IPPP2/443-172/14-4/KOM

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 7 maja 2014 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP2/443-172/14-4/KOM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony - przedstawione we wniosku z dnia 19 lutego 2014 r. (data wpływu 20 lutego 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 marca 2014 r. (data wpływu 19 marca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lutego 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 18 marca 2014 r. (data wpływu 19 marca 2014 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 11 marca 2014 r. znak IPPP2/443-172/14-2/KOM (skutecznie doręczone dnia 14 marca 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni na podstawie umowy notarialnej z dnia 15 lipca 1999 r. wraz z mężem nabyła działkę o powierzchni 1 ha 7439 m2.

Jest to działka rolna z możliwością zabudowy w pasie przydrożnym. Usytuowanie działki jest takie, że pas możliwy do zagospodarowania stanowi obszar ok. 7500 m2, reszta to ziemia rolna niskiej klasy, łąki, rowy, nieużytki. W tymże pasie przydrożnym Wnioskodawczyni planowała rozpoczęcie inwestycji i prowadzenie działalności, jednak brak środków spowodował, że działka dotychczas jest pusta. W okresie wielkiego boomu w obrocie ziemią (2007-2008) wielu chętnych interesowało się tą działką, lecz wówczas Wnioskodawczyni nie była zainteresowana jej sprzedażą. Wnioskodawczyni miała nadzieję, że dzieci zrealizują plany inwestycyjne rodziców. Stało się jednak inaczej, bo kryzys znacznie ograniczył dochody, a dzieci nie są zainteresowane rozwijaniem jakiegokolwiek biznesu.

W związku z tym Wnioskodawczyni wraz z mężem podjęła decyzję o sprzedaży i w 2011 r. dokonali podziału na dwie działki o pow. 7209 m2 i pow. 9644 m2 oraz drogę dojazdową do działki większej o pow. 561 m2. Jednak takie powierzchnie są zbyt duże, aby je sprzedać i obecnie Wnioskodawczyni rozważa kolejny podział.

W uzupełnieniu z dnia 18 marca 2014 r. (data wpływu 19 marca 2014 r.) Wnioskodawczyni wskazała, że:

1. Od momentu nabycia, tj. 15 lipca 1999 r., nieruchomość nie była wykorzystywana w żaden sposób do celów zarobkowych.

2. Nabywając nieruchomość "za fundusze objęte wspólnotą ustawową" (cyt. z aktu notarialnego) Wnioskodawczyni miała zamiar wybudowania budynku, który w przyszłości byłby miejscem działalności gospodarczej, w związku z tym w 2000 r. powstało istniejące do dziś przyłącze elektryczne z licznikiem energii budowlanej. Zainstalowanie przyłącza stałego w tamtym czasie wiązało się z koniecznością budowy przez małżeństwo stacji transformatorowej, czego żądał od niego Rejon Energetyczny.

W 2007 r. Urząd Gminy, na terenie której znajdują się przedmiotowe nieruchomości, rozpoczął inwestycję budowy wodociągu. W 2009 r. wpłacając 1000 zł udziału w budowie Wnioskodawczyni otrzymała przyłącze wodociągowe. Innego uzbrojenia oraz ogrodzenia na działce nie ma oraz inne czynności mające na celu podniesienie wartości gruntu nie były wykonywane.

3. Przez wiele lat Wnioskodawczyni miała nadzieję na wykorzystanie we własnym zakresie posiadanej nieruchomości, ale trwający kryzys i sprawy rodzinne skłoniły ją do podjęcia decyzji o sprzedaży. W związku z tym w 2011 r. dokonała podziału na część o pow. 7209 m2 w pasie przydrożnym z możliwością zabudowy i 9644 m2 typowo rolną oraz drogę dojazdową o pow. 561 m2.

Po tym podziale ustawiony został baner informujący o sprzedaży, na który reagowali przeważnie okoliczni mieszkańcy. Chcąc znaleźć nabywcę na dużą działkę (7209 m2) Wnioskodawczyni podpisała w grudniu 2012 r. umowę na pośrednictwo z biurem nieruchomości, które przez 10 miesięcy bezskutecznie poszukiwało nabywcy. Usługa pośrednictwa z klauzulą wyłączności kosztowała 2.460 zł. Po wygaśnięciu umowy ponownie zamieściła własny baner o sprzedaży. We wrześniu 2013 r. agentka firmy zaproponowała umowę pośrednictwa bez klauzuli wyłączności płatną dopiero w przypadku sprzedaży, którą Wnioskodawczyni podpisała 17 września 2013 r., a wypowiedziała 26 lutego 2014 r., z miesięcznym terminem wypowiedzenia ze względu na planowany podział działki.

Do dnia dzisiejszego nie znalazł się klient zainteresowany nieruchomością, ale właśnie agentka tej firmy poinformowała Wnioskodawczynię (bardzo nieprecyzyjnie) o możliwości naliczenia przez Urząd Skarbowy podatku VAT od sprzedaży ziemi. Od tamtej pory Wnioskodawczyni próbuje dowiedzieć się więcej na temat tego podatku i zasad jego naliczania, jednak wiedza na ten temat wśród geodetów, doradców podatkowych jest zerowa. Wnioskodawczyni udała się po informację do obydwu Urzędów Skarbowych w Radomiu, gdzie potwierdzono, że taki podatek istnieje, ale czy zostanie naliczony, to Wnioskodawczyni dowie się dopiero po sprzedaży lub w wyniku uzyskania indywidualnej interpretacji.

Według Wnioskodawczyni powyżej opisane działania podejmowane w celu sprzedaży nieruchomości stanowią reklamę, a nie działania marketingowe.

4. Decyzja o warunkach zabudowy z 24 maja 1999 r. stanowiła: "działka położona w terenie rolnym z istniejącymi enklawami zabudowy mieszkaniowej i usługowej w pasie jednotraktowym przy szosie..." W decyzji z dnia 28 kwietnia 2011 r. dotyczącej podziału na dwie działki o pow. 7209 m2 (z pasem zabudowy) i 9644 m2 (rolna) istnieje zapis: "Plan ogólnego zagospodarowania przestrzennego gminy. uchwalony Uchwałą Rady Gminy z dnia 22 października 1992 r. w sprawie zatwierdzenia miejscowego ogólnego planu zagospodarowania przestrzennego gminy J.-L. z późn. zm. utracił ważność z dniem 1 stycznia 2004 r. Działka nr 316/8 będąca przedmiotem podziału jest położona na obszarze nieobjętym obowiązkiem sporządzenia tego planu, a gmina nie ogłosiła o przystąpieniu do sporządzenia planu zagospodarowania przestrzennego obejmującego ww. teren".

Obecnie Wnioskodawczyni zrobiła wstępny podział działki o pow. 7209 m2 na dwie mniejsze o pow. 3350 m2 (z wodociągiem i energią budowlaną) i o pow. 3859 m2 zupełnie nieuzbrojoną. Sprzedaż nieruchomości o dużej powierzchni w obecnym kryzysie jest bardzo trudna, a gdyby Izba Skarbowa uznała, że od sprzedaży należny byłby 23% podatek, to stałaby się wręcz niemożliwa. Wnioskodawczyni nie zna się na przepisach podatkowych, ale uważa, że sprzedaż działek wydzielonych z dużej nieruchomości będzie jedynie zbyciem majątku prywatnego, a nie obrotem ziemią, który należy opodatkować podatkiem VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. Czy przy sprzedaży istniejących obecnie działek Wnioskodawczyni zostanie potraktowana jako osoba zbywająca majątek własny, czy też prowadząca obrót ziemią, a transakcja sprzedaży zostanie opodatkowane podatkiem VAT.

2. Czy w przypadku dalszego podziału i sprzedaży kolejnych działek w ramach przedmiotowej własności Wnioskodawczyni będzie potraktowana jako osoba prowadząca obrót ziemią, a transakcja sprzedaży zostanie opodatkowana podatkiem VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawczyni jest właścicielką działki od 15 lat i jest to jedyna (poza działką z domem, na której mieszka) nieruchomość będąca prywatnym majątkiem, stąd uważa, że sprzedaży wyżej omawianej nieruchomości nie należy traktować jako obrotu ziemią, lecz jako zbycie majątku własnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Artykuł 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z uwagi na powyższe uregulowania, sprzedaż gruntu jest dostawą towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jednakże samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, mocą art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku gruntów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Stwierdzić należy, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości, jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Tym samym nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 s. 1 z późn. zm.), "podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

"Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar wykonywać takie czynności wielokrotnie, a sprzedawane towary zostały nabyte lub wytworzone w celu wykorzystania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie musi ona być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podkreślić także należy, że w kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi przecież wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Zauważyć także należy, że Trybunał Sprawiedliwości UE w sprawach C-180/10 i C-181/10 orzekł, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni na podstawie umowy notarialnej z dnia 15 lipca 1999 r. wraz z mężem nabyła działkę rolną o powierzchni 1 ha 7439 m2, z możliwością zabudowy w pasie przydrożnym. W tymże pasie Wnioskodawczyni planowała rozpoczęcie inwestycji i prowadzenie działalności, stąd też w 2000 r. powstało przyłącze energetyczne, a w 2009 r. przyłącze wodociągowe. Innego uzbrojenia oraz ogrodzenia na działce nie ma oraz inne czynności mające na celu podniesienie wartości gruntu nie były wykonywane. Brak środków spowodował jednak, że działka dotychczas jest pusta, a działalność nigdy nie została rozpoczęta. Wnioskodawczyni wraz z mężem podjęła decyzję o sprzedaży i w 2011 r. dokonała podziału na dwie działki o pow. 7209 m2 i pow. 9644 m2 oraz drogę dojazdową do działki większej o pow. 561 m2, jednak takie powierzchnie są jeszcze zbyt duże, aby je sprzedać i dlatego Wnioskodawczyni rozważa dalszy podział na mniejsze działki. W celu sprzedaży Wnioskodawczyni umieściła baner informujący o możliwości sprzedaży i skorzystała z usług biura pośrednictwa sprzedaży nieruchomości, niestety do chwili obecnej nie znalazł się kupiec na działki. Wnioskodawczyni nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej, nie zamierza również prowadzić działalności gospodarczej polegającej na sprzedaży nieruchomości. Planuje jedynie dokonać sprzedaży przedmiotowych działek, a ich podział ma być tylko środkiem umożliwiającym dokonanie tej sprzedaży. Działki nie były, nie są i nie będą przedmiotem odpłatnych umów najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze.

Mając na uwadze powyższy opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie wystąpią okoliczności, które łącznie wskazują, że planowaną sprzedaż działek już wydzielonych bądź działek, które mogą zostać wydzielone w przyszłości, będących we wspólności majątkowej małżeńskiej, uznać należy za działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy i która podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Istotnym faktem jest to, że Wnioskodawczyni zakupując nieruchomość gruntową miała zamiar wykorzystywać ją do działalności gospodarczej, później, gdy działalność nie zaistniała, z własnej inicjatywy dokonała i planuje dokonać dalszego podziału działek w taki sposób, aby powstało kilka działek o powierzchniach zachęcających do ich kupna. Ponadto, jedna z wydzielonych działek została uzbrojona, doprowadzono do niej przyłącza kanalizacyjne, energetyczne, wydzielono drogę dojazdową.

Nadto - jak wskazała Zainteresowana - w celu sprzedaży ww. działek ustawiła na terenie nieruchomości baner informujący, że nieruchomości przeznaczone są na sprzedaż, a także skorzystała z usług biura pośrednictwa. W ocenie tut. Organu, usługi pośrednictwa mogą zwiększać prawdopodobieństwo znalezienia nabywcy, a współpraca z podmiotami pośrednictwa nieruchomości wiąże się z ponoszeniem kosztów takiej współpracy. Wnioskodawczyni takie koszty w wysokości 2460 zł poniosła. Wskazuje to na intensyfikację działań zmierzających do poszukiwania nabywców wydzielonych działek, a to bez wątpienia stanowi jeden z elementów profesjonalnej działalności gospodarczej. Typowy zbywca majątku prywatnego nie podejmuje skomplikowanych oraz związanych z kosztami podziałów nieruchomości i uzyskaniem stosownych pozwoleń o ich podziale, a także nie dokonuje nakładów na uatrakcyjnienie nieruchomości.

Powyższe podjęte przez Wnioskodawczynię oraz planowane działania - wbrew stanowisku Zainteresowanej - świadczą o zorganizowanym charakterze sprzedaży. Opisana sytuacja przesądza o wykorzystywaniu działek w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Planowany podział działek oraz podejmowanie działań w celu nadania wydzielonym działkom charakteru rynkowo atrakcyjnego wskazują, że Wnioskodawczyni działa i będzie działać z zamiarem uzyskania w ten sposób stałych dochodów.

Takie aktywne działanie w zakresie obrotu nieruchomościami świadczą o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W związku z tym, w ocenie tut. Organu, podjęte oraz planowane działania przez Wnioskodawczynię nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Zatem obecnych i planowanych przyszłych dostaw działek nie będzie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Tak więc, w okolicznościach rozpatrywanej sprawy, Wnioskodawczyni będzie spełniała warunki określone w ww. art. 15 ust. 2 ustawy i będzie podatnikiem podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy w związku z dokonywaniem sprzedaży działek, będących we wspólności majątkowej małżeńskiej, w celu uzyskania stałych dochodów, jako czynności nienależącej do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Tym samym planowana dostawa działek opisanych we wniosku będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Stanowisko Wnioskodawczyni uznać należy za nieprawidłowe w pełnym zakresie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie zauważa się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W omawianej sprawie powyższa interpretacja indywidualna nie wywiera zatem skutku prawnego dla męża Wnioskodawczyni. Tym samym mąż Wnioskodawczyni chcąc uzyskać również interpretację przepisów prawa podatkowego w przedmiotowym zakresie, winien wystąpić jako Wnioskodawca z odrębnym wnioskiem oraz uiścić stosowną opłatę.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl