IPPP2/443-200/13-2/KOM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 22 lutego 2013 r. (data wpływu 5 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania jako nieodpłatne przekazanie towarów czynności przekazania pracownikom, kontrahentom, gościom artykułów spożywczych oraz w zakresie uznania prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupionych usług cateringowych (Pytanie 1 i 2) - jest prawidłowe.

W dniu 5 marca 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania jako nieodpłatne przekazanie towarów czynności przekazania pracownikom, kontrahentom, gościom artykułów spożywczych oraz w zakresie uznania prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupionych usług cateringowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej: "Wnioskodawca" lub "Spółka") prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług leasingowych. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółka planuje zakupić artykuły spożywcze, usługi cateringowe, a także planuje wydawać nieodpłatnie towary.

Nieodpłatne wydania towarów przez Spółkę mogą mieć różnorodny charakter, obejmując, ale nie ograniczając się, do następujących stanów przyszłych:

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1

W sytuacji, gdy artykuły spożywcze (kawa, herbata, słodycze) wydawane są Kontrahentom/Gościom, Spółka traktuje takie wydania jako drobny poczęstunek będący wyrazem dobrego zachowania i gościnności. Spotkania z Kontrahentami/Gośćmi będą odbywać się na terenie Spółki oraz w czasie pracy firmy i będą mieć nieodzowny związek z wykonywaną działalnością oraz nie będą służyć realizacji celów osobistych Kontrahentów/Gości, stąd też nie może być tu mowy o przekazaniu/zużyciu towarów na cele osobiste.

W toku codziennych wydarzeń Spółka również organizuje narady pracownicze, spotkania pracowników poszczególnych działów, których celem jest omówienie i rozwiązywanie problemów pojawiających się w Spółce oraz szkolenia dla pracowników - w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych. Podczas takich spotkań i szkoleń Spółka planuje zapewnić - w celu zwiększenia komfortu i wydajności pracy - artykuły spożywcze takie jak kawa, herbata, woda mineralna i słodycze. W związku z organizowaniem wspomnianych narad pracowniczych i szkoleń nie będzie dochodziło do indywidualnego zużycia towarów przez pracowników na ich cele osobiste, lecz w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych. Wskazane spotkania mają charakter roboczy i są związane z działalnością Spółki.

W związku z powyższym Spółka stoi na stanowisku, iż nieodpłatne przekazywanie artykułów spożywczych będzie mieć ścisły związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą i nie nosi znamion przekazania towarów na cele osobiste podatnika lub pracowników Spółki, w związku z czym nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ad. 2

Zgodnie z art. 5a ustawy VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności opodatkowanych, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne. Oznacza to, że PKWiU stosuje się obecnie jedynie w określonych w przepisach sytuacjach, gdy ustawa VAT wprost odnosi się do danego numeru PKWiU.

W świetle art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług odliczenie VAT naliczonego nie przysługuje w odniesieniu do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych (z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób), ale PKWiU z 2008 odróżnia usługi cateringowe od usług gastronomicznych.

Pomimo, iż PKWiU nie rozstrzyga już o charakterze czynności nie oznacza to, że nie można się nią posługiwać pomocniczo. A skoro klasyfikuje ona nadal odmiennie usługi gastronomiczne i catering, to nadal można twierdzić, że są to różne czynności.

W klasyfikacji tej ustawodawca w dziale 56 ("Usługi związane z wyżywieniem") umieścił pod symbolem:

* PKWiU 56.1 "Usługi restauracji i pozostałych placówek gastronomicznych",

* PKWiU 56.2 "Usługi przygotowania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering) i pozostałe usługi gastronomiczne", przy czym, pod symbolem PKWiU 56.21 sklasyfikowano "Usługi przygotowania i dostarczenia żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering)", natomiast pod symbolem PKWiU 56.29 "Pozostałe usługi gastronomiczne".

Powyższa klasyfikacja wskazuje, iż usługi cateringowe stanowią odrębne usługi od usług gastronomicznych. W przepisie art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy wyłączającym prawo do odliczenia podatku naliczonego, zostały wymienione jedynie usługi gastronomiczne. Tym samym z uwagi na odmienny charakter tych usług nie można uznać, iż do usług cateringowych znajdzie zastosowanie ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego, wynikające z art. 86 ustawy. Warunkiem jednak skorzystania z tego prawa jest, aby nabyte usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W związku z powyższym Spółka stoi na stanowisku, iż w opisanym stanie przyszłym Nr 2 Spółka ma prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zawarty w fakturach dokumentujących nabywane usługi cateringowe.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca zwraca się z prośbą o potwierdzenie, że zaprezentowane powyżej stanowiska są prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Według art. 7 ust. 2 ustawy, (w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r.), przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Generalnie zatem, z uwagi na brzmienie art. 5 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa. Od tej zasady przewidziano jednak pewne wyjątki. Jak wynika z ww. art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy czynnościami zrównanymi z odpłatną dostawą towarów jest m.in. zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, przy zakupie, imporcie, wytworzeniu których to towarów lub ich części składowych, przysługiwało podatnikowi, w całości lub w części, prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Z okoliczności przedstawionych przez Wnioskodawcę wynika, iż Spółka zamierza nabywać artykuły spożywcze, takie jak: kawa, herbata, cukier, drobne słodycze, soki, mleko czy woda mineralna, które są zużywane w czasie pracy, w trakcie wewnętrznych spotkań w biurze przez pracowników oraz kontrahentów. Spółka korzysta z prawa do odliczenia podatku VAT od zakupu tych artykułów.

Analiza powołanego art. 7 ust. 2 ustawy wskazuje wyraźnie, iż ustawodawca rozróżnia czynność przekazania od czynności zużycia towarów. Zatem opodatkowaniu podlega, zgodnie z pkt 1, przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste ściśle wymienionych osób, a na mocy pkt 2 tego przepisu, wszelkie inne darowizny. Skutkiem tak sformułowanych norm prawnych jest przyjęcie, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w trybie art. 7 ust. 2 ustawy, podlega wszelkie przekazanie towarów, natomiast zużycie - tylko na rzecz podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu.

Nie podlegają zatem opodatkowaniu nieodpłatne czynności zużycia towarów na cele związane z prowadzoną działalnością, w przypadku gdy beneficjentem jest np. kontrahent przedsiębiorcy lub osoba trzecia, niebędąca pracownikiem, udziałowcem ani inną osobą wymienioną w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, a także zużycie towarów na cele własne prowadzonej działalności gospodarczej (np. przez pracowników).

Zwrócić przy tym należy uwagę, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia potrzeb osobistych. Za Słownikiem Języka Polskiego uznać należy, że potrzebami osobistymi są takie potrzeby, które dotyczą danej osoby i które są jej potrzebami prywatnymi, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tę osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika, czy pełnioną funkcją. Zatem można przyjąć, że potrzebami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy, a zatem potrzeby osobiste to te, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy.

Uwzględniając powyższe w kontekście przedstawionego zdarzenia przyszłego Nr 1 stwierdzić należy, iż nieodpłatne udostępnienie i zużycie artykułów spożywczych typu: kawa, herbata, cukier, drobne słodycze, soki, mleko czy woda mineralna przez pracowników sekretariatu/biur, w czasie spotkań pracowniczych czy narad zarządu w biurze firmy, nie nosi znamion zużycia na cele osobiste, prywatne tych osób. Osoby te (pracownicy) należą co prawda do kręgu podmiotów wymienionych w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, lecz ww. artykuły spożywcze, które Spółka ma zamiar udostępniać im nieodpłatnie nie służą celom prywatnym tych osób, gdyż ich zużycie związane jest niewątpliwie ze statusem pracownika w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy, a zatem czynności tych nie można uznać za czynności, które podlegają opodatkowaniu w rozumieniu art. 7 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy.

Ponadto należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie opodatkowaniu nie podlega również nieodpłatne udostępnienie i zużycie ww. artykułów spożywczych przez kontrahentówgości Wnioskodawcy odwiedzających siedzibę Spółki. Jak wynika bowiem z wniosku ww. osoby nie mają statusu pracowników Spółki ani żadnego innego spośród wymienionych w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy. Zatem skoro nie są podmiotami, o których mowa w art. 7 ust. 2 pkt 1, zużycie wymienionych towarów przez te osoby nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w oparciu o ten przepis. W związku z tym należy rozważyć, czy nieodpłatne udostępnienie i zużycie tych towarów przez kontrahentówgości Spółki podlega opodatkowaniu na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy. Jak wskazano wcześniej, ustawodawca rozróżnia czynność przekazania od czynności zużycia towarów. Przepis ten przewiduje opodatkowanie wszelkiego nieodpłatnego przekazania (darowizny) towarów, natomiast nie odnosi się on do zużycia towarów, z którym mamy do czynienia w przedmiotowej sprawie. Należy zatem stwierdzić, że nieodpłatne udostępnienie i zużycie ww. artykułów spożywczych przez kontrahentówgości Wnioskodawcy, niebędących pracownikami, w czasie odwiedzin w siedzibie Spółki nie stanowi darowizny towarów na rzecz tych osób, a zatem czynności tych nie można uznać za czynności podlegające opodatkowaniu również w oparciu o przepis art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż nieodpłatne udostępnienie i zużycie ww. artykułów spożywczych zarówno przez pracowników, jak i kontrahentówgości Spółki, w czasie spotkań pracowniczych, narad i w czasie pracy, nie stanowi odpłatnej dostawy towarów i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego przepisu wynika, iż przedmiotowe prawo, nie mając bezwarunkowego charakteru, przysługuje wyłącznie podatnikowi podatku od towarów i usług, występującemu w takim charakterze, przy czym podatek naliczony winien dotyczyć zakupów towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który związany jest z transakcjami opodatkowanymi, realizowanymi przez podatnika.

Przepis art. 88 ustawy przewiduje sytuacje, w których podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, mimo tego, że spełnione są generalne przesłanki upoważniające podatnika do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

I tak, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób (art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy).

Jak wyżej już wskazano, w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z obowiązującym od 1 stycznia 2011 r. przepisem art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Z powyższego przepisu wynika, iż oznaczenie PKWiU stosuje się jedynie w określonych w ustawie lub rozporządzeniach sytuacjach, tzn., gdy przepis wprost odnosi się do tej klasyfikacji.

Wskazać należy, że od 1 stycznia 2011 r. dla celów podatku VAT stosuje się PKWiU wprowadzoną Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.).

Powyższa Klasyfikacja Wyrobów i Usług zawiera Sekcję I - Usługi związane z zakwaterowaniem i usługi gastronomiczne wskazując, iż sekcja ta obejmuje m.in.:

* usługi gastronomiczne,

* usługi przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering),

* usługi stołówkowe,

* usługi przygotowywania i podawania napojów.

I tak w dziale 56 ww. klasyfikacji mieszczą się "Usługi związane z żywnością", w tym pod symbolem PKWiU 56.10 "Usługi restauracji i pozostałych placówek gastronomicznych" oraz pod symbolem PKWiU 56.29 "Pozostałe usługi gastronomiczne". Natomiast usługi cateringowe zostały sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 56.21 "Usługi przygotowywania i dostarczania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering)".

Z powyższego wynika zatem, iż usługi cateringowe są usługami odrębnymi w stosunku do gastronomicznych, co wynika wprost z cyt. wyżej Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług. Zatem wyłączenie prawa do odliczenia podatku naliczonego odnosi się do usług gastronomicznych innych niż catering. Tym samym z uwagi na odmienny charakter tych usług od usług gastronomicznych, nie można uznać, iż do usług cateringowych znajdzie zastosowanie ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego wynikające z art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Z okoliczności przedstawionych w niniejszym wniosku wynika, że Wnioskodawca wykonuje czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług i w ramach swej działalności planuje zakupić usługi cateringowe, polegające na dostarczeniu gotowych posiłków przez wyspecjalizowane firmy do Spółki. Usługi te będą zużywane w trakcie roboczych spotkań pracowniczych, spotkań pracowników Spółki z Klientami w siedzibie Spółki oraz spotkań roboczych członków Rady Nadzorczej, czy członków Zarządu. Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z tytułu nabycia przedmiotowych usług cateringowych przeznaczonych do zużycia w ww. sytuacjach.

Biorąc pod uwagę opis sprawy zauważyć należy, iż organizowane spotkania z kontrahentami, wewnętrzne spotkania pracownicze oraz inne czynności służbowe wykonywane przez pracowników Spółki mają związek z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, a zatem nabywane usługi cateringowe, które są wykorzystywane podczas ww. czynności mają pośredni związek z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Tak więc, Wnioskodawca będzie mógł dokonać obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z planowanym nabyciem usług cateringowych zamawianych na ww. spotkania pracownicze, spotkania pracowników Spółki z Klientami w siedzibie Spółki oraz spotkania roboczych członków Rady Nadzorczej, czy członków Zarządu ze względu na fakt, iż poniesione wydatki służą Spółce do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należy uznać za prawidłowe.

Tut. Organ informuje, że w zakresie pytania nr 3 i 4 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.