IPPP2/443-24/11-2/KG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 23 grudnia 2010 r. (data wpływu 10 stycznia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży części domu jednorodzinnego i potrzeby rejestracji dla potrzeb podatku VAT - jest prawidłowe.

W dniu 10 stycznia 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży części domu jednorodzinnego i potrzeby rejestracji dla potrzeb podatku VAT.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest współwłaścicielem nieruchomości gruntowej zakupionej 28 grudnia 2007 r.. Na przedmiotowej działce wspólnie z żoną (drugim współwłaścicielem) wybudował tzw. bliźniak. Celem zakupu nieruchomości (i budowy domu) było/jest zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych (poprzedni dom, który Wnioskodawca wybudował i w nim zamieszkiwał z żoną przez okres dłuższy niż 5 lat został sprzedany na początku 2010 r.). Niestety, ze względu na zaciągnięty kredyt na zakup działki, wbrew wcześniejszym planom Wnioskodawca, zobowiązany jest jednak do podzielenia działki na dwie części i sprzedaż jednej z nich (wraz z posadowionym na niej połową "bliźniaka"). Wnioskodawca nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej, dochody uzyskuje na podstawie stosunku pracy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca z tytułu sprzedaży części domu jednorodzinnego (tzw. "bliźniaka") zobowiązany będzie do rejestracji w podatku VAT i opodatkowania tej transakcji tym podatkiem.

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż wydzielonej części "bliźniaka" wybudowanego na części działki zakupionej przez Wnioskodawcę w celu zaspokajania własnych potrzeb mieszkaniowych nie spełnia definicji działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: "Ustawa"), a zatem Wnioskodawca nie jest zobowiązany do opodatkowania takiej sprzedaży podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy podatnikami są (...) osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje zaś wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników (...) również wówczas gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Jak wynika z uzasadnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 19 maja 2010 r. (I SA/Bd 24/2010) przepis art. 15 ustawy winien być rozumiany w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku VAT jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód. Ani formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do tej konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Oznacza to, że do uznania wnioskodawcy za podatnika VAT konieczne jest stałe zaangażowanie danej osoby w wykonywaniu czynności podlegających opodatkowaniu; a tak nie jest w przedmiotowym stanie faktycznym, chociażby np. z tego powodu, że źródłem uzyskania przychodów wnioskodawcy jest świadczenie pracy na podstawie stosunku pracy. Tym samym podatnik nie jest wstanie angażować się w dodatkowe zajęcia w sposób profesjonalny, czego też niniejszym nie czyni.

Z kolei jak wynika z uzasadnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 2 marca 2010 r. (I SA/Gd 25/2010) warunkiem uznania danej osoby za podatnika VAT jest jej stałe zaangażowanie w prowadzoną działalność gospodarczą. Tym samym nie jest podatnikiem VAT osoba fizyczna zaangażowana w dostawę towaru sporadycznie.

Do podobnej konstatacji doszedł ponadto Naczelny Sąd Administracyjny (wyrok z dnia 25 lutego 2010 r. I FSK 45/2009) Zgodnie z postawioną w nim tezą "wykonanie danej czynności (w przypadku sprzedaży działki budowlanej lub przeznaczonej pod zabudowę) jednorazowo, jednakże w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy, nie przesądza automatycznie, że z tego tylko powodu dany podmiot staje się podatnikiem VAT. Konieczne jest bowiem ustalenie, że w odniesieniu do tej czynności występował on w charakterze podatnika, tj. jako handlowiec (...). Jeżeli sprzedane działki zostały wydzielone z gruntu stanowiącego majątek osobisty sprzedawcy, który nie został nabyty w celu prowadzenia działalności gospodarczej, sprzedawca nie może być uznany za handlowca w rozumieniu art. 15 ust. 2 u.p.t.u. Nie zawsze przy tym nabycie gruntu w celu jego odsprzedaży (w całości lub w części) należy w momencie jego sprzedaży kwalifikować jako działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, lecz tylko wtedy, gdy działalność sprzedającego w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną.

Zgodnie zaś z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 lutego 2010 r. (I FSK 35/2009) zawodowa (profesjonalna) działalność handlowca polega na nabywaniu i towarów i ich późniejszej sprzedaży z zyskiem. Zatem nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych). Jeżeli sprzedana działka nie została nabyta w celu prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami, sprzedawca nie może być uznany za handlowca w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Z kolei w wyroku z dnia 21 stycznia 2010 r. Naczelny Sądu Administracyjnego z dnia 21 stycznia 2010 r. (I FSK 1851/2008) uznał, że "Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną.

Dokonując wykładni art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT należy wskazać, że istotą działalności gospodarczej handlowca jest to, że dokonuje on zakupu towarów handlowych i ich odsprzedaży".

Podsumowując, w przedmiotowym stanie faktycznym, Wnioskodawca nie spełnia definicji podatnika w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT. Sprzedaż nieruchomości mieszkaniowej nie stanowi dla podatnika działalności zawodowej, profesjonalnej (tą wykonuje na podstawie zawartej umowy o pracę i nie stanowi ona obrotu nieruchomościami); nie ma ponadto zamiaru wykonywania podobnych czynności w przyszłości. W związku z powyższym, mając także na uwadze przytoczone orzecznictwo, które zgodnie z brzmieniem art. 14a Ordynacji podatkowej powinno być uwzględniane przy wydaniu interpretacji tak ogólnej jak i indywidualnej, stwierdzić należy, że sprzedaż działki wraz z posadowionym na niej domkiem (częścią "bliźniaka") nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Ustawodawca przez towary rozumie rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii - art. 2 pkt 6 cyt. ustawy.

W myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 29 ust. 5 cyt. ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przywołanych powyżej przepisów wynika, iż podatnicy dokonujący odpłatnej dostawy towaru, w tym także nieruchomości zarówno zabudowanej jak i niezabudowanej, winni taką transakcję opodatkować.

Aby jednak dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Na uwagę zasługuje także fakt, iż uznanie danej osoby za podatnika w myśl ustawy, uzależnione jest od prowadzenia działalności gospodarczej bowiem wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego tylko wtedy, gdy czynność ta została wykonana w ramach działalności gospodarczej. Uzasadnionym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników, nawet jeżeli wykonują czynność dostawy towarów, jeśli zbywają część majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego sprzedaży.

Mając na uwadze powyższe uzasadnionym jest twierdzenie, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca, w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych, zakupił w 2007 r. działkę, na której wybudował wraz z żoną tzw. "bliźniak". Ze względu na zaciągnięty kredyt, wbrew wcześniejszym planom, Wnioskodawca zobowiązany jest do podzielenia działki na dwie części i sprzedaży jednej z nich, wraz z posadowioną na niej połową "bliźniaka". Jednocześnie Strona wskazała, iż nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej, a dochody uzyskuje ze stosunku pracy.

Analizując treść złożonego wniosku w kontekście wyżej powołanych przepisów stwierdzić należy, iż dostawę działki zabudowanej połową "bliźniaka", zakupionej uprzednio na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych, nie można uznać za czynność wykonywaną w ramach działalności gospodarczej, z tytułu której na Wnioskodawcy ciążyłby obowiązek rejestracji dla potrzeb podatku od towarów i usług. Planowana sprzedaż zabudowanego gruntu stanowić będzie zbycie majątku prywatnego, a zatem czynność nieobjętą regulacjami ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznać należy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydawania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 warszawa Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.