IPPP2/443-1817/08-4/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 5 grudnia 2008 r. (data wpływu 11 grudnia 2008 r.) oraz uzupełnionego pismem z dnia 13 lutego 2009 r. (data wpływu 18 lutego 2009.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawienia faktury - jest nieprawidłowe

W dniu 11 grudnia 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawienia faktury.

Wezwaniem z dnia 5 lutego 2009 r. doręczonym 10 lutego 2009 zobowiązano Stronę do uzupełnienia opisu zdarzenia przyszłego. Stosowne uzupełnienie strona doręczyła 18 lutego 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Firma brała udział w międzynarodowych targach na (Ukraina). Na podstawie umowy o przewóz i spedycję firma przewiozła eksponaty na te targi, tj. meble będące własnością firmy. Potem przywiozła je z powrotem do Polski. Za przewóz towarów wystawiono fakturę. Jednak właściciel towaru (firma) nie zapłacił wynagrodzenia za przewóz i nie odebrał towarów. Zgodnie z art. 787 5 2 w zw. z art. 551 2 kodeksu cywilnego (odpowiednio art. 58 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1 Prawa przewozowego Dz. U. z 2000 r. Nr 50 poz. 601 oraz art. 13 ust. 2 i art. 16 ust. 3 Konwencji o Umowie Międzynarodowego Przewozu Drogowego Towarów (CMR) - Dz. U. z 1962 r. Nr 49 poz. 238) przewoźnik ma prawo sprzedać te towary, mimo że nie są jego własnością a otrzymaną kwotę zaliczyć (potrącić) na poczet wynagrodzenia za transport, a resztę oddać właścicielowi towaru. Wnioskodawca zamierza to uczynić.

Pismem z dnia 5 lutego 2009 wezwano do uzupełnienia opisu stanu faktycznego: w wezwaniu podkreślono iż przepisy prawa podatkowego nie regulują kwestii związanych ze sprzedażą rzeczy w trybie art. 787 w związku z art. 551 kodeksu cywilnego.

Zagadnienie dotyczy przepisów prawa cywilnego, do interpretacji których organ wydający interpretacje nie jest uprawniony, z tych też względów, strona wnioskująca winna uzupełnić opis stanu faktycznego.

W szczególności należy określić:

W uzupełnieniu wniosku podano iż: 1) Sprzedawcą rzeczy jest Wnioskodawca - prowadząca przedsiębiorstwo pod nazwą BIURO. Przywieziono towar (meble) z Kijowa i jeżeli zlecający przewóz nie płaci, Wnioskodawca jako przewoźnik i spedytor ma prawo sprzedać przewożone rzeczy (tj. przenieść własność na rzecz nabywcy i wydać je nabywcy - art. 535 k.c.) mimo, że nie jest ich właścicielką.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jak powinien być określony sprzedawca w fakturze wystawianej na taką sprzedaż, kto jest wystawcą faktury, jaki powinien być numer faktury i kto powinien zapłacić podatek od takiej sprzedaży.

Zdaniem wnioskodawcy: fakturę faktycznie wystawiamy my (przewoźnik), ale jako sprzedawcę wpisujemy właściciela towaru (firma obok dopisując adnotację, iż fakturę wystawiamy my (przewoźnik), działając w imieniu i na rzecz właściciela towaru (w załączeniu wzór faktury). Uważamy, iż oryginał faktury przekazujemy nabywcy, zaś jedną kopię przesyłamy do towaru (firmy), drugą zatrzymujemy u siebie. Faktury takiej nie numerujemy, bo nie znamy kolejności numeracji wg ewidencji właściciela towaru (firmy). Podatnikiem, na którym ciąży zapłata podatku będzie w takiej sytuacji właściciel towaru (firma).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikami są (dla powstałej sytuacji) osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelka działalność producentów, handlowców (....,) również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Biorąc pod uwagę powyższe unormowania prawne, tutejszy organ stoi na stanowisku, iż Wnioskodawca dokonując sprzedaży rzeczy w trybie art. 787 w związku z art. 551 kodeksu cywilnego nie działa z tytułu tych czynności jak podatnik.

W opisanej sytuacji wskazano na uregulowania przepisu art. 551. § 1 i § 2 oraz art. 787. § 1 i § 2kodeksu cywilnego - jeżeli kupujący dopuścił się zwłoki z odebraniem rzeczy sprzedanej, sprzedawca może oddać rzecz na przechowanie na koszt i niebezpieczeństwo kupującego. Sprzedawca może również sprzedać rzecz na rachunek kupującego, powinien jednak uprzednio wyznaczyć kupującemu dodatkowy termin do odebrania, chyba że wyznaczenie terminu nie jest możliwe, albo że rzecz jest narażona na zepsucie, albo że z innych względów groziłaby szkoda. O dokonaniu sprzedaży sprzedawca obowiązany jest niezwłocznie zawiadomić kupującego.

* jeżeli odbiorca odmawia przyjęcia przesyłki albo jeżeli z innych przyczyn nie można mu jej doręczyć, przewoźnik powinien niezwłocznie zawiadomić o tym wysyłającego. Jeżeli wysyłający nie nadeśle w odpowiednim czasie wskazówek, przewoźnik powinien oddać przesyłkę na przechowanie lub inaczej ją zabezpieczyć, zawiadamiając o tym wysyłającego i odbiorcę. Jeżeli przesyłka jest narażona na zepsucie albo jeżeli jej przechowanie wymaga kosztów, na które nie ma pokrycia, przewoźnik może ją sprzedać przy odpowiednim zastosowaniu przepisów o skutkach zwłoki kupującego z odebraniem rzeczy sprzedanej.

W odniesieniu do przedmiotowej czynności sprzedaży rzeczy stanowiących własność zlecającego przewóz, w sytuacji gdy sprzedaż ta w istocie przeprowadzana jest przez zleceniobiorcę, w sytuacji zwłoki dłużnika w regulowaniu przewoźnego, Wnioskodawca nie występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Obowiązek podatkowy z tytułu przedmiotowej sprzedaży dokonanej przez Wnioskującego nie wystąpi.

Z tych samych powodów sprzedaż ta, dokonywana przez Wnioskodawcę, nie podlega dokumentowaniu fakturą VAT. Zgodnie z przepisem art. 106 ustawy o podatku od towarów i usług podatnicy, o których mowa w art. 15 ustawy obowiązani są wystawić fakturę stwierdzająca dokonanie sprzedaży. Wnioskodawca, w przedmiotowej sprawie nie działa w charakterze podatnika, nie wystawia więc faktury, o jakiej mowa w art. 106 ustawy o podatku od towarów i usług.

W niniejszej interpretacji zagadnienia związane ze sprzedażą rzeczy przez przewoźnika, przyjęto za element stanu faktycznego w sprawie, nie dokonując oceny prawnej tego stanu, gdyż zdarzenia takie podlegają normom prawa cywilnego nie podatkowego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.