IPPP2/443-1320/13-2/DG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 grudnia 2013 r. (data wpływu 9 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* ewidencjonowania sprzedaży wysyłkowej na jednej kasie rejestrującej w siedzibie głównej Wnioskodawcy - jest nieprawidłowe;

* momentu ewidencjonowania na kasie rejestrującej wysyłkowej sprzedaży towarów - jest prawidłowe.

W dniu 9 grudnia 2013 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek, o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ewidencjonowania sprzedaży wysyłkowej na jednej kasie rejestrującej w siedzibie głównej Wnioskodawcy oraz momentu ewidencjonowania na kasie rejestrującej wysyłkowej sprzedaży towarów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Podatnik zamierza w 2014 r. uruchomić sprzedaż internetową asortymentu oferowanego dotychczas w jego sieci sklepów z zabawkami i artykułami dla dzieci i młodzieży. Zamówienia dokonywane przez kupujących w internecie będą realizowane (zbierane, pakowane i wysyłane) przez istniejące sklepy, stosownie do posiadanego zapasu towarów. Kupujący będą mogli wybrać opcję zapłaty przelewem, za pobraniem lub przy odbiorze. Ewentualne zwroty towarów od klientów będą również przyjmowane przez sklepy - w miarę możności według lokalizacji najbliższej miejsca pobytu klienta. Regulamin sprzedaży internetowej będzie przewidywał, że dokumentem potwierdzającym transakcję, dostarczanym wraz z towarem do kupującego, będzie faktura VAT. Do każdej transakcji będzie drukowany paragon fiskalny, który zgodnie z § 11 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r., z późn. zm., będzie dołączany do kopii faktury VAT i przechowywany tylko u sprzedającego. Paragon fiskalny oraz faktura VAT będą wystawiane zaraz po skompletowaniu zamówienia i postawieniu paczki do odbioru przez kuriera lub pocztę. Odbiór skompletowanej paczki będzie następował w miarę możliwości tego samego dnia. Jednak w przypadku, gdy kompletacja zamówienia nastąpi w godzinach wieczornych, kurier odbierze paczkę w dniu następnym. W związku z obowiązkiem prawidłowej fiskalizacji dokonanych transakcji sprzedaży Podatnik przedstawia poniższe kwestie budzące jego wątpliwości:

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy kasa rejestrująca musi być zainstalowana w każdym ze sklepów realizujących zamówienie dotyczące sprzedaży internetowej (przygotowanie i wysyłka towaru do klienta), czy też transakcje dokonywane za pośrednictwem internetu upoważniają Podatnika do fiskalizacji każdej transakcji na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej przy pomocy jednej kasy obsługującej "miejsca niestałe" w rozumieniu § 10 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Min. Gospodarki w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące (Dz. U. z 2013 r. poz. 1076).

2. W którym momencie powstaje obowiązek wystawienia faktury lub paragonu, gdy pomiędzy przygotowaniem towaru do wysyłki do kupującego (skompletowaniem zamówienia), a faktycznym wydaniem towaru firmie spedycyjnej nastąpi zmiana daty dziennej lub miesięcznej (np. z 30 listopada na 1 grudnia).

Czy obowiązek wystawienia faktury (paragonu) pojawi się:

* z chwilą skompletowania zamówienia i postawienia w gotowości do wydania firmie doręczającej,

* z chwilą faktycznego wydania towaru przewoźnikowi (kurierowi).

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Podatnik uważa, że dopuszczalne jest fiskalizowanie wszystkich operacji wykonywanych w ramach sprzedaży internetowej w jednej kasie rejestrującej, niezależnie od tego, w którym z jego sklepów nastąpi przygotowanie i wysyłka kupionego towaru do klienta. Taka kasa może być zarejestrowana np. w siedzibie głównej sprzedającego i dzięki odpowiedniemu przyłączeniu do systemu księgowego będzie rejestrować w czasie rzeczywistym wszystkie operacje sprzedaży internetowej realizowane przez poszczególne sklepy na terenie kraju. Transakcje w internecie spełniają przesłanki zakwalifikowania ich jako "miejsce niestałe" w rozumieniu paragrafu 10 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Min. Gospodarki w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące (Dz. U. z 2013 r. poz. 1076).

Ad. 2.

Zdaniem Podatnika w roku 2014 obowiązek fiskalizacji sprzedaży internetowej będzie powstawał z chwilą postawienia kupowanych towarów do dyspozycji firmy zajmującej się ich doręczeniem do kupującego, przy jednoczesnym wystawieniu f-ry VAT i dołączeniu jej do przesyłki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

* ewidencjonowania sprzedaży wysyłkowej na jednej kasie rejestrującej w siedzibie głównej Wnioskodawcy - jest nieprawidłowe;

* momentu ewidencjonowania na kasie rejestrującej wysyłkowej sprzedaży towarów - jest prawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 3, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22).

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z ust. 1 art. 111 ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

W myśl art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Zgodnie z delegacją ustawową zawartą w art. 111 ust. 7a pkt 1 cyt. ustawy, Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, sposób prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, w tym o zastosowaniu specjalnym dla specyficznego rodzaju działalności, oraz warunki używania kas przez podatników, uwzględniając potrzebę właściwego ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących przez podatników, o których mowa w ust. 1, oraz potrzebę przeciwdziałania nieewidencjonowaniu obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas przez tych podatników, jak również zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczania podatku.

Stosownie do zapisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r. poz. 363) przez paragon fiskalny rozumie się wydrukowany dla nabywcy przez kasę w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży (§ 2 pkt 12).

Ad. 1.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Podatnik zamierza w 2014 r. uruchomić sprzedaż internetową asortymentu oferowanego dotychczas w jego sieci sklepów z zabawkami i artykułami dla dzieci i młodzieży. Zamówienia dokonywane przez kupujących w internecie będą realizowane (zbierane, pakowane i wysyłane) przez istniejące sklepy, stosownie do posiadanego zapasu towarów. Kupujący będą mogli wybrać opcję zapłaty przelewem, za pobraniem lub przy odbiorze. Do każdej transakcji będzie drukowany paragon fiskalny, który zgodnie z § 11 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r., będzie dołączany do kopii faktury VAT i przechowywany tylko u sprzedającego. Wnioskodawca wskazał, że kasa do ewidencjonowania sprzedaży wysyłkowej może być zainstalowana np. w siedzibie głównej sprzedającego i dzięki odpowiedniemu przyłączeniu do systemu księgowego będzie rejestrować w czasie rzeczywistym wszystkie operacje sprzedaży internetowej realizowane przez poszczególne sklepy na terenie kraju.

Przedmiotem wątpliwości Strony jest, czy może ewidencjonować sprzedaż wysyłkową realizowaną przez poszczególne sklepy na jednej kasie rejestrującej zainstalowanej w siedzibie głównej Wnioskodawcy, czy też sprzedaż ta powinna być ewidencjonowana w każdym punkcie, który dokonuje wysyłki towaru.

W tym miejscu należy wskazać, że w myśl § 10 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 16 września 2013 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące (Dz. U. z 2013 r. poz. 1076) kasa musi umożliwiać wydruk paragonu fiskalnego zawierającego imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejsca niestałych - adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika.

Od 1 lipca 2011 r. obowiązuje rozporządzenie wykonawcze Rady UE nr 282/2011 z 15 marca 2011 r. ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

Rozporządzenie to określa m.in. jak należy rozumieć pojęcie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Należy podkreślić, że rozporządzenie unijne jest aktem prawnym bezwzględnie obowiązującym i nie wymaga implementacji do krajowych przepisów prawa.

W art. 11 ww. rozporządzenia określono, że stałym miejscem prowadzenia działalności gospodarczej jest dowolne miejsce, inne niż miejsce siedziby podatnika, które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Wskazana definicja jest stosowana na potrzeby przepisów określających miejsce świadczenia usług. Zgodnie bowiem z art. 44 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L Nr 347, poz. 1) miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika działającego w takim charakterze jest miejsce, w którym podatnik ten posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. W sytuacji jednak, gdy usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności. Z powyższej regulacji wynika zatem, że o stałym miejscu prowadzenia działalności gospodarczej będziemy mówić wówczas, gdy dane miejsce będzie się charakteryzować:

* wystarczającą stałością;

* odpowiednią strukturą techniczną;

* personelem;

co umożliwi mu odbiór i wykorzystanie usług świadczonych dla tego stałego miejsca.

Definicja przyjęta przez Radę odpowiada w zasadzie dotychczasowej wykładni pojęcia dokonanej przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z 4 lipca 1985 r. w sprawie C-168/84 (Günter Berkholz) Trybunał uznał, że określone miejsce może zostać uznane za stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, gdy zostaną łącznie spełnione poniższe warunki:

* miejsce to posiada minimalny rozmiar działalności;

* posiada zasoby ludzkie i techniczne, które są konieczne do świadczenia usług, a ich obecność ma charakter ciągły.

W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca wskazał, że od 2014 r. rozpocznie prowadzenie sprzedaży wysyłkowej towarów oferowanych dotychczas w jego sieci sklepów z zabawkami i artykułami dla dzieci i młodzieży. Wysyłkę zamówionych przez internet towarów będą realizowały poszczególne sklepy, na stanie których będzie znajdował się dany towar. Zatem z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca posiada sieć sklepów prowadzących sprzedaż ww. towarów dla osób fizycznych, czyli każdy sklep Wnioskodawcy posiada stałą lokalizację w postaci użytkowanego lokalu (własnego lub wynajmowanego), personel i odpowiednią infrastrukturę techniczną niezbędną do realizacji tej sprzedaży. Tym samym więc sprzedaż towarów wymienionych we wniosku Strony prowadzona jest w stałych miejscach działalności gospodarczej. Zatem w sytuacji, gdy dany sklep będzie dokonywał sprzedaży wysyłkowej własnego towaru, wówczas będzie miał obowiązek zaewidencjonowania tej sprzedaży na kasie rejestrującej zainstalowanej w tym sklepie. Należy zaznaczyć, że do ewidencjonowania sprzedaży wysyłkowej w danym sklepie nie jest wymagane instalowanie dodatkowej kasy rejestrującej - wystarczy zaewidencjonowanie tej sprzedaży na kasie, która służy ogólnie do rejestracji obrotów w tym miejscu prowadzenia sprzedaży, określonej w art. 111 ust. 1 ustawy.

Zatem błędne jest twierdzenie Wnioskodawcy, że sprzedaż wysyłkowa realizowana poprzez sklepy jest sprzedażą wykonywaną w miejscach niestałych, o których mowa w § 10 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki. W konsekwencji Wnioskodawca nie może ewidencjonować sprzedaży wysyłkowej realizowanej przez poszczególne sklepy na jednej kasie rejestrującej zainstalowanej w siedzibie głównej Strony, gdyż w tym miejscu nie będzie się odbywała żadna sprzedaż towarów.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie objętym pytaniem nr 1 jest nieprawidłowe.

Ad. 2.

Stosownie do obowiązującego od 1 stycznia 2014 r. art. 19a ust. 1 ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Artykuł 19a ust. 8 ustawy stanowi, że jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Z powołanych przepisów wynika, że od 1 stycznia 2014 r. obowiązek podatkowy będzie kreował moment dokonania dostawy towarów, wykonania usługi, lub otrzymania zaliczki, przedpłaty.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy - dodanym z dniem 1 stycznia 2014 r. przez art. 1 pkt 50 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług - podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Przepis art. 106b ust. 3 ustawy stanowi, że na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

- jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

W przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż (art. 106h ust. 1 ustawy).

Tut. Organ zaznacza, że przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.) obowiązywały do 31 grudnia 2013 r., natomiast od 1 stycznia 2014 r. regulacje dotyczące m.in. wystawiania faktur zostały zamieszczone w ustawie o podatku od towarów i usług (art. 106b i nast.)

Natomiast w myśl art. 106i ust. 1 ustawy - dodanego z dniem 1 stycznia 2014 r. - fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Z kolei przepis art. 106i ust. 6 ustawy stanowi, że w przypadkach, o których mowa w art. 106b ust. 3, fakturę wystawia się:

Szczegółowe zasady dotyczące stosowania kas rejestrujących w zakresie ewidencjonowania sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych zostały określone w przytoczonych wyżej przepisach art. 111 ustawy.

Zgodnie, z ww. przepisami podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Podatnicy dokonujący sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących są zobowiązani do przestrzegania zasad zawartych w cyt. rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących.

Podatnicy prowadzą ewidencję każdej sprzedaży, w tym sprzedaży zwolnionej, wyłącznie przy użyciu kas, które mają potwierdzenie, że kasa spełnia funkcje wymienione w art. 111 ust. 6a ustawy oraz kryteria i warunki techniczne określone w przepisach wydanych na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy (§ 3 ust. 1 rozporządzenia).

Otrzymanie przed dokonaniem sprzedaży całości lub części należności (zapłaty) podlega ewidencjonowaniu z chwilą jej otrzymania (§ 3 ust. 2 rozporządzenia).

W myśl § 6 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia podatnicy prowadząc ewidencję wydają nabywcy, bez jego żądania paragon fiskalny.

Natomiast zgodnie § 2 pkt 12, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o paragonie fiskalnym - rozumie się przez to wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży.

Z powyższego wynika, że obowiązek wydawania wydrukowanego dokumentu nabywcy istnieje w przypadku dokonania każdej sprzedaży rejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Ewidencjonowaniu przy zastosowaniu kasy rejestrującej podlega każda dokonana transakcja sprzedaży (towarów i usług) świadczona na rzecz osób, o których mowa w art. 111 ust. 1 ustawy i powinno się ono odbywać z chwilą dokonania sprzedaży, na co wskazuje powołany powyżej § 2 pkt 12 rozporządzenia, mówiący o obowiązku wydrukowania paragonu w momencie sprzedaży. Zaznaczenia wymaga, że przepisy prawa podatkowego nie określają momentu, w którym dana transakcja powinna być zarejestrowana za pomocą kasy rejestrującej; jedynym przepisem regulującym tę kwestię jest § 3 ust. 2 rozporządzenia, w myśl którego otrzymanie przed dokonaniem sprzedaży całości lub części należności (zapłaty) podlega ewidencjonowaniu z chwilą jej otrzymania.

Ustawodawca określił natomiast moment powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług. W związku z czym, podatnik jest obowiązany tak zorganizować i prowadzić odpowiednie urządzenia ewidencyjne, aby nie doprowadzić do naruszenia obowiązku podatkowego. Należy zatem przyjąć, że ewidencjonowanie sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej powinno mieć miejsce nie później niż w momencie powstania obowiązku podatkowego, czyli w rozpatrywanej sprawie nie później niż z chwilą wydania towaru lub otrzymania przedpłaty.

Należy także wskazać, że jeśli towar jest wysyłany przez dostawcę nabywcy za pośrednictwem przewoźnika, kuriera, poczty - dokonanie dostawy towaru następuje z chwilą wydania towaru podmiotowi, który jest zobowiązany do jego dostarczenia, gdyż z tym momentem dostawca przenosi prawo do rozporządzania jak właściciel.

Z przedstawionego w złożonym wniosku opisu sprawy wynika, że Podatnik zamierza w 2014 r. uruchomić sprzedaż internetową asortymentu oferowanego dotychczas w jego sieci sklepów z zabawkami i artykułami dla dzieci i młodzieży. Zamówienia dokonywane przez kupujących w internecie będą realizowane (zbierane, pakowane i wysyłane) przez istniejące sklepy, stosownie do posiadanego zapasu towarów. Kupujący będą mogli wybrać opcję zapłaty przelewem, za pobraniem lub przy odbiorze. Dokumentem potwierdzającym transakcję, dostarczanym wraz z towarem do kupującego, będzie faktura VAT. Do każdej transakcji będzie drukowany paragon fiskalny, który zgodnie z § 11 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r., będzie dołączany do kopii faktury VAT i przechowywany tylko u sprzedającego. Paragon fiskalny oraz faktura VAT będą wystawiane zaraz po skompletowaniu zamówienia i postawieniu paczki do odbioru przez kuriera lub pocztę. Odbiór skompletowanej paczki będzie następował w miarę możliwości tego samego dnia. Jednak w przypadku, gdy kompletacja zamówienia nastąpi w godzinach wieczornych, kurier odbierze paczkę w dniu następnym.

Przedmiotem wątpliwości Podatnika jest powstanie obowiązku wystawienia faktury (paragonu) dokumentujących wyżej przedstawioną sprzedaż wysyłkową towarów.

W tym miejscu należy zauważyć, że przepisy nie zabraniają ewidencjonowania sprzedaży przed powstaniem obowiązku podatkowego. Nie jest zatem nieprawidłowe, zaewidencjonowanie sprzedaży wcześniej, przed powstaniem obowiązku podatkowego, czyli przed dniem wysyłki zakupionego towaru. W przypadku sprzedaży wysyłkowej wystawienie paragonu przed powstaniem obowiązku podatkowego, umożliwia bowiem dostarczenie klientowi paragonu wraz z przesyłką. Jest to o tyle istotne, że obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej zapewnia również realizację prawa konsumenta w zakresie otrzymania dokumentu zawierającego podstawowe dane o zawartej transakcji (w tym strukturze ceny), a zatem zapewnienie tego prawa należy mieć na uwadze w kwestii dotyczącej momentu zaewidencjonowania w kasie rejestrującej sprzedaży wysyłkowej.

Mając więc na względzie konieczność zapewnienia konsumentowi prawa do otrzymania dowodu nabycia towaru, co wprost wynika z powołanego powyżej art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy o VAT, uznać należy, że sprzedaż w systemie wysyłkowym na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, przy której płatność dokonywana jest "za pobraniem", powinna być ewidencjonowana przy użyciu kasy rejestrującej przed wysyłką zakupionego towaru, tak żeby nabywca mógł otrzymać wystawiony paragon wraz z towarem.

Tut. Organ wyjaśnia, że zarówno na podstawie przepisów ustawy o VAT obowiązujących do 31 grudnia 2013 r. jak i po tej dacie przy sprzedaży towarów, świadczeniu usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej nie ma obligatoryjnego obowiązku wystawienia faktury. Przepis art. 106b ust. 3 ustawy wprost wskazuje, że taką fakturę należy wystawić jedynie na żądanie nabywcy w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty. Jednakże nie ma również przepisu zakazującego wystawianie faktur takim nabywcom towarów lub usług.

W rozpatrywanej sprawie zachodzi taka sytuacja, w której Wnioskodawca będzie ewidencjonować sprzedaż na rzecz osób fizycznych za pomocą kasy rejestrującej, a ponadto wystawi każdorazowo fakturę dokumentującą tę transakcję. W konsekwencji zrealizowane zostanie prawo konsumenta w zakresie otrzymania dokumentu zawierającego podstawowe dane o zawartej transakcji. Tym samym zaewidencjonowanie sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej przed wydaniem towaru kurierowi czy innemu przewoźnikowi w tej konkretnej sytuacji będzie prawidłowe, bowiem nabywca wraz z towarem otrzyma dokument potwierdzający dokonany przez niego zakup (czyli w omawianej sprawie fakturę). Natomiast Wnioskodawca ma obowiązek dołączenia paragonu fiskalnego do egzemplarza faktury pozostającej u Wnioskodawcy, a wystawionej w momencie wysyłki towaru.

Natomiast w sytuacji otrzymania przez Wnioskodawcę zapłaty przed dokonaniem wysyłki towaru, obowiązek jej zaewidencjonowania na kasie rejestrującej powstanie w myśl § 3 ust. 2 rozporządzenia, czyli z chwilą jej otrzymania.

Należy również podkreślić, że jednym z podstawowych obowiązków podatników podatku od towarów i usług jest prawidłowe, rzetelne i terminowe prowadzenie urządzeń księgowych, tak by odzwierciedlały faktyczny przebieg dokonywanych operacji. Zatem prowadzona przez Wnioskodawcę dokumentacja musi umożliwiać zidentyfikowanie dokonanych transakcji i przypisanie im konkretnych dokumentów, tak by nie doprowadzić do błędnego, np. podwójnego opodatkowania tej samej transakcji na podstawie dwóch dowodów sprzedaży - faktury i paragonu, w szczególności gdy ewidencjonowanie obrotu nastąpi w terminie innym niż wystawienie faktury.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie objętym pytaniem nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie informuje ponadto, że wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł, którą należy wpłacić w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku (art. 14f § 1 Ordynacji podatkowej). W złożonym wniosku wskazano 1 zdarzenie przyszłe.

Podatnik dokonał w dniu 3 grudnia 2013 r. wpłaty w wysokości 300 zł za wydanie interpretacji indywidualnej. Zatem kwota w wysokości 260 zł, zgodnie z art. 14f § 2a Ordynacji Podatkowej zostanie zwrócona przelewem na rachunek bankowy Spółki wskazany w złożonym wniosku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.