IPPP2/443-1553/08-2/KK - Obowiązek podatkowy w imporcie w przypadku dokonania zapłaty przed wykonaniem usługi i wystawieniem faktury przez kontrahenta.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 23 września 2008 r. (data wpływu 25 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

W dniu 15 października 2008 r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujące stany faktyczne.

"(...) zakłady przemysłu spirytusowego są producentem wysokoprocentowych napojów alkoholowych. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Strona dokonuje zakupu różnego rodzaju usług od podmiotów zagranicznych. Usługi te, zgodnie z art. 27 ust. 3 i ust. 4 oraz 28 ust. 3, 4, 6 i 7 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT) mają miejsce świadczenia na terytorium polski. Dotyczy to m.in. usług reklamowych, usług doradczych, prawnych, marketingowych, oraz usług na ruchomym majątku rzeczowym.

Zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy o VAT, podatnikiem z tytułu nabycia tych usług jest wnioskodawca. Faktury dotyczące sprzedaży tych usług mogą być wystawione przez dostawcę zagranicznego zgodnie z następującym schematem:

Ustalona wartość usługi podmiotu zagranicznego jest często powiększana o dodatkowe koszty i wydatki, trudne do oszacowania z góry. Zakres świadczenia może być zarówno określony w umowie z kontrahentem, możliwe jest także zamówienie usług bez podpisywania pisemnej umowy.

Spółka informuje również, że otrzymał od naczelnika lubelskiego urzędu skarbowego w lublinie interpretację prawa podatkowego w zakresie rozpoznania momentu powstania obowiązku podatkowego w przypadku nabycia usług reklamowych od zagranicznego kontrahenta spółki. Postanowienie w tej sprawie zostało wydane w dniu 10 października 2006 r., sygn. PP1-443/080/06.

We wskazanej interpretacji spółka wskazała stan faktyczny, w którym dokonywała zakupu usług reklamy w kwartalnikach udostępnianych na i pokładach samolotów. Nie została jednak w tej sytuacji zawarta umowa z kontrahentem. Kontrahent wystawił fakturę zanim usługa za dany okres została wykonana. Także zapłata wynagrodzenia nastąpiła przed końcem okresu świadczenia usługi. Naczelnik Lubelskiego Urzędu Skarbowego przedstawił pogląd, że w tej sprawie obowiązek podatkowy powstał z chwilą zapłaty za te usługi. Stwierdził bowiem, że obowiązek podatkowy powstaje w zależności od tego, która z wymienionych sytuacji nastąpi wcześniej: wykonanie usługi, wystawienie faktury czy też otrzymanie części należności w przedstawionej sytuacji wystawiona przez kontrahenta faktura, w ocenie organu podatkowego, nie dokumentuje zarówno wykonania usługę jak też otrzymania zaliczki. Z tego powodu obowiązek podatkowy powinien zostać rozpoznany w dacie zapłaty za te usługi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy na tle przedstawionego stanu faktycznego, Spółka może w każdym przypadku rozpoznać obowiązek podatkowy z tytułu importu usług w dacie faktycznego wystawienia przez usługodawcę faktury odnoszącej się do danej usługi.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny Spółka stoi na stanowisku, iż w każdej z opisanych sytuacji momentem powstania obowiązku podatkowego w imporcie usług jest data wystawienia faktury przez kontrahenta zagranicznego.

Zgodnie z definicją importu usług zawartą w art. 2 pkt 9 ustawy o VAT. Przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania, których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 tejże ustawy. Usługobiorca jest zawsze podatnikiem vat z tytułu świadczenia usług wymienionych w art. 27 ust. 3 i 28 ust. 3, 4, 6, i 7 ustawy o VAT.

W myśl art. 19 ust. 1 ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi. Jednocześnie art. 19 ust. 4 ustawy o VAT stanowi że, jeśli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później niż w 7 dniu od daty wydania towaru lub wykonania usługi (także w przypadku częściowego wykonania usług). Ponadto, zgodnie z art. 19 ust. 11 ustawy o VAT, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności (np. Przedpłatę zaliczkę, zadatek, ratę), obowiązek podatkowy powstanie z chwilą jej otrzymania.

Równocześnie, zgodnie z art. 19 ust. 19 tejże ustawy zasady opisane powyżej mają odpowiednie zastosowanie także do importu usług. Zgodnie z orzecznictwem sądów administracyjnych oraz sądu najwyższego termin "odpowiednie stosowanie" przepisów nie oznacza stosowania regulacji w sposób mechaniczny, bezpośredni. Odpowiednie stosowanie może oznaczać ich stosowanie pełne (bez modyfikacji), stosowanie z późn. zm. (modyfikacjami) lub niestosowanie danego przepisu w ogóle (wyrok wojewódzkiego sądu administracyjnego w warszawie z 24 czerwca 2008 r. Sygn. III SA/Wa 524/08). O sposobie zastosowanie takich regulacji decyduje specyfika danej sytuacji (uchwała sądu najwyższego z 18 grudnia 2001 r. Sygn. III ZP 25/2001).

Analiza przepisów art. 19 ust. 1 oraz 19 ust. 4 ustawy prowadzi do wniosku, że dla ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego ważne jest określenie czy dane świadczenie powinno zostać potwierdzone fakturą. W ocenie spółki należy przyjąć, że dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą regułą jest wystawianie faktur dokumentujących dokonaną sprzedaż. Tym samym regułą powinno być rozpoznawanie momentu powstania obowiązku podatkowego w dacie wystawienia faktury, nie później jednak niż 7 dni od daty wykonania dostawy lub usługi. W ocenie Spółki, w imporcie usług wskazaną regulację należy rozumieć jako nakaz rozpoznania obowiązku podatkowego na podstawie daty wykonania usługi dopiero w sytuacji, gdy kontrahent zagraniczny nie wystawił faktury w ogóle. Należy bowiem zauważyć, że dopiero otrzymana faktura jest podstawą wystawienia faktury wewnętrznej zawierającej dokładną wartość zakupionego przez wnioskodawcę świadczenia. Podobne stanowisko przedstawił Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 28 lutego 2008 (sygn. IP-PP2-443-795/07-3/MK).

W ocenie spółki art. 19 ust. 4 ustawy o VAT wskazuje możliwość rozpoznania obowiązku podatkowego także w przypadku wystawienia faktury jeszcze przed wykonaniem usługi. Regulacje ustawy o VAT nie zabraniają podatnikowi wystawienia faktury zanim wykona on usługę. W konsekwencji jeśli Spółka otrzyma od kontrahenta zagranicznego fakturę dotyczącą importu usług, zanim usługa zostanie wykonana, powinien rozpoznać obowiązek podatkowy zgodnie z art. 19 ust. 4 ustawy o VAT, czyli w dacie wystawienia faktury przez kontrahenta.

Spółka pragnie przy tym podkreślić, że kontrahenci zagraniczni wystawiają faktury zgodnie z przepisami obowiązującymi w kraju ich siedziby, które nierzadko różnią się od regulacji polskiej ustawy o vat. Tym samym możliwe są sytuacje, w których faktury wystawiane przez kontrahentów nie spełniają wszystkich wymogów, jakie polskie regulacje o vat stawiają tym dokumentom, np. wystawiane są w okresie późniejszym niż 7 dni od wykonania usługi. Pomimo tego w ocenie spółki, odpowiednie stosowanie art. 19 ust. 4 pozwała jej na rozpoznawanie momentu powstania obowiązku podatkowego zgodnie z datą tego dokumentu.

Ponadto, odpowiednie stosowanie przepisów art. 19 ust. 11 ustawy o vat powoduje, w ocenie spółki, że na powstanie obowiązku podatkowego, co do zasady nie powinna mieć wpływu płatność na rzecz kontrahenta. Wskazany przepis wiąże moment powstania obowiązku podatkowego z otrzymaniem przed wykonaniem usługi części należności, w szczególności przedpłatę: zaliczkę, zadatek lub ratę. Zaznaczyć przy tym należy, że przepisy nie wykluczają możliwości uiszczenia zaliczki w wysokości 100% wartości świadczenia. W przypadkach opisanych w stanie faktycznym możliwe jest dokonanie zapłaty na rzecz kontrahenta zanim usługa zostanie dokonana. Strona pragnie jednak zwrócić uwagę, że nie ma możliwości określenia dokładnie momentu, w którym jej kontrahent otrzymuje wynagrodzenie (lub jego część). Spółka może jednoznacznie określić jedynie moment dokonania zapłaty, który nie oznacza automatycznie momentu otrzymania płatności przez jej kontrahenta. Tym samym, w oparciu o art. 19 ust. 19 ustawy o VAT i zasadę odpowiedniego stosowania wskazanych przepisów spółki stoi na stanowisku, że zapłata raty, przedpłaty, zaliczki lub zadatku na rzecz podmiotu zagranicznego nie powoduje powstania obowiązku podatkowego w imporcie usług.

Podsumowując, w ocenie spółki, moment powstania obowiązku podatkowego w imporcie usług powinien powstawać w dacie wystawienia faktury przez podmiot zagraniczny jest to, bowiem najwcześniejszy moment, w którym wnioskodawca może dokładnie określić wartość zakupionej usług. Spółka powinna wystawiać fakturę wewnętrzną zaś podatek vat z tytułu importu usług powinna rozliczać w deklaracji VAT-7 za miesiąc, w którym powstał obowiązek podatkowy.

Natomiast zasada odpowiedniego stosowania w imporcie usług przepisów art. 19 ustawy o VAT prowadzi do wniosku, że zaliczka, zadatek przedpłata lub rata nie będą miały wpływu na powstanie obowiązku podatkowego. Podobnie nie będzie miała zastosowania regulacja łącząca moment powstania obowiązku podatkowego z terminem 7 dni od daty wykonania usługi, z wyjątkiem sytuacji, gdy faktura w ogóle nie została wystawiona przez kontrahenta zagranicznego.

Z uwagi na przytoczone powyżej argumenty spółka wnosi o uznanie jej stanowiska za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych i zdarzeń przyszłych stwierdza się, co następuje:

Zgodnie z art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, przez import usług - rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania, których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju. Z zastrzeżeniem, że przepisów ust. 1 pkt 4 i 5 nie stosuje się w przypadku świadczenia usług i dostawy towarów, od których podatek należny został rozliczony przez usługodawcę lub dokonującego dostawy towarów na terytorium kraju, z wyłączeniem świadczenia usług określonych w art. 27 ust. 3 lub art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7 oraz dostawy gazu w systemie gazowym lub energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, dla których w każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca lub nabywca towarów (art. 17 ust. 2 przedmiotowej ustawy). W myśl art. 17 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług w przypadkach wymienionych w art. 27 ust. 3 przepis ust. 1 pkt 4 stosuje się, jeżeli usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium kraju.

Przepis art. 27 ust. 3 pkt 2 ustawy stanowi, iż w przypadku, gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania. W art. 27 ust. 4 pkt 3 i 4 wymienione są usługi będące przedmiotem zapytania.

Import usług nie jest odrębną czynnością opodatkowaną w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, lecz jest sposobem rozliczenia podatku w sytuacji, gdy świadczącym usługę jest podmiot mający siedzibę bądź miejsce zamieszkania poza terytorium kraju. O imporcie usług możemy mówić w sytuacji gdy dana usługa jest świadczona przez podatnika, który ma siedzibę, miejsce zamieszkania lub pobytu za granicą. W przypadku importu usług nie ma znaczenia czy świadczący ma siedzibę, miejsce zamieszkania lub pobytu na terytorium Wspólnoty czy też na terytorium państwa trzeciego. Podatnikiem z tytułu importu usług musi być polski usługobiorca. Podmioty zagraniczne mogą dokonywać rejestracji dla celów podatku od towarów i usług w Polsce i rozliczać ten podatek w naszym kraju. W takim przypadku podmiot zagraniczny rozlicza podatek od usług świadczonych w kraju na zasadach ogólnych i nie ma mowy o imporcie usług. Usługa importowa musi być świadczona w Polsce (zgodnie z zasadą ogólną opodatkowaniu podlegają usługi świadczone w kraju). Biorąc pod uwagę powyższe w przedstawionym przez Spółkę opisie zdarzenia przyszłego mamy do czynienia z importem usług.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie przewiduje szczególnego momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu importu usług. Zgodnie z art. 19 ust. 19 ustawy przepisy ust. 1, 4, 5, 11, 13 pkt 1 lit. b) i c) pkt 2, 4 i 7-9 oraz ust. 14-16 stosuje się odpowiednio do importu usług. Obowiązek podatkowy zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy). Usługę należy uznać za wykonaną, gdy usługodawca zrealizował wszystkie czynności składające się na określony rodzaj usługi. Zgodnie z art. 19 ust. 5 ustawy, przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do faktur za częściowe wykonanie usług, czyli zrealizowanie niektórych czynności składających się na umówioną usługę jako całość - ale tylko w zakresie tej usługi już częściowo wykonanej. Zgodnie natomiast z art. 19 ust. 11 ustawy jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części. Zaznaczyć należy, że ustawodawca nie wyszczególnia wysokości zaliczki czy przedpłaty, co oznacza, że opodatkowaniu podlega każda z dokonanych zaliczek, przedpłat (także ta obejmująca 100% należności).

Z treści art. 19 ust. 4 ustawy wynika, iż wystawiający fakturę może wystawić fakturę w ciągu 7 dni od dnia wykonania usługi, a siódmy dzień jest ostatnim i nieprzekraczalnym terminem na jej wystawienie. Data wystawienia faktury determinuje wtedy datę powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli jednak sprzedawca wystawi fakturę w terminie późniejszym niż siedem dni od dnia wykonania czynności, to momentu powstania obowiązku podatkowego nie wyznacza wówczas data wystawienia faktury, lecz siódmy dzień od dnia wykonania usługi (wydania towaru), tj. ostatni z dopuszczalnych dni na jej prawidłowe wystawienie.

Podsumowując należy stwierdzić, iż przy imporcie usług obowiązek podatkowy powstaje na zasadach ogólnych. W praktyce decyduje, więc moment wystawienia faktury wewnętrznej a nie tej, którą sporządził usługodawca. Dotyczy to jednak tylko przypadków, gdy jest ona wystawiona w terminie, czyli w ciągu siedmiu dni od dnia wykonania usługi. Jeżeli nie, obowiązek podatkowy powstaje z dniem wykonania usługi. Termin wystawienia faktury przez usługodawcę nie ma, więc żadnego znaczenia. W celu właściwego określenia momentu powstania obowiązku podatkowego w imporcie ważne jest także, aby w zawartej umowy czy kontraktu jasno wynikało, kiedy się rozpoczyna i kończy wykonanie usługi, jakie przysługuje wykonującemu wynagrodzenie, jego termin płatności.

Kwestie związane z wystawianiem faktur reguluje przepis art. 106 ust. 7 ustawy, który stanowi, iż w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 pkt 1 ustawy, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 198), w którym w Rozdziale 4 "szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposobu i okres ich przechowywania" określono szczegółowe zasady wystawiania faktur oraz faktur korygujących. W myśl § 25 ust. 1 rozporządzenia przepisy § 9, 13-17, 19, 20 i 23 stosuje się odpowiednio do faktur wewnętrznych. A zatem w analizowanej sprawie, stosownie do § 13 ust. 1 faktura wewnętrzna winna być wystawiona nie później niż siódmego dnia od dnia wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 14 i 15.

Z opisu stanu faktycznego Nr 1 wynika, iż usługa została wykonana, zapłata nastąpiła zaś faktura została wystawiona w terminie 7 dni lub po. Zatem w przypadku, gdy faktura nie została wystawiona w terminie 7 dni od dnia wykonania usługi, obowiązek podatkowy powstanie w 7 dniu od dnia wykonania usługi, jeżeli faktura zostanie wystawiona w terminie 7 dni od dnia wykonania usługi - to obowiązek podatkowy powstanie z chwilą jej wystawienia. Reasumując, stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Odnośnie momentu powstania obowiązku podatkowego w imporcie usług, w przypadku wystawienia faktury przez kontrahenta przed wykonaniem usługi, zaś zapłata następuje po wykonaniu usługi (stan faktyczny Nr 2) tutejszy organ wyjaśnia, iż obowiązek podatkowy powstanie z chwilą wykonania usługi, zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy, a zatem stanowisko wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Z opisu stanu faktycznego Nr 3 wynika, iż kontrahent wystawił fakturę, nabywca dokonuje zapłaty, przy czym oba zdarzenia mają miejsce przed wykonaniem usługi, zatem faktura wystawiona przez kontrahenta nie dokumentuje wykonania usługi, lecz zapłata uznana zostanie jako zaliczka przed wykonaniem usługi. Obowiązek podatkowy powstanie zgodnie z art. 19 ust. 11 ustawy z chwilą dokonania zapłaty. A zatem stanowisko wnioskodawcy odnośnie momentu powstania obowiązku podatkowego w dacie wystawienia faktury przez kontrahenta należy uznać za nieprawidłowe.

Stanowisko wnioskodawcy odnośnie momentu powstania obowiązku podatkowego w imporcie usług, w przypadku dokonania zapłaty przed wykonaniem usługi i wystawieniem faktury przez kontrahenta (stan faktyczny Nr 4) należy także uznać za nieprawidłowe. Zdaniem tutejszego organu obowiązek podatkowy w imporcie postanie z chwilą dokonania zapłaty, zgodnie z art. 19 ust. 11 ustawy.

Odnośnie interpretacji powołanych przez wnioskodawcę w opisie własnego stanowiska, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wyjaśnia, iż wydane interpretacje indywidualne są rozstrzygnięciami w danej konkretnej sytuacji. Nie mogą być źródłem prawa dla sytuacji będącej przedmiotem niniejszego wniosku. Oczywiście wyrażają one jakiś pogląd i jest on brany pod uwagę przy rozstrzyganiu, ale nie może stanowić podstawy wydanej interpretacji. Dyrektor Izby Skarbowej czy wcześniej Naczelnicy Urzędów Skarbowych oceniali każdą sytuację indywidualnie, podejmowali decyzje w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie przy wydawaniu interpretacji indywidualnej nie ma kompetencji do prowadzenia postępowania dowodowego czy porównawczego, opiera się tylko i wyłącznie na przedstawionym stanie faktycznym korzystając oczywiście z dorobku orzecznictwa sądów i innych organów podatkowych, ale ostateczna decyzja jest podejmowana o konkretne dane zawarte we wniosku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu, do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.