IPPP2/443-1548/08-2/BM - Miejsce opodatkowania usług reklamy świadczonych na rzecz firmy z siedzibą w Belgii.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 9 października 2008 r. (data wpływu 15 października 2008 r.) uzupełnionego pismem z dnia 31 października 2008 r. (data wpływu 5 listopada 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca opodatkowania usług reklamy świadczonych na rzecz firmy z siedzibą w Belgii - jest nieprawidłowe.

W dniu 15 października 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca opodatkowania usług reklamy świadczonych na rzecz firmy z siedzibą w Belgii.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zawarł umowę z X na świadczenie usług związanych z organizacją kampanii reklamowej funduszu,........ X jest spółką z siedzibą w Belgii. W związku z charakterem usług świadczonych przez Podatnika na podstawie art. 27 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zgodnie z art. 27 ust. 3 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług reklamowych jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania, jeżeli usługi reklamowe są świadczone na rzecz podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę.

X wykonuje jedynie działalność zwolnioną z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. W związku z powyższym na podstawie belgijskiej ustawy o podatku od towarów i usług, X nie jest zobowiązany do rejestracji dla celów VAT w Belgii i nie posiada numeru identyfikacji podatkowej na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium Belgii.

Pismem z dnia 24 października 2008 r. znak IPP2/443-1548/08-2/BM tutejszy organ podatkowy wezwał Wnioskodawcę do uzupełnieniu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego poprzez przedstawienie umocowania prawnego dla osoby podpisanej na ww. wniosku do reprezentowania Podatnika.

Przedmiotowe pełnomocnictwo zostało przesłane pismem z dnia 31 października 2008 r. (data wpływu 5 listopada 2008 r.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z brzmieniem art. 27 ust. 3 ustawy o VAT, X jest podatnikiem mającym siedzibę na terytorium Wspólnoty, a miejscem świadczenia usług reklamowych Podatnika jest kraj siedziby nabywcy usługi tzn. Belgia...

Zdaniem Wnioskodawcy, podatek od towarów i usług powinien być rozliczany przez nabywcę usługi reklamowej, tj. przez X w kraju jego siedziby tj. w Belgii, gdyż jest on podatnikiem w rozumieniu art. 27 ust. 3 pkt 2 oraz art. 15 ustawy o VAT.

Artykuł 27 ust. 3 pkt 2 ustawy o VAT stanowi, że opodatkowanie usług reklamowych w kraju siedziby nabywcy możliwe jest wyłącznie, gdy nabywcą usługi jest podatnik mający siedzibę na terytorium Wspólnoty.

Zgodnie z art. 15 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższa definicja nie uzależnia uzyskania statusu podatnika od rejestracji dla celów podatku VAT. Co do zasady, brak rejestracji nie zwalnia bowiem z obowiązku podatkowego. Powyższe potwierdza art. 96 ust. 3 ustawy o VAT, który stanowi: "Podmioty wymienione w art. 15, zwolnione od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 i art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne". Oznacza to, że podatnicy, którzy wykonują wyłącznie czynności zwolnione od podatku mogą lecz nie muszą składać zgłoszenia rejestracyjnego.

Powyższej konkluzji nie zmienia również brzmienie art. 27 ust. 4 rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem w przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 27 ust. 3 pkt 2 oraz art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7 ustawy o VAT, faktura dokumentująca wykonanie tych czynności powinna zawierać numer, pod którym nabywca usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego, innym niż terytorium kraju oraz informację, że zobowiązanym do rozliczenia tego podatku jest nabywca usług.

X nie posiada numeru identyfikacji podatkowej na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium Belgii, co powoduje, że Podatnik nie może podać na fakturze do X takiego numeru. Brak takiego numeru nie może zmieniać statusu podmiotu jako podatnika - wynika to bowiem bezpośrednio z Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483), która w art. 217 stanowi, że nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje w drodze ustawy. Oznacza to, że akt niższego rzędu niż ustawa, którym jest rozporządzenie nie może wpływać na definicję podatnika, zaś brak podania tego numeru w przytoczonych powyżej okolicznościach nie stanowi naruszenia obowiązków wynikających z § 27 ust. 4 rozporządzenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

W myśl art. 27 ust. 3 cytowanej wyżej ustawy, w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz:

Należy tutaj zauważyć, iż aby ww. przepis miał zastosowanie w przedmiotowej sprawie istotne jest aby nabywca usługi, mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty (Belgia), był podatnikiem podatku od wartości dodanej.

W świetle art. 27 ust. 4 pkt 2 ww. ustawy, przepis ust. 3 stosuje się do usług reklamy.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawca świadczy usługi reklamy na rzecz firmy z siedzibą w Belgii, która nie jest zarejestrowana na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium Wspólnoty.

Stosownie do art. 106 ust. 1 ww. ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W myśl art. 106 ust. 2 ww. ustawy o VAT przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze.

W świetle § 27 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 z późn. zm.) przepisy § 9, 11-23 i 26 stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego, jeżeli dla tych czynności podatnicy wystawiający fakturę nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze.

Zgodnie z § 27 ust. 2 ww. rozporządzenia faktury, o których mowa w ust. 1, powinny zawierać dane określone w § 9, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem.

W myśl § 27 ust. 3 ww. rozporządzenia faktury, o których mowa w ust. 1, mogą nie zawierać danych określonych w § 9 ust. 1 pkt 2, dotyczących nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 4.

W świetle § 27 ust. 4. ww. rozporządzenia w przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 27 ust. 3 pkt 2 oraz art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7 ustawy, faktura dokumentująca wykonanie tych czynności powinna zawierać numer, pod którym nabywca usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego, innym niż terytorium kraju, oraz informację, że zobowiązanym do rozliczenia tego podatku jest nabywca usługi.

Zatem w przedmiotowej sytuacji Wnioskodawca wystawia fakturę VAT zgodnie z art. 106 ust. 2 ustawy o VAT oraz § 27 ust. 1-3 cytowanego rozporządzenia z dnia 25 maja 2005 r., tj. faktura taka powinna zawierać dane określone w § 9 cytowanego rozporządzenia z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem. Ponadto zgodnie z § 27 ust. 4 ww. rozporządzenia faktura taka winna zawierać numer, pod którym nabywca usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego, innym niż terytorium kraju oraz informację, że zobowiązanym do rozliczenia podatku jest nabywca usługi.

Reasumując, w analizowanym stanie faktycznym zastosowanie znajdzie zasada ogólna wynikająca z przepisu art. 27 ust. 1 ustawy o VAT - miejscem świadczenia usług będzie miejsce gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, lub stałe miejsce prowadzenia działalności lub miejsce stałego zamieszkania, tj. terytorium Polski. W związku z powyższym podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu przedmiotowych usług będzie Wnioskodawca.

Interpretacja dotyczy przedstawionego przez wnioskodawcę stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).