IPPP2/443-268/12-4/MM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 9 marca 2012 r. (data wpływu 12 marca 2012 r.), uzupełnione pismem z dnia 8 maja 2012 r. (data wpływu 10 maja 2012 r.) w odpowiedzi na wezwanie nr IPPP2/443-268/12-2/MM z dnia 26 kwietnia 2012 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania przepisu art. 119 ustawy o VAT w stosunku do świadczonej usługi polegającej na organizacji podróży jachtem - jest prawidłowe.

W dniu 12 marca 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania przepisu art. 119 ustawy o VAT w stosunku do świadczonej usługi polegającej na organizacji podróży jachtem. Przedmiotowy wniosek zawierał braki formalne. W związku z czym tut. Organ podatkowy pismem z dnia 26 kwietnia 2012 r. znak IPPP2/443-268/12-2/MM wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku o powyższe braki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa (dalej: "Spółka") jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą i została zarejestrowana jako podatnik VAT czynny. Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług związanych z turystyką krajoznawczą (głównie morska).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Spółka świadczy specjalne usługi dla osób fizycznych, jak i innych podmiotów. Usługa polega na zorganizowaniu odpowiedniego jachtu (np. morskiego), zapewnieniu, aby taki jacht posiadał miejsca do spania dla liczby osób, które będą zamierzały skorzystać z usługi, i był wyposażony dodatkowo w toaletę oraz kuchnię wraz z jej wyposażeniem. Spółka oferuje również klientom możliwość skorzystania z usług wynajętego skippera (kapitana jachtu) oraz ewentualnie (chociaż nie musi ten element wystąpić) transport do miejsca zaokrętowania i/lub z miejsca wyokrętowania.

W skład usługi wchodzi również prezentacja obsługi i działania systemów znajdujących się na jachcie, czasami również krótkie szkolenie manewrowania jachtem. Spółka proponuje klientowi trasę podróży wraz ze wskazaniem najciekawszych miejsc do zwiedzania w trakcie podróży po tej trasie. Spółka zapewnia również klientom możliwość cumowania jachtu w portach zaokrętowania i wyokrętowania. Spółka czasem świadczy dla klientów także dodatkowe czynności związane z podróżą zgodnie z ustaleniami dokonanymi z klientami (np. transfer z lotniska do mariny, zapewnienie zaprowiantowania, itp.). Wszystkie ww. usługi Spółka nabywa od podmiotów trzecich dla bezpośredniej korzyści klienta (turysty), który będzie chciał skorzystać z podróży takim jachtem.

Czas trwania takiej usługi (podróży) jest ustalany indywidualnie z klientem i co do zasady może wynosić około 1-3 tygodni, jednak w żadnym wypadku nie trwa dłużej niż 12 miesięcy.

Wszystkie ww. usługi świadczone są zasadniczo poza terytorium Polski (w takim przypadku miejsce zaokrętowania i wyokrętowania jachtu znajduje się poza terytorium Polski), jednak mogą one być sporadycznie świadczone również na terytorium Polski. Miejsce zaokrętowania na jacht i wyokrętowania z jachtu generalnie jest w tej samej miejscowości, jednak mogą one również być w dwóch różnych miejscowościach (wówczas miejscowości te są wskazane zgodnie z wcześniejszymi ustaleniami z klientem). Zarówno miejsce zaokrętowania, jak i miejsce wyokrętowania jest inne niż miejsce zamieszkania klienta.

Umowa o świadczenie ww. usługi zakłada, że klient odbywa na jachcie krótkoterminową podróż morską lub podróż po rzekach i kanałach, w trakcie której będzie mógł zawijać do dowolnych portów znajdujących się pomiędzy portem zaokrętowania i portem wyokrętowania, może również przystawać w tych portach na pewien czas, po czym płynąć dalej. Klient ma także możliwość płynąć do portu wyokrętowania bez przystanków po drodze, jachty są bowiem przystosowane do spędzania na ich pokładzie całej doby.

Spółka nie jest właścicielem jachtów wykorzystywanych w ramach usługi. Spółka nabywa od innych podatników usługi związane z podróżą klienta, przy czym Spółka nabywa te usługi we własnym imieniu. Wobec swoich klientów Spółka zawsze występuje we własnym imieniu i na własny rachunek.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy usługa opisana w stanie faktycznym powinna podlegać opodatkowaniu według szczególnej procedury VAT marża zgodnie z art. 119 ustawy o VAT.

W ocenie Spółki, opisana usługa powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT według procedury VAT marża, o której mowa w art. 119 ust. 1 ustawy o VAT. Usługa Spółki spełnia kryteria podmiotowe i przedmiotowe pozwalające na opodatkowanie według procedury VAT marża. Spółka świadczy usługę turystyki, działa na rzecz nabywcy usługi (klienta) we własnym imieniu i na własny rachunek oraz przy świadczeniu usługi nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty (klienta).

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy:

Spółka pozostaje na stanowisku, że usługa, która jest przez Spółkę świadczona (podróż morska lub śródlądowa) mieści się w zakresie pojęcia "usługi turystyki" użytego w art. 119 ustawy o VAT. Termin "usługa turystyki" nie został zdefiniowany ani w ustawie o VAT, ani w innych obowiązujących przepisach podatkowych. W szczególności usługa turystyki nie jest w ustawie o VAT definiowana za pomocą odwołania do klasyfikacji statystycznych, co oznacza, że zdefiniowanie danej usługi za pomocą PKWiU z 2008 r. nie przesądza o tym, czy mamy do czynienia z usługą turystyki, o której mowa w art. 119 ustawy o VAT, czy z inną usługą.

W konsekwencji, w związku z brakiem definicji legalnej w ustawie o VAT pojęcia "usługi turystyki", w celu ustalenia zakresu znaczeniowego tego pojęcia można pomocniczo odwołać się do definicji z innych powszechnie obowiązujących aktów prawnych, a także pomocniczo do definicji "turystyki":

* w znaczeniu potocznym, a zatem pomocna w tym zakresie będzie definicja z powszechnie dostępnych słowników języka polskiego,

* w znaczeniu nadanym przez organizacje międzynarodowe pomocnicze względem podmiotów działających na rynku usług turystycznych lub regulujące ten rynek,

* w znaczeniu nadanym przez literaturę przedmiotu, ze szczególnym uwzględnieniem typologii określonych rodzajów aktywności turystycznych.

Zgodnie z art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 223, poz. 2268 j.t., z późn. zm.; dalej: ustawa o usługach turystycznych) przez usługi turystyczne należy rozumieć usługi przewodnickie, usługi hotelarskie oraz wszystkie inne usługi świadczone turystom lub odwiedzającym. Przy czym, zgodnie z pkt 9 niniejszego przepisu, przez turystę rozumie się osobę, która podróżuje do innej miejscowości poza swoim stałym miejscem pobytu na okres nieprzekraczający 12 miesięcy, dla której celem podróży nie jest podjęcie stałej pracy w odwiedzanej miejscowości i która korzysta z noclegu przynajmniej przez jedną noc. Usługa świadczona przez Spółkę spełnia wszystkie kryteria definicji zawartej w ustawie o usługach turystycznych:

* jachty, na których podróżują i nocują klienci, są zaokrętowane i wyokrętowane w miejscowości innej niż miejsce zamieszkania klienta;

* podróż jaką odbywają klienci trwa przynajmniej 24 godziny, jachty posiadają miejsca przystosowane do odbycia noclegu, a zatem spełniona jest przesłanka korzystania z noclegu przynajmniej przez jedną noc;

* podróże klientów Spółki są krótkookresowe (trwają zazwyczaj 1-3 tygodnie i nie przekraczają nigdy 12 miesięcy), spełniony jest więc również warunek pozostawania klienta poza stałym miejscem pobytu na okres nieprzekraczający 12 miesięcy;

* podróż nie jest odbywana przez klientów w celu zarobkowym lub w celu podjęcia stałej pracy. Jednocześnie usługa świadczona na rzecz klientów Spółki posiada wszelkie cechy aktywności turystycznej zarówno w znaczeniu potocznym, jak i w znaczeniu nadanym temu pojęciu przez organizacje turystyczne oraz literaturę przedmiotu.

Zgodnie z definicją "Współczesnego Słownika Języka Polskiego" pod redakcją prof. Bogusława Dunaja, wyd. Lagenscheidt, Warszawa 2007, turystyka to "odbywanie podróży, wędrówek w celach wypoczynkowych, poznawczych itp., a także działalność gospodarcza, polegająca na przygotowaniu i udostępnianiu turystom bazy noclegowej, lokali gastronomicznych i oferowaniu rozmaitych atrakcji, stanowiąca źródło czyichś dochodów". Z kolei "Słownik języka polskiego", Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1999, pojęcie to definiuje jako: "zorganizowane zbiorowe lub indywidualne wyjazdy poza miejsce stałego zamieszkania, wędrówki po obcym terenie, mające cele krajoznawcze lub będące formą czynnego wypoczynku".

"Turystyka" jest również definiowana przez organizacje międzynarodowe, w tym najbardziej istotną z punktu widzenia rynku usług turystycznych, Światową Organizację Turystyki przy ONZ. Światowa Organizacja Turystyki (United Nations World Tourism Organization) zaleca dla celów statystycznych następującą definicję turystyki (Terminologia turystyczna. Zalecenia WTO, ONZ-WTO, UKFiT, Warszawa 1995): "Turystyka obejmuje ogół czynności osób, które podróżują i przebywają w celach wypoczynkowych, zawodowych lub innych nie dłużej niż rok bez przerwy poza swoim codziennym otoczeniem, z wyłączeniem wyjazdów, w których głównym celem jest działalność zarobkowa". Niniejsza definicja, co do zasady, pokrywa się z przywołaną powyżej definicją usługi turystycznej z ustawy o usługach turystycznych.

Ponadto, w literaturze przedmiotu wyróżnia się poszczególne rodzaje turystyki: turystykę krajoznawczą, kwalifikowaną, zdrowotną, motywacyjną, biznesową, morską, etniczną, socjalną itd. Z punktu widzenia usług, które będą świadczone przez Spółkę najistotniejszymi rodzajami turystyki będzie turystyka kwalifikowana oraz turystyka morska.

Zdaniem W. Gaworeckiego ("Turystyka" RWE, Warszawa 2003) turystykę kwalifikowaną można definiować jako "czasową, dobrowolną wymagającą przygotowania kondycyjnego i zawodowo - turystycznego, częstą zmianę miejsca w przestrzeni, połączoną ze zmianą codziennego trybu życia, zaspokojeniem potrzeb ruchu i wysiłku fizycznego, osobistego kontaktu z innym środowiskiem społecznym, przyrodniczym i kulturowym oraz potrzeb informacyjno-poznawczych".

Innym wyróżnianym rodzajem turystyki jest tzw. turystyka morska, która obejmuje podróże turystów krajowych i zagranicznych różnymi środkami transportu morskiego: statkami, promami, jachtami. W obrębie turystyki morskiej wyróżnia się następujące formy aktywności turystycznej: wycieczki pełnomorskie, żeglarstwo morskie, pasażerską żeglugę przybrzeżną, żeglugę promową, kajakarstwo, turystykę podwodną (H. Borne, A. Doliński "Organizacja turystyki", WSiP, Warszawa 2001).

Z przywołanej powyżej typologii turystyki wynika, że usługi które świadczy Spółka (podróż turystyczna na trasie morskiej lub po rzekach i kanałach) niewątpliwie mogą zostać zakwalifikowane jako forma turystyki. Podróż jachtem może zostać uznana za turystykę morską (z uwagi na używany środek transportu morskiego), bądź turystykę kwalifikowaną z uwagi na konieczność fizycznego i intelektualnego zaangażowania w rejs jachtem (obsługa ożaglowania, sterowanie jachtem, znajomość zasad nawigacji, itp.).

Próbę zdefiniowania "usługi turystyki" w znaczeniu przedmiotowym podjął także Minister Finansów. Co do zasady, Minister Finansów w swoich pismach stoi na stanowisku, że usługa turystyki powinna być rozumiana szeroko. I tak, tytułem przykładu, w interpretacji z dnia 15 kwietnia 2010 r. (nr ITPP1/443-95/10/AT) Minister Finansów potwierdził, że organizacja imprez integracyjnych, okolicznościowych, zawodów sportowych, wyjazdów firmowych dla innych podmiotów gospodarczych, urzędów, instytucji, itp., w ramach których są nabywane towary i usługi dla bezpośredniej korzyści turysty mogą podlegać szczególnej procedurze VAT marża.

Z kolei w interpretacji z dnia 31 grudnia 2009 r. (sygn. IBPP3/443-932/09/PK) Minister Finansów uznał, że usługą turystyki jest organizacja wyjazdów studentów do pracy w Stanach Zjednoczonych na czas wakacji. W niniejszym piśmie Minister Finansów stwierdził, że za usługi turystyki należy uznać zorganizowane lub indywidualne wyjazdy wypoczynkowe połączone z rekreacją i rozrywką, a także połączone z edukacją czy też innymi czynnościami w zależności od charakteru danego świadczenia.

Powyższą definicję można odnieść do usługi, którą świadczy Spółka. Istotą tej usługi jest właśnie organizacja wypoczynku dla klientów Spółki. Warto zauważyć, że taka usługa obejmuje również noclegi, gdyż jacht posiada miejsca do spania. Wypoczynek w tym wypadku wiąże się z aktywnością klientów Spółki o charakterze rekreacyjnym, polegającą na samodzielnej obsłudze jachtu w trakcie podróży (rejsu) czy zwiedzaniu różnych portów w trakcie rejsu. Dodatkowo należy zaznaczyć, że Spółka posiada opinię Urzędu Statystycznego w Łodzi z dnia 27 maja 2004 r. (nr OK-5672/KU-344/14-3526/2004), zgodnie z którą usługi organizowania imprez turystycznych polegających na: przedstawieniu pisemnej propozycji trasy podróży, wynajmowaniu jachtu z miejscami do spania, prezentacji działania systemów znajdujących się na jachcie, ubezpieczenia kosztów leczenia za granicą i następstw nieszczęśliwych wypadków załogi (klienta i ewentualnie osób towarzyszących), mieszczą się w grupowaniu: PKWiU 63.30.11-00.00 - "Usługi organizowania wycieczek z kompleksowym programem imprez". Opinia ta została wydana na gruncie nieobowiązującego już rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 6 kwietnia 2004 r. (Dz. U. Nr 89, poz. 844), zgodnie z którym dla celów podatkowych stosowana była nieaktualna już Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (dalej: PKWiU), wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. (Dz. U. Nr 42, poz. 264 z późn. zm.).

Natomiast, zgodnie z kluczami przejścia pomiędzy PKWiU z 1997 r. a PKWiU z 2004 r. oraz PKWiU z 2004 r. a obowiązującą PKWIU z 2008 r. opracowanymi przez Główny Urząd Statystyczny, klasyfikacja statystyczna wskazana w opinii jest odpowiednikiem grupowania PKWiU 2008: 79.12.11 - "Usługi organizowania imprez turystycznych".

Tym samym przywołana powyżej opinia Urzędu Statystycznego, choć nie ma w sprawie decydującego znaczenia, potwierdza rozumowanie Spółki co do charakteru usługi, jaką Spółka świadczy.

Minister Finansów równie szeroko określa znaczenie podmiotowe usługi turystyki, wskazując, że nie tylko podmioty uprawnione do organizacji wycieczek turystycznych, takie jak biura podróży, mogą stosować procedurę opodatkowania marży do świadczonych przez siebie usług. Ustawa o VAT nie definiuje bowiem ani przedmiotowego, ani także podmiotowego zakresu usług turystyki. W konsekwencji, usługi turystyki mogą być świadczone przez różnych podatników, o ile spełniają oni łącznie następujące warunki:

* mają siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju (miejsce opodatkowania),

* działają na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek,

* przy świadczeniu usługi nabywają towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty.

Powyższe warunki mogą spełniać nie tylko biura podróży, ale również Spółka: jest podatnikiem, ma siedzibę na terytorium Polski, działa na rzecz nabywcy we własnym imieniu i na własny rachunek a jednocześnie nabywa towary lub usługi od innych podatników (podmiotów gospodarczych) dla bezpośredniej korzyści nabywcy (zgodnie z ustaleniami dokonywanymi z klientem).

Na potwierdzenie szerokiego rozumienia podmiotowego znaczenia usługi turystyki można wskazać np. interpretację Ministra Finansów z dnia 20 lipca 2010 r. (sygn. ITPP2/443-432a/10/RS), w której organ podatkowy zgodził się ze stanowiskiem, że usługę turystyki polegającą na organizacji polowań, mogą świadczyć Nadleśnictwa (jednostki organizacyjne w strukturze Lasów Państwowych).

Co więcej, w powyższej kwestii wypowiadał się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dawniej: ETS), który w wyroku w sprawie C-200/04 iSt internationale Sprach orzekł, że podstawy, na których opiera się specjalny system dotyczący biur podróży i organizatorów wycieczek turystycznych dotyczą także przypadku, w którym podmiot gospodarczy nie jest biurem podróży ani organizatorem wycieczek turystycznych w ogólnym znaczeniu tych pojęć, lecz dokonuje takich samych czynności w ramach innej działalności.

Spółka podkreśla również, że stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych Ministra Finansów, w szczególności wskazać można interpretację z 18 stycznia 2012 r., nr IPPP2/443-1235/11-2/KG.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 119 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą o VAT", podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5.

Przez marżę, o której mowa w ust. 1, rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie (art. 119 ust. 2 ustawy o VAT).

W myśl art. 119 ust. 3 ustawy o VAT, przepis ust. 1 stosuje się bez względu na to, kto nabywa usługę turystyki, w przypadku gdy podatnik:

Zgodnie z art. 119 ust. 3a ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w ust. 3, są obowiązani prowadzić ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3, z uwzględnieniem kwot wydatkowanych na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, oraz posiadać dokumenty, z których wynikają te kwoty.

Wskazany przepis zobowiązuje podatników świadczących usługi turystyki do prowadzenia specyficznej dla tego rodzaju działalności ewidencji. W efekcie, łączne spełnienie wszystkich przedmiotowych przesłanek przesądza o obligatoryjności zastosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą usług turystyki.

Z brzmienia ww. art. 119 ust. 1 i ust. 3 wynika, że podatnik stosuje procedurę szczególną przy rozliczeniu usługi turystyki, gdy spełni łącznie ww. warunki.

Należy zaznaczyć, że istotnym elementem specjalnych zasad opodatkowania usług turystyki jest uznanie całego pakietu świadczeń za jedną usługę. Usługa turystyki jest bowiem kompleksową usługą świadczoną na rzecz turysty, obejmującą swym zakresem usługi cząstkowe świadczone dla bezpośredniej korzyści turysty, bez których dana impreza turystyczna nie mogłaby się odbyć, które, jak wynika z powołanych przepisów winny być nabyte od innych podatników.

Z przedstawionego w złożonym wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług związanych z turystyką krajoznawczą (głównie morską). W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Spółka świadczy specjalne usługi dla osób fizycznych, jak i innych podmiotów. Usługa polega na zorganizowaniu odpowiedniego jachtu (np. morskiego), zapewnieniu, aby taki jacht posiadał miejsca do spania dla liczby osób, które będą zamierzały skorzystać z usługi i był wyposażony dodatkowo w toaletę oraz kuchnię wraz z jej wyposażeniem. Spółka oferuje również możliwość skorzystania z usług wynajętego skippera oraz ewentualnie (chociaż nie musi ten element wystąpić) transportu do miejsca zaokrętowania i/lub z miejsca wyokrętowania.

W skład usługi wchodzi również prezentacja obsługi i działania systemów znajdujących się na jachcie, czasami również krótkie szkolenie manewrowania jachtem. Spółka proponuje klientowi trasę podróży wraz ze wskazaniem najciekawszych miejsc do zwiedzania w trakcie podróży po tej trasie. Spółka zapewnia również klientom możliwość cumowania jachtu w portach zaokrętowania i wyokrętowania. Spółka czasem świadczy dla klientów także dodatkowe czynności związane z podróżą, zgodnie z ustaleniami dokonanymi z klientami (np. transfer z lotniska do mariny, zapewnienie zaprowiantowania, itp.). Wszystkie ww. usługi Spółka nabywa od podmiotów trzecich dla bezpośredniej korzyści klienta (turysty), który będzie chciał skorzystać z podróży takim jachtem. Czas trwania takiej usługi (podróży) będzie ustalany indywidualnie z klientem i co do zasady może wynosić około 1-3 tygodni, jednak w żadnym wypadku nie będzie trwał dłużej niż 12 miesięcy.

Spółka nie jest właścicielem jachtów wykorzystywanych w ramach usługi. Spółka nabywa od innych podatników usługi związane z podróżą klienta, przy czym Spółka nabywa te usługi we własnym imieniu. Wobec swoich klientów Spółka zawsze występuje we własnym imieniu i na własny rachunek.

Odnosząc przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego do powołanych norm prawnych należy stwierdzić, iż nabywane przez Wnioskodawcę od innych podatników usługi związane z organizacją i przebiegiem podróży, w tym czarter jachtu oraz inne dodatkowe usługi polegające np. transferze z lotniska, zapewnienie zaprowiantowania, itp. mogą być zaliczone do usług nabywanych dla bezpośredniej korzyści turysty, jako stanowiące składnik świadczonej usługi turystycznej, a tym samym mogą zostać uwzględnione przy ustalaniu podstawy opodatkowania według szczególnej procedury rozliczania podatku od towarów i usług.

Z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca ma siedzibę na terytorium kraju, działa na rzecz nabywcy usługi turystyki we własnym imieniu i na własny rachunek oraz przy świadczeniu usługi nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, zatem należy uznać przesłanki płynące z art. 119 ust. 3 ustawy o VAT za wypełnione. Reasumując, Wnioskodawcy przysługuje uprawnienie do zastosowania szczególnej procedury VAT marża w stosunku do opisanej w złożonym wniosku usługi polegającej na zorganizowaniu podróży morskiej krajowej, bądź zagranicznej z wykorzystaniem czarterowanych jachtów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.