IPPP2/443-1874/08-2/KK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 23 grudnia 2008 r. (data wpływu 29 grudnia 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług:

W dniu 29 grudnia 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W ramach prowadzonych działań promocyjno-reklamowych, Spółka organizuje akcje skierowane do Partnerów handlowych. Warunki i sposób organizacji typowego działania o takim charakterze, Spółka opisuje poniżej.

Adresatami organizowanej przez Spółkę akcji promocyjno-reklamowej (dalej: Uczestnicy) są osoby prawne z siedzibą w Polsce, które są członkami autoryzowanej sieci R. Polska. Akcją objęte są dystrybuowane przez Spółkę produkty z gamy X, przy czym każdy zakup 1 litra olejów nagradzany jest przyznaniem Uczestnikowi określonej ilości punktów. Ilość punktów przyznawanych za zakup jest różna dla różnych produktów z gamy X. Uzyskane przez każdego z Uczestników punkty podlegają wymianie na nagrody, określone w regulaminie akcji, przy czym Uczestnik ma pewną swobodę w wyborze nagród. Nagrody mogą mieć charakter towarów lub usług. W szczególności:

* minimum 2.000 zebranych punktów uprawnia cło otrzymania wyposażenia warsztatowego;

* minimum 7.000 zebranych punktów uprawnia do otrzymania kuponów turystycznych Y

* minimum 40.000 zebranych punktów oraz 15-procentowy wzrost zakupów od Spółki produktów objętych akcją w stosunku do poprzedniego roku - uprawnia do otrzymania nagrody głównej w postaci wyjazdu dla I osoby na wyścig Formuły I w Y.... w 2009 r.

Uczestnicy otrzymają od Spółki materiały reklamowe takie jak banery, znaki podświetlane, plansze plastikowe lub metalowe z nadrukowanym logo, zapewniające odpowiednie oznakowanie punktu obsługi klienta Uczestnika. Pod warunkiem spełnienia przez Uczestnika dodatkowego kryterium w postaci prawidłowego oznakowania punktu obsługi klienta otrzymanymi od Spółki materiałami reklamowymi z nadrukowanym logo, uzyskana przez Uczestnika ilość punktów może zostać zwiększona. Uczestnik ma prawo, do otrzymania nagrody pod warunkiem uregulowania wszystkich wymagalnych należności wobec Spółki.

Celem organizacji przez Spółkę opisanej akcji jest intensyfikacja obrotów realizowanych z Uczestnikami, a tym samym zwiększenie przychodów Spółki. Cel ten osiągany jest poprzez przekazanie Uczestnikom - w tym, w formie regulaminu akcji - takich informacji i zachęt, które zmotywują ich do zwiększonych zakupów produktów z grupy X.

W związku z powyższym Spółka zwraca się z prośbą o potwierdzenie, że nie ma obowiązku obciążania się podatkiem VAT należnym w związku z wydawaniem Uczestnikom, w ramach opisanej w rubryce 50. "opis stanu faktycznego, zdarzenia przyszłego (zdarzeń przyszłych)" akcji promocyjno-reklamowej, nagród w postaci towarów i usług określonych w regulaminie tej akcji.

W opinii Spółki, nie ma ona obowiązku obciążania się podatkiem VAT należnym w związku z wydawaniem Uczestnikom, w ramach opisanej akcji promocyjno-reklamowej, nagród w postaci towarów i usług określonych w regulaminie tej akcji. Powyższe stanowisko wynika z dokonanej analizy obowiązującego stanu prawnego. Podstawowe wnioski wynikające z tej analizy Spółka przedstawia poniżej:

* Obowiązujący stan prawny

Na podstawie art. 5 ust. 1 Ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1I pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Artykuł 7 ust. 2 Ustawy o VAT stanowi, że "przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

Na podstawie ust. 3 tego artykułu, cytowanego przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Zgodnie zaś z art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1I pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, przy czym na mocy ust. 2 tego artykułu "nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni I ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jak odpłatne świadczenie usług".

Powołane przepisy uzależniają możliwość opodatkowania czynności nieodpłatnych (tj. przekazania towarów i nieodpłatnego świadczenia usług) od łącznego spełnienia dwóch określonych w nich przesłanek, tj.:

* podatnik musi mieć prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części, oraz

* dana czynność musi być dokonana na cele inne niż związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem (w przypadku przekazania towarów) lub nie pozostawać w związku z prowadzeniem przedsiębiorstwa (w przypadku nieodpłatnego świadczenia usług).

Brzmienie cytowanych przepisów nie pozostawia żadnych wątpliwości, że o ile choćby jeden z powyższych warunków nie został spełniony, przepisy nie pozwalają na opodatkowanie danej nieodpłatnej czynności podatkiem VAT należnym.

Innymi słowy, z brzmienia cytowanych przepisów jednoznacznie wynika, że;

* w przypadku dostawy towarów - przedmiotem opodatkowania w żadnym razie nie jest nieodpłatne przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, zaś

* w przypadku świadczenia usług - przedmiotem opodatkowania w żadnym razie nie jest nieodpłatne świadczenie usług związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

Wiodąca rola wykładni gramatycznej

Analizując brzmienie powołanych przepisów, Spółka odwołała się do ich wykładni językowej. Należy bowiem podkreślić, że interpretacja gramatyczna jest zawsze pierwszą i podstawową regułą wykładni. Na potwierdzenie prawidłowości swojego podejścia, Spółka przytacza fragmenty orzeczeń NSA jednoznacznie formułujących tezę o kluczowej i pierwszorzędnej roli wykładni językowej.

Fragment wyroku NSA z dnia 8 kwietnia 1997 r. (sygn. akt SA/Ka 2976/95): "Wykładnia językowa jest pierwszą i podstawową wykładnią w prawie podatkowym i z tego względu ma priorytet przy stosowaniu. Organy wykonawcze powinny wyłącznie stosować prawa a nie tworzyć je lub uzupełniać poprzez wypełnianie luk lub stosowanie analogii na niekorzyść podatnika."

Zarazem należy zwrócić uwagę na zakaz stosowania rozszerzającej wykładki ustaw podatkowych - co podnosi NSA w Gdańsku w wyroku z dnia 28 sierpnia 1996 r. (sygn. akt SA/Gd 2693/1995): W żadnym zaś przypadku nie można prawa podatkowego traktować instrumentalnie. Nie ma bowiem żadnych podstaw, by stosować wykładnię rozszerzającą tam gdzie jest ona korzystna dla organów podatkowych, a ścieśniającą wszędzie tam, gdzie korzyść miałby odnieść podatnik - a także SN w wyroku z dnia 22 października 1992 r. (sygn. akt III ARN 50/1992): "Fundamentalną zasadą prawa podatkowego w demokratycznym państwie prawnym jest to, że zakres przedmiotu opodatkowania musi być precyzyjnie określony w ustawie podatkowej, a interpretacja jej przepisów nie może być rozszerzająca".

W tym kontekście trzeba podkreślić, że zgodnie z poglądem wielokrotnie wyrażanym w orzecznictwie sądowym, fundamentalne reguły wykładni przepisów prawnych za punkt wyjścia przyjmują założenie o racjonalności ustawodawcy, a więc domniemanie, że tworzy on przepisy w sposób sensowny, celowy i racjonalny znając cały system prawny i nadając poszczególnym słowom i zwrotom zawsze takie samo znaczenie, nie zamieszczając jednocześnie zbędnych sformułowań - tak np. postanowienie SN z dnia 22 czerwca 1999 r., I KZP z. 7-8, poz. 42 czy wyrok NSA z dnia 13 lutego 2003 r. (sygn. akt I SA/Łd 929/2001).

Niedopuszczalność wykładni proeuropejskiej

Spółka dodatkowo podkreślą że jest jej wiadomo, iż zagadnienie dotyczące opodatkowania czynności dokonywanych nieodpłatnie zostało odmiennie uregulowane w ramach obowiązującej do dnia 31 grudnia 2006 r. Szóstej dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. oraz obowiązującej od 1 stycznia 2007 r. dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. Jednakże, jak wynika z wiedzy Spółki oraz jednoznacznego stanowiska polskich sądów (przytoczone poniżej), a sytuacji wadliwej implementacji przepisu wspólnotowego w polskiej ustawie podatkowej, lub braku pełnej implementacji takiego przepisu, brak jest podstaw dla stosowania wykładni tych przepisów w sposób, który odpowiadałby treści normy wspólnotowej, nie zaś normy miejscowej (polskiej). Sądy zgodnie stwierdzają że polskie władze nie mogą powoływać się przeciwko podatnikom na przepis dyrektywy, którego obowiązkowa implementacja w prawie krajowym nie została jeszcze dokonana. W konsekwencji, podatnik ma pełne prawo do zastosowania niezgodnych z dyrektywą przepisów krajowych, przy czym organy skarbowe nie mogą kwestionować tego na podstawie dyrektyw. Gdy podatnik stosuje się do dyspozycji normy krajowej uznając, że jest ona dla niego korzystniejsza, brak jest podstaw do dokonywania wykładni proeuropejskiej tej normy, która prowadziłaby do nałożenia na podatnika obowiązków wynikających tylko z samej dyrektywy.

Sądy są więc zgodne co do tego, że wykładnia proeuropejska prawa nie może mieć miejsca wtedy gdy będzie prowadziła do rezultatów sprzecznych z efektami wykładni językowej, mogłoby to bowiem doprowadzić do niedopuszczalnej wykładni contra te gem.

Zastosowanie powołanych przepisów do sytuacji Spójki - wnioski

Uwzględniając powyższe, w opinii Spółki, powołane wyżej przepisy art. 7 ust. 2 oraz art. 8 ust. 2 Ustawy o VAT w żadnym razie nie mogą mieć zastosowania w odniesieniu do działań o charakterze promocyjno-reklamowym. Takie działania bowiem zasadniczo w każdym przypadku są związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

Odnosząc się do działań opisanych przez Spółkę w rubryce 50. "Opis stanu faktycznego (stenów faktycznych), zdarzenia przyszłego (zdarzeń przyszłych)" należy wyraźnie podkreślić, że organizowana i prowadzona przez nią akcja promocyjno-reklamowa pozostaje w ścisłym związku z prowadzonym przez Spółkę przedsiębiorstwem. W szczególności:

* Przekazywane przez Spółkę w ramach akcji promocyjno-reklamowej nagrody rzeczowe (w opisanych okolicznościach - wyposażenie warsztatowe) należą do przedsiębiorstwa Spółki, zaś celem przekazania tych towarów przez Spółkę Uczestnikom akcji jest zaktywizowanie Uczestników - podmiotów dystrybuujących towary Spółki, a w konsekwencji zwiększenie sprzedaży towarów Spółki i zwiększenie osiąganych przez nią przychodów. Jest to więc cel ściśle związany z prowadzonym przez Spółkę przedsiębiorstwem. Podobnie, materiały reklamowe oznaczone logo X przekazywane w celu reklamowania dystrybuowanych przez Spółkę towarów, mają związek z jej przedsiębiorstwem. Tym samym, przesłanki z art. 7 ust. 2 Ustawy o VAT nie są spełnione, a w konsekwencji dystrybucja przez Spółkę towarów w ramach prowadzonych przez nią działań promocyjno-reklamowych nie może zostać uznana za "dostawę towarów", o której mowa w powołanym przepisie art. 7 ust. 2 Ustawy o VAT

* Podobnie, przyrzeczone i "wydawane" przez Spółkę w ramach akcji promocyjno-reklamowej nagrody o charakterze usług obcych (w opisanym stanie faktycznym - bony turystyczne oraz wyjazd na wyścig Formuły 1 mają na celu zmotywowanie Uczestników do większej aktywności w sferze dystrybucji towarów Spółki, a przez to są ściśle związane z prowadzeniem przez Spółkę jej przedsiębiorstwa, w konsekwencji, nie są spełnione przesłanki z art. 8 ust. 2 Ustawy o VAT, a tym samym "wydanie" przez Spółkę Uczestnikom akcji nagród mających formę usług obcych nie może zostać potraktowane jako "odpłatne świadczenie usług", o którym mowa w powołanym przepisie art. 8 ust. 2 Ustawy o VAT i nie może podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Podsumowując, Spółka podkreśla że sposób sformułowania w polskiej Ustawie o VAT analizowanych tu przepisów nie budzi żadnych wątpliwości co do ich gramatycznej interpretacji, a tym samym Spółka nie ma obowiązku obciążenia się podatkiem VAT należnym w związku z wydaniem nagród (rzeczowych oraz o charakterze usług obcych) w ramach prowadzonych przez nią działań promocyjno-reklamowych.

Praktyka podatkowa

Na potwierdzenie słuszności przeprowadzonej wyżej analizy, Spółka przytacza fragmenty przykładowych wyroków NSA i WSA oraz interpretacji podatkowych, jednoznacznie potwierdzających, że tylko łączne spełnienie obu przesłanek, które ustawodawca wymienia w art. 7 ust. 2 oraz art. 8 ust. 2 Ustawy o VAT skutkuje obowiązkiem opodatkowania podatkiem VAT należnym czynności nieodpłatnych.

W zakresie wydania towarów:

Wyrok WSA w Warszawie z dnia 26 maja 2008 r. (sygn. III SA/Wa 2185/07):

Skład orzekający w pełni podziela stanowisko wyrażone w wyroku WSA z dnia 3 kwietnia 2007 r. sygn. akt I SA/Wr 152/07, iż analiza porównawcza art. 7 ust. 2 ustawy o VA T z art. 5 ust. 6 VI Dyrektywy Rady w rozpatrywanym zakresie prowadzi do wniosku, iż przepisy polskiej ustawy są bardziej liberalne, ponieważ nie traktują nieodpłatnego przekazania towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem jako opodatkowanej dostawy, gdy tymczasem sięgając wprost do Dyrektywy czynność taką należałoby opodatkować. Jednak w sytuacji konfliktu pomiędzy podatnikiem a polskim organem, w przypadku, gdy bezpośrednie stosowanie przepisów unijnych byłoby niekorzystne dla podatnika, obowiązuje bezwzględny zakaz ich stosowania ("por. orzeczenie ETS w sprawie C-97/90,). Prawo do odwołania się do postanowień Dyrektywy ma wyłącznie podatnik a nie państwo bowiem jest zobowiązane do wykonania zobowiązań wynikających z regulacji wspólnotowych, a jeżeli uczyniło to nieprecyzyjnie, to konsekwencjami nie może obarczać podatnika (por. wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 14.02.2008, sygn. akt 1 SA/Rz 875/07, wyrok WSA w Warszawie z dnia 10.10.2007, sygn. akt III SA/Wa 1444/07).

Wyrok NSA z dnia 13.052008 r. (sygn. I FSK 600/07):

"Istotnie natomiast wadliwa implementacja normy wspólnotowej na gruncie prawa krajowego nie pozostaje bez wpływu na możliwość dokonywania wykładni normy prawa krajowego w zgodzie z wykładnią normy dyrektywy unijnej, w sytuacji, gdy brzmienie normy prawa krajowego zdecydowanie odbiega od treści normy dyrektywy, która powinna być przedmiotem implementacji.

<...> Z gramatycznej bowiem wykładni przepisów art. 7 ust. 2 i 3 VATU, w ich brzmieniu obowiązującym od 1 czerwca 2005 r. wynika obecnie jedynie, że "przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem" (ust. 2), w postaci drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek" (ust. 3) - nie podlega opodatkowaniu VAT i to niezależnie od tego, czy przy nabyciu przekazywanych towarów podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w całości lub części, czy też takie prawo nie przysługiwało.

Czynienie w tej sytuacji - jak w zaskarżonym wyroku (por. str. 4) - wykładni celowościowej art. 7 ust. 2 i 3 VATU, prowadzące do rozszerzenia zakresu przedmiotowego opodatkowania obowiązku podatkowego).w oparciu o treść przepisu ustępu 3, poza zakres pomieszczony w normie ustępu 2, wynikający z zastosowania do niej wykładni gramatycznej - uznać należy za niedopuszczalne.

(...)W sytuacji jaka ma miejsce w niniejszym przypadku - wadliwej implementacji art. 5 ust. 6 VI Dyrektywy w ramach art. 7 ust. 2 i 3 VATU - stwierdzić należy brak podstaw do czynienia wykładni tych przepisów w sposób, który odpowiadałby treści art. 5 ust. 6 VI Dyrektywy.

(...) Jednocześnie jednak władze krajowe nie mogą powoływać się przeciwko jednostkom na przepis dyrektywy, którego obowiązkowa implementacja w prawie krajowym nie została jeszcze dokonana, na co wskazuje ETS w orzeczeniu z 8 października 1987 r. w sprawie 80/86 Koipinguis Nijmegen.

Zatem gdy podatnik stosuje niezgodne z dyrektywą przepisy krajowe, organy skarbowe nie mogą kwestionować tego na podstawie dyrektyw. Podatnik bowiem w takim przypadku może wybrać bezpośrednie stosowanie przepisów wspólnotowych lub niezgodne z dyrektywą przepisy krajowe (w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości).

Proeuropejską wykładnia prawa powinna mieć miejsce wyłącznie wówczas, gdy wykładnia językowa nie prowadzi do odpowiedzi w przedmiocie treści przepisów polskiego prawa w szczególności znajdzie zastosowanie, gdy przepisy prawa UE nie zostały w pełni włączone do polskiego porządku prawnego i powodują niejasności interpretacyjne. Wykładnia proeuropejska prawa nie powinna mieć miejsca wtedy, gdy będzie to prowadziło do rezultatów sprzecznych z efektami wykładni językowej, mogłoby to bowiem doprowadzić do niedopuszczalnej wykładni contra legem.

Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 13 marca 2008 r. (sygn. I SA/Ol 53/08):

"Jak trafnie zauważył WSA we Wrocławiu, analiza porównawcza art. 7 ust. 2 ustawy o VAT oraz art. 5 (6) VI Dyrektywy prowadzi do wniosku, że przepisy polskiej ustawy są bardziej liberalne, ponieważ nie traktują nieodpłatnego przekazania towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem jako opodatkowanej dostaw, gdy tymczasem sięgając wprost do Dyrektywy, czynność taką należałoby opodatkować. Jednak w sytuacji konfliktu pomiędzy podatnikiem i polskim organem prawo do odwołania się do postanowień dyrektywy ma wyłącznie podatnik, a nie państwo. Państwo bowiem jest zobowiązane do zapewnienia wykonania zobowiązań wynikających z regulacji wspólnotowych, a jeżeli zrobiło to nieprecyzyjnie, nie może obciążać konsekwencjami podatnika.

Brzmienie literalne art. 7 ust. 2 i 3 ustawy VAT od 1 czerwca 2005 r. nie daje żadnych możliwości wywiedzenia z niego, ze nieodpłatne przekazanie przez podatnika towarów na cele związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem podlega opodatkowaniu VAT, jako zrównane z odpłatną dostawą towarów."

Wyrok WSA w Warszawie z dnia 20 lutego 2008 r. (sygn. III SA/Wa 2037/07):

W świetle stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę, przepis art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT nie może mieć zastosowania w realiach niniejszej sprawy także z tego powodu, ze dołączanie do wydawnictwa gadżetu jest bezpośrednio związane z prowadzonym przez skarżącą przedsiębiorstwem. Służy bowiem zwiększeniu sprzedaży poprzez działania marketingowe.

Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 14 lutego 2008 r. (sygn. I SA/Rz 875/07):

"W ocenie Sądu, analiza treści art. 7 ust. 2 i 3 ustawy VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 czerwca 2005 r., który ma zastosowanie w rozpoznawanej sprawie, nie pozwala na przyjęcie, że za odpłatną dostawę towarów należy uznawać także przekazanie towarów bez wynagrodzenia na cele związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. Brak w przepisach ustawowych podstawy prawnej dla opodatkowania takiej darowizny na - cele związane z działalnością przedsiębiorstwa oznaczą że - stosownie do treści art. 217 Konstytucji RP pozostaje ona poza zakresem opodatkowania. Powyższej oceny nie zmieniają podnoszone przez organy podatkowe argumenty, odnoszące się do konieczności uwzględnienia przy interpretacji przepisów ustawy VAT uregulowań wspólnotowych, zwłaszcza zawartych w dyrektywach dotyczących podatku od wartości dodanej. Niesporne jest, że celem unormowania wspólnotowego jest konieczność opodatkowania każdego nieodpłatnego zbycia towarów przedsiębiorstwa podatnika, w stosunku do których podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Choć przepisy art. 7 ust. 2 i ust. 3 ustawy VAT nawiązują do treści powyższych dyrektyw, to należy zauważyć, że nie nastąpiła całkowita implementacja wskazanych wyżej przepisów dyrektyw na grunt polskiego ustawodawstwa."

Wyrok WSA w Łodzi z dnia 19 grudnia 2007 r. (sygn. I SA/Łd 906/07):

Jak już wyżej wyjaśniono, dla możliwości objęcia podatkiem VAT czynności nieodpłatnego przekazania towarów niezbędne jest łączne spełnienie przez podatnika wszystkich warunków wymienionych w art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Niewystąpienie choćby jednej z przesłanek przepisu wyklucza możliwość opodatkowania czynności. Brak związku pomiędzy nieodpłatną dostawą towarów a prowadzeniem przedsiębiorstwa jest przesłanką ogólną wymienioną w zdaniu pierwszym art. 7 ust. 2 jako warunek podstawowy powinna być analizowana w pierwszej kolejności. Ustalenie, iż nie zachodzi ona w analizowanym stanie faktycznym zwalnia od oceny występowania dalszych przesłanek i wystarcza do tego by przyjąć, iż czynność nie podlega podatkowi VAT.

Wyrok WSA w Warszawie z dnia 30 października 2007 r. (sygn. III SA/Wa 599/07):

Sąd nie podziela argumentacji Skarżącej, że ustęp 2 tego artykułu dotyczy również przekazania towarów na cele związana z prowadzonym przedsiębiorstwem. Po pierwsze twierdzenie takie jest sprzeczne z literalnym brzmieniem przepisu, po drugie gdyby ratio legis tego przepisu było objęcie zarówno przekazania towarów ną cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, jak i na cele z nim niezwiązane, wówczas ustawodawca zrezygnowałby ze wskazania celu przekazania odwołując się jedynie do samej czynności przekazania."

Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego wydane przez Pomorski Urząd Skarbowy w dniu 28 lutego 2006 r. (Nr PV/443-496/I V/2005/JD):

"Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Podatnik nieodpłatnie przekazuje kontrahentowi towary (który następnie przekazuje je dalszym, potencjalnym klientom, w tym organizuje doświadczalne pokazy polowe). Natomiast zasadniczym celem, dla którego towary te będą przekazane kontrahentowi jest wypromowanie i podtrzymanie pozycji Spółki na rynku przedsiębiorstw o jej profilu - są to działania w ramach reklamy Spółki. Powszechnie przyjmuje się, że wszelkie czynności wykonywane przez podatnika na potrzeby reklamy są co do zasady związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, mają bowiem na celu zwiększenie przychodów z tytułu prowadzonej działalności. Reklama ma z przychodem związek bezpośredni - wprost zachęca do zakupu towarów lub usług. W ocenie tut. organu oznacza to, iż nieodpłatna czynność przekazania towarów na cele związaną z prowadzonym przedsiębiorstwem tym również na cele reklamy przedsiębiorstwa, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług."

Interpretacja Pomorskiego Urzędu Skarbowego z dnia 23 grudnia 2005 r. (Nr PV/443-426/1V/2005/JW):

"Z brzmienia wyżej cytowanych przepisów wynika zatem, iż dostawą towarów, opodatkowaną podatkiem od towarów i usług będzie również czynność przekazania przez Podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, jednakże tylko wówczas, gdy przekazanie to nastąpi na cele inne niż związane z prowadzonym przez Podatnika przedsiębiorstwem. Natomiast działania reklamowe jako ściśle związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT."

Pismo z dnia 30 września 2004 r. (Nr 1S.II/2-443/281/04) wydane przez Izbę Skarbową w Rzeszowie:

"Czynności nieodpłatnego zużycia towarów podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jedynie wtedy, gdy nie są związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, a podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług, które posłużyły tym czynnościom. Natomiast nieodpłatne zużycie towarów, na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. (...) Zatem zużycie towarów na cele reprezentacji i reklamy w ramach działalności przedsiębiorstwa, w tym np. poczęstunki napojami podczas spotkań z kontrahentami nie jest podlegającą opodatkowaniu dostawą towarów."

W zakresie nieodpłatnego świadczenia usług

Interpretacja z dnia 8.042008 r. (Nr ILPP1/443-85/08-2/BD), wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu:

(...) aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług muszą być spełnione łącznie dwa warunki, a mianowicie: brak związku świadczonych usług z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem, istnienie prawa podatnika do odliczenia w całości lub w części podatku naliczonego związanego ze świadczonymi usługami.

Za usługi niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja z dnia 11 sierpnia 2008 r. (Nr ITPP1/443-424/08/AJ) wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy:

(...) z powołanego przepisu wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, muszą zaistnieć dwie przesłanki: - brak związku świadczonych usług z prowadzonym przez podatnik przedsiębiorstwem, istnienie prawa podatnika do odliczenia w całości lub w części podatku naliczonego związanego zeświadczonymi usługami. <...> Za usługi niezwiązane z prowadzonym przedsiębiorstwem należy uznać wszelkie usługi których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej."

Interpretacja z dnia 27 listopada 2007 r. (Nr IPPP1-443-441/07-2/JB) wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie:

Za usługi niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy uznać wszelkie usługi których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności qospodarczej. Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy VAT jest podstawą do traktowania nieodpłatnęj usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (...) Reasumując, ponieważ nie zostały spełnione przesłanki określone w art. 8 ust. 2 ustawy o VA T (nieodpłatne przekazanie usług związane jest z prowadzoną działalnością gospodarcza), czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług."

Interpretacja z dnia 24 października 2007 r. (Nr IPPPI-443-152/07-6/RK) wydana przez Dyrektora izby Skarbowej w Warszawie:

(...) Umowa użyczenia jest umową uregulowaną w Kodeksie cywilnym. Z przepisów w nim zawartych wynika, że użyczający zezwala biorącemu w użyczenie na bezpłatne korzystanie z oddanej mu w tym celu rzeczy przez czas oznaczony lub nieoznaczony. Użyczenie nie stanowi dostawy towaru, ponieważ nie dochodzi w tym przypadku do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Stanowi natomiast nieodpłatne świadczenie usług, które - w pewnych okolicznościach może być zrównane z świadczeniem odpłatnym, jeżeli zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy, spełnione zostały dwa warunki łącznie tj. świadczenie nie jest związane z prowadzonym przedsiębiorstwem oraz podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami w całości, lub w części.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Spółka dokonując bezpłatnego użyczenie nieruchomości na dworcu na rzecz Komendanta Policji, poprawi bezpieczeństwo podróżnych, a tym samym spowoduje, że podróżni chętnie będą korzystać z usług świadczonych przez Spółkę, co w efekcie przyniesie większe przychody. Zatem już pierwszy z warunków obligujących Spółkę do opodatkowania nieodpłatnego użyczenia nieruchomości nie został spełniony, bowiem niewątpliwie nieodpłatne użyczenie ma związek z prowadzonym przez Spółkę przedsiębiorstwem."

Interpretacja z dnia 20 lutego 2008 r. (Nr ILPPI/443-416/07-2/BD) wydana za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu:

(...) Wnioski wynikające z analizy obu przesłanek wskazują, że udostępnienie materiałów, jako czynność związana prowadzeniem przedsiębiorstwa, nie podlega opodatkowaniu VAT. Konkluzja ta jest podzielana przez organy administracji podatkowej (w interpretacjach prawa podatkowego dla analogicznych stanów faktycznych), w orzecznictwie (wyrok WSA i Warszawie z 13 lipca 2007 r. o sygn. akt III Sa/Wa 3630/06. gdzie stwierdza się, że w przypadku, gdy nieodpłatne świadczeni usług jest związane z działalnością przedsiębiorstwa, przy przyjęciu przez Sąd szerokiej definicji tego związku, nie zostaje spełniona jedna z przesłanek objęcia powyższego świadczenie opodatkowaniem VAT) oraz w doktrynie (Leksykon VAT Tom 1, 2007, str. 42., 147 oraz nast. jak również P. X......., Przegląd Podatkowy, str. 6)."

Drukowane materiały reklamowe i informacyjne

Dodatkowo, w odniesieniu do przedmiotów reklamowych (banery, znaki podświetlane, plansze plastikowe lub metalowe); nadrukowanym logo X, Spółka podkreślą że ich przekazanie nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT także z tego względu, że spełniają one definicję drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych", o których mowa w art. 7 ust. Ustawy o VAT. Celem tych materiałów jest bowiem wyłącznie odpowiednie oznakowanie punktu obsługi klienta Uczestnika logo X; w szczególności, nie mają one żadnej funkcji użytkowej. W konsekwencji, nawet gdyby wspomniane przedmiot reklamowe nie były wydawane w ramach przedsiębiorstwa Spółki lub gdyby Spółka nie miała prawa do rozliczenia podatki VAT naliczonego zapłaconego w związku z nabyciem ww. materiałów (warunki z art. 7 ust. 2 Ustawy o VAT), to i tak przekazanie Uczestnikom nie zostałoby uznane za dostawę towarów podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Opinię Spółki potwierdzają przykładowo następujące stanowiska organów podatkowych:

Interpretacja Podkarpackiego Urzędu Skarbowego z dnia 13.102005 r. (Nr PUS.II/443/160/2005/MM):

(...) w opinii organu podatkowego z drukowe materiały informacyjne i reklamowe można uznać materiał przygotowane w drodze procesu technologicznego polegającego na nadrukowaniu informacji na nośniku. Jednak nośniki z nadrukiem, które oprócz charakteru reklamowo-informacyinego, wyraźnie określonego w sposób zawężający w przepisie art. 7 ust. 3 będą miały również charakter użytkowy, takie jak wymienione we wniosku Podatnika piłki, kubki, torby czy plandeki z nadrukiem reklamowym, nie mogą być uznane za drukowany materiał reklamowy i informacyjny, o którym mowa w art. ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług."

Interpretacja z dnia 3 stycznia 2008 r. (Nr lP-PPl-443-407/07-2/AK) wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie:

(...) zarówno ustawa o podatku od towarów i usług jak i przepisy wykonawcze do niej nie zawierają definicji "drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych". Stąd też zasadnym w takiej sytuacji będzie posłużenie się definicjami słownikowymi i potocznym rozumieniem pojęć. Według Uniwersalnego Słownika Języka Polskiego (Wydawnictwo) reklama to:

* działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług,

* plakat, napis, ogłoszenie, krótki film itp. służące temu celowi",

informacja to m.in. "wiadomość o czymś lub zakomunikowanie czegoś" natomiast drukować oznacza:

* "odbijać litery, tekst, rysunki na papierze za pomocą różnych technik i maszyn drukarskich",

* "oddawać do druku, publikować",

* "wytłaczać deseń na tkaninie".

Ponadto wg definicji pochodzącej z leksykonu przez materiał informacyjny rozumie się wszelkiego rodzaju cenniki, foldery, broszury, prospekty, itp. przygotowane w drodze procesu technologicznego polegającego na nadrukowaniu informacji na nośniku. Powyższa definicja pozostaje w zgodzie z wyżej zdefiniowanymi pojęciami: reklama, informacja, drukować. Celem ww. materiałów jest informacja o sprzedawanym asortymencie, co w efekcie ma prowadzić do zwiększenia obrotów.

Zatem w świetle powyższych definicji przekazywano przez Wnioskodawcę kalendarze firmowe należy również uznać za drukowane materiały, których celem jest reklamowanie produktów / usług świadczonych przez Spółkę oraz informacja o nich. Przedmiotowe kalendarze firmowe mają bowiem na celu rozpowszechnianie marki oraz reklamowanie usług świadczonych przez Spółkę, a niejako "przy okazji" mogą służą kontrahentom, klientom i innym ich użytkownikom do celów zgodnych z ich głównym przeznaczeniem, tj. do: sporządzania notatek przy odpowiednim dniu, tygodniu czy miesiącu; zapisywania ważnych informacji; itp."

Mając na uwadze powyższe stwierdza się co następuje:

Ad. 1

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zakres definicji dostawy towarów rozszerzają przepisy art. 7 ust. 1 i 2 ww. ustawy. Przepis ustępu 1 wymienia enumeratywnie szereg przypadków, w których różnego rodzaju czynności stanowią również dostawę towarów o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy. Przepis ten jednakże nie wymienia czynności wymienionych we wniosku i z tego powodu nie będzie miał on zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Przepis ustępu 2 brzmi: "Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

Natomiast dyspozycja art. 7 ust. 3 ustawy stwierdza, że przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek. Wyłączenie zakresu stosowania przepisu ust. 2 dotyczy więc towarów, które co do zasady przekazywane są w związku z działalnością przedsiębiorstwa (przekazanie druków reklamowych lub próbek towarów zawsze ma taki związek, zazwyczaj także przekazanie prezentów).

Z powyższego wynika, że przepis art. 7 ust. 2 ustawy znajduje zastosowanie również do przekazania związanego z działalnością przedsiębiorstwa. Przeciwne twierdzenie oznaczałoby, że ustawodawca wyłączył spod opodatkowania czynności, które i tak nie podlegają opodatkowaniu. Mając na uwadze racjonalność i celowość działania ustawodawcy nie można uznać, że przepis art. 7 ust. 2 ustawy dotyczy wyłącznie przekazań nie związanych z przedsiębiorstwem.

Przez odpłatną dostawę towarów należy więc rozumieć także przekazanie towarów bez wynagrodzenia, jeżeli przekazania dokonano na cele związane z przedsiębiorstwem a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu tych towarów - oczywiście za wyjątkiem druków reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości oraz próbek.

Zatem nieodpłatne przekazanie towarów wraz z przeniesieniem na odbiorcę prawa do rozporządzanie towarem jak właściciel stanowi dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy; podlega zatem opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Przy interpretacji art. 7 ust. 2 ustawy należy odróżnić cel czynności przekazania towarów przedsiębiorstwa od związku tej czynności z jego funkcjonowaniem. Celem bezpośrednim każdego nieodpłatnego przekazania towaru przedsiębiorstwa osobie trzeciej jest przede wszystkim zaspokojenie jej potrzeb konsumenckich (cel niezwiązany z przedsiębiorstwem - ust. 2), lecz z punktu widzenia funkcjonowania i interesu przedsiębiorstwa podatnika zaspokojenie potrzeb osoby trzeciej może być obojętne, jako w ogóle niewiążące się z jego działalnością (np. przekazanie towarów na cele osobiste podatnika, pracowników, itd.) lub też realizowane jest w związku z jego funkcjonowaniem i rozwojem działalności (np. w związku z czynnościami reprezentacji i reklamy, sponsoringu, czy tzw. sprzedaży premiowej). To właśnie wskazuje, że celu przekazania towarów przedsiębiorstwa podatnika nie można utożsamiać ze związkiem tej czynności z jego działalnością, z którą może w ogóle nie być związana lub pozostawać w bezpośrednim związku, stanowiąc realizację zadań przedsiębiorstwa.

Unormowanie zawarte w art. 7 ust. 2 ustawy nawiązuje do treści art. 5 ust. 6 obowiązującej do dnia 31 grudnia 2006 r. VI Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG), zgodnie z którym wykorzystanie przez podatnika dóbr tworzących część majątku jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych jego lub jego pracowników, lub też nieodpłatne ich przekazanie, albo, ogólnie rzecz biorąc, użycie ich dla celów innych niż prowadzona przez niego działalność, jeśli podatek od wartości dodanej od powyższych dóbr lub ich części podlegałby w całości lub części odliczeniu, będzie traktowane jako dostawa za wynagrodzeniem. Postanowienie to nie obejmuje jednakże powyższych czynności zrealizowanych dla celów działalności przedsiębiorstwa, stanowiących prezenty o małej wartości i próbki. Z regulacji tej wynika, że za dostawę towarów uważa się również wykorzystanie towarów stanowiących majątek przedsiębiorstwa:

Wskazane czynności tylko wówczas są uznawane za odpłatną dostawę towarów, jeśli podatnikowi przysługiwało przy ich nabyciu prawo do całkowitego lub częściowego odliczenia podatku naliczonego. Z powyższego przepisu nie wynika zatem, aby warunkiem uznania nieodpłatnego przekazania towarów za dostawę było przeznaczenie ich na cele całkowicie nie związane z przedsiębiorstwem. Także nieodpłatne przekazanie (zbycie) towarów na cele wiążące się z prowadzoną działalnością gospodarczą będzie uznane za odpłatną dostawę towarów. Również w świetle regulacji obowiązującej od 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347.1 i L 384.92), będącej odpowiednikiem VI Dyrektywy, tego rodzaju nieodpłatne przekazania towarów podlegają opodatkowaniu. Z treści art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE Rady Unii Europejskiej z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, będącego odpowiednikiem art. 5 (6) VI Dyrektywy Rady wynika, że wykorzystanie przez podatnika towarów stanowiących część majątku jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników, które przekazuje nieodpłatnie lub, w ujęciu ogólnym, które przeznacza do celów innych niż prowadzona przez niego działalność, gdy VAT od powyższych towarów lub ich części podlegał w całości lub w części odliczeniu, jest uznawane za odpłatną dostawę towarów.

Za odpłatną dostawę towarów nie uznaje się jednakże, jak już wyżej zaznaczono, wykorzystania do celów działalności przedsiębiorstwa podatnika towarów stanowiących prezenty o małej wartości i próbki. Analiza powołanych wyżej przepisów (art. 5 ust. 6 VI Dyrektywy oraz art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE) pozwala stwierdzić, że swoją dyspozycją obejmują one każde nieodpłatne zbycie towarów, zarówno do celów innych niż prowadzona działalność gospodarcza, jak i do celów tej działalności. W związku z powyższym stwierdzić należy, iż przepisy krajowe dotyczące nieodpłatnego przekazania towarów przez podatnika (tj. art. 7 ust. 2 w powiązaniu z ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług), są równie restrykcyjne jak przepisy ww. Dyrektyw. Zatem w przedmiotowej sprawie nie można mówić o ograniczaniu uprawnień podatnika wynikających z prawa krajowego, sprzecznego w tym zakresie z Dyrektywami. Nie można również stwierdzić, iż prawo krajowe daje podatnikom w omawianym zakresie szersze uprawnienia niż przepisy ww. Dyrektyw.

Przepis art. 7 ust. 3 ustawy wymienia drukowane materiały reklamowe i informacyjne, prezenty o małej wartości i próbki. Art. 7 ust. 4 ww. ustawy definiuje prezenty o małej wartości, przez które rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

Z kolei przez próbki, w rozumieniu art. 7 ust. 7 ustawy, rozumie się niewielką ilość towaru reprezentującą określony rodzaj lub kategorię towarów, która zachowuje skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, przy czym ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy. Z treści wniosku wynika, iż towary, które Spółka nieodpłatnie przekazuje nie są próbkami lub prezentami o małej wartości, nie są to również drukowane materiały reklamowe lub informacyjne.

Na mocy ww. przepisów nieodpłatne przekazywanie drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek nie podlega opodatkowaniu VAT (mimo, iż są to czynności związane z prowadzoną przez podatników działalnością), a jednocześnie podatnikom przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy ich zakupie.

Uznanie stanowiska Spółki za prawidłowe pozbawiłoby sensu istnienia regulacji zawartych w art. 7 ust. 3 i 4 ustawy, gdyż wówczas każde nieodpłatne przekazanie towarów związane z działalnością Spółki byłoby nieopodatkowane a podatnikowi przysługiwałoby prawo do odliczenia VAT naliczonego przy ich zakupie. Tymczasem w sposób ewidentny intencją ustawodawcy było objęcie wyłączeniem z opodatkowania przy zachowaniu prawa do odliczenia VAT naliczonego wyłącznie drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Ad. 2

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

W myśl art. 8 ust. 2 ustawy, nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jak odpłatne świadczenie usług.

Zatem opodatkowaniu podatkiem VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru, czy nieodpłatne świadczenie usług, jeśli te usługi są świadczone na rzecz podmiotu trzeciego (a więc nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa), o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towaru lub usługi (z wyjątkiem przekazania towarów stanowiących drukowane materiały reklamowe i informacyjne, bądź spełniających warunki do uznania ich za prezenty o małej wartości lub próbki).

Jak wynika z opisu stanu faktycznego wynika, nieodpłatne przekazanie towarów i usług zgodnie z regulaminem akcji ustanawiania nagród z tytułu punktowania skali zakupów dotyczy osób trzecich, które dokonały nabycia określonych produktów. O takich usługach nie można zatem powiedzieć, że wykonywane są w związku z prowadzeniem przedsiębiorstwa ponieważ usługi te zostały zakupione celem ich nieodpłatnego przekazania osobie trzeciej.

W sytuacji, gdy podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie świadczenie usług pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Podsumowując, mając na uwadze powyższe przepisy, stwierdzić należy, iż opodatkowaniu podatkiem VAT podlegać będzie generalnie - każde nieodpłatne przekazanie (w ramach działań reklamowych lub promocyjnych) towarów lub usług należących do Spółki - o ile Spółce przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów i usług (z wyjątkiem przekazania towarów stanowiących drukowane materiały reklamowe i informacyjne bądź spełniających warunki do uznania ich za prezenty o małej wartości lub próbki). W takim przypadku na wnioskodawcy ciążyć będzie obowiązek naliczenia podatku VAT należnego.

Natomiast w przypadku gdy podatnikowi nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od nabycia usług przeznaczonych do nieodpłatnego przekazania w ramach prowadzonej akcji promocyjno-reklamowej, to przekazanie tych usług nie stanowi dostawy towarów i nie ma obowiązku opodatkowania tych czynności.

Należy zaznaczyć, iż wyroki sądów administracyjnych oraz interpretacje czy postanowienia, które zostały powołane przez Spółkę w uzasadnieniu własnego stanowiska, zapadły w indywidualnych sprawach podatników i nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.