IPPP2/443-135/09/11-4/S/BM/KOM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 lutego 2009 r. (data wpływu 11 luty 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazywania towarów i prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z ich zakupem - jest prawidłowe.

W dniu 11 lutego 2009 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazywania towarów i prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z ich zakupem.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz związane z nim zdarzenie przyszłe:

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest dystrybucja sprzętu elektronicznego m.in. zestawów kina domowego, projektorów, kamer, telewizorów, akcesoriów samochodowych, odtwarzaczy DVD itp. W celu zwiększenia obrotów z tytułu sprzedaży tego sprzętu, Spółka podejmuje różnego rodzaju działania promocyjne i marketingowe skierowane do podmiotów, które nabywają wspomniane towary, tzn. do hurtowników, sieci supermarketów, sprzedawców detalicznych (dalej: kontrahenci) oraz do ostatecznych nabywców (dalej: klienci).

Działania te obejmują w szczególności:

W przypadku większości działań promocyjnych czy marketingowych podejmowanych przez Spółkę, pracownicy Spółki (w tym jej przedstawiciele handlowi) przekazują nieodpłatnie różnego rodzaju towary (np. oferowany przez Spółkę sprzęt elektroniczny, katalogi produktów, towary, tj. kubki, długopisy, koszulki, akcesoria do telefonów zawierające logo Spółki, produkty spożywcze i inne). Podkreślić jednakże należy, iż wszelkie przekazania dokonane w ramach powyższych akcji mają na celu przede wszystkim promowanie działalności Spółki, umocnienie jej wizerunku na rynku, utrzymanie pozytywnych relacji z kontrahentami, pozyskanie nowych nabywców, kanałów dystrybucji, itp. i w związku z tym, wszelkie te działania są bezpośrednio związane z działalnością Spółki.

Przekazywane przez Spółkę produkty w ramach powyżej wymienionych akcji promocyjnych nie spełniają definicji próbki, o której mowa w art. 7 ust. 7 ustawy oraz prezentu o małej wartości, o której mowa w art. 7 ust. 4.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy:

AD. 1

Zdaniem Spółki, nieodpłatne przekazania przez Spółkę towarów w ramach podejmowanych przez nią działań (opisanych w stanie faktycznym), jako czynności związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, nie podlegają opodatkowaniu VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z przywołanego przepisu wynika, iż zakresem przedmiotowym ustawy o VAT, co do zasady, objęte są czynności o charakterze odpłatnym. Jednocześnie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT określa czynności o charakterze nieodpłatnym, które przy spełnieniu określonych w tym przepisie przesłanek uznaje się za odpłatną dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu.

W myśl powołanego przepisu przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

Z brzmienia art. 7 ust. 2 ustawy wynika, iż nieodpłatne dostawy towarów podlegają opodatkowaniu wyłącznie w sytuacji, gdy wskazane w tym przepisie przesłanki są łącznie spełnione, tj.:

* nieodpłatne przekazanie nie jest związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem oraz podatnikowi przysługiwało w całości lub części prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W przypadku natomiast, gdyby chociaż jeden z powyższych warunków nie został spełniony, wówczas nieodpłatna dostawa towarów nie podlega opodatkowaniu VAT.

Z powyższych regulacji prawnych wynika, że dostawą towarów objętą opodatkowaniem, a więc mieszczącą się w przedmiocie opodatkowania określonym w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, tj. w pojęciu "odpłatnej dostawy towarów", są także nieodpłatne przekazania towarów na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem. Tak więc nie jakiekolwiek nieodpłatne przekazanie przez podatnika należących do jego przedsiębiorstwa towarów (innych niż drukowane materiały reklamowe i informacyjne oraz prezenty o małej wartości i próbki) wchodzi w zakres objęty pojęciem "odpłatnej dostawy towarów", a jedynie te przekazania, które następują na cele inne niż związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem.

Spółka stoi na stanowisku, iż przekazanie towarów w ramach podejmowanych działań promocyjnych oraz marketingowych opisanych w pkt 1 niniejszego wniosku, w sposób oczywisty związane jest z prowadzonym przez nią przedsiębiorstwem, a zatem nie podlega ono opodatkowaniu VAT. W chwili obecnej brak jest bowiem jakiegokolwiek przepisu, który uzasadniałby opodatkowanie nieodpłatnego przekazania towarów lub świadczenia usług na cele promocyjne, tj. cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem.

Należy zwrócić uwagę, iż w odniesieniu do nieodpłatnych przekazań towarów kluczowe znaczenie mają regulacje zawarte w art. 7 ust. 2 oraz ust. 3 ustawy o VAT. Od 1 maja 2004 r., tj. od dnia wejścia w życie ustawy o VAT, przepis art. 7 ust. 2 obowiązuje w niezmienionym, przywołanym powyżej brzmieniu. Istotna zmiana dotyczyła natomiast art. 7 ust. 3 tej ustawy. Do dnia 31 maja 2005 r. przepis ten stanowił, iż art. 7 ust. 2 nie stosuje się do przekazywania prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli ich przekazanie (wręczenie) wiązało się bezpośrednio z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. Od 1 czerwca 2005 r. w zakresie opodatkowania nieodpłatnych dostaw towarów zmienił się stan prawny. W wyniku nowelizacji ustawy o VAT, w art. 7 ust. 3 uchylony został zapis o warunku bezpośredniego związku z prowadzonym przedsiębiorstwem nieodpłatnych przekazań prezentów o małej wartości i próbek. W obecnym brzmieniu przepis ten stanowi, iż przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek. Powyższa zmiana jednoznacznie wyklarowała, iż przekazanie towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem nie podlega VAT.

Ponadto, jeśli ratio legis art. 7 ust. 2 byłoby objęcie zarówno przekazania towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, jak i na cele z nim niezwiązane, wówczas ustawodawca zrezygnowałby ze wskazania celu przekazania ("związane" I "niezwiązane") odwołując się jedynie do samej czynności przekazania. W konsekwencji należy twierdzić, iż przepisy art. 7 ust. 2 i ust. 3 ustawy o VAT, nie dają podstaw do przyjęcia, że w warunkach określonych w tych przepisach za odpłatną dostawę towarów należy uznawać także przekazanie towarów bez wynagrodzenia na cele związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem.

Zdaniem Spółki, w świetle przepisów art. 7 ust. 2 i ust. 3 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 czerwca 2005 r. żadne przekazanie towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem nie jest opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Bez znaczenia pozostaje rodzaj przekazywanego towaru. Liczy się przede wszystkim fakt związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Nie ulega wątpliwości, że przekazania dokonywane przez Spółkę w ramach akcji promocyjnych i marketingowych (opisane w stanie faktycznym powyżej), jak również przekazania produktów pracownikom kontrahentów oraz innych nabywców produktów, wykazują związek z prowadzonym przedsiębiorstwem. Przekazania te mają bowiem na celu w szczególności wzmocnienie wizerunku przedsiębiorstwa na rynku, pozyskanie nowych klientów, kontrahentów, utrzymanie dobrych kontaktów z dotychczasowymi kontrahentami, przywiązanie klienta do towaru, marki, itp.

W związku z tym, na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, takie nieodpłatne przekazania nie podlegają opodatkowaniu VAT.

Spółka prezentuje powyższe stanowisko, mając na uwadze literalne brzmienie analizowanych przepisów, wskazując równocześnie, iż przy wykładni przepisów podatkowych decydujące znaczenie spełnia wykładnia gramatyczna, która umożliwia prawidłowe odczytanie treści normy prawnej w niej zawartej. Z założenia językowej racjonalności ustawodawcy wyprowadza się regułę, iż jeżeli przepis jednoznacznie w danym języku formułuje normę postępowania, to tak właśnie należy ten przepis rozumieć. Odstępstwo od tej wykładni jest dopuszczalne tylko wówczas, gdy przepis nie jest sformułowany w sposób jasny i jednoznaczny. Nie budzi wątpliwości, iż przepis art. 7 ust. 2 ustawy o VAT jest jasno sprecyzowany, stąd też nie wymaga jakichkolwiek zabiegów interpretacyjnych.

Stanowisko potwierdzające nadrzędność wykładni gramatycznej przy interpretacji przepisów podatkowych utrwalone zostało zarówno w doktrynie, jak i w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, m.in. w wyroku NSA z dnia 22 sierpnia 2000 r., sygn. akt I SA/Łd 1025/98.

Pogląd oparty na literalnej wykładni przepisów podatkowych, o braku obowiązku opodatkowania wszelkich nieodpłatnych świadczeń związanych z prowadzonym przedsiębiorstwem, zgodny jest z dominującym stanowiskiem prezentowanym w orzecznictwie sądów administracyjnych oraz ze stanowiskiem organów podatkowych.

Spółka pragnie w szczególności przywołać wyrok NSA z dnia 13 maja 2008 r. (sygn. akt I FSK 600/07), w którym orzeczono, iż "nieodpłatne przekazanie towarów na cele związane z przedsiębiorstwem nie podlega opodatkowaniu VAT nawet w sytuacji, gdy podatek ten został odliczony przy ich zakupie". Dokonana przez Sąd wykładnia przepisu art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o VAT opiera się na literalnym jego brzmieniu i wskazuje, iż: "po nowelizacji bowiem art. 7 ust. 3 u.p.t.u. zakres przedmiotowy opodatkowania określony w art. 7 ust. 2 i 3 ustawy, określony jest jedynie w ust. 2, w jego części wstępnej, precyzujący tenże przedmiot opodatkowania jako "przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem. (...). Brak obecnego do 31 maja 2005 r. w tym przepisie (ust. 3) powiązania tego wyłączenia z faktem jego bezpośredniego związku z prowadzeniem przez podatnika przedsiębiorstwa (wyłączenie przedmiotowo-celowe), wskazującego właśnie na konieczność odczytywania normy tego przepisu w szerszym kontekście przedmiotowym określonego w niej wyłączenia (z uwzględnieniem określenia nie tylko rzecz. lecz także celu, który determinuje wyłączenie z opodatkowania ich przekazania), zmienia istotnie jakościowo jego treść, a zarazem wykładnię art. 7 ust. 2 i 3 u.p.t.u. Z literalnego brzmienia części wstępnej art. 7 ust. 2 u.p.t.u. wynika" że odnosi się on do takiego przekazania towarów, które nastąpiło wyłącznie na cele inne niż związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem, co oznaczałoby, że przepis ten pomija takie nieodpłatne przekazania towarów, które zostały dokonane na cele związane z przedsiębiorstwem prowadzonym przez podatnika (...)

Stanowisko takie potwierdza prezentowany w dotychczasowym orzecznictwie wojewódzkich sądów administracyjnych pogląd o braku obowiązku opodatkowania nieodpłatnych przekazań na cele związane z przedsiębiorstwem. Przykładowo można przywołać wyrok WSA we Wrocławiu, z dnia 3 kwietnia 2007 r., (sygn. akt I SA/Wr 152/07), w którym Sąd orzekł, iż "Brzmienie literalne art. 7 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze. Zm.) od 1 czerwca 2005 r. nie daje żadnych możliwości wywiedzenia z niego, że nieodpłatne przekazanie przez podatnika towarów na cele związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem podlega opodatkowaniu VAT jako zrównane z odpłatną dostawą towarów. Obecnie zestawiając brzmienie art. 7 ust. 2 ustawy z ust. 3 nie powinno ulegać wątpliwości, że opodatkowaniu podlega wyłącznie nieodpłatne przekazanie towarów należących do przedsiębiorstwa na cel inny niż związany z prowadzoną działalnością. Natomiast ze znowelizowanych przepisów art. 7 ust. 3-7 ustawy wynika, że nie podlega opodatkowaniu nieodpłatne przekazanie, mające charakter darowizny, wszelkich towarów na cele związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa podatnika".

Wyłączenie z zakresu opodatkowania VAT nieodpłatnych przekazań towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem zaprezentowane zostało również w wyrokach WSA w Warszawie, w tym m.in. w wyroku z dnia 17 sierpnia 2007 r. (sygn. akt III SA/Wa 984/2007), z dnia 25 września 2007 r. (sygn. akt III SA/Wa 811/2007), z dnia 5 października 2007 r. (sygn. akt III SA/Wa 1255/2007) oraz z dnia 20 listopada 2007 r. (sygn. akt III SA/Wa 1268/2007).

Dodatkowo, WSA w Warszawie w wyroku z dnia 18 października 2007 r. (sygn. akt III SA/Wa 599/07), podkreślił, iż zużycie towarów (np. produktów spożywczych jak kawa, słodycze, itp.) na cele inne niż cele osobiste podatnika (jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia), stanowić będzie zawsze czynność niepodlegającą opodatkowaniu VAT uznając, iż: "nie podlega opodatkowaniu czynność nieodpłatnego przekazania pracownikowi kawy i herbaty w celu zużycia w czasie spotkania handlowego."

Warto również podkreślić, iż wyrażony powyżej pogląd o braku obowiązku opodatkowania VAT wszelkich nieodpłatnych dostaw towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, podzielają także organy podatkowe, przykładowo: Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w postanowieniach z dnia 28 lutego 2006 r., nr PV/443-496/IV/2005/JD, z dnia 4 października 2005 r., nr PV/443-300/IV/2005/DP oraz z dnia 23 grudnia 2005 r., nr PV/443-426/IV/2005/JW, stwierdził m.in., iż " (...) od dnia 1 czerwca 2005 r. nieodpłatna czynność przekazania towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, w tym również na cele reprezentacji i reklamy przedsiębiorstwa, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W analogiczny sposób wypowiada się większość przedstawicieli doktryny prawa podatkowego, m.in.: A. Bartosiewicz, R. Kubacki, VAT. Komentarz, 2 wydanie, Warszawa 2007, tezy 12-20 do art. 7, s. 122 i n., T. Michalik, VAT 2007. Komentarz, Warszawa 2007, tezy 20-21 do art. 7, s. 111 i nast.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, Spółka nie ma obowiązku opodatkowania czynności polegających na nieodpłatnym przekazaniu oraz zużyciu towarów. należących do przedsiębiorstwa, na cele związane prowadzonym przedsiębiorstwem (np. na cele promocyjne, marketingowe i inne o podobnym charakterze).

AD. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia przez nią towarów i usług, które są związane z nieodpłatnie przekazywanymi przez Spółkę towarami (w ramach działań promocyjnych i marketingowych opisanych w stanie faktycznym).

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak wynika z powołanego powyżej przepisu, wykorzystanie nabytych towarów i usług do wykonywania czynności opodatkowanych jest warunkiem decydującym o prawie do odliczenia podatku naliczonego z tytułu ich nabycia.

Towary i usługi nabyte przez Spółkę mają zostać wykorzystane dla opisanych w stanie faktycznym celów promocyjnych czy marketingowych, a więc służyć mają zwiększeniu opodatkowanej sprzedaży oferowanych przez Spółkę produktów. Są one więc, bez wątpienia, wykorzystywane dla celów wykonywania czynności opodatkowanych. W związku z tym, odliczenie podatku naliczonego wynikającego z nabycia tych towarów i usług, nie powinno być kwestionowane.

Warto ponadto wskazać, iż ustawa o VAT, co do zasady, nie wymaga istnienia bezpośredniego związku między zakupem danego towaru (usługi), a jego sprzedażą. Towar ten może zostać wykorzystany w inny sposób (niekoniecznie sprzedany), ale istotny pozostaje fakt, czy został on wykorzystany (nawet pośrednio) dla celów opodatkowanej sprzedaży.

Spółka pragnie podkreślić, iż zaprezentowane powyżej stanowisko zostało potwierdzone w licznych wyrokach zarówno sądów polskich, jak i Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przykładowo, w wyroku z dnia 2 czerwca 2008 r. (sygn. akt III SA/Wa 269/08). WSA w Warszawie potwierdził, iż w przypadku wydatków związanych z emisją akcji (która to czynność - analogicznie jak nieodpłatne przekazanie towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem - co do zasady nie podlega opodatkowaniu VAT), "należy mieć na uwadze obiektywną możliwość przyczynienia się tych wydatków do generowania przez podatnika obrotu podlegającego opodatkowaniu" i uznał prawo podatnika do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z tą emisją. Podobne stanowisko zajął WSA w Warszawie w wyroku z dnia 29 sierpnia 2008 r. (sygn. akt III SA/Wa 984/08).

Z kolei NSA, w wyroku z dnia 19 grudnia 2006 r. (sygn. akt I FSK 396/06) wyraźnie wskazał, iż: "Każdy związek - zarówno bezpośredni, jak i pośredni - ze sprzedażą opodatkowaną, wykonywaną obecnie, uprzednio lub w przyszłości, winien być uwzględniony przy ocenie istnienia uprawnienia podatnika do obniżenia podatku należnego o naliczony przy nabyciu towarów i usług". Ponadto w powyższym wyroku NSA zaznaczył, że skoro z przepisów prawa nie wynika, że omawiany związek musi mieć charakter bezpośredni, zatem została dopuszczona możliwość odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług nawet pośrednio związanych ze sprzedażą opodatkowaną.

Co więcej, wskazane stanowisko zostało również wielokrotnie potwierdzone przez Europejski Trybunał Sprawiedliwości, który w swoich orzeczeniach podkreślał, iż nawet jeżeli nie istnieje bezpośredni związek pomiędzy zakupem określonych towarów czy usług a sprzedażą opodatkowaną niemniej charakter wydatków powoduje, że powinny być one traktowane jako koszty prowadzonej działalności gospodarczej, prawo do odliczenia powinno przysługiwać podatnikowi w takim zakresie, w jakim ogólna działalność daje prawo do odliczenia VAT. Przykładowo, ETS w orzeczeniu z dnia 26 maja 2005 r. w sprawie Kretztechnik AG (C 465/03) uznał, iż prawo do odliczenia VAT przysługuje, jeżeli zakup związany był z opodatkowaną działalnością (służył takiej działalności), nawet w przypadku braku wystąpienia konkretnej opodatkowanej transakcji w stosunku do nabytego towaru czy usługi.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług, które są związane z nieodpłatnie przekazywanymi przez Spółkę towarami (w ramach działań promocyjnych i marketingowych), zważywszy na związek z opodatkowaną sprzedażą Spółki. Stosownie bowiem do postanowień art. 86 ust. 1 ustawy o VAT każdy, nawet pośredni związek pomiędzy VAT naliczonym a sprzedażą opodatkowaną wystarcza dla zachowanie praw do odliczenia VAT naliczonego. W przedmiotowym stanie faktycznym związek pomiędzy VAT naliczonym na wspomnianych wydatkach, a sprzedażą opodatkowaną Spółki jest ewidentny.

W dniu 8 kwietnia 2009 r. wydana została interpretacja indywidualna nr IPPP2/443-135/09-2/BM, w której stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku uznane zostało za prawidłowe prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z zakupem towarów będących przedmiotem nieodpłatnego przekazania i nieprawidłowe w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania tych towarów. W uzasadnieniu stwierdzono, że w przypadku przekazania nagród zwycięzcom konkursów organizowanych przez Wnioskodawcę, produktów Spółki jej kontrahentom (lub potencjalnym kontrahentom) w ramach akcji promocyjnych oraz kubków, długopisów, koszulek, akcesoriów do telefonów, itp., zawierających logo Spółki, mamy do czynienia z nieodpłatnym przekazaniem, które stanowi dostawę towarów o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, o ile przy ich nabyciu Spółka miała prawo do odliczenia podatku naliczonego) i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W odniesieniu do prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem przekazanych nieodpłatnie ww. towarów prawo do odliczenia przysługuje, w takiej części w jakiej zakupione towarów są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Co do przygotowania i przekazania kontrahentom Wnioskodawcy katalogów dotyczących produktów oferowanych przez Spółkę, zawierających opis tych produktów wraz ze wskazaniem ich podstawowych danych technicznych, zalet oraz porad odnośnie użytkowania należy natomiast zauważyć, iż jest to nieodpłatne przekazanie drukowanych materiałów informacyjnych, które zgodnie z art. 7 ust. 3 ustawy o VAT, pozostaje poza zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Spółce będzie przysługiwało w tym przypadku prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem przekazywanych drukowanych materiałów informacyjnych, w zakresie w jakim towary te związane będą ze sprzedażą opodatkowaną.

Odrębnym zagadnieniem jest natomiast przekazanie i zużycie, w ramach poczęstunku, podczas spotkań z kontrahentami Spółki, potencjalnymi kontrahentami oraz ich pracownikami, produktów spożywczych (kawa, słodycze, itp.) w przypadku, gdy spotkania takie odbywają się w siedzibie Spółki.

Zgodnie z wcześniej cytowanym art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu tylko zużycie na rzecz podmiotów wymienionych w ww. przepisie. Nie podlegają zatem opodatkowaniu nieodpłatne czynności zużycie towarów na cele reprezentacji i reklamy w ramach działalności przedsiębiorstwa, w przypadku, gdy beneficjentem jest kontrahent przedsiębiorcy - osoba trzecia, nie będąca pracownikiem, udziałowcem ani inną osobą, która została określona w tym przepisie.

Stwierdzić przy tym należy, iż prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje podatnikowi zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Pismem z dnia 22 kwietnia 2009 r. (data wpływu 27 kwietnia 2009 r.) Strona wezwała Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie do usunięcia naruszenia prawa wynikającego z wydania interpretacji indywidualnej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, w piśmie znak IPPP2/443-135/09-4/BM z dnia 5 maja 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie nie stwierdził podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

W dniu 29 maja 2009 r. (data wpływu 5 czerwca 2009 r.) Spółka wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, za pośrednictwem tut. Organu, skargę na interpretację indywidualną z dnia 8 kwietnia 2009 r. znak IPPP2/443-135/09-2/BM.

WSA w Warszawie w wyroku z dnia 7 stycznia 2010 r., sygn. akt III SA/Wa 1052/09 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną i stwierdził, iż skarga jest zasadna. W orzeczeniu napisano, że analizując przedstawioną przez Ministra Finansów wykładnię przepisu art. 7 ust. 2 u.p.t.u. Sąd stwierdza, że jest ona nieprawidłowa.

W pierwszym rzędzie wskazać należy, że Minister Finansów dokonując wykładni powyższego przepisu i odwołując się przy tym do treści art. 7 ustęp 3 u.p.t.u. pominął okoliczność, że z dniem 1 czerwca 2005 r. doszło do istotnej zmiany treści powyższego przepisu.

Do dnia 31 maja 2005 r., przepis art. 7 ust. 2 i 3 powołanej ustawy miał treść następującą:

"Art. 7 ust. 2 - Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

Powyższe brzmienie przepisu art. 7 ust. 2 i 3 u.p.t.u. pozwalało na stwierdzenie, że w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 maja 2005 r., przez dostawę towarów należało rozumieć również przekazanie przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa, jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem tych towarów. Jednak wprowadzenie z dniem 1 czerwca 2005 r. zmiany w u.p.t.u. m.in. poprzez nadanie art. 7 ust. 3 powyższej ustawy nowego brzmienia, zgodnie którym "przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek", powoduje konieczność dokonania odmiennej wykładni art. 7 ust. 2 ustawy.

W orzecznictwie sądowym utrwalił się pogląd, że w świetle art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 czerwca 2005 r., nie stanowi dostawy przekazanie przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa, na cele wiążące się z tym przedsiębiorstwem, nawet jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem tych towarów, a nieodpłatne wydanie towarów na cele związane z działalnością przedsiębiorstwa podatnika - nie jest opodatkowane VAT. W pojęciu tym mieszczą się przede wszystkim nieodpłatne świadczenia rzeczowe, dokonywane w celach marketingowych, takie jak prezenty (gadżety) dołączane do towarów bądź prezenty dla klientów przekazywane w inny sposób.

Z gramatycznej wykładni przepisów art. 7 ust. 2 i 3 u.p.t.u., w ich brzmieniu obowiązującym od 1 czerwca 2005 r., wynika obecnie jedynie, że przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem" (ust. 2), w postaci drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek (ust. 3) - nie podlega opodatkowaniu VAT i to niezależnie od tego, czy przy nabyciu przekazywanych towarów podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w całości lub części, czy też takie prawo nie przysługiwało.

Zajęcie przez organ stanowiska, zgodnie z którym każde przekazanie towarów, z wyjątkiem przekazania towarów o którym mowa w art. 7 ust. 3 u.p.t.u., podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług było wynikiem nieprawidłowej wykładni art. 7 ust. 2 i 3 u.p.t.u. Zgodnie bowiem z powyższym przepisem, w przypadku nieodpłatnego przekazania towarów na cele związane z przedsiębiorstwem obowiązek podatkowy nie powstaje. Obowiązek ten powstaje natomiast, w przypadku nieodpłatnego przekazania towarów na cele inne niż związane z działalnością przedsiębiorstwa.

Sąd wskazuje w tym miejscu, że powyższa wykładnia przepisów art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o VAT prowadzi do wniosku, że ustawodawca dokonał wadliwej implementacji treści obowiązującego prawa europejskiego. W konsekwencji, odnieść się należy do możliwość dokonania wykładni art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o VAT w ich brzmieniu obowiązującym od 1 czerwca 2005 r., z uwzględnieniem wykładni prowspólnotowej, tak aby rozumienie tych przepisów odpowiadało obowiązującej obecnie normie art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L . 347.1 i L 384.92), zgodnie z którą czynności przekazania towarów na cele związane z działalnością podatnika uznaje za opodatkowane, jeżeli wiąże się z nimi prawo odliczenia podatku naliczonego, a obecnie z wyłączeniem jednakże wykorzystania do celów działalności przedsiębiorstwa podatnika towarów stanowiących prezenty o niskiej wartości i próbki. Wskazać należy w tym miejscu, że treść powyższej normy odpowiada treści obowiązującego do 31 grudnia 2006 r. przepisu art. 5 ust. 6 VI Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388iEWG). W sytuacji wadliwej implementacji ustawodawstwa unijnego w ramach art. 7 ust. 2 i 3 u.p.t.u.- stwierdzić należy brak podstaw do czynienia wykładni tych przepisów w sposób, który odpowiadałby treści art. 5 ust. 6 VI Dyrektywy a obecnie art. 16 Dyrektywy 112.

Nieodpłatnego przekazania towarów na cele związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem, nie można zaliczyć do zakresu objętego art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym po dniu 1 czerwca 2005 r. Na akceptację zasługuje stanowisko Wnioskodawcy, iż przekazanie oraz zużycie towarów, opisane w stanie faktycznym sprawy, dokonywane w ramach akcji reklamowych i marketingowych, pozostają w związku z jego przedsiębiorstwem. W sytuacji bowiem, gdy przedmiotem prowadzonej działalności jest sprzedaż towarów, rzeczą oczywistą jest, że działania reklamowo-marketingowe, wpływające na zwiększenie obrotu, pozostają w związku z zakresem prowadzonej działalności gospodarczej.

Zdaniem Sądu prawidłowo Skarżąca wywodziła, że ma prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem towarów, następnie nieodpłatnie przekazywanych. Prawo to zachowywała nie dlatego, jak przyjął Minister Finansów, że towary te służą czynnościom opodatkowanym za jakie wadliwie uznał nieodpłatne ich przekazania, lecz dlatego, że mają one związek z działalnością opodatkowaną Spółki, czyli prowadzoną przez nią sprzedażą. Zauważyć bowiem należało, że z okoliczności podanych we wniosku o udzielenie interpretacji wynika, iż działania opisane we wniosku o udzielenie interpretacji, w związku z którymi dochodzi do nieodpłatnego przekazania towarów, służą wspieraniu działalności Spółki i zwiększaniu sprzedaży. W konsekwencji znajdzie w tym przypadku zastosowanie art. 86 ust. 1 u.p.t.u., który stanowi, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniami bez znaczenia dla niniejszej sprawy.

Od powyższego wyroku Organ podatkowy wniósł skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego, który wyrokiem z dnia 11 marca 2011 r. sygn. akt I FSK 446/10 oddalił skargę kasacyjną, wniesioną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie. NSA orzekł, że przekazanie przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele związane z tym przedsiębiorstwem w świetle art. 7 ust. 2 i 3 u.p.t.u. w brzmieniu obowiązującym od 1 czerwca 2005 r. nie stanowi dostawy towarów, nawet jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem tych towarów. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie rozpoznającym przedmiotową skargę kasacyjną w pełni podziela stanowisko i argumentację, co do wykładni art. 7 ust. 2 i 3 u.p.t.u. zawartą w wyroku WSA, nie można wobec tego zgodzić się z zarzutem skargi kasacyjnej, by dokonana w zaskarżonym wyroku wykładnia art. 7 ust. 2 i 3 u.p.t.u. była błędna.

W dniu 30 maja 2011 r. do tut. organu wpłynął prawomocny wyrok WSA w Warszawie z dnia 7 stycznia 2010 r. sygn. III SA/Wa 1052/09 uchylający ww. interpretację, w którym Sąd poparł stanowisko Spółki przedstawione w ww. wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego biorąc pod uwagę rozstrzygnięcia zawarte w wyrokach Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 stycznia 2010 r. sygn. akt III SA/Wa 1052/09 i Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 marca 2011 r. sygn. akt I FSK 446/10 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) w zakresie opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazywania towarów i prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z ich zakupem uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.