IPPP2/443-17/09-4/PW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 30 grudnia 2008 r. (data wpływu 5 stycznia 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 lutego 2009 r. (data wpływu 24 lutego 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania pożyczki pieniężnej udzielonej przez podmiot zagraniczny - jest prawidłowe.

W dniu 5 stycznia 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania pożyczki pieniężnej udzielonej przez podmiot zagraniczny. Wezwaniem z dnia 13 lutego 2009 r., doręczonym w dniu 17 lutego 2009 r., wezwano Wnioskodawcę do wskazania jakiego stanu faktycznego dotyczy uiszczona opłata oraz do uiszczenia dodatkowej opłaty. Wniosek uzupełniono dnia 19 lutego 2009 r. (data wpływu 24 lutego 2009 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 20 marca 2007 r. sp. z o.o. ("Spółka") zawarła z, spółką utworzoną i działającą zgodnie z prawem angielskim, z siedzibą w Colchester, Wielka Brytania ("Pożyczkodawca") umowę pożyczki ("Umowa Pożyczki"). W dniu 10 grudnia 2007 r. strony podpisały aneks do Umowy Pożyczki, w którym podwyższyły kwotę udzielonej Spółce pożyczki. Zgodnie z postanowieniami Umowy Pożyczki, Spółka zobowiązała się zwrócić kwotę pożyczki wraz z oprocentowaniem. Pożyczkodawca jest podatnikiem podatku od wartości dodanej w Wielkiej Brytanii i nie jest zarejestrowany dla potrzeb podatku VAT w Polsce, natomiast Spółka jest podatnikiem podatku VAT w Polsce. Pożyczkodawca jest podmiotem specjalizującym się w udzielaniu pożyczek na rzecz innych podmiotów z grupy i nie jest wspólnikiem Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego pożyczka udzielona Spółce jest usługą opodatkowaną na podstawie ustawy o podatku od towarów i usług. Jeżeli jest usługą opodatkowaną na podstawie ustawy o podatku od towarów i usług, to w jaki sposób należy dokumentować tę usługę w deklaracji VAT.

Zdaniem wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym, pożyczka udzielona Spółce będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Spółka stoi na stanowisku, że Pożyczkodawca udzielając pożyczki Spółce świadczy na jej rzecz usługę opodatkowaną zgodnie z ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ("Ustawa o VAT"). Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT przez świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 Ustawy o VAT. Usługę tę należy zakwalifikować jako usługę udzielenia pożyczki świadczoną poza systemem bankowym, należącą do kategorii usług pośrednictwa finansowego.

Z uwagi na fakt, że usługodawcą usługi udzielenia pożyczki jest spółka mająca siedzibę poza terytorium kraju, to zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 i ust. 2 oraz art. 27 ust. 3 i 4 Ustawy o VAT usługa ta będzie podlegać opodatkowania w kraju, w którym usługobiorca ma siedzibę i to usługobiorca (czyli Spółka) będzie zobowiązany do rozliczenia podatku VAT od tej usługi na zasadzie importu usług.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, usługa ta podlega zwolnieniu od podatku VAT w Polsce. Wobec powyższego Spółka powinna rozliczyć otrzymaną od Pożyczkodawcy usługę udzielenia pożyczki jako import usług, korzystając jednocześnie z obowiązującego zwolnienia od podatku VAT. W związku z powyższym, zdaniem Spółki, kwotę odsetek od pożyczki, stanowiących wynagrodzenie za świadczenie usługi udzielenia pożyczki, należy ująć w deklaracji VAT w podstawie opodatkowania importu usług. Jednocześnie, z uwagi na obowiązujące zwolnienie od podatku VAT, nie wykazuje się kwoty podatku należnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, świadczeniem usług jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Należy w tym miejscu podkreślić, że kluczowym elementem pozwalającym jednoznacznie rozstrzygnąć czy czynności udzielania pożyczek podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce jest dokonanie prawidłowej klasyfikacji usługi według Polskiej Klasyfikacji Towarów i Usług. W przedmiotowej sprawie podstawowe znaczenie ma zakwalifikowanie opisanej wyżej działalności do odpowiedniego grupowania PKWiU.

W myśl § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 89, poz. 844 z późn. zm.) dla celów podatku od towarów i usług (do dnia 31 grudnia 2009 r.) stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264 z późn. zm.).

Tutejszy organ podatkowy (jako niewłaściwy rzeczowo) nie jest uprawniony do zaklasyfikowania wskazanych przez Wnioskodawcę usług do odpowiednich ugrupowań PKWiU. Każdy podatnik jest obowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z poprawnym zdefiniowaniem dokonywanej czynności, również w zakresie opodatkowania. Podkreślić należy, iż to podatnik posiada niezbędne informacje do właściwego zaliczenia świadczonych przez siebie usług. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania, w tym także dla usług według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego w Łodzi, ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź, który udziela informacji w zakresie stosowania wyżej powołanych standardów klasyfikacyjnych. Tylko w przypadku prawidłowego zaklasyfikowania do właściwego grupowania PKWiU możliwie jest rozstrzygnięcie o zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług danego towaru lub usługi.

Podkreślić także należy, iż kwestie dotyczące klasyfikacji statystycznych nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy - Ordynacja podatkowa oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770).

W świetle art. 2 pkt 9 ustawy o VAT, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 tej ustawy.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania albo pobytu na terytorium kraju.

Zgodnie natomiast z art. 17 ust. 3 ustawy o VAT, przepis ust. 1 pkt 4 stosuje się, jeżeli usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 4.

Dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług w przypadku świadczenia usług bardzo istotne znaczenie ma określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Podstawowa zasada dotycząca miejsca świadczenia usług została wyrażona w art. 27 ust. 1 ustawy, który stanowi, iż w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Odstępstwo od powyższej zasady przewidziane zostało m.in. w art. 27 ust. 3 ustawy, zgodnie z którym w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz:

Zgodnie z art. 27 ust. 4 pkt 4 ustawy, przepis ust. 3 stosuje się m.in. do usług bankowych, finansowych i ubezpieczeniowych łącznie z reasekuracją, z wyjątkiem wynajmu sejfów przez banki.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca zaciąga pożyczki od podmiotu zagranicznego z grupy, który zajmuje się obsługą finansową podmiotów z grupy. W opinii tutejszego organu, jeśli w powstałej sytuacji udzielona pożyczka będzie stanowiła usługę finansową - co, jak zaznaczono zależy od klasyfikacji statystycznej - w sprawie znajdują zastosowanie przepisy art. 27 ust. 3 i ust. 4 ustawy, a to oznacza, że miejscem opodatkowania przedmiotowych usług będzie terytorium kraju. Tym samym zaciągnięcie przedmiotowej pożyczki stanowić będzie dla Spółki import usług podlegający opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w kraju.

Na podstawie regulacji art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. W poz. 3 tego załącznika ujęto usługi mieszczące się w PKWiU w Sekcji J ex (65-67), tj. usługi pośrednictwa finansowego, z wyłączeniem:

Czynności polegające na udzielaniu pożyczek świadczone poza systemem bankowym zaliczane są do grupy usług pośrednictwa finansowego, sklasyfikowanego w sekcji J dział 65 PKWiU i podlegają regulacjom zawartym w ustawie o podatku od towarów i usług. Usługa ta jednak zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy korzysta ze zwolnienia od tego podatku.

Reasumując, udzielenie przedmiotowej pożyczki podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i stanowi czynność zwolnioną od tego podatku, zaś jej rozliczenie spoczywa na Wnioskodawcy - jeśli zgodnie z klasyfikacją statystyczną przedmiotem zapytania są faktycznie świadczone przez kontrahenta zagranicznego usługi pośrednictwa finansowego na rzecz Wnioskodawcy. Z tytułu odsetek wypłacanych Pożyczkodawcy Spółka, jako podatnik z tytułu importu usług pośrednictwa finansowego wystawia fakturę wewnętrzną VAT z uwzględnieniem zwolnienia z VAT tych usług oraz wykazuje w deklaracji VAT obrót zwolniony z VAT z tytułu importu takich usług.

W sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania pożyczek pieniężnych zostanie wydana odrębna interpretacja indywidualna.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.