IPPP2/443-188/14-4/KOM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony - przedstawione we wniosku z dnia 20 lutego 2014 r. (data wpływu 24 lutego 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 maja 2014 r. (data wpływu 9 maja 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości dokonania korekty obrotu i podatku należnego zaewidencjonowanego na kasie rejestrującej w przypadku zmiany stawki VAT przy świadczeniu usług - jest prawidłowe.

W dniu 24 lutego 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości dokonania korekty obrotu i podatku należnego zaewidencjonowanego na kasie rejestrującej w przypadku zmiany stawki VAT przy świadczeniu usług.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 7 maja 2014 r. (data wpływu 9 maja 2014 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 29 kwietnia 2014 r. znak IPPP2/443-188/14-2/KOM (skutecznie doręczone dnia 5 maja 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży towarów i świadczenia usług podologicznych. Usługi podologiczne jako usługi medyczne do końca 2010 r., na podstawie art. 43 ustawy o podatku VAT, były zwolnione z tego podatku.

W dniu 11 lutego 2011 r. Wnioskodawczyni zwróciła się do Ministra Finansów o indywidualną interpretację przepisów - czy w świetle przepisów obowiązujących od dnia 1 stycznia 2011 r. usługi te w dalszym ciągu będą korzystały ze zwolnienia z podatku.

W wydanej interpretacji Dyrektor Izby Skarbowej uznał, że spełnia Ona wszystkie przewidziane prawem przesłanki przedmiotowe i podmiotowe do zwolnienia tych usług od 1 stycznia 2011 r. z podatku VAT (interpretacja z 22 marca 2011 r. nr IPPP2/443-197/11-2/KOM). W dniu 18 stycznia 2013 r. Minister Finansów z urzędu zmienił tę interpretację i orzekł, że Wnioskodawczyni nie spełnia przesłanki podmiotowej do zwolnienia usług podologicznych z podatku VAT (zmiana interpretacji nr PT8/033/135/490/PBD/12/PK-966). W związku z tym, że zmianę interpretacji Wnioskodawczyni otrzymała 23 stycznia, od 24 stycznia 2013 r. świadczyła te usługi jako opodatkowane stawką podstawową. Wszystkie koszty ponoszone w swojej działalności traktowała jako koszty dotyczące sprzedaży opodatkowanej, więc cały podatek naliczony podlegał odliczeniu w 100%.

Jednocześnie Wnioskodawczyni wniosła sprawę do WSA, którą wygrała. Sąd w wyroku sygn. akt III SA/Wa 941/13 orzekł, że spełnia Ona warunki do zwolnienia tych usług z podatku VAT. Wyrok otrzymała 29 stycznia 2014 r. Obecnie czeka na jego uprawomocnienie się.

W przypadku, gdy Ministerstwo nie wniesie apelacji od wyroku lub też sprawę przegra, na podstawie art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawczyni będzie musiała dokonać korekty podatku należnego oraz naliczonego od sprzedaży usług podologicznych. Usługi podologiczne, jako świadczone dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, ewidencjonowane są jedynie w kasie fiskalnej. W związku z powyższym Wnioskodawczyni nie będzie w stanie pobranego od tych usług podatku VAT zwrócić osobom, które z tych usług korzystały.

Zwrócony przez Urząd Skarbowy, na podstawie korekty deklaracji VAT-7, podatek należny z tytułu dokonanej korekty będzie więc przychodem do opodatkowania podatkiem dochodowym.

Wnioskodawczyni chce dodać, że jako przedsiębiorca planując działalność gospodarczą, wprowadzając na polski rynek zupełnie nowe usługi podologiczne, planowała ceny tych usług na podstawie obowiązujących przepisów, czyli ze stawką VAT zwolnione. Po zmianie przepisów w 2011 r., na podstawie interpretacji indywidualnej w dalszym ciągu ze stawką VAT zwolnione. Decyzją Ministra Finansów z dnia 18 stycznia 2013 r. Wnioskodawczyni została zobowiązana do wprowadzenia stawki VAT 23%, lecz niezależnie od tego dodatkowego obciążenia sytuacja rynkowa w żaden sposób nie pozwalała na podniesienie cen świadczonych usług o 23%. Podatek VAT stał się kosztem Wnioskodawczyni.

Najdobitniej to widać w wyniku finansowym firmy, gdzie w 2012 r. prowadzona działalność gospodarcza zamknęła się dochodem w wysokości 202 tys. zł, natomiast za rok 2013, właśnie ze względu na koszt poniesionego VAT-u za usługi podologiczne, zamknęła się stratą w wysokości 39 tys. zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (sprecyzowane w odpowiedzi na wezwanie, a oznaczone we wniosku nr 1):

Czy można dokonać wstecznie korekty podatku należnego w przypadku zmiany stawki VAT z 23% na "zw", dotyczącej sprzedaży zarejestrowanej w kasie fiskalnej, gdy nie ma możliwości uzyskania paragonu z kasy fiskalnej i zwrotu podatku należnego klientom korzystającym z usług podologicznych.

Stanowisko Wnioskodawcy (sprecyzowane w odpowiedzi na wezwanie):

Zasadą jest, że podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są zobowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Szczegółowe zasady dotyczące stosowania kas rejestrujących zostały określone w art. 111 ust. 3a pkt 1 i 8 ustawy oraz rozporządzeniu MF w sprawie kas rejestrujących.

O ile korygowanie faktur VAT uregulowane zostało przepisami art. 106j ustawy o VAT, to niestety brak jest jakichkolwiek przepisów dotyczących korekty obrotu zaewidencjonowanego w kasie fiskalnej w sytuacji, gdy korekta nie jest wynikiem oczywistej pomyłki.

Przepis § 3 ust. 4 i 5 rozporządzenia MF w sprawie kas rejestrujących określa, w jaki sposób należy dokonać korekty ewidencji w sytuacji wystąpienia zwrotów towarów, uznanych reklamacji oraz w przypadku wystąpienia oczywistej pomyłki. Przez oczywistą pomyłkę należy rozumieć taką pomyłkę, która ma miejsce w momencie sprzedaży, bądź niezwłocznie po niej. O oczywistej pomyłce można mówić również w sytuacji, gdy sprzedawca zaewidencjonuje na kasie sprzedaż towarów, której nie było. Za oczywistą pomyłkę należy uznać również przypadek, w którym sprzedawca zamiast zaewidencjonować na kasie stawkę podatku w wysokości 8% zaewidencjonuje stawkę nieistniejącą. Oczywista pomyłka jest to więc pomyłka, która jest łatwa do zauważenia, a "oczywistość" pomyłki, rozumianej jako określenie niedokładności, nasuwa się każdemu bez potrzeby dodatkowych ustaleń, dokumentów. W obowiązujących przepisach nie ma mowy o korekcie podatku, która wynika z innych przyczyn niż ww. wymienione.

W przypadku Wnioskodawczyni nie zachodzi żadna z ww. okoliczności. Nie może być też mowy o oczywistej pomyłce, ponieważ korekta będzie dotyczyć zmienionej stawki podatku VAT, która następuje na skutek dostosowania się do zmienionej przez MF interpretacji podatkowej.

Nie mniej jednak brak regulacji prawnych nie może pozbawiać podatnika możliwości korekty. Wręcz przeciwnie, podatnik ma obowiązek rzetelnego prowadzenia ewidencji podatkowych, odzwierciedlających rzeczywiste operacje gospodarcze. Skoro zatem kasa rejestrująca nie pozwala na korektę danych zapisanych w pamięci fiskalnej (po wydrukowaniu paragonu), to korekta taka powinna być dokonywana za pomocą innych urządzeń księgowych, w tym dowodów wewnętrznych.

Należy jednocześnie wskazać, że brak oryginału paragonu fiskalnego nie jest przeszkodą do dokonania odpowiedniej korekty obrotu i podatku należnego. Konieczność posiadania oryginału paragonu fiskalnego jest niezbędnym warunkiem do dokonania korekty sprzedaży w sytuacji zaistnienia oczywistej pomyłki, a więc w sytuacji odmiennej niż przedstawiona w złożonym wniosku, gdzie jak wskazano powyżej, nie mamy do czynienia z takim zdarzeniem.

Dowodzenie zaistnienia błędu, będącego podstawą dokonania korekty, na podstawie innych dokumentów aniżeli oryginał paragonu fiskalnego, nie stoi w sprzeczności z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa podatkowego. W tym przypadku, ciężar dowodu znajduje się po stronie podatnika, który w prowadzonej przez siebie dokumentacji powinien posiadać dowody potwierdzające stan rzeczywisty i w sposób niebudzący wątpliwości wykazać fakt będący podstawą korekty. Znalazło to potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 18 kwietnia 2012 r., nr IBPP3/443-76/12/KG.

W związku z powyższym w przypadku zaewidencjonowania w kasie fiskalnej sprzedaży towaru z niewłaściwą stawką VAT, przysługuje Wnioskodawczyni prawo do korekty podatku należnego w deklaracji VAT, pod warunkiem udokumentowania powyższego zdarzenia. W przypadku Wnioskodawczyni będą to dowody wewnętrzne, sporządzone na podstawie miesięcznych dobowych wydruków z kasy fiskalnej.

Sankcyjny charakter zapłaty podatku, który określony został w art. 108 ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku Wnioskodawczyni nie ma zastosowania, ponieważ dotyczy tych przypadków, w których kwota podatku została wykazana na fakturze. Zgodnie z tym przepisem, w przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty. W oparciu o powyższe, przepis ten nie powinien mieć zastosowania w przypadku wystawienia innego niż faktura dokumentu sprzedaży. W związku z tym, nie ma obowiązku zapłaty zawyżonej wartości podatku VAT, która została zaewidencjonowana w kasie rejestrującej, jeśli fakt naliczenia błędnej kwoty podatku został udokumentowany stosownymi dowodami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 2 pkt 22 cyt. ustawy, przez pojęcie sprzedaży należy rozumieć zarówno odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Z powyższych przepisów wynika więc, że warunkiem powstania obowiązku ewidencjonowania danego zdarzenia (sprzedaży) przy zastosowaniu kasy rejestrującej jest powstanie obrotu.

Szczegółowe zasady dotyczące stosowania kas rejestrujących zostały określone w art. 111 ust. 3a pkt 1 i 8 ustawy, zgodnie z którym podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani:

* dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy,

* dokonywać wydruku emitowanych przez kasę rejestrującą dokumentów i ich kopii.

Sposób prowadzenia przez podatników ewidencji oraz warunki używania kas rejestrujących określono w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r. poz. 363). Zgodnie z § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia, podatnicy, prowadzą ewidencję każdej sprzedaży, w tym sprzedaży zwolnionej, wyłącznie przy użyciu kas, które mają potwierdzenie, że kasa spełnia funkcje wymienione w art. 111 ust. 6a ustawy oraz kryteria i warunki techniczne określone w przepisach wydanych na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy. Natomiast w myśl § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia podatnicy, prowadząc ewidencję wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny.

Przez paragon fiskalny rozumie się wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną sprzedaż (§ 2 pkt 12).

Natomiast zgodnie z § 2 pkt 11 ww. rozporządzenia, przez pamięć fiskalną rozumie się urządzenie zawierające elektroniczny nośnik danych, umożliwiające jednokrotny, niezmienialny zapis danych pod kontrolą programu pracy kasy, które są nieusuwalne bez zniszczenia samego urządzenia, oraz wielokrotny odczyt tych danych.

Ww. cecha pamięci fiskalnej powoduje brak możliwości zarejestrowania na kasie fiskalnej zwrotu bądź reklamacji towarów, co zostało również potwierdzone zapisem § 3 ust. 3 rozporządzenia, który mówi, że nie ewidencjonuje się zwrotów towarów i uznanych reklamacji towarów i usług.

Skoro zatem kasa rejestrująca nie pozwala na korektę danych zapisanych w pamięci fiskalnej (tekst jedn.: po wydrukowaniu paragonu), to korekta taka powinna być dokonywana za pomocą innych urządzeń księgowych. W takim przypadku należy prowadzić odrębną ewidencję, o której mowa § 3 ust. 4 i ust. 5 rozporządzenia.

W myśl § 3 ust. 5 rozporządzenia, w przypadku wystąpienia oczywistej pomyłki w ewidencji podatnik dokonuje niezwłocznie jej korekty przez ujęcie w odrębnej ewidencji:

Zgodnie z § 3 ust. 6 rozporządzenia w przypadku, o którym mowa w ust. 5, podatnik ewidencjonuje przy zastosowaniu kasy sprzedaż w prawidłowej wysokości.

W tym miejscu wskazać należy, że na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Natomiast zgodnie z art. 29a ust. 10 ustawy, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług podologicznych. Usługi podologiczne jako usługi medyczne w 2011 r. Wnioskodawczyni opodatkowywała, ale ze stawką zwolnioną, co zostało potwierdzone w wydanej dla Wnioskodawczyni w 2011 r. interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie. W 2013 r. Minister Finansów zmienił tę interpretację z urzędu i orzekł, że Wnioskodawczyni nie spełnia przesłanki podmiotowej do zwolnienia usług podologicznych z podatku VAT i w związku z tym od stycznia 2013 r. świadczyła te usługi jako opodatkowane stawką podstawową. Wszystkie koszty ponoszone w swojej działalności traktowała jako koszty dotyczące sprzedaży opodatkowanej, więc cały podatek naliczony podlegał odliczeniu w 100%. Jednocześnie Wnioskodawczyni wniosła skargę do WSA, który w swoim orzeczeniu przyznał rację Stronie, tj. orzekł, że Wnioskodawczyni spełnia warunki do zwolnienia swoich usług z podatku VAT. Obecnie Wnioskodawczyni czeka na jego uprawomocnienie się. W przypadku, gdy Ministerstwo nie wniesie apelacji od wyroku lub też sprawę przegra, to Wnioskodawczyni będzie musiała dokonać korekty podatku należnego oraz naliczonego od sprzedaży usług podologicznych. Jako, że usługi były świadczone dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, to ewidencjonowane były i są jedynie w kasie fiskalnej. W związku z tym Wnioskodawczyni nie będzie w stanie pobranego od tych usług podatku VAT zwrócić osobom, które z tych usług korzystały, nie może też uzyskać oryginałów paragonów od swoich klientów.

Wątpliwość Wnioskodawczyni dotyczy tego, czy może Ona dokonać korekty podatku należnego dotyczącej sprzedaży zarejestrowanej w kasie fiskalnej, nie posiadając oryginału paragonu fiskalnego, w przypadku zmiany stawki VAT z 23% na "zw" przy świadczeniu usług podologicznych.

Wyżej powołany § 3 ust. 5 rozporządzenia określa, w jaki sposób należy dokonać korekty ewidencji w sytuacji wystąpienia oczywistej pomyłki. Przez oczywistą pomyłkę należy rozumieć taką pomyłkę, która ma miejsce w momencie sprzedaży, bądź niezwłocznie po niej. Przykładem takiej pomyłki może być np. pomyłka w ilości towaru - sprzedawca wydając np. 1,5 kg jabłek zaewidencjonuje na kasie 15 kg owoców lub pomyłka w cenie towaru - sprzedawca wydając np. chleb, zamiast ceny brutto 2 zł naliczy na kasie 20 zł. O oczywistej pomyłce można mówić również w sytuacji, gdy sprzedawca zaewidencjonuje na kasie sprzedaż towarów, której nie było - np. klient kupuje pomidory, gruszki, i ziemniaki, a sprzedawca zaewidencjonuje dodatkowo także cebulę. Za oczywistą pomyłkę należy uznać również przypadek, w którym sprzedawca zamiast zaewidencjonować na kasie stawkę podatku w wysokości 8% naliczy stawkę 80%, a zatem stawkę, która nie jest przewidziana w obowiązujących przepisach, stawkę nieistniejącą.

Oczywista pomyłka jest to więc pomyłka, która jest łatwa do zauważenia, a "oczywistość" omyłki, rozumianej jako określenie niedokładności, nasuwa się każdemu bez potrzeby dodatkowych ustaleń, dokumentów.

Uwzględniając powyższe uwagi w kontekście okoliczności przedstawionych we wniosku stwierdzić należy, że w sytuacji, gdy błędna informacja w ewidencji prowadzonej przy użyciu kas rejestrujących nie zostanie ujawniona w momencie sprzedaży, lecz po upływie pewnego czasu od sprzedaży, to nie można mówić o wystąpieniu oczywistej omyłki. Po upływie jakiegoś czasu od sprzedaży nie jest możliwe stwierdzenie błędów w ewidencji prowadzonej przy użyciu kas rejestrujących (np. dotyczących rodzaju towaru, jego ilości, kwoty sprzedaży brutto, stawki podatku) bez konieczności odwołania się, przeanalizowania innych dokumentów będących w posiadaniu Wnioskodawcy, bądź przepisów obowiązujących w dacie sprzedaży.

Zgodzić się zatem należy z Wnioskodawczynią, że w jej sytuacji nie można mówić o oczywistej pomyłce, o której mowa w § 3 ust. 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących, gdyż nastąpi zmiana obowiązujących powszechnie stawek podatku za świadczone usługi - z 23% na "zw"- i to po upływie bardzo długiego okresu czasu od momentu jej sprzedaży.

Z treści § 3 ust. 5 ww. rozporządzenia wynika, jak powinien postąpić podatnik prowadzący ewidencję przy użyciu kas rejestrujących w sytuacji, gdy wystąpią w niej oczywiste pomyłki, jednakże nie przewidują one możliwości skorygowania błędnie zaewidencjonowanej sprzedaży i podatku należnego zaewidencjonowanego za pomocą kasy rejestrującej w sytuacji, gdy powstałe błędy nie są efektem oczywistej pomyłki.

Brak regulacji prawnych w tym zakresie nie może jednak pozbawić podatnika możliwości dokonania korekty, jeżeli możliwe jest wykazanie, że obrót z danej transakcji był inny niż kwota figurująca na paragonie, bądź też paragon nie odzwierciedla zaistniałego stanu faktycznego (błędna stawka podatku). Paragon fiskalny stanowi dla nabywcy dowód dokonania zakupu (z którym wiążą się m.in. uprawnienia rękojmi i gwarancji), natomiast dla sprzedawcy bezsporne potwierdzenie tożsamości towaru w przypadku np. jego zwrotu czy reklamacji. Zakaz zmiany treści paragonu jest jedynie warunkiem stosowania kas rejestrujących i nie może on zmieniać zasady wynikającej z art. 29a ust. 1 i 10 ustawy, gdyż obrotem jest kwota rzeczywiście należna, a nie kwota figurująca na paragonie fiskalnym.

Skoro zatem kasa rejestrująca nie pozwala na korektę danych zapisanych w pamięci fiskalnej (tekst jedn.: po wydrukowaniu paragonu), to korekta taka powinna być dokonywana za pomocą innych urządzeń księgowych.

W takim przypadku należy prowadzić tzw. ewidencję korekt, z której musi dokładnie wynikać kwota korekty sprzedaży i podatku należnego przypisana do konkretnego paragonu. Ewidencja taka nie ma określonego wzoru, ale wskazane jest, aby zawierała co najmniej dane niezbędne do ustalenia przyczyn zaistniałej korekty, a zapisy w niej widniejące pozwalały na określenie prawidłowej kwoty obrotu i podatku należnego.

Dowodzenie zaistnienia błędu, będącego podstawą dokonania korekty, na podstawie innych dokumentów aniżeli oryginał paragonu fiskalnego, nie stoi w sprzeczności z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa podatkowego. W tym przypadku, ciężar dowodu znajduje się po stronie podatnika, który w prowadzonej przez siebie dokumentacji powinien posiadać dowody potwierdzające stan rzeczywisty i w sposób niebudzący wątpliwości wykazać fakt pomyłki w ewidencji prowadzonej przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Uwzględniając powyższe wyjaśnienia zgodzić należy się z Wnioskodawczynią, że będzie Ona mogła dokonać korekty sprzedaży i podatku należnego w przypadku braku oryginału paragonu dokumentującego sprzedaż usługi, ale pod warunkiem, że zdarzenia powodujące korektę obrotu i podatku należnego zostały udokumentowane wiarygodnymi dowodami i zostały uwidocznione, ujęte w odrębnej, specjalnie w tym celu prowadzonej, ewidencji korekt. Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni będzie w posiadaniu stosownych dowodów, na podstawie których będzie można dowieść zaistnienia błędu, będącego podstawą dokonania korekty i będzie z nich wynikała kwota korekt sprzedaży i podatku należnego.

W konsekwencji powyższych ustaleń, oceniając całokształt stanowiska Wnioskodawczyni, należy uznać je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Organ informuje, że w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, którego dotyczy pytanie nr 2, została wydana odrębna interpretacja nr IPPB1/415-189/14-2/ES.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.