IPPP2/443-1360/13-4/MM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z 11 grudnia 2013 r. (data wpływu 16 grudnia 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 11 lutego 2014 r. (data wpływu 17 lutego 2014 r.) w odpowiedzi na wezwanie z 4 lutego 2014 r. Nr IPPP2/443-1360/13-2/MM o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie świadczenia usług wstępu na seanse filmowe na rzecz Partnera, obowiązku dokumentowania tych usług fakturami, świadczenia odrębnej usługi na rzecz Uczestnika oraz obowiązku rejestrowania sprzedaży usług na kasie rejestrującej (pyt. nr 1-4) - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 grudnia 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie świadczenia usług wstępu na seanse filmowe na rzecz Partnera, obowiązku dokumentowania tych usług fakturami, świadczenia odrębnej usługi na rzecz Uczestnika oraz obowiązku rejestrowania sprzedaży usług na kasie rejestrującej. Wskazany wniosek zawierał braki w przedstawionym stanie faktycznym. W związku z tym tut. Organ podatkowy pismem z 4 lutego 2014 r. znak IPPP2/443-1360/13-2/MM wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku o powyższe braki.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Stowarzyszenie (dalej: Stowarzyszenie lub Wnioskodawca) jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: podatek VAT). W ramach prowadzonej działalności Stowarzyszenie prowadzi kino, w którym świadczy usługi wstępu na seanse filmowe (dalej: Usługi). Stowarzyszenie sprzedaje bilety na seanse filmowe w kasie kina. Sprzedaż Usług jest rejestrowana w kasie fiskalnej.

Stowarzyszenie korzysta również z innych form dystrybucji. Wnioskodawca współpracuje z podmiotem oferującym odpłatnie programy pracownicze i lojalnościowe, umożliwiające uczestnikom skorzystanie z usług kulturalnych i rozrywkowych, w tym usług wstępu na seanse filmowe (dalej: Partner). Partner oferuje podmiotom gospodarczym (dalej: Klienci) możliwość udostępnienia Usług oferowanych przez Stowarzyszenie osobom fizycznym wybranym przez Klienta, z reguły pracownikom Klienta (dalej: Uczestnicy).

Klient na podstawie umowy zawartej z Partnerem, nabywa od Partnera prawo do skorzystania z Usługi i zostaje upoważniony do odstąpienia tego prawa Uczestnikom. Klient otrzymuje od Partnera kupony wskazujące, że ich posiadacze są uprawnieni do skorzystania z usług wstępu na pokazy seansów filmowych w kinach w całej Polsce, w tym również w kinie prowadzonym przez Stowarzyszenie (dalej: Kupony). Kupony umożliwiają Uczestnikom skorzystanie z Usług oferowanych przez Stowarzyszenie. Kupony są ważne na okaziciela, przez ściśle określony okres czasu i zawierają unikalny, indywidualny kod.

Klient wydaje Kupony wybranym Uczestnikom. Uczestnik, który chce skorzystać z Usługi, zgłasza się w dniu seansu do kina i przekazuje Kupon pracownikowi Wnioskodawcy. Pracownik Wnioskodawcy wydaje Uczestnikowi bilet umożliwiający skorzystanie z Usługi.

Opisana procedura jest realizowana przez Stowarzyszenie na podstawie umowy zawartej z Partnerem na czas nieokreślony (dalej: Umowa). Klienci i Uczestnicy nie są stronami Umowy.

Stowarzyszenie i Partner ustalili w Umowie, że przedmiotem Umowy jest współpraca stron w ramach oferowanych przez Stowarzyszenie Usług na rzecz osób trzecich i pośrednictwo Partnera w dokonywaniu płatności za te Usługi za pomocą Kuponów.

Zgodnie z postanowieniami Umowy, współpraca Stowarzyszenia i Partnera jest realizowana poprzez nabycie przez Partnera Usług, z których Uczestnicy będą mogli skorzystać po okazaniu Kuponu. Na podstawie Umowy Stowarzyszenie jest zobowiązane wobec Partnera do świadczenia Usług na rzecz każdej osoby legitymującej się Kuponem, który został wystawiony przez Partnera w okresie obowiązywania Umowy.

Wynagrodzenie należne Stowarzyszeniu za Usługi zrealizowane w danym okresie rozliczeniowym wypłaca Partner. Płatność obejmuje równowartość biletów wydanych Uczestnikom w danym okresie rozliczeniowym. Cena biletu wręczonego Uczestnikowi po przedstawieniu Kuponu została określona w Umowie.

Pracownik Wnioskodawcy zbiera okazane przez Uczestników Kupony i przesyła je Partnerowi w celu prawidłowego rozliczenia transakcji.

Oprogramowanie wykorzystywane przez Wnioskodawcę do sprzedaży biletów w kinie wymusza rejestrację każdego wydania biletu w kasie rejestrującej. W takiej sytuacji pracownik Kina z reguły wydaje wydrukowany paragon Uczestnikowi. Powoduje to, że obrót wynikający z usług jest rejestrowany dwukrotnie - na fakturze wystawionej Partnerowi na koniec okresu rozliczeniowego wskazanego w Umowie i w kasie rejestrującej. Dlatego też Stowarzyszenie po zakończeniu okresu rozliczeniowego określonego w Umowie musi dokonać korekty obrotu wynikającego z zapisów dokonanych w kasie rejestrującej.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że z treści umów zawartych pomiędzy Wnioskodawcą a Partnerem wynika, że Zainteresowany nie otrzymuje od Partnera jakiegokolwiek wynagrodzenia z tytułu świadczenia usług wstępu na seanse filmowe przed dniem wykonania (realizacji) usługi na rzecz Uczestnika.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy transakcja pomiędzy Stowarzyszeniem a Partnerem, polegająca na zobowiązaniu Stowarzyszenia do świadczenia Usług na rzecz Uczestników, legitymujących się wystawionymi przez Partnera Kuponami, w zamian za wynagrodzenie za dany okres rozliczeniowy, obliczone w oparciu o wartość Usług świadczonych przez Stowarzyszenie w tym okresie rozliczeniowym, powinna być kwalifikowana na potrzeby rozliczenia podatku VAT, jako świadczenie przez Stowarzyszenie usług na rzecz Partnera.

2. Czy opisana transakcja pomiędzy Stowarzyszeniem a Partnerem powinna zostać udokumentowana fakturami VAT wystawianymi Partnerowi przez Stowarzyszenie.

3. Czy Stowarzyszenie świadczy na rzecz Uczestników odrębną usługę opodatkowaną podatkiem VAT.

4. Czy Stowarzyszenie może rejestrować w kasie rejestrującej przekazanie Uczestnikom biletów w zamian za Kupon i wydawać Uczestnikom paragony fiskalne.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1

W ocenie Wnioskodawcy na pytanie nr 1 należy udzielić odpowiedzi twierdzącej. Dystrybuując Kupony, Partner odsprzedaje zakupioną od Wnioskodawcy usługę wstępu na seans filmowy. Zgodnie z postanowieniami przepisów regulujących zasady opodatkowania podatkiem VAT, podatnik odsprzedający we własnym imieniu usługę świadczoną przez inny podmiot jest uważany za podmiot świadczący tę usługę. Dlatego też transakcja pomiędzy Stowarzyszeniem a Partnerem powinna być traktowana, jako transakcja sprzedaży Usług, którą są następnie odsprzedawane (refakturowane) na rzecz innych podmiotów (Klientów).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.; dalej UVAT), opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 UVAT wynika, że przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stosowanie do art. 2 pkt 6 UVAT pojęcie towaru obejmuje rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 UVAT przez świadczenie usług, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:

* przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

* zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

* świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Stosowanie do art. 30 ust. 2a UVAT w przypadku, gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Kupony, emitowane przez Partnera i akceptowane przez Stowarzyszenie stanowią znak legitymacyjny upoważniający Uczestników do odbioru ściśle określonego świadczenia - usługi wstępu na seanse filmowe. Dlatego też, w ocenie Wnioskodawcy, Kupony nie mieszczą się w dyspozycji przepisu art. 2 pkt 6 UVAT. Kupony nie stanowią towaru, ale jedynie dowód uprawniający do skorzystania z usługi. Kupony nie mają jakiejkolwiek samoistnej wartości, a ich rolą jest jedynie udokumentowanie prawa do udziału w sensie filmowym w kinie prowadzonym przez podmiot, który zawarł umowę z emitentem Kuponów.

Kupony nie podlegają wymianie na gotówkę i nie mają charakteru znaku pieniężnego zastępującego w obrocie środki pieniężne. Nie można ich porównywać w szczególności do bonów towarowych. Wydanie bonu towarowego pracownikowi zastępuje wypłatę środków pieniężnych. Pracownik otrzymujący bon towarowy może wybrać jakie towary i usługi nabędzie we własnym imieniu w zamian za bon towarowy. Tymczasem Uczestnik otrzymujący Kupon nie uzyskuje prawa do nabycia w zamian za Kupon wybranych przez siebie towarów i usług o określonej wartości. Otrzymując Kupon Uczestnik nie otrzymuje surogatu środków pieniężnych lecz prawo do skorzystania z usługi oferowanej w kinach wskazanych przez Partnera, w tym w kinie prowadzonym przez Stowarzyszenie.

Odpowiednio Stowarzyszenie otrzymując Kupon od Uczestnika nie uzyskuje podlegającego wymianie na środki pieniężne papieru wartościowego, ale dowód złożonego przez emitenta Kuponu (Partnera) zlecenia na wykonanie Usługi, z której skorzystał Uczestnik. Kupon jest dowodem wykonania Usługi na rzecz Partnera, a nie formą zapłaty za Usługę.

W związku z powyższym nie można traktować transakcji związanych z przekazaniem Kuponów, jako dostawy towaru ani też jako zapłaty dokonywanej za pomocą specyficznego środka płatniczego. W szczególności nie można przyjąć, ze Uczestnik wydający Kupon pracownikowi Wnioskodawcy dokonuje jego dostawy na rzecz Stowarzyszenia, bądź też nabywa w zamian za Kupon Usługę. Stowarzyszenie nie odsprzedaje Kuponu na rzecz Partnera po jego otrzymaniu od Uczestnika ani nie wymienia Kuponu na środki pieniężne. Kupon wydawany Partnerowi przez Wnioskodawcę po wyświadczeniu Usługi nie jest towarem ani środkiem płatniczym, ale dowodem zrealizowania przez Stowarzyszenie Usługi na rzecz Uczestnika.

Należy przyjąć, że w opisanym stanie faktycznym podmioty uczestniczące w rozliczeniach tj. Partner i Klienci przekazujący Uczestnikom Kupony, które umożliwiają skorzystanie z Usługi, biorą udział w procesie świadczenia Usługi na rzecz Uczestników. W ramach tego modelu Partner nabywa od Wnioskodawcy Usługi, które następnie odsprzedaje Klientom, którzy udostępniają je nieodpłatnie Uczestnikom. Zarówno Partner i Klienci biorą udział w świadczeniu usług na rzecz Uczestników poprzez udostępnienie im Kuponów i umożliwienie skorzystania z Usług. Partner i Klienci działają we własnym imieniu, ale na rzecz osób trzecich.

Spełnione są zatem wszystkie przesłanki, od których zgodnie z art. 8 ust. 2a UVAT uzależnione jest przyjęcie, że dany podmiot samodzielnie świadczy daną usługę.

Przedmiotowa kwalifikacja opisanego stanu faktycznego znajduje potwierdzenie w orzecznictwie organów podatkowych. Przykładowo w interpretacji z 8 września 2011 r., ITPP2/443-883/11/RS Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy uznał, że sprzedaż przez sieć kin karnetów uprawniających do skorzystania z usług wstępu na seanse filmowe na rzecz przedsiębiorcy, który w dalszej kolejności dystrybuuje przedmiotowe karnety pośród swoich klientów powinna być kwalifikowana, jako świadczenie usług opodatkowane podatkiem VAT. Dyrektor Izby Skarbowej podkreślił jednocześnie, że w takim wypadku sprzedaż karnetów powinna zostać udokumentowana fakturą wystawioną przez kino.

W związku z powyższym, zważywszy na charakter i funkcję Kuponów oraz treść łączącej Stowarzyszenie i Partnera Umowy należy uznać, ze transakcja pomiędzy Stowarzyszeniem, a Partnerem, polegająca na zobowiązaniu Stowarzyszenia do świadczenia Usług na rzecz Uczestników, legitymujących się wystawionymi przez Partnera Kuponami powinna być kwalifikowana na potrzeby rozliczenia podatku VAT, jako świadczenie przez Stowarzyszenie usług na rzecz Partnera.

Ad. 2

Ponieważ w świetle przepisów UVAT transakcja pomiędzy Stowarzyszeniem a Partnerem ma charakter świadczenia Usług, transakcja ta powinna być dokumentowana fakturą obejmującą Usługi nabyte przez Partnera w danym okresie rozliczeniowym.

Ad. 3

W ocenie Wnioskodawcy nie można udzielić odpowiedzi twierdzącej na pytanie nr 3. Z powyższego wywodu jednoznacznie wynika, że Usługa, z której korzysta Uczestnik, jest świadczone przez Stowarzyszenie na rzecz Partnera. Partner odsprzedaje nabytą usługę na rzecz Klienta, który udostępnia ją Uczestnikowi. W konsekwencji nie można przyjąć, że Wnioskodawca świadczy na rzecz Uczestników usługę odrębną od usługi świadczonej na rzecz Partnera.

Ad. 4

Fakt, że Stowarzyszenie dokumentuje realizację Usługi wystawioną później fakturą nie stoi na przeszkodzie rejestracji w kasie rejestrującej czynności wydania biletu Uczestnikowi. Zdaniem Wnioskodawcy, postanowienia UVAT nie wyłączają możliwości rejestracji takiego zdarzenia w kasie rejestrującej i wydania oryginału paragonu Uczestnikowi. Aby uniknąć podwójnej rejestracji usługi w rozliczeniach podatku VAT, Stowarzyszenie musi dokonać korekty wynikającej z faktu późniejszego wystawiania faktury obejmującej Usługę udokumentowaną paragonem.

W ocenie Stowarzyszenia korekta obrotu wynikającego z rejestracji wydania biletów w zamian za Kupony może być realizowana również w oparciu o inne niż oryginały paragonów dowodu księgowe, w tym fakturę wystawioną przez Stowarzyszenie na koniec okresu rozliczeniowego. Dowodzenie zasadności korekty, na podstawie innych dokumentów aniżeli oryginał paragonu fiskalnego, nie stoi w sprzeczności z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa podatkowego.

W związku z powyższym należy przyjąć, że Wnioskodawca może rejestrować wydanie biletów w zamian za Kupon w kasie rejestrującej i dokonać korekty obrotu wynikającej z opisanej transakcji również w oparciu o inne niż wydany Uczestnikowi oryginał paragonu dowody księgowe. Dlatego też na pytanie nr 4 należy udzielić odpowiedzi twierdzącej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą o VAT", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z cytowanych wyżej przepisów ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu. W związku z powyższym należy uznać, że pojęcie świadczenia - składającego się na istotę usługi - należy rozumieć jako każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Na świadczenie mogą się jednocześnie składać zachowania związane z działaniem, jak i zaniechaniem.

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć należy jednak, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym, jeżeli dane działanie, za które dany podmiot otrzymuje wynagrodzenie przynosi wymierną korzyść konkretnemu podmiotowi, to wówczas powinno być ono na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług uznane za usługę.

Tak więc, czynność podlega opodatkowaniu wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem aby ustalić zasady opodatkowania danej czynności dokonywanej w zamian za określoną kwotę pieniędzy, niezbędne jest rozstrzygnięcie, czy czynności te skutkują uzyskaniem bezpośrednich korzyści przez wypłacającego.

Regulacje w zakresie odsprzedaży usług zostały zawarte w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, s. 1 z późn. zm.)., zwanej dalej "dyrektywą".

Zgodnie z art. 28 dyrektywy w przypadku, gdy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Powołany przepis reguluje sytuacje, w których podatnik, działając we własnym imieniu zawiera umowę, na podstawie której zobowiązuje się do zrealizowania określonego świadczenia, jednak faktycznie świadczenie to realizowane jest przez podmiot trzeci. W takim przypadku uznaje się, że dla celów podatku od wartości dodanej zleceniobiorca sam nabył usługę od faktycznego wykonawcy, a następnie wyświadczył usługę zleceniodawcy.

Odpowiednikiem powyższej sytuacji jest art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, zgodnie z którym w przypadku, gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Celem odsprzedaży usług jest zatem przeniesienie poniesionych kosztów przez jeden podmiot na podmiot, który z danych usług faktycznie korzystał, pomimo że podmiot odsprzedający danej usługi nie wykonał. Faktura dokumentująca odsprzedaż usług jest więc zwykłą fakturą VAT wystawioną przez podmiot pośredniczący pomiędzy właściwym usługodawcą, a rzeczywistym nabywcą tej usługi. Dotyczy to sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie "w stanie nieprzetworzonym" odsprzedaje ją swojemu kontrahentowi.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług wstępu na seanse filmowe. Stowarzyszenie sprzedaje bilety na seanse filmowe w kasie kina. Sprzedaż usług jest rejestrowana w kasie fiskalnej. Wnioskodawca współpracuje z podmiotem oferującym odpłatnie programy pracownicze i lojalnościowe, umożliwiające uczestnikom skorzystanie z usług kulturalnych i rozrywkowych, w tym usług wstępu na seanse filmowe (dalej: Partner). Partner oferuje podmiotom gospodarczym (dalej: Klienci) możliwość udostępnienia usług oferowanych przez Stowarzyszenie osobom fizycznym wybranym przez Klienta, z reguły pracownikom Klienta (dalej: Uczestnicy). Klient na podstawie umowy zawartej z Partnerem, nabywa od Partnera prawo do skorzystania z usługi i zostaje upoważniony do odstąpienia tego prawa Uczestnikom. Klient otrzymuje od Partnera Kupony wskazujące, że ich posiadacze są uprawnieni do skorzystania z usług wstępu na pokazy seansów filmowych w kinach w całej Polsce, w tym również w kinie prowadzonym przez Stowarzyszenie (dalej: Kupony). Klient wydaje Kupony wybranym Uczestnikom. Uczestnik, który chce skorzystać z usługi, zgłasza się w dniu seansu do kina i przekazuje Kupon pracownikowi Wnioskodawcy. Pracownik Wnioskodawcy wydaje Uczestnikowi bilet umożliwiający skorzystanie z usługi.

Opisana procedura jest realizowana przez Stowarzyszenie na podstawie umowy zawartej z Partnerem na czas nieokreślony, która zobowiązuje Zainteresowanego do świadczenia usług na rzecz każdej osoby legitymującej się Kuponem, który został wystawiony przez Partnera w okresie obowiązywania umowy. Wynagrodzenie należne Stowarzyszeniu za usługi zrealizowane w danym okresie rozliczeniowym wypłaca Partner. Płatność obejmuje równowartość biletów wydanych Uczestnikom w danym okresie rozliczeniowym. Cena biletu wręczonego Uczestnikowi po przedstawieniu Kuponu została określona w umowie. Z treści umów zawartych pomiędzy Wnioskodawcą a Partnerem wynika, że Zainteresowany nie otrzymuje od Partnera jakiegokolwiek wynagrodzenia z tytułu świadczenia usług wstępu na seanse filmowe przed dniem wykonania (realizacji) usługi na rzecz Uczestnika. Pracownik Wnioskodawcy zbiera okazane przez Uczestników Kupony i przesyła je Partnerowi w celu prawidłowego rozliczenia transakcji.

W odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego nie można się zgodzić z twierdzeniem Wnioskodawcy, że dochodzi w tym konkretnym przypadku do refakturowania usług określonych w art. 8 ust. 2a ustawy o VAT. Z regulacji art. 8 ustawy o VAT wynika, że aby wystąpiło świadczenie usługi musi istnieć bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym, który zobowiązuje się wypłacić określone wynagrodzenie na rzecz świadczącego usługę. Z treści stanu faktycznego nie wynika, że Partner jest beneficjentem usługi wstępu na seanse filmowe świadczonej przez Zainteresowanego, którą w stanie nieprzetworzonym odsprzedaje na rzecz Klientów i Uczestników, ponieważ w momencie wykonania tej usługi (faktycznego jej spożytkowania przez Uczestnika) Zainteresowany nie otrzymuje od Partnera żadnej należności stanowiącej wynagrodzenie za świadczone usługi. Wynagrodzenie to otrzymuje dopiero po przekazaniu Kuponów Partnerowi, które otrzymał od Uczestników w momencie świadczenia usługi wstępu na seanse filmowe. Zatem Partner nie uczestniczy w świadczeniu usług wstępu na seanse filmowe we własnym imieniu, a jedynie zobowiązuje się do pośrednictwa jako płatnik w zapłacie wynagrodzenia za te usługi. Jedynym konsumentem, odbiorcą świadczenia usługi przez Zainteresowanego odnoszącym korzyść o charakterze majątkowym jest Uczestnik. W niniejszej sprawie nie występuje tzw. fikcja prawna przewidziana w art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, w świetle której Partner występuje w roli odsprzedającego usługi wstępu na seanse filmowe nabyte we własnym imieniu, lecz na rzecz swoich Klientów i ich pracowników (Uczestników). Zatem Partner nie jest traktowany w niniejszej sprawie jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie z tym przepisem podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży (...). W myśl art. 2 pkt 22 ustawy o VAT sprzedaż to m.in. odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z kolei zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Z uwagi na przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego tut. Organ podatkowy stwierdza, że Wnioskodawca nie świadczy jakichkolwiek usług na rzecz Partnera podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem Zainteresowany wykonując czynności w ramach zawartej umowy z Partnerem nie jest zobowiązany do wystawiania na jego rzecz faktur VAT dokumentujących te usługi. Odbiorcą usług świadczonych przez Zainteresowanego są Uczestnicy będący osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej. W związku z tym Wnioskodawca jest zobowiązany rejestrować sprzedaż usług na rzecz Uczestników na kasie rejestrującej i wydawać wydrukowany paragon fiskalny w zamian za Kupon. Bez znaczenia w tym przypadku jest fakt, że należność za świadczoną usługę wstępu uiszcza Partner na podstawie otrzymanych Kuponów od Zainteresowanego w ustalonym okresie rozliczeniowym. Z uwagi na to, że w niniejszej sprawie nie ma zastosowania art. 8 ust. 2a ustawy o VAT brak jest konieczności korygowania obrotu rejestrowanego za pomocą kasy fiskalnej.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie czterech pytań z uwagi na odmienne uzasadnienie należało uznać za nieprawidłowe.

W odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 8 września 2011 r. sygn. ITPP2/443-883/11/RS należy zauważyć, że interpretacja ta została wydana w odmiennym stanie faktycznym od przedstawionego w niniejszym wniosku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.