IPPP2/443-1856/08-4/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 17 grudnia 2008 r. (data wpływu 22 grudnia 2008 r.) oraz uzupełnionego pismem z dnia 16 lutego 2009 r. (data wpływu 20 lutego 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia - jest prawidłowe

W dniu 22 grudnia 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia.

Wezwaniem z dnia 4 lutego 2009 r. roku doręczonym 10 lutego 2009 r. zobowiązano Stronę do uzupełnienia stanu faktycznego oraz przedstawienia własnego stanowiska w sprawie, przedstawienia umocowania prawnego dla osoby podpisanej na przedmiotowym wniosku do reprezentowania Podatnika. Stosowne uzupełnienie strona doręczyła 20 lutego 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka C zwana dalej Spółką w ramach swojej działalności będzie świadczyła kompleksową usługę Spółce fińskiej, zarejestrowanej jako podatnik podatku od wartości dodanej zwanej dalej Zleceniodawcą obejmującą swoim zakresem następujące czynności:

Pismem z dnia 4 lutego 2009 r. wezwano Wnioskodawcę o uzupełnienie opisu stanu faktycznego poprzez wskazanie klasyfikacji statystycznej świadczonych usług według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) - zgodnie z przepisem § 2 pkt 1 Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 6 kwietnia 2004 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 89, poz. 844 z późn. zm.) do celów podatku od towarów i usług stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU), o której mowa w § 3, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2007 r. W przepisie § 3 ww. rozporządzenia wymienione jest rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 1997 r. Nr 42, poz. 264 z późn. zm.); przedstawienia własnego stanowiska w sprawie, przedstawienia umocowania prawnego dla osoby podpisanej na przedmiotowym wniosku do reprezentowania Podatnika.

W uzupełnieniu wniosku podano: Wniosek Spółki został złożony w dniu 17 grudnia 2008 r. Z dniem 1 grudnia 2008 r. uległy zmianie przepisy w zakresie określania miejsca świadczenia usług wymienionych w art. 27 i 28 ustawy o VAT. Z treści z art. 8 ust. 4 ustawy o VAT, obowiązującym od 1 grudnia 2008 r., wynika, że określaniu miejsca świadczenia usług, o którym mowa w art. 27 i 28, usługi są identyfikowane za pomocą klasyfikacji statystycznych, jeżeli dla tych usług przepisy ustawy oraz przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne. Z treści zaś art. 27 ust. 4 pkt 3 ustawy wynika iż w przypadku usług, doradczych, inżynierskiego prawniczych, księgowych oraz usług podobnych do tych usług, a w szczególności miejscem świadczenia miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stale miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania (jeśli nabywca usługi jest podatnikiem podatku od wartości dodanej w innym państwie członkowskim). Oznacza to, że dla określenia miejsca świadczenia usług, w przypadku usług księgowych i usług podobnych do tych usług, po nowelizacji ustawy o VAT nie jest koniecznym identyfikowanie ich za pomocą tych klasyfikacji. Cel tej zmiany jest oczywisty-chodziło o wyeliminowanie przypadków, gdy usługa identyfikowana za pomocą klasyfikacji statystycznych nie jest tożsama przedmiotowo z usługą, o której mowa w Dyrektywie 11 2/2006/WE (potwierdzeniem tego faktu jest uzasadnienie projektu ustawy o VAT, skierowane wraz z projektom ustawy do Sejmu; wynika z niego, że "...w art. 8 ("pkt 5 projektu,) proponuje się wskazać (dodawany ust. 4), że przy określaniu miejsca świadczenia, usług, usług nie identyfikuje się przy pomocy klasyfikacji statystycznych, chyba że przepisy o podatku od towarów i usług w tym zakresie powołują symbole usług. Zmiana ta pozwoli na wyeliminowanie przypadków, gdy usługa identyfikowana za pomocą klasyfikacji statystycznych nie jest tożsama przedmiotowo z usługą, o której mowa w dyrektywie 112/2006/WE, z uwzględnieniem orzeczenia europejskiego..."). Bez wątpienia zaś co przedstawiono we wniosku o wydanie pisemnej interpretacji świadczone przez Spółkę usługi są usługami podobnymi do usług księgowo-rachunkowych. We wniosku szczegółowo opisano zakres wykonywanych czynności i na podstawie ich opisu charakteru i celu uznano, że są to usługi podobne do usług rachunkowo-księgowych. Mając na uwadze znowelizowane przepisy ustawy o VAT, przepisy Dyrektywy 112/2006/WE a także orzecznictwo ETS (m.in. powołany we wniosku wyrok ETS z dnia 6 grudnia 2007 r. w sprawie C-401/06 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Federalnej Niemiec) wezwanie Dyrektora Izby Skarbowej o wskazanie klasyfikacji statystycznej według PKWiU jest w tym zakresie nieuzasadnione.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy dla wymienionych powyżej usług świadczonych przez spółkę polską miejsce świadczenia tych usług należy określać na podstawie art. 27 ust. 4 pkt 3 w związku z art. 27 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., wobec czego miejscem świadczenia będzie terytorium państwa członkowskiego, w którym nabywca posiada siedzibę.

Zdaniem wnioskodawcy: W myśl postanowień zawartych w art. 27 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), w przypadku świadczenia m.in. usług rachunkowo-księgowych na rzecz podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę - miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku stałego miejsca prowadzenia działalności stały adres lub miejsce zamieszkania. Świadczone przez Spółkę usługi należy zaklasyfikować jako usługi podobne do usług księgowo-rachunkowych. Spółka w ramach świadczonych usług będzie między innymi zobowiązana założyć konta dostawcom w globalnym systemie finansowym JDE, rejestrować faktury zakupowe i łączyć ich z zamówieniami rejestrować i koordynować proces aprobaty zamówień do faktur zakupowych w globalnym systemie JDE, wystawiać faktury sprzedażowe, rejestrować wystawiane faktury sprzedażowe w globalnym systemie JDE dokonywać miesięcznego uzgadniania kont oraz sporządzać miesięczne raporty dotyczące kosztów podatkowych, VAT, zysku na podstawie globalnego systemu finansowego JDE. Zakres świadczonych usług wskazuje, że Spółka będzie wykonywała usługi księgowe lub usługi podobne do usług księgowych. Zgodnie z art. 56 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, miejscem świadczenia min. usług konsultantów, inżynierów, firm konsultingowych, prawników, księgowych oraz innych podobnych usług, jak również usług przetwarzania danych i dostarczania informacji wykonywanych na rzecz usługodawców mających siedzibę we Wspólnocie, ale w innym państwie niż usługodawca-miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie w którym usługobiorca posiada siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności lub w przypadku ich braku, stałe miejsce prowadzenia. Jak wynika z orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (zapadłego co prawda na gruncie nieobowiązującej już Szóstej Dyrektywy-art. 9 ust. 2 lit. e), brzmiącego jednak analogicznie), przepis ten nie dotyczy zawodów jak adwokaci czy eksperci księgowi, lecz świadczeń wykonywanych przez te osoby. Między innymi w wyroku z dnia 6 grudnia 2007 r. w sprawie C-401/06 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Federalnej Niemiec stwierdzono: "..Artykuł 9 ust. 2 lit. e) tiret trzecie Szóstej Dyrektywy nie dotyczy zawodów-takich jak zawód adwokata, doradcy, księgowych lub inżynierów-lecz usług. Prawodawca wspólnotowy używa wymienionych w tym przepisie zawodów jako środka służącego zdefiniowaniu kategorii usług będących jego przedmiotem.." "Orzecznictwo ETS a polska ustawa o VAT" A. Bącal, D. Dominik, M. Militz, M. Bącal, Unimex 2008 r., str. 197)."Dana usługa musi być uznana za podobną do usług świadczonych w ramach jednego z rodzajów działalności wymienionych w tym przepisie, jeżeli w obu przypadkach chodzi o realizację tego samego celu..." (jak wyżej) Bez wątpienia usługi wykonywane przez Spółkę należy uznać za usługi podobne do usług rachunkowo-księgowych. Zgodnie z Uniwersalnym Słownikiem Języka Polskiego (www.sjp.pwn.pl) rachunkowość (usługi rachunkowe) to "rejestrowanie i analiza informacji o operacjach finansowych jednostki gospodarczej." Taka sytuacja ma miejsce w przypadku usług świadczonych przez Spółkę. W ramach wykonywanych czynności Spółka jest obowiązana dokonywać analizy dokumentów a następnie stosownych zapisów na określonych przez Zleceniodawcę kontach księgowych, by w efekcie tych działań uzyskać możliwość sporządzenia wymaganej przez Zleceniodawcę dokumentacji (w formie raportów czy też zestawień). Zatem zgodnie z art. 27 ust. 4 pkt 3 w związku z art. 27 ust. 3 ustawy o VAT, usługi Świadczone przez Spółkę nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski, podlegają natomiast opodatkowaniu na terytorium państwa, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę - tj. na terytorium Finlandii. Konsekwencją tak ustalonego miejsca świadczenia jest powstanie obowiązku rozliczenia podatku z tytułu świadczenia tych usług po stronie ich nabywcy, którym w opisanym stanie faktycznym jest podmiot będący podatnikiem podatku od wartości dodanej, mający siedzibę na terytorium Finlandii.

W uzupełnieniu wniosku podano że, zgodnie z art. 27 ust. 4 pkt 3 w związku z art. 27 ust. 3 ustawy o VAT, usługi świadczone przez Spółkę nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski, podlegają natomiast opodatkowaniu na terytorium państwa, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę tj. na terytorium Finlandii. Konsekwencją tak ustalonego miejsca świadczenia jest powstanie obowiązku rozliczenia podatku z tytułu świadczenia tych usług po stronie ich nabywcy; którym w opisanym stanie faktycznym jest podmiot będący podatnikiem podatku od wartości dodanej, mający siedzibę na terytorium Finlandii. Spółka jeszcze raz podkreśla. że z uwagi na fakt iż wykonuje usługi podobne do usług rachunkowo-księgowych (czyli wymienione w art. 27 ust. 4 pkt 3 ustawy o VAT dla podatnika posiadającego siedzibę na terytorium Finlandii (a więc w państwie innym niż państwo świadczącego usługę art. 27 ust. 3 ustawy o VAT) miejscem świadczenia tych usług będzie terytorium Finlandii. Spełnione zostają bowiem wszystkie warunki, o których mowa w art. 27 ust. 4 pkt 3 w związku z art. 27 ust. 3 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.