IPPP2/443-177/09/11-3/S/IK/KOM

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 12 października 2011 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP2/443-177/09/11-3/S/IK/KOM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku dnia 16 lutego 2009 r. (data wpływu 19 lutego 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* określenia, na jakim dokumencie powinien znaleźć się podpis dostawcy oznaczający akceptację faktur - jest prawidłowe,

* określenia momentu, w jakim powstaje u Spółki prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego w opisanych fakturach - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 lutego 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia na jakim dokumencie powinien znaleźć się podpis dostawcy oznaczający akceptację faktur oraz w jakim momencie powstaje u Spółki prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego w opisanych fakturach.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka zamierza zawrzeć z dostawcami usług transportowych umowy, na mocy których będzie wystawiała w imieniu i na rachunek dostawców tych usług faktury VAT zgodnie z rozporządzeniem o VAT. Zgodnie z przepisami rozporządzenia o VAT Spółka zobowiązana jest do przedstawiania dostawcom usług oryginałów i kopii faktur do akceptacji w formie podpisu. Celem usprawnienia systemu obiegu faktur Spółka wprowadzałaby protokoły pisemne, na których dostawcy potwierdzaliby odbiór faktur za okresy miesięczne. Protokoły te zawierałyby numery faktur, datę ich wystawienia oraz wartość wykonanych usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

1.

Czy zważywszy na brzmienie rozporządzenia o VAT nie precyzującego dokładnie, na jakim dokumencie powinien znaleźć się podpis dostawcy oznaczający akceptację faktur, możliwym jest zastosowanie proponowanych przez Spółkę protokołów.

2.

W jakim momencie powstaje u Spółki prawo odliczenia podatku naliczonego wykazanego w opisanych fakturach, z chwilą ich wystawienia czy z chwilą otrzymania akceptacji od dostawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, § 6 ust. 1 pkt 2b) rozporządzenia o VAT nie wymaga, aby podpis dostawcy zamieszczany był na oryginale faktury. Wystarczy, że dostawca swoim podpisem na protokole zbiorczym zaakceptuje wystawione przez nabywcę faktury. Na uwagę zasługuje tutaj regulacja § 5 rozporządzenia o VAT, w którym zrezygnowano z podpisów na fakturach VAT, a przede wszystkim regulacja art. 229 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zgodnie z którym państwa członkowskie nie wymagają podpisywania faktur. Prawo do odliczenia kwot podatku naliczonego z faktur wystawionych w systemie samofakturowania powstaje z chwilą wystawienia faktury przez nabywcę. Przepisy nie określają bowiem szczególnego momentu na odliczenie podatku naliczonego z faktur wystawionych zgodnie z § 6 rozporządzenia o VAT. W tym systemie moment wystawienia faktury jest równoczesny z momentem otrzymania faktury przez nabywcę.

W dniu 29 kwietnia 2009 r. wydana została interpretacja indywidualna nr IPPP2/443-177/09-2/IK, w której stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku uznane zostało za nieprawidłowe. W interpretacji stwierdzono, że przepisy rozporządzenia jednoznacznie określają, że podatnik dokonujący nabycia towarów lub usług będzie przedstawiał drugiej stronie umowy oryginał i kopię faktury do jej akceptacji w formie podpisu. Tak więc wprowadzone przez Spółkę protokoły pisemne, na których dostawcy potwierdzaliby odbiór faktur za okresy miesięczne może stanowić formę dodatkową akceptacji faktur zarówno oryginałów jak i kopii. Natomiast taka akceptacja musi być przede wszystkim w formie podpisu zarówno na oryginale i kopii faktury. Należy pamiętać, że termin przedstawienia do akceptacji oryginału faktury ma tak być określony w umowie, aby było możliwe dokonanie terminowego rozliczenia podatku przez dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi.

Odnośnie prawa odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach z tytułu zakupu przedmiotowych usług regulują przepisy art. 86 ww. ustawy o podatku od towarów i usług. Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18. W przypadku, jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych. Tak więc prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony wynikający z powyższych faktur powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik wystawiający fakturę w imieniu świadczącego usługę będzie dysponował fakturą zaakceptowaną przez usługodawcę, a nie jak twierdzi Wnioskodawca z chwilą wystawienia faktury, bez względu na to w jakim systemie są te faktury wystawiane.

Pismem z dnia 14 maja 2009 r. (data wpływu 15 maja 2009 r.) Strona wezwała Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie do usunięcia naruszenia prawa wynikającego z wydania interpretacji indywidualnej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, w piśmie znak IPPP2/443-177/09-4/IK z dnia 17 czerwca 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie nie stwierdził podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

W dniu 6 lipca 2009 r. (data wpływu 9 lipca 2009 r.) Spółka wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, za pośrednictwem tut. Organu, skargę na interpretację indywidualną z dnia 29 kwietnia 2009 r. znak IPPP2/443-177/09-2/IK.

WSA w Warszawie w wyroku z dnia 21 stycznia 2010 r., sygn. akt III SA/Wa 1330/09 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną i stwierdził, iż skarga jest zasadna. Sąd podzielił stanowisko MF w zakresie pytania nr 2, natomiast w zakresie pytania nr 1 stwierdził, iż MF naruszył przepis § 6 rozporządzenia Ministra Finansów i art. 224 ust. 3 w zw. z art. 229 Dyrektywy 2006/112/WE.

Od powyższego wyroku Organ podatkowy wniósł skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego, który wyrokiem z dnia 5 lipca 2011 r. sygn. akt I FSK 1053/10 oddalił skargę kasacyjną wniesioną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie. NSA orzekł, że przepis § 6 ust. 2 pkt 2 lit. b) rozporządzenia MF z 28 listopada 2008 r. nakazuje nabywcy przedstawić dostawcy oryginał i kopię faktury do jej akceptacji w formie podpisu, co nie oznacza, że wymaga on złożenia tego podpisu na fakturze (oryginale i jej kopii). Zgodnie z art. 224 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, faktury mogą być wystawiane przez nabywcę lub usługobiorcę w odniesieniu do dostaw towarów lub świadczenia usług dokonywanych na ich rzecz przez podatnika, jeżeli istnieje wcześniejsze porozumienie między tymi dwiema stronami i pod warunkiem, że istnieje określona procedura zatwierdzania poszczególnych faktur przez podatnika dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi. Jednocześnie w ust. 2 art. 224 Dyrektywy stwierdzono, że państwa członkowskie, na terytorium których dokonywana jest dostawa towarów lub świadczenie usług, ustalają zasady i warunki takiego wcześniejszego porozumienia i procedury zatwierdzania faktur między podatnikiem a nabywcą lub usługobiorcą. W ust. 3 postanowiono dodatkowo, że w odniesieniu do podatników dokonujących dostaw towarów lub świadczących usługi na ich terytorium, państwa członkowskie mogą określić dodatkowe warunki wystawiania faktur przez nabywcę lub usługobiorcę. W szczególności, mogą wymagać, aby takie faktury były wystawiane w imieniu i na rzecz podatnika.

Stosownie natomiast do art. 229 Dyrektywy, państwa członkowskie nie wymagają podpisywania faktur. Z unormowań tych należy wnioskować, że określona przez państwo członkowskie, na podstawie art. 224 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE, procedura zatwierdzania faktur między podatnikiem a nabywcą lub usługobiorcą nie powinna przybierać formy żądania podpisywania faktur przez dostawcę towarów lub usługodawcę.

Stwierdzić zatem należy, że przepis § 6 ust. 2 pkt 2 lit. b) rozporządzenia Ministra Finansów z 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337, z późn. zm.), należy interpretować w ten sposób, że nie wymaga on, aby procedura zatwierdzania faktur między dostawcą towarów (usługodawcą) a wystawiającym faktury nabywcą towarów (usługobiorcą), przybierała formę podpisu na oryginale i kopii każdej z tych faktur.

Procedura ta wymaga natomiast od dostawcy towarów (usługodawcy) akceptacji każdej z wystawionych przez ich nabywcę (usługobiorcę) faktur w formie podpisu, co nie wyklucza złożenia podpisu na zbiorczym zestawieniu zaakceptowanych faktur wystawionych przez nabywcę (usługobiorcę) za dany okres rozliczeniowy, w terminie umożliwiającym dokonanie terminowego rozliczenia podatku z tych faktur przez dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi.

Z uwagi na rolę, jaką faktura pełni w systemie podatku od wartości dodanej, koniecznym jest stworzenie, w systemie wystawiana faktur przez nabywców (usługobiorców), takiego mechanizmu zatwierdzania faktur przez dostawców (usługodawców) który będzie gwarantował, że nabywca dokona odliczenia podatku naliczonego z wystawionych przez siebie faktur tylko w przypadku, gdy prawu do odliczenia podatku naliczonego towarzyszyć będzie powstanie obowiązku w zakresie podatku należnego dostawcy (usługodawcy).

W dniu 22 lipca 2011 r. do tut. organu wpłynął prawomocny wyrok WSA w Warszawie z dnia 21 stycznia 2010 r. sygn. III SA/Wa 1330/09 uchylający ww. interpretację, w którym Sąd poparł w części stanowisko Spółki przedstawione w ww. wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego biorąc pod uwagę rozstrzygnięcia zawarte w wyrokach Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 stycznia 2010 r. sygn. akt III SA/Wa 1330/09 i Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 lipca 2011 r. sygn. akt I FSK 1053/10 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie określenia, na jakim dokumencie powinien znaleźć się podpis dostawcy oznaczający akceptację faktur uznaje się za prawidłowe, a w zakresie określenia momentu, w jakim powstaje u Spółki prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego w opisanych fakturach uznaje się za nieprawidłowe.

Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. wydane z delegacji art. 87 ust. 11 pkt 3, art. 106 ust. 8 pkt 4, art. 113 ust. 14 pkt 2 ustawy o VAT (Dz. U. z 2004 Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zawiera reguły między innymi dotyczące wystawiania faktur przez podatników wykonujących działalność gospodarczą (§ 5 rozporządzenia MF). Rozporządzenie MF, dotycząc podatku obowiązującego we wszystkich krajach Unii Europejskiej zawiera również odniesienia do obowiązującej Dyrektywy 2006/112/WE Rady np. w § 5 ust. 7 pkt 3, ust. 8 pkt 2 i ust. 15. W zapisach § 5, zawierającego enumeratywne wskazanie elementów, które muszą być ujawnione w fakturze, brak jest wymogu złożenia na fakturze podpisu przez wystawcę i odbiorcę dokumentu, muszą być ujawnione jedynie ich pełne dane identyfikacyjne.

Jest to zgodne z art. 229 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, w którym wręcz stwierdzono, że państwa członkowskie nie wymagają podpisywania faktur. Tak sformułowany zapis ma charakter nakazowy.

W § 6 rozporządzenia MF przewidziana została sytuacja opisana we wniosku o interpretację, w której uprawnionym do wystawienia faktur jest nabywca towarów lub usług, o ile zawarł z dostawcą towaru lub wykonawcą usługi, umowę uprawniającą go do wystawienia faktur, faktur korygujących i duplikatów w imieniu i na rachunek dokonującego dostawy lub wykonującego usługę. Umowa winna zawierać elementy wskazane w § 6 ust. 2, przy czym w terminie 14 dni musi być ujawniona właściwemu Naczelnikowi Urzędu Skarbowego.

Wśród zapisów obligatoryjnie występujących w umowie, znajduje się w ust. 2 pkt 2b postanowienie wskazujące, że podatnik nabywający towary lub usługi będzie przedstawiał drugiej stronie umowy, oryginał i kopię faktury do jej akceptacji w formie podpisu. Termin przedstawienia oryginału faktur do ich akceptacji ma być określony w umowie w ten sposób, aby było możliwe dochowanie terminu rozliczenia podatku przez dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę, kopia faktury pozostaje u dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi.

Zdaniem Ministra Finansów okoliczność, iż w § 5 rozporządzenia MF brak wymogu istnienia podpisu na fakturze nie rzutuje na treść przepisu § 6, który dotyczy podatników wystawiających faktury w imieniu dostawcy towarów lub usług. Analizując przepis rozporządzenia MF poprzez przepisy Dyrektywy 2006/112/WE przytoczyć należy jej art. 224, który reguluje fakturowanie dostaw lub usług przez nabywcę towarów lub usługobiorcę. Przepis ten wymaga istnienia wcześniejszego porozumienia pomiędzy stronami, określającego procedury zatwierdzania poszczególnych faktur przez podatnika dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi. W tym względzie zapisy Dyrektywy i rozporządzenia MF są analogiczne.

Podkreślenia wymaga też zapis w art. 224 ust. 2 Dyrektywy, który nakazuje państwom członkowskim ustalenie zasad i warunków porozumień i procedur zatwierdzania faktur między podatnikiem a nabywcą towaru lub usługobiorcą, jak również treść ust. 3, według którego państwa członkowskie mogą określić dodatkowe warunki wystawiania faktur, w szczególności mogą wymagać, aby takie faktury były wystawiane w imieniu i na rzecz podatnika. Zestawienie przepisu art. 224 Dyrektywy z treścią rozporządzenia MF wskazuje, że w cytowanym § 6 ustalone zostały warunki porozumień i procedur zatwierdzania faktur pomiędzy wystawcą faktur a dostawcą i usługodawcą, wymagane Dyrektywą.

Przepis art. 224 ust. 3 Dyrektywy zawiera zezwolenie dla państw Członkowskich, iż na swoim terytorium "mogą określić dodatkowe warunki wystawiania faktur przez nabywcą lub usługobiorcę, w szczególności mogą wymagać, aby także faktury były wystawiane w imieniu i na rzecz podatnika." Dodatkowe warunki, jak ten wskazany w przepisie Dyrektywy i przetransponowany do § 6 ust. 2 pkt 1 lit. a), to takie warunki, które w stanie prawnym obowiązującym w danym państwie członkowskim są istotne dla zabezpieczenia interesu fiskalnego Państwa lub interesu podatników tego Państwa. Nie może być to jednak warunek sprzeczny z treścią Dyrektywy. Stąd wprowadzony w § 6 ust. 2 pkt 2 lit. b) rozporządzenia MF, zapis o wymogu "akceptacji w formie podpisu" winien być rozumiany w ten sposób, że dostawca i usługodawca muszą zaakceptować dokument poprzez złożenie podpisu, ale niekoniecznie na jego oryginale i kopii. Podkreślić należy, że przepis rozporządzenia MF nie stawia takiego wymogu, nakazuje jedynie przedstawić drugiej stronie umowy oryginał i kopię faktury do jej akceptacji.

Akceptacja nie może być w tym przypadku wyrażona uznaniem milczącym, lecz musi być dokonana poprzez złożenie podpisu, jednakże rozporządzenie nie wymaga złożenia podpisu na fakturze, tylko zaakceptowania tejże faktury w "formie podpisu". W ten sposób analizowane rozporządzenie Ministra Finansów nie jest sprzeczne z Dyrektywą 2006/112/WE, lecz zawiera zapis nieprecyzyjny, sugerujący złożenie podpisu na fakturze. Gdyby przepis wymagał podpisu na fakturze i jej kopii, to byłby sprzeczny z Dyrektywą 2006/112/WE zezwalającą państwom członkowskim na wprowadzenie na swoim terenie dodatkowych warunków, ale z całą pewnością warunków, które nie byłyby sprzeczne z zapisem art. 229 Dyrektywy.

Słuszne jest więc stanowisko Spółki, że "akceptacja przez podpis" może być złożona na jakimkolwiek dokumencie, z tym że musi to być dokument wskazany w umowie stron i w terminach w niej wyznaczonych, a według Dyrektywy w porozumieniu kontrahentów.

W ten sposób strony umowy, poprzez złożenie zgodnych oświadczeń w określonym terminie, wypełniają nie tyko formalny obowiązek ustawowy, ale też umożliwiają, pod kontrolą właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego, dokonać rozliczenia podatku od towarów i usług zarówno przez zleceniodawcę, jak i zleceniobiorcę dostaw lub usług.

Wobec powyższego, należy stanowisko Spółki w zakresie pytania 1 uznać za prawidłowe.

Nieuzasadnione prawnie jest natomiast stanowisko Spółki odnoszące się do pytania 2 zawartego we wniosku. Skoro bowiem przepis art. 86 ust. 1 u.p.t.u., w ust. 2 posługuje się przy określeniu kwot podatku naliczonego pojęciem sumy kwot podatku w fakturach otrzymanych przez podatnika, to oznacza, że strony umowy muszą, bo tak nakazuje przepis ustawowy, ustalić daty w których będą otrzymywać faktury i daty te ujawnić w umowie zawierającej warunki wystawiana faktur. Wskazuje na to również art. 86 ust. 10 pkt 1 i ust. 11 u.p.t.u. Może być to data akceptowania faktur, w przypadku Spółki na protokole odbioru faktur, gdyż wówczas do usługodawcy dochodzą faktury, ujęte w dokumencie akceptacyjnym, może to być też inna data określana w inny sposób, ale pozwalająca zachować terminy ustalone ustawą, dla rozliczeń podatkowych. Nie jest to więc na pewno data wskazana w stanowisku podatnika, tj. data wystawienia faktury. Koncepcja ta przeczy bowiem cytowanym wyżej przepisom ustawy o podatku od towarów i usług. Tak więc prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony wynikający z powyższych faktur powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik wystawiający fakturę w imieniu świadczącego usługę będzie dysponował fakturą zaakceptowaną przez usługodawcę, a nie jak twierdzi Wnioskodawca, z chwilą wystawienia faktury, bez względu na to, w jakim systemie są te faktury wystawiane.

Mając powyższe na względzie, niniejszą interpretację wydano w oparciu o stan prawny obowiązujący w dacie wydania pierwotnej interpretacji znak IPPP2/443-177/09-2/IK z dnia 29 kwietnia 2009 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl