IPPP2/443-1500/08-2/BM - Warunki do zastosowania uproszczonej procedury rozliczenia podatku od towarów i usług w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 29 października 2008 r. (data wpływu 7 października 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania uproszczonej procedury rozliczenia VAT - jest prawidłowe.

W dniu 7 października 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania uproszczonej procedury rozliczenia VAT.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka, z siedzibą w S, prowadzi działalność w zakresie handlu cementem. Spółka jest zidentyfikowana na potrzeby podatku od towarów i usług oraz dla transakcji wewnątrzwspólnotowych w Polsce, Słowacji i Niemczech. Spółka zamierza dokonywać wewnątrzwspólnotowych transakcji trójstronnych. Spółka będzie nabywać towary od H S (dalej: H) zarejestrowanego na potrzeby VAT oraz transakcji wewnątrzwspólnotowych na Słowacji, które to towary będą sprzedawane bezpośrednio do ostatecznych nabywców zlokalizowanych na terytorium Polski oraz zidentyfikowanych na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w Polsce. Transport cementu będzie organizowany i opłacany przez Spółkę. Towary będą transportowane bezpośrednio ze Słowacji (od H) do Polski (do ostatecznego nabywcy) czyli podatnik słowacki (H) wyda ten towar bezpośrednio ostatecznemu nabywcy w Polsce. Spółka zaś na potrzeby tych transakcji zastosuje wobec słowackiego i polskiego podatnika niemiecki numer VAT UE (lub numer innego niż Polska i Słowacja kraju Unii Europejskiej oraz wskaże polskiego podatnika jako zobowiązanego do rozliczenia podatku VAT od dostawy towarów realizowanej w ramach transakcji. Spółka zawiadomi również pisemnie biuro wymiany informacji o VAT o zamiarze skorzystania z procedury uproszczonej. Dostawa towarów będzie zatem przebiegać następująco: H (stosujący słowacki numer VAT właściwy dla transakcji wewnątrzwspólnotowych) ???; Spółka stosująca niemiecki numer VAT (lub numer innego niż Polska i Słowacja kraju UE) właściwy dla transakcji wewnątrzwspólnotowych ???; ostateczny nabywca (stosujący polski numer VAT właściwy dla transakcji wewnątrzwspólnotowych)

Poza dostawami realizowanymi w ramach transakcji trójstronnych, Spółka będzie przeprowadzać również transakcje, w odniesieniu do których posługiwać się będzie polskim numerem VAT. Dotyczyć to będzie głównie sytuacji, w których ostateczny nabywca nie będzie znany w momencie zakupu towaru od H. Towary będą dostarczane ze Słowacji do magazynu na terytorium Polski. Po pewnym czasie towary będą sprzedawane ostatecznym nabywcom w Polsce. Transakcje będą rozpoznawane przez Spółkę jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium Polski, a później sprzedaż krajowa. Cement będzie również trafiał na terytorium Polski, w wyniku transakcji przeprowadzanych bez zaangażowania polskiego numeru VAT Spółki. Dotyczyć to będzie bezpośrednich dostaw z Niemiec do ostatecznych nabywców w Polsce. Tego rodzaju transakcje będą przez Spółkę rozpoznawane jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów na terytorium Niemiec (zastosowany niemiecki numer VAT Spółki). Polscy nabywcy powinni rozpoznawać WNT na terytorium Polski (używając swojego polskiego numeru VAT).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym, Spółka, jako podatnik zarejestrowany na potrzeby podatku VAT w Polsce, spełnia warunki konieczne do skorzystania z uproszczonej procedury rozliczenia podatku VAT w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej...

Jakie wymogi formalne powinna spełniać faktura wystawiona przez Spółkę w związku z dokonywaniem wewnątrzwspólnotowych transakcji trójstronnych przy zastosowaniu procedury uproszczonej...

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zdaniem Spółki, ma ona prawo skorzystać z procedury uproszczonej rozliczenia podatku VAT, o ile użyje w odniesieniu do tej transakcji swojego niemieckiego numeru VAT lub numeru innego niż Polska i Słowacja kraju UE. Bez wpływu pozostaje fakt zarejestrowania Spółki na VAT na terytorium Polski. Zgodnie z art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, wewnątrzwspólnotowa transakcja trójstronna ma miejsce gdy trzech podatników VAT zidentyfikowanych na potrzeby transakcji wspólnotowych w trzech różnych państwach członkowskich uczestniczy w dostawie towarów w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności, przy czym dostawa tego towaru jest dokonana między pierwszym i drugim oraz drugim i ostatnim w kolejności, a przedmiot dostawy jest wysyłany lub transportowany przez pierwszego lub też transportowany przez drugiego w kolejności podatnika VAT lub na ich rzecz z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego.

Zdaniem Spółki, dostawy które zamierza ona dokonywać w ramach transakcji trójstronnych spełniają powyższą definicję wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, gdyż:

W ocenie Spółki wszystkie powyższe warunki dotyczące transakcji uproszczonej w odniesieniu do przedstawionego przez nią stanu faktycznego są spełnione, a mianowicie:

Zdaniem Spółki podmioty posiadające numery identyfikacyjne VAT w kilku krajach mają możliwość samodzielnego decydowania, który z numerów zostanie podany dla poszczególnych transakcji, biorąc pod uwagę charakter transakcji oraz uwarunkowania biznesowe. Zatem, nawet w przypadku gdy Spółka jest zarejestrowana dla celów VAT w Polsce, możliwe jest zastosowanie uproszczenia, gdyż warunki konieczne do zastosowania tej procedury są spełnione. Spółka tylko w odniesieniu do pewnych transakcji będzie stosować niemiecki numer VAT (lub numer innego niż Polska i Słowacja kraju UE). Powyższe stanowisko zostało potwierdzone także przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w postanowieniu z dnia 23 kwietnia 2008 r. (syg. IPPP1-443-546/08-5/MP). Mając na względzie powyższe, w opinii Spółki, spełnia ona wszystkie wymagane prawem. warunki do skorzystania z uproszczonej procedury rozliczenia podatku VAT, a fakt posiadania polskiego numeru VAT oraz rozliczania części transakcji w oparciu o ten numer nie stoją na przeszkodzie by część transakcji przeprowadzanych przez Spółkę rozliczana była w oparciu o procedurę uproszczoną przy wykorzystaniu niemieckiego numeru VAT (lub numeru innego niż Polska i Słowacja kraju UE).

Zdaniem Wnioskodawcy wystawiona przez nią faktura dokumentująca uproszczoną transakcję trójstronną nie musi być zgodna z polskimi przepisami o VAT. Nie musi więc zawierać danych, o których mowa w art. 106 ustawy o VAT ani danych, o których mowa w przepisach wykonawczych do ustawy o VAT. Jedynie w zakresie szczególnych elementów koniecznych do umieszczenia na takiej fakturze w związku z zastosowaniem procedury uproszczonej powinny być wzięte pod uwagę wymogi określone w polskiej ustawie o VAT, jednak z jednoczesnym uwzględnieniem przepisów kraju, który nadał numer VAT, którym się Spółka posłuży w transakcji trójstronnej. W konsekwencji zdaniem Spółki wystawiona przez nią faktura powinna zawierać następujące elementy:

Zdaniem Spółki zarówno adnotacja, o której mowa wyżej jak i stwierdzenie, o którym mowa w punkcie 2 nie muszą być umieszczone w języku polskim. Spółka ponadto nie ma obowiązku podawać na fakturze i nie powinna stosować polskiego numeru VAT w odniesieniu do analizowanych transakcji. W opinii Spółki, w pozostałym zakresie polskie przepisy dotyczące treści faktury nie będą miały zastosowania. Zgodnie z art. 136 ust. 1 w przypadku, gdy w procedurze uproszczonej, drugim w kolejności podatnikiem jest podatnik VAT zarejestrowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w Polsce, uznaje się, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów zostało u niego opodatkowane, jeżeli wystawił on ostatniemu w kolejności podatnikowi VAT fakturę zawierającą oprócz danych wymienionych w art. 106 następujące informacje:

Stosownie do art. 137 ust. 7 powyższy przepis, stosuje się odpowiednio do podatnika podatku od wartości dodanej będącego drugim w kolejności podatnikiem, który posługuje się w procedurze uproszczonej numerem identyfikacyjnym wydanym mu na potrzeby tego podatku przez państwo inne niż Rzeczpospolita Polska, z uwzględnieniem obowiązujących w tym innym państwie członkowskich przepisów w zakresie dokumentowania tej procedury. Zatem mając na uwadze powyższe, w opinii Spółki, o ile przepisy kraju zgodnie z którymi będzie wystawiona faktura nie stanowią inaczej, wystawiona przez nią faktura powinna zawierać:

Spółka nie ma obowiązku umieszczać na fakturze i nie powinna stosować polskiego numeru VAT w odniesieniu do powyższej transakcji. Wyżej wymienione elementy powinny być uwzględnione, chyba że przepisy kraju który nadał numer VAT, którym się Spółka posłuży w transakcji trójstronnej stanowią inaczej. W opinii Spółki, odpowiednie stosowanie art. 136 ust. 1 oznacza, że na podstawie polskich przepisów żadne inne obowiązki nie ciążą na Spółce w związku z wystawianiem faktur dokumentujących dostawę w ramach procedury uproszczonej. Zdaniem Wnioskodawcy faktura dokumentując tę transakcję nie musi być zgodna z polskimi przepisami o VAT. Jedynie wymogi formalne odnośnie szczególnych elementów wynikające z ustawy o VAT powinny być stosowane z uwzględnieniem przepisów kraju, który wydał numer VAT, którym się Spółka posłuży w transakcji trójstronnej. Jeżeli przepisy tego kraju nie stanowią, inaczej, powinny to być elementy wymienione wyżej (nie muszą być w języku polskim). Polski numer VAT nie powinien być stosowany w odniesieniu do tych transakcji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), wewnątrzwspólnotowa transakcja trójstronna ma miejsce, gdy trzech podatników VAT zidentyfikowanych na potrzeby transakcji wspólnotowych w trzech różnych państwach członkowskich uczestniczy w dostawie towarów w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności, przy czym dostawa tego towaru jest dokonana między pierwszym i drugim oraz drugim i ostatnim w kolejności, a przedmiot dostawy jest wysyłany lub transportowany przez pierwszego lub też transportowany przez drugiego w kolejności podatnika VAT lub na ich rzecz z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego.

Natomiast przez procedurę uproszczoną rozumie się, zgodnie z art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy procedurę rozliczania VAT w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, polegającą na tym, że ostatni w kolejności podatnik VAT rozlicza VAT z tytułu dokonania na jego rzecz dostawy towarów przez drugiego w kolejności podatnika VAT, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki:

Z cyt. wyżej przepisów wynika, że procedura uproszczona w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej polega na:

Zatem pomimo, że w transakcję trójstronną zaangażowane są trzy podmioty, jedynym podatnikiem, który zobowiązany jest do naliczenia podatku VAT jest trzeci w kolejności podatnik (ostateczny nabywca towaru), który dokonuje samoobliczenia podatku z tytułu nabycia towaru od drugiego w kolejności podatnika i traktuje to nabycie jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru.

W myśl art. 136 ust. 1 ustawy o VAT w przypadku gdy w procedurze uproszczonej drugim w kolejności podatnikiem, o którym mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 lit. b i c, jest podatnik wymieniony w art. 15, uznaje się, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów zostało u niego opodatkowane, jeżeli wystawił on ostatniemu w kolejności podatnikowi VAT fakturę zawierającą, oprócz danych wymienionych w art. 106, następujące informacje:

Stosownie do art. 137 ust. 7 ustawy przepis art. 136 ust. 1 stosuje się odpowiednio do podatnika od wartości dodanej będącego drugim w kolejności podatnika, który posługuje się w procedurze uproszczonej numerem identyfikacyjnym wydanym mu na potrzeby tego podatku przez państwo członkowskie inne niż Rzeczpospolita Polska, z uwzględnieniem obowiązujących w tym innym państwie członkowskim przepisów w zakresie dokumentowania tej procedury.

Powyższą regulację należy rozumieć w ten sposób, że warunkiem zastosowania procedury uproszczonej - na mocy której drugi w kolejności podatnik zidentyfikowany na potrzeby transakcji wewnatrzwspólnotowych w innym państwie nie rozpoznawałby po swojej stronie wewnątrzwspólnotowego nabycia w Polsce - jest to, by podatnik ten wypełnił w państwie, w którym jest zidentyfikowany (w państwie, którego numerem się posłużył), odpowiednie obowiązki administracyjne związane ze stosowaniem procedury uproszczonej.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, iż w analizowanym stanie faktycznym spełnione zostały wszystkie wymagane prawem warunki do zastosowania uproszczonej procedury rozliczenia podatku od towarów i usług w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej. Fakt posiadania przez Wnioskodawcę numerów identyfikacyjnych VAT UE w innych krajach unijnych daje mu możliwość samodzielnego decydowania, który z tych numerów zostanie podany na potrzeby konkretnej transakcji. W rezultacie Wnioskodawca w przedstawionym stanie faktycznym ma prawo posłużyć się niemieckim numerem VAT (lub numerem innego niż Polska i Słowacja kraju UE) pomimo, iż jest zarejestrowanym w Polsce Podatnikiem podatku od towarów i usług.

Faktura dokumentująca przedmiotową transakcję nie musi być zgodna z polskimi przepisami o podatku od towarów i usług, musi jedynie spełniać wymogi określone w polskiej ustawie o VAT w związku z zastosowaniem procedury uproszczonej, tj. powinna zawierać:

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10,09-402 Płock.