IPPP2/443-145/09-2/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 lutego 2009 r. (data wpływu 6 lutego 2009 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania w sytuacji zasądzenia przez Sąd kosztów zastępstwa prawnego - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 lutego 2009 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania w sytuacji zasądzenia przez Sąd kosztów zastępstwa prawnego.

W przedmiotowym wniosku zostało przestawione następujące zdarzenie przyszłe.

17 kwietnia 2007 r. Wnioskodawca ustanowiony został pełnomocnikiem z Urzędu Pana Stanisława G., odbywającego karę pozbawienia wolności, który w pozwie cywilnym domagał się od Skarbu Państwa odszkodowania w wysokości 1.000.000,00 zł. Sprawę rozpatrywał Sąd Okręgowy. Wyrokiem z dnia 12 listopada 2007 r. Sąd Okręgowy oddalił pozew polecając wypłatę tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego kwoty 7.200,00 zł, zgodnie z minimalną stawką określoną w § 6 pkt 7 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. 123, poz. 1058 z późn. zm.). Mimo wymogów wynikających z ustawy o VAT i treści § 2 ust. 3 cytowanego rozporządzenia, Sąd nie podwyższył zasądzonej minimalnej opłaty o 22% podatku VAT, mimo, że w świetle cytowanych przepisów miał bezwzględny obowiązek uwzględnienia podatku VAT odprowadzonego przez Adwokata do właściwego Urzędu Skarbowego. Wyrok uprawomocnił się. Mimo, że wymienione przepisy jednoznacznie obligują Wnioskodawcę do wystawienia faktury VAT na kwotę zasądzoną, zwiększoną o podatek VAT, księgowość Sądu Okręgowego nie chce przyjąć takiej faktury, twierdząc że nie ma obowiązku wypłacać ponad kwotę 7.200 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Jaką fakturę VAT ma wystawić Wnioskodawca:

Zdaniem Wnioskodawcy ma obowiązek wystawić fakturę VAT na minimalną kwotę 7.200,00 zł (netto) plus 22% VAT w kwocie 1584,00 zł - tj. na kwotę 8.784,00 zł (brutto). Wychodząc z założenia, że księgowość Sądu Okręgowego powinna w pierwszej kolejności respektować cytowaną ustawę o podatku VAT, jak też cytowane rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości, które to przepisy nakładają obowiązek doliczenia podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, podlega między innymi odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Opłaty za czynności radców prawnych, określone zostały w przepisach rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 z późn. zm.). W § 2 ust. 3 ww. rozporządzenia określono, iż w sprawach, w których strona korzysta z pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, opłaty, o których mowa w ust. 1, sąd podwyższa o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach.

Wskazane powyżej uregulowanie cyt. rozporządzenia przewiduje szczegółowe rozwiązania na potrzeby postępowania sądowego. Istotne, zdaniem tut. organu, w tym względzie są natomiast postanowienia umowy zawartej między stronami.

Należy zwrócić uwagę, iż ustanawiając zastępstwo procesowe w sprawach prowadzonych przed sądem, w zawartej umowie cywilnoprawnej zwykle określana jest szczegółowo wysokość wynagrodzenia oraz zasady jego ustalania dla pełnomocnika, w tym celu między innymi, aby uniknąć nieporozumień co do prawidłowego określenia wynagrodzenia z tego tytułu.

Przepis art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, stanowi, iż podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Ponadto, art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U. Nr 97, poz. 1050 z późn. zm.) stanowi, że za cenę uważa się wartość wyrażoną w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę; w cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem akcyzowym.

Powyższe powoduje, iż wynagrodzenie zawarte w umowie o świadczenie usług z tytułu zastępstwa procesowego winno być potraktowane jako kwota brutto tj. zawierająca podatek o towarów i usług, nie natomiast, jak twierdzi Wnioskodawczyni, do ustalonego wynagrodzenia należy doliczyć kwotę podatku.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie z przepisami § 9 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 z późn. zm.) faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

W przedstawionym stanie faktycznym, Wnioskodawczyni winna ująć w wystawionej fakturze VAT wartość brutto wynagrodzenia i od tej kwoty obliczyć należny podatek VAT (rachunkiem w "stu").

Reasumując, odnosząc wskazane regulacje prawne do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stwierdzić należy, iż z uwagi na brzmienie art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - należy uznać, że jest to wynagrodzenie brutto, w której zawarty jest 22% podatek VAT. Jak wyżej podkreślono, w zawartej umowie cywilnoprawnej zwykle określana jest szczegółowo wysokość wynagrodzenia oraz zasady jego ustalania dla pełnomocnika, w tym celu między innymi, aby uniknąć nieporozumień co do prawidłowego określenia wynagrodzenia z tego tytułu.

W niniejszej w niniejszej interpretacji organ nie podejmuje oceny, co do słuszności określonej przez Sąd wysokości wynagrodzenia, gdyż zagadnienie to nie należy do prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10,09-402 Płock.