IPPP2/443-254/11-5/KG - Opodatkowanie podatkiem VAT usług doradczych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 21 lutego 2011 r. (data wpływu 28 lutego 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 11 kwietnia 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT świadczonych usług na rzecz Placówki Handlowej oraz Klientów - Kredytobiorców - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 lutego 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT świadczonych usług na rzecz Placówki Handlowej oraz Klientów - Kredytobiorców.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 11 kwietnia 2011 r. (data wpływu 13 kwietnia 2011 r., data nadania 11 kwietnia 2011 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie tut. Organu z dnia 30 marca 2011 r. nr IPPP2/443-254/11-2/KG (skutecznie doręczonym w dniu 5 kwietnia 2011 r.). Wniosek został uzupełniony w terminie ustawowym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Ż. S.A. zwany dalej Spółką, świadczy usługi polegające na pośredniczeniu pomiędzy Klientem a Bankami w zawieraniu umów kredytu gotówkowego lub ratalnego.

Usługi te polegają m.in. na podejmowaniu działań mających na celu pozyskanie Kredytobiorcy (umówienie wizyty), informowaniu o warunkach kredytowania, przygotowaniu oferty kredytu do konkretnego Kredytobiorcy, przekazywaniu umowy, podpisanie stosownych dokumentów, weryfikacja dokumentów, przesłanie pieniędzy, przygotowanie raportów do Banków.

Powyższe usługi Wnioskodawca świadczy poprzez własne placówki (własnych pracowników), jak również poprzez kanały zewnętrzne - Placówki Handlowe, które podpisały z Ż. S.A. oraz Bankami umowy agencyjne.

Przykładowo Klient kupuje towar w Placówce Handlowej za 1000 zł - koszty kredytu wynoszą 200 zł, które to koszty płaci do Ż. S.A. Placówka Handlowa. Ż. wystawia fakturę VAT do Placówki Handlowej za ww. dopłaty.

Dzięki takiej aktywności dochodzi do skutecznego kontaktu z klientem i zawarcia umów kredytowych pomiędzy bankiem a Klientem. Ż. dokłada staranności, by przygotować ofertę zgodną z oczekiwaniami Klienta wykorzystując wiedzę o produktach, procesach, wymaganiach dostawców ofert bankowych dobiera bank, produkt i jego parametry. Wnioskodawca prezentując oferty Klientowi kieruje się zarówno interesem Klienta (zdefiniowane oczekiwania), jak i Spółki (przychody). Za powyższe pośrednictwo Ż. pobiera opłatę od Klienta.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Spółki wszystkie czynności o których mowa w pkt 1-3 korzystają ze zwolnienia z VAT.

Podstawą do zastosowania zwolnionej stawki VAT jest art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), w którym ustawodawca określa, że ze zwolnienia korzystają usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Spółka świadczy usługi pośrednictwa w udzielaniu kredytów. Usługi te składają się na szereg podejmowanych i wykonywanych czynności m.in.:

* prezentowanie oferty Klientowi - wnioskodawcy, informowanie wnioskodawcy o zasadach udzielania kredytów, badanie zdolności kredytowej, przyjmowanie i kompletowanie wniosków i innych dokumentów składanych przez wnioskodawców,

* pośredniczenie w przesyłaniu pieniędzy poprzez G.,

* występowanie pomiędzy Klientem, Placówką Handlową a bankiem w celu osiągnięcia najefektywniejszego skutku dla Klienta - "dopłaty").

Wszystkie czynności podejmowane i wykonywane przez Spółkę stanowią środek służący jak najlepszemu, najefektywniejszemu skorzystaniu przez Klienta ze świadczenia i pozostają w ścisłym związku z działalnością pośrednictwa finansowego.

Usługi opisane w pkt 1-3 świadczone przez Spółkę są postrzegane przez Klienta - Kredytobiorcę jako element otrzymywanej usługi finansowej, co więcej są one niezbędne dla przeprowadzenia transakcji.

Czynności te są podejmowane przez Spółkę w jednym nadrzędnym celu, tj. uzyskania kredytu przez Klienta. Z tego też względu, wszystkie czynności podejmowane przez Spółkę w związku ze świadczeniem wskazanej usługi powinny być traktowane jako integralne elementy jednej kompleksowej usługi.

W art. 43 ust. 13 ustawy o VAT użyto zwrotu, że zwolnienie stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Zatem zdaniem Spółki, przepis ten stanowi rozszerzenie zwolnień z podatku o usługi inne niż wymienione w punktach 7 i 37-40. Są to dwie odrębne regulacje funkcjonujące niezależnie od siebie.

Zgodnie natomiast z ust. 14 ww. przepisu art. 43 ustawy VAT - przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Zdaniem Spółki ust. 14 art. 43 ustawy VAT "kasuje" uprawnienie do zwolnienia tylko i wyłącznie odrębnych (dodatkowych) usług, a nie samych usług pośrednictwa. Zatem błędem byłoby traktowanie ust. 13 jako przepisu powodującego konieczność rozbijania świadczonej usługi na kilka innych usług.

Warto zwrócić uwagę, na uzasadnienie projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, które stwierdza, że "przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4, odstąpiono od ich identyfikowania przy pomocy klasyfikacji statystycznych, określając ich zakres do treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów". Zatem w obowiązującym stanie prawnym do określenia czy dana czynność jest zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT niezbędne jest uwzględnienie przepisów Dyrektywy 2006/112/WE jak również orzecznictwa zarówno sądów krajowych jak również unijnych.

Artykuł 135b) Dyrektywy 2006/112/WE stanowi, że Państwa członkowskie zwalniają udzielanie kredytów i pośrednictwo kredytowe. Zatem z ww. artykułu Dyrektywy wynika zwolnienie usług pośrednictwa i nie ma mowy o jakimkolwiek wydzielaniu w ramach tej usługi odrębnych usług.

Świadczone przez Spółkę usługi pośrednictwa finansowego nie mają charakteru jednolitego tzn. na jej wykonanie składa się szereg świadczeń pomocniczych. Zatem w opisanym stanie faktycznym mamy do czynienia z tzw. usługą kompleksową (złożoną).

Opodatkowanie usług pośrednictwa finansowego było wielokrotnie przedmiotem rozważań Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (dalej: "ETS"), którego orzecznictwo pozostaje nadal aktualne. I tak np. sprawa C-435/05 Volker Ludwig, gdzie ETS stwierdził, że przy kwalifikacji z punktu widzenia VAT usług o charakterze kompleksowym konieczna jest identyfikacja świadczenia głównego (podstawowego), które determinuje naturę całej usługi. Dane świadczenie należy uznać za pomocnicze względem świadczenia głównego, jeżeli nie stanowi dla klientów celu samego w sobie, lecz środek służący jak najlepszemu skorzystaniu ze świadczenia głównego (Komentarz 2008 do dyrektywy VAT 2006/VAT/WE pod redakcją Jerzego Martini UNIMEX Wrocław 2008 str. 563).

Podobnie w wyrokach w połączonych sprawach C-308/96 i C-94/97 Madgett i Baldwin, gdzie ETS stwierdził, że przy kwalifikacji z punktu widzenia VAT usług o charakterze kompleksowym konieczna jest identyfikacja świadczenia głównego (podstawowego), które determinuje naturę całej usługi.

Ponadto w wyroku z dnia 4 sierpnia 2007 (sygn. C-453/05) ETS stwierdził, iż dla potrzeb zwolnienia z opodatkowania VAT usługi pośrednictwa finansowego powinny być traktowane szeroko. Ustalając zatem, czy określone usługi podlegają opodatkowaniu VAT czy też są z niego zwolnione, należy brać pod uwagę nie tylko literalne brzmienie przepisu prawnego czy też wewnątrzpaństwowe klasyfikacje wyrobów i usług, ale również faktycznie wykonywane w ramach określonej usługi funkcje.

Wątpliwości na tym gruncie doprowadziły do wydania orzeczenia Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-2/95 pomiędzy Sparekassernes Datacenter (SDC) a Skatteministeriet (Dania), gdzie Trybunał orzekł, że ani sposób wykonywania usług (np. poprzez zastosowanie elektronicznych środków przekazu), ani charakter prawny usługodawcy (np. brak statusu banku czy instytucji finansowej), ani nawet brak bezpośredniej umowy podmiotu wykonującego usługi z ostatecznym odbiorcą nie wykluczają zastosowania zwolnień, o których mowa w artykule 13 (B) (d) (3) i (5) VI Dyrektywy, pod warunkiem że usługi świadczone przez dany podmiot są przez klienta banku postrzegane jako element otrzymywanej usługi finansowej.

Również w tym zakresie wielokrotnie wypowiadały się sądy krajowe. Przykładowo NSA w Uchwale I FPS 3/10 z 8 listopada 2011 r. stwierdza, iż "w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, z uwagi na kompleksowy charakter takich czynności, mający doprowadzić do uzyskania określonego efektu gospodarczego, dominuje stanowisko, że do opodatkowania takich świadczeń należy przyjmować jednolitą stawkę podatku od towarów i usług, biorąc pod uwagę charakter świadczenia podstawowego, które stanowi cel działalności wykonywanej przez podatnika".

Zatem, wszystkie czynności podejmowane przez Spółkę w związku ze świadczeniem usługi pośrednictwa w udzielaniu kredytów lub pożyczek pieniężnych powinny być traktowane jako integralne elementy jednej kompleksowej usługi, winny być traktowane przez Spółkę jako jedna usługa pośrednictwa.

Z uwagi na powyższe zdaniem Spółki, czynności wymienione w pkt 1- 3 wniosku są objęte zwolnieniem z podatku VAT na podstawie wskazanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 38, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę. Ponadto na mocy art. 43 ust. 1 pkt 39 ustawy, zwolnieniu podlegają usługi w zakresie udzielania poręczeń, gwarancji i wszelkich innych zabezpieczeń transakcji finansowych i ubezpieczeniowych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług, a także zarządzanie gwarancjami kredytowymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Natomiast w myśl art. 43 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam w sobie stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Zgodnie z art. 43 ust. 14, przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Stosownie do art. 43 ust. 15 pkt 2 ustawy, zwolnienia o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz ust. 13, nie mają zastosowania do usług doradztwa.

Warto w tym miejscu powołać odpowiednie uregulowania zawarte w prawie wspólnotowym. Zgodnie z przepisem art. 135 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347/1 z późn. zm.), państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: udzielanie kredytów i pośrednictwo kredytowe, oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę.

Dokonując analizy pojęć użytych do opisania zwolnień, o których mowa w art. 135 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE należy podkreślić, że winny one być interpretowane w sposób ścisły, gdyż zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady. Zwolnienia stanowią pojęcia autonomiczne prawa wspólnotowego, które mają na celu uniknięcie rozbieżności pomiędzy państwami członkowskimi w stosowaniu systemu podatku VAT i które należy sytuować w ogólnym kontekście wspólnego systemu podatku VAT.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca świadczy usługi polegające na pośredniczeniu pomiędzy Klientem a Bankami w zawieraniu umów kredytu gotówkowego lub ratalnego.

Poniższe usługi Wnioskodawca świadczy poprzez własne placówki (własnych pracowników), jak również poprzez kanały zewnętrzne - Placówki Handlowe, które podpisały z Ż. S.A. oraz Bankami umowy agencyjne.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż opisane w stanie faktycznym czynności dotyczą jednego kompleksowego świadczenia jakim jest usługa udzielenia kredytu i w związku z tym do tego świadczenia winno mieć zastosowanie zwolnienie z podatku VAT.

Zważywszy na fakt, iż zwolnienia od podatku poszczególnych usług stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika, zatem należy w sposób szczegółowy dokonać analizy charakteru świadczonej usługi.

W sytuacji nr 1 przedstawionej w złożonym wniosku, Spółka wskazuje iż w ramach umowy współpracy zdarzają się sytuacje gdy Placówka Handlowa partycypuje w kosztach wspólnie ustalonych akcjach dotyczących sprzedaży artykułów objętych systemem sprzedaży ratalnej, tzw. dopłaty do kredytu. W takich okolicznościach, Placówka Handlowa ponosi za kredytobiorcę ciężar opłat związanych z zaciągniętym kredytem.

Zauważyć należy, iż w opisanej powyżej sytuacji mamy do czynienia z dwiema odrębnymi od siebie usługami: usługą pośrednictwa kredytowego pomiędzy Bankiem a Kredytobiorcą oraz usługą świadczoną na rzecz Placówki Handlowej. Fakt, iż Placówka Handlowa ponosi ciężar kosztów związanych z udzieleniem kredytu, pokrywając jego koszty w imieniu Klienta będącego Kredytobiorcą, jest wynikiem zawarcia pomiędzy Wnioskodawcą a Placówką Handlową stosownej umowy, na mocy której dochodzi do świadczenia usługi, za którą Spółce należne jest wynagrodzenie wypłacane przez Placówkę.

W złożonym wniosku w pkt 3, Spółka wskazuje, że w ramach świadczonych usług podpisała umowę z Bankiem, która daje możliwość odbioru pieniędzy przez Kredytobiorcę w placówkach Banku - usługa G. Za powyższą usługę Bank pobiera opłatę, za którą płaci Wnioskodawca. Następnie kosztami obsługi G. obciążany jest Kredytobiorca przez Ż.

Analizując powyższe wskazać należy, iż umowa zawarta z Bankiem w wyniku której świadczona jest usługa G. nie może zostać uznana za element niezbędny w stosunku do usługi pośrednictwa w udzielaniu kredytów. Sposób odbioru gotówki jest kwestią indywidualną Kredytobiorcy, uzależnioną od jego preferencji i woli, przy czym odbiór gotówki w placówkach Banku nie jest jedynym dostępnym sposobem odbioru gotówki.

Uruchomienie powyższych usług stanowi w istocie element usługi pośrednictwa w udzielaniu kredytu.

W tym miejscu zauważyć należy, iż na mocy art. 43 ust. 13 ustawy, zwalnia się od podatku świadczenie usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej. Jednakże wskazać należy na brzmienie art. 43 ust. 14 ustawy, w myśl którego ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Mając na uwadze okoliczności sprawy stwierdzić należy, iż świadczenie usług wynikających z umów zawartych pomiędzy Wnioskodawcą a Placówką Handlową oraz pomiędzy Wnioskodawcą a Bankiem, stanowią w istocie usługi odrębne od zawartej z Kredytobiorcą umowy udzielenia kredytu. Brak możliwości zastosowania zwolnienia w stosunku do powyższych usług wynika z brzmienia art. 43 ust. 14 ustawy. Jak wskazano powyżej, przepis ten wyklucza objęcie zwolnieniem od podatku VAT usług stanowiących element usług pośrednictwa, a usługami o takim charakterze są zarówno usługa "dopłaty do kredytu" oraz usługa G.

W sytuacji nr 2 przedstawionej w złożonym wniosku, w ramach świadczonych usług Spółka pośredniczy pomiędzy "rynkiem bankowym" a Klientem, co oznacza, że Klient otrzymuje dostęp do ofert kilku Banków (Ż. sukcesywnie poszerza ofertę banków i listę oferowanych produktów kredytowych). W tym celu Ż. kontaktuje się z klientem poprzez listy, SMS-y, telefony.

Dzięki takiej aktywności dochodzi do skutecznego kontaktu z klientem i zawarcia umów kredytowych pomiędzy bankiem a Klientem. Wnioskodawca dokłada staranności, by przygotować ofertę zgodną z oczekiwaniami Klienta wykorzystując wiedzę o produktach, procesach, wymaganiach dostawców ofert bankowych dobiera bank, produkt i jego parametry. Wnioskodawca prezentując oferty Klientowi kieruje się zarówno interesem Klienta (zdefiniowane oczekiwania), jak i Spółki (przychody). Za powyższe pośrednictwo Ż. pobiera opłatę od Klienta.

Mając na uwadze powyższe okoliczności wskazać należy, iż w przedmiotowym przypadku Wnioskodawca świadczy na rzecz Klienta usługę doradczą, której istota sprowadza się do zaoferowania usługi najbardziej korzystnej z punktu widzenia Kredytobiorcy oraz Spółki. Za powyższą usługę Wnioskodawca pobiera wynagrodzenie od Klienta. Z powyższego wynika, iż Wnioskodawca w tym przypadku nie działa na zlecenie Banku a w charakterze doradcy Klienta. Wskazać należy w tym miejscu, iż na mocy art. 43 pkt 15 pkt 2 ustawy, usługi doradztwa w świadczeniu usług wymienionych w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 nie korzystają ze zwolnienia od podatku VAT.

Reasumując, w stosunku do czynności wymienionych przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku nie ma zastosowania zwolnienie od podatku VAT określone w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług. W związku z powyższym Spółka w stosunku do świadczonych usług winna zastosować podstawową stawkę podatku VAT w wysokości 23%.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.