IPPP2/443-1558/08-5/KOM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 8 lipca 2008 r. (data wpływu 17 lipca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania pożyczek udzielanych Spółce przez podmiot zagraniczny - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 lipca 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie zwolnienia z opodatkowania pożyczek udzielanych Spółce przez podmiot zagraniczny.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych dlatego też, pismem z dnia 15 października 2008 r. wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełniony wniosek wpłynął 22 października 2008 r., w uzupełnieniu postawiono pytanie w zakresie podatku od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca otrzymał pożyczkę od spółki-udziałowca mającego siedzibę za granicą (Wielka Brytania). Zgodnie ze statutem pożyczkodawcy, przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej jest zapewnienie finansowania innym podmiotom m.in. poprzez udzielanie pożyczek (pkt 4. (H) statutu Spółki "The C's o are: (..) To l m to any c) firm or p" tłum.: Przedmiotem działalności Spółki jest: (..j: Udzielanie pożyczek spółkom, firmom lub osobom fizycznym.). Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy przedmiotowa pożyczka podlega pod zwolnienie z podatku od towarów i usług wg polskiej ustawy o podatku od towarów i usług. Pytanie to postawione zostało dopiero w uzupełnieniu przedstawionym dnia 22 października 2008 r..

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2007 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowią dostawy towarów. Usługi udzielania pożyczek poza systemem bankowym zostały rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 89, poz. 844 z późn. zm.) zaliczone do usług pośrednictwa finansowego pozostałego (Dział 65 sekcja J). Miejscem świadczenia usług, w przypadku pośrednictwa finansowego, określa art. 27 ust. 3 w zw. z ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym, miejscem świadczenia usług niematerialnych na rzecz osób fizycznych, osób prawnych i jednostek organizacyjnych nie mających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż świadczący usługę - miejscem świadczenia usługi jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności dla którego usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności stały adres lub miejsce zamieszkania.

Z powyższego wynika więc, iż czynności pośrednictwa finansowego będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jednakże zgodnie z art. 43 ust. 1 zwalnia się z podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. W przedmiotowym załączniku, w poz. 3, wymienione zostały usługi pośrednictwa finansowego. Tym samym, udzielanie pożyczki podlega obowiązkowi podatkowemu w podatku od towarów i usług, ale stanowi czynność zwolnią z tego podatku. Podsumowując, udzielenie pożyczki przez Wnioskodawcę, który prowadzi działalność w zakresie kredytowania oraz udzielania pożyczek co do zasady stanowi czynność podlegającą wyłączeniu spod opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie ze wspólnotowymi regulacjami dotyczącymi podatku VAT (Dyrektywa 2006/1.1.2), a także art. 27 ust. 3 w zw. z art. 27 ust. 4 pkt 4 ustawy o VAT należy wskazać, iż miejscem świadczenia usługi pożyczki (zaliczanej do usług finansowych) jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania. Innymi słowy, umowa pożyczki w zakresie podatku VAT będzie zatem podlegała regulacjom polskim. Ponieważ umowa pożyczki w świetle prawa polskiego, które co do zasady powinno być zgodne ze wspólnotowymi regulacjami dotyczącymi podatku VAT (Dyrektywa 2006/112), będzie objęta zakresem stosowania zwolnienia w VAT (art. 43 ust. 1. pkt i ustawy o VAT), to wówczas nie podlega polskiemu p.c.c. w myśl art. 2 pkt 4 ustawy o p.c.c.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W analizowanej sprawie należy podkreślić, że kluczowym elementem pozwalającym jednoznacznie rozstrzygnąć czy czynności udzielania pożyczek (tutaj importu usług) korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług jest dokonanie prawidłowej klasyfikacji usługi wg Polskiej Klasyfikacji Towarów i Usług.

Zgodnie z przepisem art. 8 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Organ podatkowy nie jest organem uprawnionym do klasyfikowania danych usług lub towarów do odpowiednich symboli PKWiU. W świetle zasad metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zaliczenie danego towaru lub usługi do odpowiedniego grupowania tej klasyfikacji należy do obowiązków zainteresowanego podmiotu (producenta, importera, usługodawcy). W przypadku trudności w ustaleniu przez podmiot właściwego grupowania według PKWiU w odniesieniu do sprzedawanych towarów i świadczonych usług jednostką uprawnioną do wydawania opinii klasyfikacyjnych jest Urząd Statystyczny w Łodzi. Opinie są wydawane na wniosek zainteresowanego podmiotu.

Podkreślić jednak należy, iż kwestie dotyczące klasyfikacji statystycznych, nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770).

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

* odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

* eksport towarów;

* import towarów;

* wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

* wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stosownie do art. 2 pkt 9 ustawy, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Artykuł 17 ust. 1 pkt 4 ustawy wskazuje, iż podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju. W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Ogólna reguła wyrażona w art. 27 ust. 1 ustawy stanowi, iż w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Stosownie do art. 27 ust. 3 pkt 2 ustawy, w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę, miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Na mocy art. 27 ust. 4 pkt 4 ustawy, przepis ust. 3 stosuje się do usług bankowych, finansowych i ubezpieczeniowych łącznie z reasekuracją, z wyjątkiem wynajmu sejfów przez banki. (jak w przedmiotowej sprawie, jeśli zgodnie z klasyfikacją statystyczną przedmiotem zapytania faktycznie są usługi pośrednictwa finansowego)

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż kontrahent brytyjski udzielił Wnioskodawcy pożyczki. W opinii tutejszego organu jeśli w powstałej sytuacji udzielona pożyczka będzie stanowiła usługę finansową - co, jak zaznaczono zależy od klasyfikacji statystycznej - w sprawie znajdują zastosowanie przepisy art. 27 ust. 3 i ust. 4 ustawy, a to oznacza, że miejscem opodatkowania przedmiotowych usług będzie terytorium kraju.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 w związku z art. 17 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku usług finansowych świadczonych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju (tutaj: Wielka Brytania) podatnikami w każdym przypadku są usługobiorcy tych usług (tutaj: Spółka). A zatem do rozliczenia podatku VAT z tytułu pożyczek jako podatnik zobowiązana będzie Spółka.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku Nr 4 do ustawy. W pozycji 3 załącznika wymienione zostały usługi zakwalifikowane do sekcji J i posiadające oznaczenie PKWiU ex (65-67) nazwane ogólnie usługami pośrednictwa finansowego.

Mając na uwadze wyżej wskazane przepisy oraz stan faktyczny przedstawiony we wniosku jeśli w powstałej sytuacji udzielona pożyczka będzie stanowiła usługę finansową - co, jak zaznaczono zależy od klasyfikacji statystycznej - stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie znajdują zastosowanie przepisy art. 27 ust. 3 i ust. 4 ustawy - a to oznacza, że miejscem opodatkowania przedmiotowych usług będzie terytorium kraju - usługi te podlegają zwolnieniu z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy, o ile przedmiotem dokonanych przez kontrahenta zagranicznego czynności na rzecz Wnioskodawcy jest świadczenie usługi finansowej.

W sytuacji, gdy czynność w istocie rzeczy dotyczyć będzie pożyczki udzielanej przez udziałowca, to przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie znajdą w sprawie zastosowania. W złożonym wniosku Spółka postawiła bowiem problem; Czy przedmiotowa pożyczka podlega pod zwolnienie z podatku od towarów i usług wg polskiej ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca w opisie zdarzenia zaznaczył iż otrzymał pożyczkę od spółki-udziałowca mającego siedzibę za granicą (Wielka Brytania). Powołał także iż zgodnie ze statutem pożyczkodawcy, przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej jest zapewnienie finansowania innym podmiotom m.in. poprzez udzielanie pożyczek (pkt 4. (H) statutu spółki Wnioskodawcy pic "The C"s o are: (..) To lend money to any com pany) firm or person" tłum.: Przedmiotem działalności Spółki jest: (..j: Udzielanie pożyczek spółkom, firmom lub osobom fizycznym.).

Tymczasem, w opinii tutejszego organu, w sprawie istotnym jest nie tyle profil prowadzonej przez stronę udzielającą pożyczki działalności, co jej cel w związku z tym, iż jest to pożyczka udzielona przez udziałowca. Takie zaś sytuacje należy rozpatrywać w kontekście regulacji prawnych innych niż powołany przez wnioskodawcę przepis art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług - zwolnienie z podatku usług pośrednictwa finansowego. Przepisami tymi są między innymi przepisy ustawy - Kodeks spółek handlowych oraz ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (w tym zakresie wydana zostanie odrębna interpretacja).

Reasumując, udzielenie przedmiotowej pożyczki podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i stanowi czynność zwolnioną od tego podatku, zaś jej rozliczenie spoczywa na Podatniku - jeśli zgodnie z klasyfikacją statystyczną przedmiotem zapytania są faktycznie świadczone przez kontrahenta zagranicznego usługi pośrednictwa finansowego na rzecz Wnioskodawcy. Jeśli przedmiotowa pożyczka udzielona przez udziałowca nie będzie stanowiła usługi pośrednictwa finansowego w sprawie znajdą zastosowanie inne niż ustawa o podatku od towarów i usług uregulowania prawne.

W związku z powyższym stanowisko wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.