, że w odniesieniu do tej czynności występował on w charakterze podatnika, tj. jako handlowiec, że jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną" (por. również Wyrok NSA w Warszawie z dnia 26 stycznia 2010 r. I FSK 1574/08; Wyrok NSA w Warszawie z dnia 12 stycznia 2010 r. I FSK 1577/03; Wyrok NSA w Warszawie z dnia 8 grudnia 2009 r. I FSK 1334/08; Wyrok NSA w Warszawie z dnia 24 listopada 2009 r., I FSK 1736/08; Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 2 marca 2010 r. I SA/Gd 25/10).

Należy podkreślić, że w orzecznictwie NSA za podstawowe kryterium klasyfikacji sprzedaży nieruchomości jako formy działalności gospodarczej jest uznawana aktywność działań zbywcy w zakresie obrotu nieruchomościami oraz wykorzystywanie w tym celu środków właściwych dla producentów, handlowców lub usługodawców (tak NSA w wyrokach: I FSK 1732/11 z 15 grudnia 2011 r., I FSK 1830/11 z dnia 11 stycznia 2012 r., 1 FSK 1814/11 z dnia 27 stycznia 2012 r.; WSA w Poznaniu w wyroku I SA/Po 352/12 z dnia 16 maja 2012 r.

Aktywność, o której mowa w przytoczonych orzeczeniach polegać może na ewentualnym uzbrojeniu terenu, wydzieleniu dróg wewnętrznych oraz działaniach marketingowych podjętych w celu sprzedaży działek, wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia (tak: NSA w wyroku I FSK 1820/11 z dnia 26 stycznia 2012 r.). Dla uznania sprzedaży za działalność gospodarczą nie ma natomiast znaczenia kwestia podziału nieruchomości oraz etapowość dokonania sprzedaży (tak: NSA w wyrokach I FSK 1368/11, I FSK 1870/11 z dnia 25 stycznia 2012 r. oraz I FSK 1118/11 z dnia 19 kwietnia 2012 r.

W świetle dotychczasowego, ugruntowanego stanowiska doktryny i judykatury, dla uznania określonych zachowań konkretnego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma przede wszystkim zorganizowany i ciągły charakter prowadzonej działalności, wykonywanej w sposób stały, powtarzalny i niezależny - związany z profesjonalnym obrotem gospodarczym. W ocenie Strony sprzedaż części działki ewid. 4/7 zajętej pod drogę publiczną realizowaną przez Dewelopera w porozumieniu z Miastem w trybie art. 16 ustawy o drogach publicznych, nie mieści się w zakresie działalności rolnej ani nie będzie stanowić przejawu zorganizowanej działalności gospodarczej. Będzie natomiast stanowić czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Powyższe potwierdził Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10, wskazując, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. W orzecznictwie wskazuje się ponadto, że sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia pomiędzy czynnościami dokonywanymi prywatnie, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Istotne znaczenie dla oceny charakteru planowanych przez Stronę działań ma również okoliczność, że nie podejmowała ani nie prowadziła żadnych aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, polegających np. na uzbrojeniu terenu, działań marketingowych, wychodzących poza zakres zwykłej formy ogłoszenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Z art. 7 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunty spełniają definicję towaru wynikającą z powyższego przepisu, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L 347.1 z późn. zm.; dalej: Dyrektywa) podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Zarówno z brzmienia powołanego przepisu Dyrektywy, jak i art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy wynika, że warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika podatku VAT jest ustalenie, czy działa on niezależnie, jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik czy wykonujący wolny zawód.

Należy zauważyć, że dla uznania danego podmiotu za podatnika nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Za podatnika należy uznać również osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji, jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie nieruchomości, które stanowią część tych transakcji, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza.

Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

Należy więc stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalności gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W niniejszej sprawie konieczne stało się zatem ustalenie, czy w świetle przedstawionych informacji Zainteresowana w celu planowanej sprzedaży działek 4/7 o powierzchni 0,4230 ha oraz 4/8 o powierzchni 0,3897 ha wydzielonych z działki nr 4/4, podejmowała będzie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkować będzie koniecznością uznania ją za podmiot prowadzący "działalność gospodarczą" w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ta nastąpi w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni w drodze darowizny do majątku osobistego otrzymała od swojego ojca w dniu 2 lutego 2001 r. nieruchomość rolną. Po przejęciu jej części na podstawie decyzji wywłaszczeniowej przez miasta, jest właścicielką nieruchomości rolnej o powierzchni 8.127 m², położonej w Warszawie oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr 4/4. Na skutek dokonanego w styczniu 2014 r. podziału rolnego, ww. działka ewid. nr 4/4 została podzielona na:

W dniu 10 grudnia 2012 r. Strona zawarła z deweloperem umowę przedwstępną zakupu Nieruchomości, zgodnie z którą Nieruchomość ma być nabywana etapowo, tj. najpierw działka ewid. nr 4/7 a później 4/8, na podstawie odrębnych aktów notarialnych.

Jednocześnie, Wnioskodawczyni zawarła z deweloperem, Miastem oraz innym deweloperem i właścicielami nieruchomości sąsiadujących z Nieruchomością umowę dotyczącą realizacji na części Nieruchomości drogi publicznej.

Na mocy ww. umowy, deweloperzy w związku planowanymi inwestycjami mieszkaniowo-usługowymi zobowiązali się na swój koszt do wybudowania drogi publicznej, w tym częściowo na działce nr ewid. 4/7. Wnioskodawczyni nie będzie ponosić żadnych kosztów budowy drogi i nie będzie uczestniczyć w jej budowie.

Zgodnie z zawartą umową, jeżeli w dacie przekazania Miastu przez deweloperów nakładów poniesionych na budowę drogi, Strona będzie nadal właścicielem działki, na której wybudowana zostanie droga, będzie zobowiązana w terminie 30 dni po wybudowaniu drogi sprzedać grunt zajęty pod drogę (części działki ewid. nr 4/7) na rzecz Miasta.

W chwili nabycia Nieruchomości Strona nie planowała jej zbycia, zbycia działek powstałych z jej podziału ani realizacji drogi na części Nieruchomości i zbycia jej na rzecz m.st. Warszawy.

Nieruchomość od momentu jej darowania nie służyła prowadzeniu działalności gospodarczej ani żadnej innej, związanej z uzyskiwaniem jakichkolwiek przychodów. Nieruchomość od 2007 stanowi nieużytek, Wnioskodawczyni zaś mieszka pod innym adresem. Strona nigdy nie dzieliła Nieruchomości ani nie zbywała żadnej innej. Nieruchomość nie była również przedmiotem dzierżawy ani żadnej innej umowy o podobnym charakterze.

Od roku 2001 Strona prowadzi działalność rolniczą w gospodarstwie rolnym. Wnioskodawczyni nie prowadzi innej pozarolniczej działalności gospodarczej. Strona nie planuje w przyszłości zbywania innych nieruchomości poza ww. działkami. Wnioskodawczyni nie prowadziła również żadnych czynności przygotowawczych w celu planowanej sprzedaży nieruchomości, takich jak uzbrojenie terenu, działania marketingowe. Nie jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT.

Wg stanu na dzień sporządzenia wniosku, działki ewid. nr 4/7 i 4/8 nie są objęte planem zagospodarowania przestrzennego, a zgodnie z zapisami studium uwarunkowań kierunków zagospodarowania przestrzennego, posiadają przeznaczenie pod budownictwo wielorodzinne.

W rozpatrywanej sprawie należy stwierdzić, że nie wystąpiły żadne z okoliczności wskazanych przykładowo w treści orzeczeń TSUE, związane z profesjonalnym obrotem nieruchomościami.

Nabycie nieruchomości nastąpiło w drodze darowizny, a nie zakupu. Nieruchomość, w tym działka oznaczona nr 4/7, której sprzedaży zamierza dokonać Strona, nie była przedmiotem dzierżawy ani żadnej innej umowy, nie była także wykorzystywana w działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni jest rolnikiem i nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Przedstawione okoliczności faktyczne sprawy w żadnym zakresie nie wskazują, że aktywność Wnioskodawczyni w przedmiocie zbycia tej działki jest porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Jak wskazuje opis sprawy, Strona nie prowadziła żadnych czynności przygotowawczych w celu planowanej sprzedaży Nieruchomości, takich jak uzbrojenie terenu czy działania marketingowe.

Prawidłowe jest wobec tego przyjęcie, że Wnioskodawczyni, tak jak każda osoba fizyczna posiadająca nieruchomość, w ramach prawidłowego zarządu swoim majątkiem prywatnym, dokonuje jego zbycia. Nie można uznać, że czynności dokonane przez Zainteresowaną w tym zakresie przybrały formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą i zorganizowaną.

Zatem zbycie części działki nr 4/7 wchodzącej w skład Nieruchomości otrzymanej w darowiźnie, nie będzie stanowić działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawczyni w przedmiocie zbycia tej działki, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. To wskazuje, że w takim przypadku będziemy mieli do czynienia z czynnościami mieszczącymi się w ramach zarządu majątkiem prywatnym - niemających cech działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy.

W kontekście powyższych wyjaśnień należy stwierdzić, że Zainteresowana dokonując dostawy części działki nr 4/7 wydzielonej z Nieruchomości otrzymanej w darowiźnie, będzie korzystała z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem w odniesieniu do tych czynności nie będzie można uznać jej za podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Sprzedaż części działki, której zamierza dokonać Wnioskodawczyni, nie wypełni definicji działalności gospodarczej, zawartej w art. 15 ust. 2 ustawy, w związku z czym Zainteresowana z tego tytułu nie wstąpi w rolę podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Zatem sprzedaż działki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W zakresie zagadnienia dotyczącego ustalonej ceny za zbywane działki zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.