IPPP2/443-1375/11-2/KG - Możliwość zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji zbycia udziałów w działce parkowej oraz działce drogowej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 17 listopada 2011 r. (data wpływu 12 grudnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* zastosowania zwolnienia od podatku VAT w stosunku do transakcji zbycia udziałów w działce parkowej - jest prawidłowe,

* zastosowania zwolnienia od podatku VAT w stosunku do transakcji zbycia udziałów w działce drogowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 grudnia 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT transakcji zbycia udziałów w działce parkowej oraz działce drogowej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: "Spółka") jest właścicielem szeregu przylegających do siebie działek gruntowych. Cały ten teren stanowi jedną nieruchomość, tj. właściwy sąd prowadzi dla niego księgę wieczystą. Żadna z działek nie jest zabudowana.

Z punktu widzenia Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego (dalej: "Plan"), działki można podzielić na trzy kategorie:

Spółka planuje sprzedać wszystkie działki. Sprzedaż będzie dokonywana w taki sposób, że poszczególni nabywcy będą nabywali od Spółki 100% prawa własności działki mieszkaniowej oraz pewien proporcjonalny udział we własności działek drogowych oraz działki parkowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad.1.

Zdaniem Spółki, sprzedaż udziałów w działce parkowej będzie korzystała ze zwolnienia z podatku od towarów i usług.

Przede wszystkim należy zaznaczyć, że sprzedaż części, nie zaś całości, prawa własności towaru należy traktować jak dostawę towaru, gdyż w wyniku tej transakcji dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel (wespół z innymi współwłaścicielami), co stanowi istotę czynności dostawy towarów. W odniesieniu do sprzedaży udziału w nieruchomości, prawidłowość powyższego podejścia została potwierdzona m.in. w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 października 2011 r. (sygn. I FPS 2/11), podjętej w poszerzonym składzie siedmiu sędziów. Tak więc, rozpatrywana w tym miejscu sprzedaż udziałów w działce parkowej stanowi odpłatną dostawę towarów.

Zgodnie z artykułem 43 ust. 1 pkt 9) ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczonych pod zabudowę. Ponieważ działka parkowa jest niezabudowana, a także jest terenem nie budowlanym oraz nie przeznaczonym pod zabudowę, więc sprzedaż udziałów we własności tej działki korzysta ze zwolnienia z VAT przewidzianego w powołanym przepisie.

Ad. 2.

Zdaniem Spółki, sprzedaż udziałów w działkach drogowych będzie korzystała ze zwolnienia z podatku od towarów i usług.

Zgodnie z artykułem 43 ust. 1 pkt 9) ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczonych pod zabudowę. Działki drogowe są niezabudowane, a ponadto należy je traktować jako tereny niebudowlane oraz nie przeznaczone pod zabudowę ponieważ ich kształt, a także umiejscowienie pomiędzy działkami mieszkaniowymi, a przede wszystkim fakt, że zgodnie z Planem ich wyłącznym przeznaczeniem jest stanie się drogami, powodują, że działki drogowe nigdy nie będą mogły być wykorzystane do wybudowania budynków.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

* prawidłowe w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku VAT w stosunku do transakcji zbycia udziałów w działce parkowej,

* nieprawidłowe w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku VAT w stosunku do transakcji zbycia udziałów w działce drogowej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl powyższego, grunt spełnia definicję towaru w myśl ustawy, a jego sprzedaż traktowana jest jako czynność odpłatnej dostawy towaru na terytorium kraju.

Podstawowa stawka podatku - zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, ustawodawca zwolnił od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Należy podkreślić, iż zwolnienie z podatku VAT lub obniżenie stawki podatkowej, możliwe jest tylko wówczas, gdy przewiduje to ustawa lub przepisy wykonawcze do ustawy. Wszelkie zwolnienia są wyjątkiem od generalnej reguły opodatkowania sprzedaży wg stawki 23% i muszą być interpretowane ściśle, nie zaś rozszerzająco.

Należy zauważyć, iż ustawodawca w ustawie o podatku VAT nie wskazał na postawie jakich kryteriów powinno się daną nieruchomość gruntową uznać jako przeznaczoną pod zabudowę czy też nie. W związku z tym, ustawodawca dopuszcza w tej materii możliwość korzystania z wszelkich aktów prawnych czy też aktów administracyjnych regulujących te kwestie.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy. Zatem źródłem wywodzenia, czy dana nieruchomość gruntowa jest przeznaczona pod zabudowę czy też nie, są wszelkie akty prawne lub administracyjne wydane przez właściwą jednostkę samorządową.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu - określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego, należy posłużyć się decyzją o warunkach zabudowy lub inną istniejącą na dzień zawarcia transakcji dokumentacją, sporządzoną na podstawie ww. ustawy o planowaniu przestrzennym.

Z przedstawionego w złożonym wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca jest właścicielem szeregu przylegających do siebie działek gruntowych. Cały ten teren stanowi jedną nieruchomość. Żadna z działek nie jest zabudowana.

Z punktu widzenia Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego (dalej: "Plan"), działki można podzielić na trzy kategorie:

Spółka planuje sprzedać wszystkie działki. Sprzedaż będzie dokonywana w taki sposób, że poszczególni nabywcy będą nabywali od Spółki 100% prawa własności działki mieszkaniowej oraz pewien proporcjonalny udział we własności działek drogowych oraz działki parkowej.

Wątpliwości Wnioskodawcy wiążą się ze sposobem opodatkowania podatkiem VAT transakcji zbycia udziałów w działce parkowej oraz działce drogowej. Należy zgodzić się z Wnioskodawcą, iż sprzedaż udziału w działce zarówno parkowej, jak i drogowej stanowi odpłatną dostawę towarów.

Dokonując analizy przedstawionych w złożonym wniosku okoliczności należy stwierdzić, iż w przypadku sprzedaży udziału w działkach, o których mowa powyżej, konieczne jest jednoznaczne określenie, iż są to grunty inne niż budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Mając na uwadze fakt, iż Wnioskodawca będzie dokonywał dostawy udziałów w działkach drogowych przeznaczonych pod budowę dróg publicznych, należy wskazać, iż zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.), przez "obiekt budowlany" należy rozumieć:

Przez "budowlę", zgodnie z art. 3 pkt 3 ww. ustawy, należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak m.in. obiekty liniowe.

Natomiast przez obiekt liniowy - obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego (art. 3 pkt 3a ww. ustawy).

Z powyższego wynika, iż drogi są budowlami w myśl przepisów prawa budowlanego, a co za tym idzie, teren przeznaczony pod budowę drogi publicznej należy uznać teren przeznaczony pod zabudowę. Ponadto jak wynika z Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego ta część niezabudowanej nieruchomości stanowi tereny przeznaczone pod drogi publiczne. Reasumując, w ocenie tut. Organu, dostawa udziałów w działkach drogowych nie korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w stawce podstawowej 23% zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a ustawy o VAT.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku VAT w stosunku do transakcji zbycia udziałów w działce drogowej należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się natomiast do kwestii opodatkowania podatkiem VAT transakcji zbycia udziałów w działce parkowej należy zauważyć, iż z Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego wynika, iż stanowi on w istocie teren rekreacyjny z nakazem utrzymania 100% powierzchni biologicznie czynnej. Tym samym zasadne jest twierdzenie, iż sprzedaż udziałów w działce parkowej korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, nieruchomość ta stanowi bowiem teren niezabudowany, inny niż teren budowlany lub przeznaczony pod zabudowę.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku VAT w stosunku do transakcji zbycia udziałów w działce parkowej należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.