IPPP2/443-1409/11-2/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 19 grudnia 2011 r. (data wpływu 23 grudnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania dostawy działek budowlano - letniskowych - jest prawidłowe.

W dniu 23 grudniu 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania dostawy działek budowlano - letniskowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 22 września 2005 r. rodzice Wnioskodawcy przekazali mu u notariusza drogą darowizny prawo własności sześciu działek budowlano-letniskowych oraz udziały we współwłasności kilku innych działek wykorzystywanych wspólnie z sąsiadami na cele wspólne, głównie drogowo-komunikacyjne (drogi wewnętrzne, przeznaczone pod drogi gminne, zieleń łęgową, itp.). Działki i udziały Wnioskodawca nabył w drodze darowizny do wspólności łącznej małżeńskiej z żoną. Już w momencie nabycia działek nieruchomości te jako niezabudowane były zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy przeznaczone pod zabudowę jednorodzinną i letniskową (od 2001 r.). Wnioskodawca nie zamierzał ich sprzedawać w momencie obdarowania traktując je jako zabezpieczenie przyszłości dzieci. We wrześniu i grudniu 2011 r. trzy będące współwłasnością działki i stosowne udziały w innych działkach koniecznych do korzystania właściwego z tych trzech Wnioskodawca sprzedał, przeznaczając uzyskane środki na cele prywatne i osobiste rodziny. Mimo że Strona prowadzi działalność gospodarczą (zupełnie nie związaną z obrotem nieruchomościami, gdyż zajmuje się skupem i sprzedażą złomu w zupełnie innej miejscowości) Wnioskodawca i jego żona sprzedali te działki jako osoby prywatne; nigdy powyższych nieruchomości Wnioskodawca nie wykorzystywał w żaden sposób na cele prowadzenia swojej działalności gospodarczej. We wpisanym PKD jego firmy również nie ma żadnego wpisu odnośnie obrotu nieruchomościami ani innego zakresu dotyczącego wykorzystywania nieruchomości w jego działalności gospodarczej. Od transakcji sprzedaży działek dokonanych we wrześniu i grudniu 2011 r. notariusz pobrał podatek od czynności cywilnoprawnych p.c.c. Wnioskodawca z żoną składał z do aktów zgodne z prawdą oświadczenia, że z tytułu zawarcia umów objętych tymi aktami nie prowadzą działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca ma obowiązek zapłacić VAT od sprzedaży nieruchomości - działek spełniających łącznie następujące przesłanki:

* nabytych do majątku prywatnego (wspólności ustawowej jego i jego żony) w drodze darowizny dokonanej w 2005 r. przez rodziców Wnioskodawcy i

* nieruchomości nigdy nie wykorzystywanych ani nie związanych w jakikolwiek sposób z działalnością gospodarczą, która prowadzi i

* przeznaczonych pod budownictwo jednorodzinne i mieszkaniowe już od 2001 r.

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż prywatnego majątku w postaci nieruchomości zwłaszcza nabytego w drodze spadku lub darowizny, nie jest objęta obowiązkiem podatkowym w zakresie VAT wynikającym ze stosowania art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, nawet jeśli jeden ze sprzedających prowadzi działalność gospodarczą, lecz w żaden sposób nie związaną z obrotem i wykorzystywaniem nieruchomości na jej cele (tym bardziej). Dodatkowym argumentem jest fakt, że nie było przekształcenia przeznaczenia wyżej określonych działek na cele budowlano letniskowe po dacie nabycia przez Wnioskodawcę wspólnie z żoną (np. z rolnych na budowlane), a wszystkie uzyskane środki są przeznaczone na potrzeby prywatne sprzedających a nie na działalność gospodarczą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 cyt. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza - zgodnie z ust. 2 art. 15 cyt. ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby dostawę towarów (np. gruntów) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a sprzedawane towary czy usługi zostały nabyte w celu wykorzystania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi ona być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma zatem na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem "podatnika" te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Według prawa unijnego, z mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347/1, z późn. zm.), działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców i osób świadczących usługi włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów. Za działalność gospodarczą uznaje się również wykorzystywanie, w sposób ciągły, własności dóbr materialnych lub niematerialnych do celów zarobkowych.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Z przepisu art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) wynika, iż własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). Z kolei art. 198 ww. ustawy stanowi, że każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli.

Zatem współwłasność nie jest instytucją samodzielną, stanowi odmianę własności i cechuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom, a każdy z nich może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli. Jeżeli podatnik dokonuje sprzedaży udziału stanowiącego jego własność, dokonuje przeniesienia prawa własności rzeczy, dochodzi do zmiany podmiotu tego prawa. Zatem sprzedaż udziału należy traktować w kategorii dostawy towarów.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że osoba fizyczna nieprowadząca regularnej, czy zorganizowanej działalności gospodarczej w zakresie handlu nieruchomościami, dokonująca jednorazowej lub okazjonalnych transakcji, nie występuje w charakterze podatnika od towarów i usług. Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku prywatnego (np. gruntu), a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, to czynność taka nie oznacza prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Wyprzedaż majątku prywatnego przez osobę fizyczną, nawet jeżeli przybierze w określonym przedziale czasowym charakter częstotliwy, nie może być uznana za działalność handlową, czyniącą tenże podmiot podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z okoliczności przedstawionych przez Wnioskodawcę wynika, iż rodzice przekazali mu drogą darowizny prawo własności sześciu działek budowlano-letniskowych oraz udziały we współwłasności kilku innych działek wykorzystywanych wspólnie z sąsiadami na cele wspólne, głównie drogowo-komunikacyjne (drogi wewnętrzne, przeznaczone pod drogi gminne, zieleń łęgową, itp.). Działki i udziały Wnioskodawca nabył w drodze darowizny do wspólności łącznej małżeńskiej z żoną. Już w momencie nabycia działek nieruchomości te jako niezabudowane były zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy przeznaczone pod zabudowę jednorodzinną i letniskową (od 2001 r.). Wnioskodawca nie zamierzał ich sprzedawać w momencie obdarowania traktując je jako zabezpieczenie przyszłości dzieci. We wrześniu i grudniu 2011 r. trzy będące współwłasnością działki i stosowne udziały w innych działkach koniecznych do korzystania właściwego z tych trzech Wnioskodawca sprzedał, przeznaczając uzyskane środki na cele prywatne i osobiste rodziny. Wnioskodawca i jego żona sprzedali te działki jako osoby prywatne; nigdy powyższych nieruchomości Wnioskodawca nie wykorzystywał w żaden sposób na cele prowadzenia swojej działalności gospodarczej - działalność ta nie jest związana z obrotem nieruchomościami, gdyż Strona zajmuje się skupem i sprzedażą złomu w innej miejscowości, a we wpisanym PKD jego firmy również nie ma żadnego wpisu odnośnie obrotu nieruchomościami ani innego zakresu dotyczącego wykorzystywania nieruchomości w jego działalności gospodarczej. Od transakcji sprzedaży działek dokonanych we wrześniu i grudniu 2011 r. notariusz pobrał podatek od czynności cywilnoprawnych p.c.c. Wnioskodawca z żoną składał do aktów zgodne z prawdą oświadczenia, że z tytułu zawarcia umów objętych tymi aktami nie prowadzą działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z wniosku wynika zatem, że Zainteresowany otrzymała przedmiotową działkę w formie darowizny, a nie nabył jej z zamiarem dalszej odsprzedaży czy też wykorzystywania w ramach działalności gospodarczej - a więc nie w celach handlowych, lecz prywatnych. Tym samym, z uwagi na to, że Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży działek należących do majątku osobistego, oznacza to działanie Strony w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż pomimo, że grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy na terytorium kraju, przy planowanej sprzedaży działki otrzymanej od rodziców, Wnioskodawca nie będzie działać w charakterze handlowca. Nie można bowiem stwierdzić, że Strona nabyła grunt w celu dalszej odsprzedaży, czy w celach zarobkowych, ponieważ otrzymała go od rodziców w drodze darowizny, a działki nigdy nie były związany z jakąkolwiek działalnością gospodarczą.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego, a także obowiązujące w tym zakresie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług należy stwierdzić, iż zbycie działek stanowiących majątek osobisty sprzedającego nie stanowi działalności gospodarczej, a zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.