IPPP2/443-263/13-4/IZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 22 marca 2013 r. (data wpływu 25 marca 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 maja 2013 r. (data wpływu 3 czerwca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 25 marca 2013 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 29 maja 2013 r. (data wpływu 3 czerwca 2013 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu nr IPPP2/443/263/13-2/IZ z dnia 23 maja 2013 r. (data doręczenia 27 maja 2013 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W 1997 r. teściowie przekazali Wnioskodawczyni oraz jej małżonkowi, pozostającym wówczas w małżeńskiej wspólności majątkowej, darowiznę w postaci nieruchomości gruntowej, na której znajdował się dom jednorodzinny w budowie oraz istniejący i oddany do użytkowania budynek gospodarczy. Dom jednorodzinny w chwili darowizny był w całości wzniesiony, zadaszony i wykończony w części parterowej, natomiast wymagał wykonania robót budowlano - wykończeniowych na pozostałych kondygnacjach. Budynek był możliwy do zamieszkania w części parterowej. Budowa domu jednorodzinnego została dokończona w kolejnych latach - zakończenie budowy miało miejsce w 2008 r. a zawiadomienie o zakończeniu budowy zostało dokonane w 2011 r. Opisany dom jednorodzinny zwany jest dalej "Budynkiem I", natomiast powołany powyżej budynek gospodarczy zwany jest dalej "Budynkiem II".

W 2008 r. wprowadzona została rozdzielność majątkowa pomiędzy Wnioskodawczynią i jej małżonkiem, skutkiem czego współwłasność łączna ww. nieruchomości gruntowej wraz z Budynkiem I i Budynkiem II stała się współwłasnością w częściach ułamkowych.

W Budynku II do lutego 2003 r. była zgłoszona przez Wnioskodawczynię działalność gospodarcza, przy czym nieruchomość ta nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych.

W Budynku I zarejestrowana jest działalność gospodarcza małżonka Wnioskodawczyni (kancelaria radcy prawnego), przy czym w tym przypadku nieruchomość ta również nie była i nadal nie jest wprowadzona do ewidencji środków trwałych męża Wnioskodawczyni (na cele działalności gospodarczej wykorzystywane jest jedno z pomieszczeń). Małżonek Wnioskodawczyni jest także wspólnikiem komandytariuszem w dwóch spółkach komandytowych, z których jedna jest firmą deweloperską, przy czym objęte niniejszym wnioskiem nieruchomości nie były i nie są wykorzystywane w działalności gospodarczej tych spółek.

W 2012 r. zgłoszono zmianę sposobu użytkowania / przeznaczenia Budynku II na budynek mieszkalny. W tym też roku Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem dokupili od sąsiadów, w ramach postępowania korygującego przebieg granic nieruchomości, niedużą działkę (o powierzchni 21 metrów kwadratowych), na której niewielkim fragmentem posadowiony jest Budynek II, powołana dokupiona działka zwana jest dalej "Działką uzupełniającą".

Dotychczas Wnioskodawczyni oraz jej rodzina wykorzystywała ww. nieruchomości głównie w celach mieszkaniowych.

Obecnie Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem chcą sprzedać ww. nieruchomości. Z uwagi na duże trudności w sprzedaży całej nieruchomości zabudowanej dwoma budynkami mieszkalnymi, rozważane jest wyodrębnienie w ramach Budynku I dwóch oddzielnych lokali, a następnie dokonanie oddzielnej sprzedaży każdego z tych lokali oraz dokonanie oddzielnej sprzedaży Budynku II (jedno-lokalowego) wraz z odpowiednimi udziałami we współwłasności gruntu, na którym posadowione są te budynki.

W uzupełnieniu do złożonego wniosku Strona wskazała, że nabycie Budynku I i II w drodze darowizny (1997 r.) nie zostało dokonane w ramach czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Darczyńcy nie działali w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Darowizna była dokonana z majątku osobistego darczyńców, nie wykorzystywanego przez nich w jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Przedmiot darowizny nie został przez darczyńców nabyty w celu jego odsprzedaży (także w drodze darowizny). Przekazanie nieruchomości w drodze darowizny nie było udokumentowane fakturą wewnętrzną VAT, a tym bardziej fakturą VAT. Strona zwróciła jednocześnie uwagę, że na mocy art. 32 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm. - dalej jako "ustawa o VAT i Akc") w przypadku, gdyby darowizna została dokonana przez podatnika podatku VAT (co w przedmiotowym przypadku nie miało miejsca), czynność ta mogła być udokumentowana jedynie fakturą "wewnętrzną, a nie "zwykłą" fakturą.

Na rzecz darczyńców (na ich polecenie) ustanowione zostało nieodpłatne i dożywotnie prawo użytkowania całej nieruchomości będącej przedmiotem darowizny (a więc także Budynku II) i w związku z tym rozporządzanie nieruchomością miało charakter umowy pomiędzy rodzicami a ich dzieckiem oraz jego małżonkiem, a nie pomiędzy przedsiębiorcami.

W chwili otrzymania darowizny Wnioskodawczyni prowadziła działalność gospodarczą (dzienna przedszkolna opieka nad dziećmi). Otrzymana w drodze darowizny nieruchomość nie była zaewidencjonowana jako środek trwały związany z prowadzoną działalnością gospodarczą. Budynek II znajdował się na jednej nieruchomości gruntowej objętej darowizną wraz z budynkiem mieszkalnym i nie był przedmiotem oddzielnego nabycia specjalnie dla prowadzonej działalności gospodarczej. Strona podkreśliła, że usługi przedszkolne korzystały ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie poz. 19 załącznik nr 2 do Ustawy VAT i Akc w związku z art. 7 ust. 1 pkt 2 Ustawy VAT i Akc. Nie występował więc obowiązek rejestracji dla celów VAT (art. 9 ust. 3 Ustawy VAT i Akc), składania deklaracji VAT (art. 10 ust. 3 Ustawy VAT i Akc) i prowadzenia ewidencji VAT (art. 27 ust. 4 Ustawy VAT i Akc). Z tytułu nabycia Budynku II w drodze darowizny nie występowało prawo do odliczenia VAT z uwagi na fakt, iż:

Obecnie Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej; nie jestem podatnikiem VAT.

Budynek II, stanowiący majątek osobisty Strony i jej męża, wykorzystywany był na potrzeby działalności gospodarczej od jesieni 1997 r., przy czym, nieruchomość ta nie była zaewidencjonowana jako środek trwały związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Od marca 2003 Budynek II był wykorzystywany wyłącznie dla potrzeb mieszkaniowych - bytowych rodziny i nie był wynajmowany, dzierżawiony ani w inny sposób odpłatnie udostępniany. Od czasu otrzymania darowizny na Budynek II nie były ponoszone jakiekolwiek nakłady na jego ulepszanie. Nie występowało więc także prawo do odliczania VAT z tego tytułu. Ponoszone były jedynie wydatki mające na celu utrzymanie budynku we właściwym stanie technicznym.

Wyodrębnienie lokali w Budynku I jest dopiero planowane. Przed wyodrębnieniem tych lokali kancelaria radcy prawnego męża Wnioskodawczyni zostanie przeniesiona do innej lokalizacji, tak więc w chwili wyodrębnienia lokali nie będzie prowadzona działalność kancelarii w którymkolwiek z pomieszczeń i w związku z tym nie będzie potrzebny jakikolwiek lokal na potrzeby tej działalności w obrębie Budynku I lub Budynku II.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy czynności sprzedaży dwóch lokali mieszkalnych wyodrębnionych w ramach Budynku I oraz Budynku II wraz z odpowiednimi udziałami we współwłasności gruntu, których nabywcami mogą być różne osoby, powinny zostać uznane za wykonane w ramach działalności gospodarczej a w konsekwencji podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy planowana sprzedaż wskazanych w stanie faktycznym nieruchomości obejmujących majątek osobisty Wnioskodawczyni oraz jej małżonka nie nastąpi w ramach działalności gospodarczej (handlowej). W efekcie, sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (Wnioskodawczyni oraz jej małżonek nie występują w charakterze podatnika VAT).

W art. 5 ustawy VAT ustawodawca określił katalog czynności podlegających opodatkowaniu VAT (zakres przedmiotowy).

Zalicza się do nich:

Z kolei w art. 15 Ustawy VAT zdefiniowane zostało pojęcie podatnika (zakres podmiotowy) obowiązanego rozliczać należny podatek od towarów i usług. I tak podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak z powyższego wynika, o ile zakres przedmiotowy opodatkowania został jednoznacznie zdefiniowany (art. 5 Ustawy VAT), o tyle, w ocenie Wnioskodawczyni, na skutek szerokiego zakresu pojęcia "podatnik" jego właściwe zastosowanie ma zasadnicze znaczenie dla ustalenia obowiązku opodatkowania danej czynności. Opodatkowaniu będą podlegały bowiem tylko te czynności, w przypadku których spełniony został zarówno podmiotowy, jak i przedmiotowy zakres opodatkowania, tzn. zaistniała czynność określona jako opodatkowana, która została wykonana przez podmiot mający cechę podatnika.

Zdaniem Wnioskodawczyni, osoba fizyczna dokonująca dostawy towarów będzie podatnikiem VAT tylko w odniesieniu do tych czynności, które wykonane zostały w ramach działalności gospodarczej. Wykonywanie określonych czynności będących dostawą towarów czy też świadczeniem usług niemające miejsca w ramach działalności gospodarczej, nie jest działaniem w charakterze podatnika, a w konsekwencji - nie podlega opodatkowaniu VAT.

Definiując pojęcie działalności gospodarczej ustawodawca odwołał się do zamiaru wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Przez zamiar częstotliwości prowadzenia działalności należy, zdaniem Wnioskodawczyni, rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzonej działalności. Jednocześnie zamiar dokonywania sprzedaży w sposób częstotliwy musi istnieć w chwili nabycia, a nie w okresie późniejszym.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem otrzymali opisane w stanie faktycznym nieruchomości od teściów Wnioskodawczyni jako darowizna do ich majątku osobistego i nie mieli zamiaru ich odsprzedaży. Transakcję zbycia nieruchomości, obejmującej wyodrębnione w Budynku I lokale mieszkalne oraz Budynek II, również nie można nazwać transakcją częstotliwą. Kilku nabywców jest konsekwencją praw rynku - mało prawdopodobne jest znalezienie chętnych do nabycia całej nieruchomości. W efekcie nie zostaje spełniona definicja działalności gospodarczej w rozumieniu Ustawy VAT.

Problematyka sprzedaży gruntów budowlanych lub przeznaczonych pod zabudowę i jej konsekwencje na gruncie Ustawy VAT były wielokrotnie przedmiotem orzekania przez sądy administracyjne. Praktyka ta znajduje zastosowanie również wobec sprzedaży nieruchomości zabudowanych. Należy przede wszystkim zauważyć, że NSA w wydanym w składzie siedmiu sędziów wyroku z 29.10,2007 r. (sygn. akt I FPS 3/07) wyraził pogląd, iż przepisy art. 15 ust. 1 i 2 Ustawy VAT powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, iż dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku VAT jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód. NSA wywiódł, iż ani formalny status danego podmiotu, jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, iż w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT. Uzasadniając wyrażone stanowisko NSA stwierdził, że jeśli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód, to z tytułu wykonania takiej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika podatku VAT, i to bez względu na to, czy czynność tę (sprzedaż działek) wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie. Sąd dodał także, iż taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez daną osobę jej majątku prywatnego. Majątek taki bowiem nabywany jest przede wszystkim na własne potrzeby danej osoby a nie z przeznaczeniem na działalność handlową, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika podatku VAT. NSA podkreślił przy tym, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności musi być ujawniony już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można bowiem pominąć tego, iż przez pojęcie "handel" należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży.

Z kolei WSA we Wrocławiu w wyroku z 24 czerwca 2009 r. (sygn. akt I SA/Wr 98/09) orzekł, że: "przyjęcie, iż dana osoba fizyczna sprzedając przeznaczone pod zabudowę grunty działa w charakterze podatnika VAT - jako handlowiec - wymaga ustalenia, że jej aktywność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i chęć ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną. Także samo nabycie gruntów musi nastąpić w celach handlowych, nie zaś w innych celach. Nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (handlowych), lecz spożytkowania w celach osobistych. W każdym przypadku decydujące znaczenie powinien mieć zamiar nabycia gruntów, które następnie są sprzedawane przez nabywcę. Jeżeli z okoliczności sprawy wynika, że zamiarem nabycia było późniejsze odsprzedanie gruntów, to - zasadniczo - należałoby takiego sprzedawcę w zakresie tej sprzedaży uznać za podatnika VAT. Jeżeli natomiast sprzedawca gruntów nabywał te grunty do majątku prywatnego, dopuszczając wprawdzie możliwość odsprzedaży, lecz nie było to jego głównym celem, to wówczas - w zakresie dokonanej sprzedaży gruntów - nie powinien być traktowany jak podatnik VAT."

WSA w Warszawie w wyroku z 7 listopada 2008 r. (sygn. akt III SA/Wa 1517/08) orzekł natomiast, że w przypadkach, w których udokumentowano zamiar budowy na działce domu jednorodzinnego i zgromadzono dokumenty wskazujące, na sposób zagospodarowania działki - brak jest podstaw, aby przypisać podatnikowi, że nabycia gruntu dokonano z pierwotnym zamiarem jej dalszej odsprzedaży. Dokonana zmiana zamierzeń podatnika, rezygnacja z budowy domu jednorodzinnego a także pierwotnego sposobu wykorzystania gruntu, w tym również podział działki na 5 mniejszych celem jej szybszej sprzedaży-nie powoduje opodatkowania sprzedaży działek podatkiem VAT.

Tak więc, w sytuacji, w której dany podmiot dokonuje sprzedaży towarów z majątku prywatnego (nienabytego w celu odprzedaży, choć z dopuszczeniem takiej możliwości) - nie można uznać, iż z tego tytułu staje się on podatnikiem VAT w zakresie tych czynności, choćby nawet takich transakcji (sprzedaży gruntów) było kilka lub nawet kilkanaście.

W podobnym tonie wypowiedział się NSA w wyroku z 19 kwietnia 2012 r. sygn. akt I FSK 1118/11 uznając, że przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą. Nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach prywatnych. Liczba i zakres transakcji sprzedaży gruntów nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem opodatkowania, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów."

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielne kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się - jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji - przepisy odnoszące się do własności.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Stosownie do treści art. 196 § 1 ww. Kodeksu, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi ona być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy), w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem "podatnika" te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług dla uznania określonych zachowań podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Ze złożonego wniosku wynika, że w 1997 r. teściowie przekazali Wnioskodawczyni oraz jej małżonkowi, pozostającym wówczas w małżeńskiej wspólności majątkowej, darowiznę w postaci nieruchomości gruntowej, na której znajdował się oddany do użytkowania budynek gospodarczy "Budynek II" oraz dom jednorodzinny w budowie "Budynek I" - w całości wzniesiony, zadaszony i wykończony w części parterowej, natomiast wymagał wykonania robót budowlano - wykończeniowych na pozostałych kondygnacjach. Budowa domu jednorodzinnego została dokończona w kolejnych latach - zakończenie budowy miało miejsce w 2008 r. a zawiadomienie o zakończeniu budowy zostało dokonane w 2011 r. Nabycie Budynku I i II w drodze darowizny (1997 r.) nie zostało dokonane w ramach czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Darczyńcy nie działali w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Budynek II od jesieni 1997 r. do lutego 2003 r. był wykorzystywany na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej - dzienna przedszkolna opieka nad dziećmi, które to usługi korzystały ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie poz. 19 załącznik nr 2 do ustawy z w związku z art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.). Budynek II nie był zaewidencjonowany jako środek trwały związany z prowadzoną działalnością gospodarczą. Budynek II znajdował się na jednej nieruchomości gruntowej objętej darowizną wraz z budynkiem mieszkalnym i nie był przedmiotem oddzielnego nabycia specjalnie dla prowadzonej działalności gospodarczej. Od marca 2003 r. Budynek II był wykorzystywany wyłącznie dla potrzeb mieszkaniowych - bytowych rodziny i nie był wynajmowany, dzierżawiony ani w inny sposób odpłatnie udostępniany. Od czasu otrzymania darowizny na Budynek II nie były ponoszone jakiekolwiek nakłady na jego ulepszanie. Nie występowało więc także prawo do odliczania VAT z tego tytułu. Ponoszone były jedynie wydatki mające na celu utrzymanie budynku we właściwym stanie technicznym.

W 2008 r. wprowadzona została rozdzielność majątkowa pomiędzy Wnioskodawczynią i jej małżonkiem, skutkiem czego współwłasność łączna ww. nieruchomości gruntowej wraz z Budynkiem I i Budynkiem II stała się współwłasnością w częściach ułamkowych.

W 2012 r. zgłoszono zmianę sposobu użytkowania/ przeznaczenia Budynku II na budynek mieszkalny. W tym też roku Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem dokupili od sąsiadów, w ramach postępowania korygującego przebieg granic nieruchomości, niedużą działkę (o powierzchni 21 metrów kwadratowych), na której niewielkim fragmentem posadowiony jest Budynek II, powołana dokupiona działka zwana jest dalej "Działką uzupełniającą".

W Budynku I zarejestrowana jest działalność gospodarcza małżonka Wnioskodawczyni (kancelaria radcy prawnego), przy czym w tym przypadku nieruchomość ta również nie była i nadal nie jest wprowadzona do ewidencji środków trwałych męża Wnioskodawczyni (na cele działalności gospodarczej wykorzystywane jest jedno z pomieszczeń).

Obecnie Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem chcą sprzedać ww. nieruchomości. Z uwagi na duże trudności w sprzedaży całej nieruchomości zabudowanej dwoma budynkami mieszkalnymi, rozważane jest wyodrębnienie w ramach Budynku I dwóch oddzielnych lokali, a następnie dokonanie oddzielnej sprzedaży każdego z tych lokali oraz dokonanie oddzielnej sprzedaży Budynku II (jedno-lokalowego) wraz z odpowiednimi udziałami we współwłasności gruntu, na którym posadowione są te budynki.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż zarówno Budynek I jak i Budynek II zostały nabyte przez Wnioskodawczynię i jej małżonka w ramach darowizny do majątku osobistego, a celem nabycia nie była ich odsprzedaż. Z okoliczności sprawy wynika, że po zakończeniu w lutym 2003 r. działalności gospodarczej w Budynku II Wnioskodawczyni przekazała go na własne potrzeby mieszkaniowe i od tego momentu budynek ten nie był wynajmowany, dzierżawiony ani w inny sposób odpłatnie udostępniany. Od czasu otrzymania darowizny na Budynek II nie były ponoszone jakiekolwiek nakłady na jego ulepszanie. Nie występowało więc także prawo do odliczania VAT z tego tytułu. Ponoszone były jedynie wydatki mające na celu utrzymanie budynku we właściwym stanie technicznym. Natomiast Budynek I nie był i nie jest wykorzystywany przez Wnioskodawczynię dla celów działalności gospodarczej.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni nie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ustawy o VAT, gdyż sprzedaż należącej do Niej części ułamkowej Budynku II i części ułamkowej wyodrębnionych lokali w Budynku I, jako dokonaną z majątku osobistego należy uznać za niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawczyni dokonując sprzedaży przedmiotowych nieruchomości korzysta z przysługującego Jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem. W konsekwencji powyższego, dla Wnioskodawczyni z tytułu dokonania przedmiotowej sprzedaży nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

Z uwagi na to, że zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu, uznać należy, iż Wnioskodawczyni nie działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług również z tytułu sprzedaży udziału we współwłasności gruntu, z którym przedmiotowe nieruchomości są trwale związane.

W konsekwencji powyższego, dla Wnioskodawczyni z tytułu dokonania planowanej sprzedaży nieruchomości wskazanych we wniosku nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni w przedmiotowej sprawie uznać należy za prawidłowe

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydawania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.