IPPP2/443-1355/13-3/RR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki #61485; przedstawione we wniosku z dnia 11 grudnia 2013 r. (data wpływu 16 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości wystawienia dwóch lub więcej faktur do jednego paragonu - jest prawidłowe.

W dniu 16 grudnia 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości wystawienia dwóch lub więcej faktur do jednego paragonu.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej "Spółka") prowadzi na terenie Polski sieć placówek handlowych. W ramach prowadzonej przez siebie działalności Spółka zajmuje się przede wszystkim sprzedażą detaliczną na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. W sklepach Spółki kupić można materiały budowlane, dekoracyjne, narzędzia, produkty do aranżacji i wyposażenia wnętrz, itp. Specyfika sprzedaży prowadzonej przez Spółkę skutkuje tym, że każda transakcja sprzedaży dokumentowana jest przy użyciu kas rejestrujących. W związku z tym, każda z transakcji sprzedaży jest potwierdzona paragonem z kasy rejestrującej. Jeśli kupujący jest zainteresowany otrzymaniem faktury, wówczas #61485; co do zasady po okazaniu oryginału paragonu z kasy #61485; Spółka wystawia fakturę VAT.

Zdarzyć się mogą sytuacje, w których klienci żądają wystawienia dwóch lub więcej faktur do zakupów objętych jednym paragonem (tekst jedn.: "rozbicia" sprzedaży udokumentowanej paragonami na dwie lub więcej faktur). Ponadto możliwe jest, że klient, który poprosił o wystawienie faktury tylko do części zakupów ujętych na paragonie, zgłosi jednak w późniejszym czasie żądanie wystawienia faktury na "pozostałe" towary, a więc w istocie kolejnej faktury do sprzedaży zaewidencjonowanej na jednym paragonie. Spółka nie może również wykluczyć, że w przyszłości wystąpią inne przypadki, kiedy klient będzie zgłaszał żądanie wystawienia dwóch lub więcej faktur do zakupów objętych jednym paragonem.

Przyczyny takich sytuacji są różne. Zdarza się, że klienci kupują towary przeznaczone na cele prywatne i na cele prowadzonej działalności gospodarczej. W konsekwencji proszą o wystawienie do jednego paragonu dwóch faktur, gdyż jedna z nich jest im np. potrzebna z uwagi na planowany zwrot VAT od wydatków mieszkaniowych, a druga ma stanowić dowód zakupu towarów na potrzeby firmy. Czasami zdarza się, że klienci (np. osoby zajmujące się wykonywaniem usług budowlanych i remontowych) przychodzą co sklepu celem dokonania zakupu większej ilości towarów dla swoich zleceniodawców. Okazuje się, że wykonują prace remontowo #61485; budowlane dla kilku podmiotów i "jednorazowo" przychodzą kupić towary niezbędne do prowadzenia tego rodzaju prac na rzecz różnych osób (kupują np. fugi, kleje, gładź gipsową, tapety, itp.). Ponieważ muszą się rozliczyć ze swoimi zleceniodawcami proszą o wystawienie faktur na rzecz kilku podmiotów (zleceniodawców), gdyż kupują towar w imieniu tych podmiotów i na ich rzecz. W konsekwencji przedstawiając jeden paragon z kasy rejestrującej proszą o "rozbicie" sprzedaży na kilka faktur, tak aby część towarów była ujęta na fakturze wystawionej na rzecz zleceniodawcy X, a pozostała część na fakturze wystawionej na rzecz zleceniodawcy Y, itp. Do wystawienia dwóch faktur może dojść również w przypadku, gdy na paragonie wystawianym na rzecz osoby będącej podatnikiem VAT zaewidencjonowana zostaje sprzedaż towarów opodatkowanych na zasadach ogólnych oraz towarów sprzedawanych w ramach tzw. odwrotnego obciążenia VAT.

Spółka pragnie podkreślić, że nigdy nie dochodzi do "dublowania" towarów na wystawionych fakturach. Spółka zawsze dokładnie sprawdza, czy łączna sprzedaż wynikająca z wystawionych faktur nie przekracza wartości wskazanej na paragonie. Każda faktura jest dokładnie opisywana i jest podawany numer paragonu, którego ta faktura dotyczy. Spółka wie ile faktur zostało wystawionych do jednego paragonu i potrafi te faktury zidentyfikować. Innymi słowy nie jest możliwe wystawienie więcej niż jednej faktury dokumentującej sprzedaż tego samego towaru ujętego na paragonie z kasy rejestrującej.

W związku z tym:

* sprzedaż danego towaru ujętego na paragonie jest wykazywana wyłącznie na jednej fakturze (towary nigdy się nie "dublują"),

* Spółka dokonuje odpowiedniego opisania dalszych faktur wystawionych do sprzedaży zaewidencjonowanej na jednym paragonie tak, aby możliwe było jednoznaczne ich powiązanie ze sprzedażą udokumentowaną tymże paragonem (przykładowo poprzez odpowiednią adnotację na fakturze z numerem paragonu).

Spółka jest aktywnym podatnikiem VAT. Nie korzysta ona ze zwolnień, o których mowa w art. 113 Ustawy VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka ma prawo wystawiać dwie faktury lub więcej faktur do jednego paragonu w sytuacji, gdy sprzedaż danego towaru, ujętego na paragonie, będzie wykazana tylko na jednej z nich.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Spółka ma prawo wystawiać dwie faktury lub więcej faktur do jednego paragonu w sytuacji, gdy sprzedaż danego towaru, ujętego na paragonie, będzie wykazana tylko na jednej z nich.

UZASADNIENIE wspólne dla stanu prawnego do 31 grudnia 2013 r. oraz od dnia 1 stycznia 2014 r.

Z art. 87 § 1 Ordynacji podatkowej wynika, że jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą obowiązani są na żądanie kupującego lub usługobiorcy wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi. "Stosowanie art. 87 § 1 <...> wyłączają przepisy regulujące zasady wystawiania faktur dokumentujących dokonanie czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług." (H. Dzwonkowski, Ordynacja podatkowa 2011. Komentarz, Warszawa, s. 733). Stosownie do treści art. 106 ust. 1 Ustawy VAT 2013, podatnicy o których mowa w art. 15 są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży <...> oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy. Dodatkowo, zgodnie z art. 106 ust. 4, podatnicy <...> nie mają obowiązku wystawiania faktur osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

A zatem, jeśli wobec sprzedaży zaewidencjonowanej przy pomocy kasy rejestrującej klient zgłasza chęć otrzymania faktury, to Spółka ma obowiązek taką fakturę wystawić. Przepisy Rozporządzenia Fakturowego nie zawierają, poza § 7 Rozporządzenia Fakturowego odrębnych reguł dla wystawiania faktur do sprzedaży udokumentowanej uprzednio paragonem fiskalnym.

§ 7 Rozporządzenia Fakturowego stanowi, że:

1. "W przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż.

2. Przepis ust. 1 nie dotyczy sprzedaży dokumentowanej fakturą emitowaną przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w przypadkach gdy wartość sprzedaży i kwota podatku są zarejestrowane w raporcie fiskalnym dobowym kasy.

3. W przypadku gdy faktura przesłana w formie elektronicznej dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, podatnik zostawia w dokumentacji paragon dotyczący tej sprzedaży z danymi identyfikującymi tę fakturę."

Od dnia 1 stycznia 2014 r. art. 106 zostaje uchylony, a w jego miejsce ustawodawca wprowadza art. 106a-106q.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT 2014 podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą m.in. sprzedaż (to jest zgodnie z art. 2 pkt 22 Ustawy VAT 2013 i 2014 #61485; odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów), a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem. Z ust. 3 tego przepisu wynika z kolei, że "na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

- jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zaplaty."

Kontynuując, art. 106h Ustawy VAT 2014, tj. odpowiednik § 7 Rozporządzenia Fakturowego stanowi, że:

1. "W przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż.

2. Przepis ust. 1 nie dotyczy sprzedaży dokumentowanej fakturą emitowaną przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w przypadkach gdy wartość sprzedaży i kwota podatku są zarejestrowane w raporcie fiskalnym dobowym kasy.

3. W przypadku gdy faktura w formie elektronicznej dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, podatnik zostawia w dokumentacji paragon dotyczący tej sprzedaży z danymi identyfikującymi tę fakturę.

4. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku, gdy paragon został uznany za fakturę wystawioną zgodnie z art. 106e ust. 5 pkt 3".

A zatem, § 7 Rozporządzenia Fakturowego oraz odpowiadający mu art. 106h Ustawy VAT 2014 nie zmienia zasad wystawiania faktur, a nakazuje jedynie #61485; co do zasady #61485; spełnienie dodatkowego obowiązku o charakterze formalnym w sytuacji, gdy faktura wystawiana jest do sprzedaży zaewidencjonowanej na kasie rejestrującej, a mianowicie "dołączenia" do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika paragonu dokumentującego tę sprzedaż. Niemniej, obowiązku powyższego nie można zdaniem Spółki rozumieć dosłownie. Ustawodawca wprowadzając taki zapis chciał bowiem, by fakturę wystawioną do paragonu można było,"powiązać", czy też "połączyć" z paragonem w sposób pozwalający jednoznacznie stwierdzić, że oba te dokumenty odzwierciedlają jedną transakcję w sensie gospodarczym.

Tym samym w ocenie Spółki wymóg "dołączenia" paragonu do faktury będzie spełniony nie tylko wówczas, gdy paragon będzie fizycznie dopięty do kopii faktury, ale również wtedy, gdy będzie możliwość przyporządkowania do niej paragonu fiskalnego. Dlatego też okoliczność, że przykładowo do faktury nie będzie dopięty paragon nie oznacza, że Spółka nie wypełniła obowiązku, o którym mowa w § 7 ust. 1 Rozporządzenia Fakturowego oraz art. 106h ust. 1 Ustawy VAT 2014. Wszystkie te dokumenty będą bowiem ze sobą powiązane w sposób jednoznacznie pozwalający na stwierdzenie, iż dotyczą sprzedaży zarejestrowanej uprzednio przy zastosowaniu kasy rejestrującej (przykładowo poprzez odpowiednią adnotację na fakturze z numerem paragonu).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego znaje się za prawidłowe.

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Zasady prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących zostały uregulowane w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r. poz. 363), zwanym dalej rozporządzeniem.

Według § 2 pkt 1 rozporządzenia przez dokument fiskalny rozumie się paragon fiskalny, fakturę i raport fiskalny.

Przez paragon fiskalnym w myśl § 2 pkt 12 rozporządzenia - rozumie się wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży.

Natomiast pod pojęciem raport fiskalny (dobowy, okresowy, w tym miesięczny, oraz rozliczeniowy) - rozumie się dokument fiskalny zawierający dane sumaryczne o obrocie i kwotach podatku za daną dobę lub za wybrany okres w ujęciu według poszczególnych stawek podatku oraz sprzedaży zwolnionej od podatku - § 2 pkt 19 rozporządzenia.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy - podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W myśl ust. 4 ww. artykułu podatnicy, o których mowa w art. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z § 7 ust. 1. Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.) w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż.

Przepis ust. 1 nie dotyczy sprzedaży dokumentowanej fakturą emitowaną przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w przypadkach gdy wartość sprzedaży i kwota podatku są zarejestrowane w raporcie fiskalnym dobowym kasy - § 7 ust. 2 ww. rozporządzenia.

W przypadku gdy faktura przesłana w formie elektronicznej dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, podatnik zostawia w dokumentacji paragon dotyczący tej sprzedaży z danymi identyfikującymi tę fakturę - § 7 ust. 3 ww. rozporządzenia.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że u Wnioskodawcy transakcje sprzedaży dokumentowane są przy użyciu kas rejestrujących. W związku z tym, każda z transakcji sprzedaży jest potwierdzona paragonem z kasy rejestrującej. Jeśli kupujący jest zainteresowany otrzymaniem faktury, wówczas #61485; co do zasady po okazaniu oryginału paragonu z kasy #61485; Spółka wystawia fakturę VAT. Zdarzają się sytuacje, w których klienci żądają wystawienia dwóch lub więcej faktur do zakupów objętych jednym paragonem. Ponadto możliwe jest, że klient, który poprosił o wystawienie faktury tylko do części zakupów ujętych na paragonie, zgłosi jednak w późniejszym czasie żądanie wystawienia faktury na "pozostałe" towary, a więc w istocie kolejnej faktury do sprzedaży zaewidencjonowanej na jednym paragonie. W przyszłości również mogą wystąpić inne przypadki, kiedy klient będzie zgłaszał żądanie wystawienia dwóch lub więcej faktur do zakupów objętych jednym paragonem. Zdarza się, że klienci kupują towary przeznaczone na cele prywatne i na cele prowadzonej działalności gospodarczej. W konsekwencji proszą o wystawienie do jednego paragonu dwóch faktur. Czasami zdarza się, że klienci (np. osoby zajmujące się wykonywaniem usług budowlanych i remontowych) przychodzą co sklepu celem dokonania zakupu większej ilości towarów dla swoich zleceniodawców. Okazuje się, że wykonują prace remontowo #61485; budowlane dla kilku podmiotów i "jednorazowo" przychodzą kupić towary niezbędne do prowadzenia tego rodzaju prac na rzecz różnych osób (kupują np. fugi, kleje, gładź gipsową, tapety, itp.). W konsekwencji przedstawiając jeden paragon z kasy rejestrującej proszą o "rozbicie" sprzedaży na kilka faktur, tak aby część towarów była ujęta na fakturze wystawionej na rzecz zleceniodawcy X, a pozostała część na fakturze wystawionej na rzecz zleceniodawcy Y, itp. Do wystawienia dwóch faktur może dojść również w przypadku, gdy na paragonie wystawianym na rzecz osoby będącej podatnikiem VAT zaewidencjonowana zostaje sprzedaż towarów opodatkowanych na zasadach ogólnych oraz towarów sprzedawanych w ramach tzw. odwrotnego obciążenia VAT. Nigdy nie dochodzi do "dublowania" towarów na wystawionych fakturach. Spółka zawsze dokładnie sprawdza, czy łączna sprzedaż wynikającą z wystawionych faktur nie przekracza wartości wskazanej na paragonie. Każda faktura jest dokładnie opisywana i jest podawany numer paragonu, którego ta faktura dotyczy. Spółka wie ile faktur zostało wystawionych do jednego paragonu i potrafi te faktury zidentyfikować. Nie jest możliwe wystawienie więcej niż jednej faktury dokumentującej sprzedaż tego samego towaru ujętego na paragonie z kasy rejestrującej. Sprzedaż danego towaru ujętego na paragonie jest wykazywana wyłącznie na jednej fakturze (towary nigdy się nie "dublują"), Spółka dokonuje odpowiedniego opisania dalszych faktur wystawionych do sprzedaży zaewidencjonowanej na jednym paragonie tak, aby możliwe było jednoznaczne ich powiązanie ze sprzedażą udokumentowaną tymże paragonem (przykładowo poprzez odpowiednią adnotację na fakturze z numerem paragonu). Spółka jest aktywnym podatnikiem VAT. Nie korzysta ona ze zwolnień, o których mowa w art. 113 Ustawy VAT.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na zapis art. 2 pkt 22 ustawy, w myśl którego przez sprzedaż - rozumie się odpłatną dostawę towarów (...), natomiast z art. 7 ust. 1 ustawy, wynika, że przez dostawę towarów, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Analiza wskazanych wyżej zapisów w powiązaniu z art. 106 ust. 1 ustawy wskazuje, że podatnicy obowiązani są wystawić fakturę stwierdzającą dokonanie sprzedaży tj. odpłatną dostawę towarów, na nabywcy, który rozporządza towarami jak właściciel.

W analizowanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy odnoszą się do wskazania czy Spółka ma prawo wystawiać dwie faktury lub więcej faktur do jednego paragonu w sytuacji, gdy sprzedaż danego towaru, ujętego na paragonie, będzie wykazana tylko na jednej z nich.

W omawianej sprawie w odniesieniu do wątpliwości Wnioskodawcy, po uwzględnieniu ww. przepisów oraz okoliczności przedstawionych we wniosku, stwierdzić należy, że w analizowanej sprawie nie ma przeszkód prawnych do wystawienia dwóch lub więcej faktur potwierdzających sprzedaż różnych towarów udokumentowanych jednym paragonem fiskalnym. Jak wynika z wniosku obrót wynikający z danej sprzedaży oraz podatek należny z niej wynikający został przez Wnioskodawcę zaewidencjonowany na kasie fiskalnej w odpowiednim terminie i w prawidłowej wysokości. W sytuacji, gdy klient nabywający różne towary, których sprzedaż została zaewidencjonowana na jednym paragonie, chce otrzymać więcej faktur i na fakturach tych nie zostaną ujęte te same towary, nie ma przeszkód aby Strona wystawiła dwie lub więcej faktur. Natomiast dla celów dowodowych Wnioskodawca na wystawionych fakturach VAT powinien umieszczać adnotację zawierającą numer paragonu fiskalnego, do którego została wystawiona faktura bądź faktury.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.