IPPP2/443-1299/12-2/DG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 grudnia 2012 r. (data wpływu 24 grudnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* obowiązku skorygowania dokonanego odliczenia podatku VAT od rat leasingowych oraz uznania płaconej kwoty opłaty manipulacyjnej z tytułu zakończenia umowy leasingu jako należności za świadczenie usług - jest prawidłowe

* prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej opłatę manipulacyjną - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 grudnia 2012 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku skorygowania dokonanego odliczenia podatku VAT od rat leasingowych oraz uznania płaconej kwoty opłaty manipulacyjnej z tytułu zakończenia umowy leasingu jako należności za świadczenie usług i prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej to świadczenie.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jest producentem i sprzedawcą materiałów budowlanych określonej technologii. Ze względu na zakres i skalę prowadzonej działalności Spółka posiada rozbudowane działy administracyjne, odpowiedzialne za niektóre aspekty prowadzonej działalności, np. dział marketingu, czy dział handlowy.

Obecnie, wobec utrzymującego się na rynku materiałów budowlanych zastoju spowodowanego ogólnoświatowym kryzysem gospodarczym, Spółka musi poszukiwać oszczędności, które pozwoliłyby jej przynajmniej częściowo osłabić skutki spadku dochodów Spółki z podstawowej działalności. Jednym ze sposobów redukowania kosztów jest ograniczanie stałych wydatków, związanych z funkcjonowaniem działów Spółki, niezwiązanych bezpośrednio z produkcją. W ramach działań oszczędnościowych Spółka postanowiła zredukować liczbę samochodów wykorzystywanych przy realizowaniu działań gospodarczych.

Co do zasady Spółka korzysta z samochodów niestanowiących własności Spółki, będących przedmiotem umów leasingu. Umowy leasingu zawierane są co do zasady na okres 36 miesięcy. Zgodnie z umową leasingu, Spółka jako leasingobiorca, w przypadku zerwania lub odstąpienia od umowy leasingu przed upływem okresu na jaki została zawarta, zobowiązana jest do zapłaty opłaty manipulacyjnej w wysokości połowy pozostałych do spłaty czynszów.

W świetle przywołanego zapisu umownego Spółka zamierza podjąć decyzję o odstąpieniu od umowy leasingu, z zapłatą wskazanej opłaty manipulacyjnej. Argumentem przemawiającym za takim rozwiązaniem jest konieczność poniesienia o połowę mniejszych kosztów leasingu, nie licząc innych kosztów związanych z eksploatacją samochodów, które w związku ze zwrotem samochodów nie będą ponoszone.

Ponieważ przedmiotem zawartych umów leasingu są samochody osobowe, Wnioskodawca odliczał 60% kwoty podatku zawartego w treści poszczególnych faktur (oczywiście do progu 6000 PLN). Samochody używane są dla celów prowadzenia działalności gospodarczej, której przedmiotem jest sprzedaż wyłącznie opodatkowana VAT.

Zgodnie z informacjami uzyskanymi u leasingodawcy, opłata manipulacyjna udokumentowana będzie fakturą VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy:

ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, skrócenie okresu trwania umowy leasingu nie ma wpływu na prawo do odliczenia podatku VAT zawartego w fakturach dokumentujących raty leasingowe w granicach właściwych dla samochodów osobowych (60%, nie więcej niż 6000 PLN). Oznacza to, że mimo skrócenia okresu, na jaki zawarto umowę, nie powstaje obowiązek dokonania korekty odliczonego podatku.

Należy zwrócić uwagę, iż leasingowane samochody używane były wyłącznie w związku ze sprzedażą opodatkowaną.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 ustawy. W chwili dokonania odliczenia nabywana przez Wnioskodawcę usługa leasingu była związana wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi, Skrócenie okresu, na jaki została zawarta umowa nie zmienia faktu, iż w dacie otrzymania faktur dotyczących rat leasingowych, istniało prawo do odliczenia podatku w granicach zakreślonych przez prawo i żadna czynność późniejsza nie niweczy prawa Wnioskodawcy.

Powyższe stanowisko znajduje pełne oparcie w praktyce interpretacyjnej organów podatkowych. Tytułem przykładu wskazać można interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 12 grudnia 2008 r. sygn. IBPP2/443-903/08/JJ.

ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawcy będzie przysługiwać mu prawo do odliczenia podatku VAT, zawartego w fakturze dokumentującej zapłaconą opłatę manipulacyjną.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, w szczególności zobowiązanie się do powstrzymania się od dokonania czynności lub tolerowania czynności lub sytuacji. Oznacza to, iż każde świadczenie usługodawcy, każde działanie lub zaniechanie, albo tolerowanie określonego stanu rzeczy jest w rozumieniu powołanego artykułu świadczeniem usług. W omawianym stanie faktycznym zapłacone odszkodowanie - abstrahując od nazwy świadczenia - ma na celu wynagrodzenie leasingodawcy faktu tolerowania rezygnacji przez Wnioskodawcy z wykorzystania pojazdu, zarezerwowanego na określony czas, co wiązać się musi dla leasingodawcy z niespodziewaną koniecznością poszukiwania kolejnego klienta na dokładnie ten sam samochód, który zgodnie z zawartą umową był już efektywnie zagospodarowany.

W praktyce organów podatkowych powszechnie przyjmuje się, iż odstąpienie od umowy w zamian za płatność stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie w decyzji z dnia 26 lipca 2006 r. (nr NS/PP/44071/9/06) organ podatkowy rozstrzygał stan faktyczny, w którym wspólniczki spółki cywilnej zobowiązały się na rzecz innej spółki do odstąpienia od prowadzenia działalności w zajmowanym przez siebie lokalu, którym była zainteresowana spółka, w zamian za wypłatę odstępnego z tytułu rezygnacji z prowadzenia działalności w określonym miejscu. W tej sprawie organ podatkowy stwierdził, że "opisanej powyżej czynności nie można rozpatrywać w kategorii dostawy towarów, a jedynie jako świadczenie usług pomiędzy dwoma podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą, polegające na rezygnacji z lokalu użytkowego w miejsce świadczenia pieniężnego (odstępnego). Czynność ta w ocenie Dyrektora Izby Skarbowej wypełnia definicję świadczenia usług zawartą w art. 8 ust. 1 ustawy i jako taka podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na postawie art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Podobny stan faktyczny był rozpatrywany przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 6 października 2009 r. (nr IPPP1/443-682/09-2/IG), dotyczącej zakwalifikowania dla potrzeb podatku VAT płatności stanowiącej rekompensatę za rozwiązanie umowy najmu, mającą na celu pokrycie następstw wszelkich zakłóceń gospodarczych związanych z przeniesieniem działalności Wnioskodawcy do innych wynajmowanych pomieszczeń magazynowych, a także pokrycie wszystkich ewentualnych roszczeń związanych z przedterminowym rozwiązaniem umowy. W interpretacji Dyrektor Izby Skarbowej stwierdził, że: " (..") należy odwołać się do istotnego warunku umowy zawartej pomiędzy stronami, zgodnie z którym jedną z wymiernych korzyści jakie osiąga wnioskodawca jest fakt, że otrzymanie przedmiotowej kwoty wyczerpuje wszelkie istniejące i przyszłe roszczenia, jakie mogłyby przysługiwać wnioskodawcy wobec wynajmującego - oznacza to, że tym samym Najemca zobowiązuje się do rezygnacji z dochodzenia podmiotowych roszczeń wynikających z przeniesienia działalności. Stwierdzić należy z całą stanowczością, iż powyższe zachowanie niewątpliwie mieści się w zakresie pojęciowym "usługi" zdefiniowanej w art. 8 ust. 1 ustawy. Ponadto, w zupełności znajduje ono odzwierciedlenie w treści art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy, zgodnie z brzmieniem którego przez usługę należy rozumieć również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub tolerowanie czynności lub sytuacji, z czym mamy do czynienia w przedmiotowej sprawie. Istnieje zatem beneficjent odnoszący korzyść - kontrahent wnioskodawcy, który w ten sposób zapewnia sobie zabezpieczenie w przypadku dochodzenia jakichkolwiek roszczeń od wnioskodawcy, w zamian za co wypłaca Najemcy wynagrodzenie, stanowiące zapłatę za powstrzymywanie się od ww. czynności".

Teza o opodatkowaniu podatkiem VAT dokonywanych płatności związanych z wcześniejszym rozwiązaniem umowy najmu (a zatem umowy o podobnym charakterze do umowy leasingu) znajduje również potwierdzenie w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie 12 października 2008 r. (nr IPPP1/443-1789/08-2/PR), w której stwierdzono: "z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że najemca zwrócił się do wnioskodawcy z wnioskiem o wcześniejsze rozwiązanie umowy najmu i umowy o świadczenie usług. Wnioskodawca na mocy porozumienia zawartego z najemcą wyraził zgodę na wcześniejsze rozwiązanie przedmiotowych umów. W zamian za wyrażenie przez wynajmującego zgody na zawarcie porozumienia oraz zwrot wynajmowanych pomieszczeń bez konieczności usuwania na koszt najemcy zmian, przeróbek i instalacji, najemca zobowiązał się do wypłacenia kwoty na rzecz wnioskodawcy. Powyższe wynagrodzenie, jak wskazują strony - nie może być uznane za karę umowną ani za odstępne, ponieważ żadna z umów nie zastrzega obowiązku wypłaty odszkodowania czy też wspomnianej kary umownej z tytułu wcześniejszego rozwiązania jakiejkolwiek umowy. W przypadku opisanym we wniosku, możemy wskazać konkretnego beneficjenta tej usługi - w zamian za wyrażenie zgody na wcześniejsze rozwiązanie umowy bez konieczności usuwania dokonanych na koszt najemcy zmian, przeróbek i instalacji, spółka otrzymuje określone świadczenie pieniężne."

Identyczne stanowisko zajął również Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji Nr IPPP3/443-1079/09-2/MPe z dnia 26 stycznia 2010 r., czy Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w Interpretacji z dnia 29 lutego 2012 r. Nr IPTPP1/443-986/11-4/IG).

Biorąc pod uwagę powyższe, prosimy o potwierdzenie stanowiska Wnioskodawcy w przedstawionych sprawach jako prawidłowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe w zakresie obowiązku skorygowania dokonanego odliczenia podatku VAT od rat leasingowych oraz uznania płaconej kwoty opłaty manipulacyjnej z tytułu zakończenia umowy leasingu jako należności za świadczenie usług oraz za nieprawidłowe w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej opłatę manipulacyjną.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: z 2011 r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z treści art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Przez towary rozumie w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Definicja "świadczenia usług" ma charakter dopełniający definicję "dostawy towarów" i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej. Z treści art. 8 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu. Słownik języka polskiego definiuje czasownik "świadczyć" jako "wykonywać coś na czyjąś rzecz", "świadczenie" zaś, to obowiązek wykonywania, przekazania czegoś.

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

Z kolei przy określeniu, czy miała miejsce czynność podlegająca opodatkowaniu istotne jest określenie, czy wykonywane świadczenie i czy wynagrodzenie z tytułu wykonywania tego świadczenia miało być wypłacone. Istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy usługą i otrzymaną zapłatą. Czynnikiem decydującym o tym, czy mamy do czynienia z wynagrodzeniem jest także określenie, czy wynagrodzenie takie było należne z tytułu danego świadczenia. Czynność opodatkowana powstaje bowiem wyłącznie w związku z zaistnieniem stosunku prawnego określonego umową między stronami. Zatem wystąpić musi bezpośredni i niezbędny związek pomiędzy wykonywanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia oparty o relacje cywilnoprawne pomiędzy podmiotami. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej.

Zakres pojęciowy świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów zawartą w art. 7 ustawy o VAT i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług wszelkich transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej. Leasing operacyjny jest umową, na podstawie której leasingobiorca nabywa jedynie prawo do korzystania z przedmiotu leasingu, a formą wynagrodzenia za powyższą usługę jest rata leasingowa. W świetle ustawy o podatku od towarów i usług leasing operacyjny jest usługą.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zgodnie z art. 1 pkt 11 lit. b ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 z późn. zm.), zwanej dalej: "ustawą nowelizującą", w miejsce uchylonych przepisów art. 86 ust. 3-7a ustawy o VAT dodano m.in. przepis art. 86a ust. 1-10 ustawy o podatku od towarów i usług, w którym określono zasady odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Stosownie do art. 9 pkt 2 ustawy nowelizującej, dodane przepisy art. 86a ust. 1-10 wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2014 r.

Natomiast, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., zasady odliczenia podatku związanego z nabyciem samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony regulują przepisy art. 3 ustawy nowelizującej.

I tak, w myśl art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tekst jedn.: od dnia 1 stycznia 2011 r.), do dnia 31 grudnia 2013 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Zgodnie z art. 3 ust. 6 tej ustawy, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6 000 zł.

Jak wynika z powołanych uregulowań zasadą jest, że w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonej wysokości.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Spółka jest producentem i sprzedawcą materiałów budowlanych określonej technologii.

W związku z utrzymującym się na rynku materiałów budowlanych zastojem spowodowanym ogólnoświatowym kryzysem gospodarczym, Spółka w celu ograniczenia wydatków postanowiła zredukować liczbę samochodów wykorzystywanych przy realizowaniu działań gospodarczych.

Ponieważ przedmiotem zawartych umów leasingu są samochody osobowe, Wnioskodawca odliczał 60% kwoty podatku zawartego w poszczególnych fakturach (oczywiście do progu 6000 PLN). Samochody używane są dla celów prowadzenia działalności gospodarczej, której przedmiotem jest sprzedaż wyłącznie opodatkowana VAT.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest czy wskutek wypowiedzenia zawartych umów leasingu operacyjnego na samochody osobowe będzie musiał zwracać uprzednio odliczone zgodnie z obowiązującymi przepisami w tym zakresie kwoty podatku naliczonego od rat leasingowych dotyczących tych samochodów.

Biorąc pod uwagę przepisy prawa w okolicznościach przedstawionych przez Wnioskodawcę podkreślić należy, iż Wnioskodawca zawierając przedmiotowe umowy leasingu wykorzystywał nabywane usługi do czynności podlegających opodatkowaniu. Tutaj należy wskazać, iż żaden z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, jak i żaden z przepisów wykonawczych do tej ustawy nie wskazuje na konieczność skorygowania podatku naliczonego, o który został obniżony podatek należny w przypadku wypowiedzenia umowy leasingu operacyjnego. Zatem w świetle powyższych uregulowań prawnych stwierdzić należy, iż w przypadku wypowiedzenia umowy leasingu operacyjnego nie występuje obowiązek skorygowania odliczonego podatku naliczonego z tego tytułu po stronie Wnioskodawcy.

W konsekwencji powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie objętym pytaniem nr 1 wniosku należało uznać za prawidłowe.

Ponadto Wnioskodawca zgodnie z umową leasingu, jako leasingobiorca, w przypadku zerwania lub odstąpienia od umowy leasingu przed upływem okresu na jaki została zawarta, zobowiązany jest do zapłaty opłaty manipulacyjnej w wysokości połowy pozostałych do spłaty czynszów.

W świetle przywołanego zapisu umownego Spółka zamierza podjąć decyzję o odstąpieniu od umowy leasingu, z zapłatą wskazanej opłaty manipulacyjnej. Opłata ta przez leasingodawcę zostanie udokumentowana fakturą.

Przedmiotem wątpliwości Spółki jest, czy przedmiotowa opłata manipulacyjna stanowi wynagrodzenie za świadczenie usług, a także czy Wnioskodawcy przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego z tej faktury.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego tut. Organ podatkowy stwierdza, że kwota opłaty manipulacyjnej stanowi rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego. A mianowicie z zawartej między stronami umowy leasingu wynika, że w razie jej wypowiedzenia przez leasingobiorcę będzie on zobowiązany do zapłaty ww. opłaty w wysokości połowy pozostałych do spłaty czynszów. Przez świadczenie usług należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby polegające zarówno na działaniu (wykonaniu czegoś na rzecz innej osoby), jak i na zaniechaniu poprzez nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy. Jak wskazał sam Wnioskodawca opłata ta ma na celu wynagrodzenie leasingodawcy faktu tolerowania rezygnacji przez Wnioskodawcę z wykorzystania pojazdu, zarezerwowanego na określony czas, co wiązać się musi dla leasingodawcy z niespodziewaną koniecznością poszukiwania kolejnego klienta na dokładnie ten sam samochód, który zgodnie z zawartą umową był już efektywnie zagospodarowany. Tym samym należy uznać świadczenie ze strony leasingodawcy polegające na wyrażeniu zgody na rozwiązanie danej umowy leasingu za świadczenia usług podlegające opodatkowaniu VAT. Beneficjentem tej usługi jest Wnioskodawca, wskutek czego zyskuje możliwość nie ponoszenia dalszych wydatków związanych z leasingowanymi pojazdami i kosztami ich utrzymania.

W konsekwencji powyższego w przedstawionym zdarzeniu przyszłym dojdzie do świadczenia usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wnioskodawca jako podatnik wykonujący czynności podlegające opodatkowaniu jako nabywca tej usługi może mieć prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących te usługi. Jednakże należy mieć na względzie, że faktury te będą wystawione w związku z zawartymi umowami leasingu dotyczących samochodów osobowych. Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca zgodnie z obowiązującymi przepisami dokonywał odliczenia podatku naliczonego od rat leasingowych w wysokości 60% maksymalnie do kwoty 6000 zł od jednego leasingowanego pojazdu. Zatem w sytuacji gdy w związku z daną umową leasingu operacyjnego samochodu osobowego Wnioskodawca wyczerpał limit przysługującego mu odliczenia - tj. odliczył podatek naliczony do kwoty 6000 zł, z faktury wystawionej przez leasingodawcę na ww. opłatę manipulacyjną nie będzie Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Przepis art. 3 ust. 6 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. wyraźnie wskazuje, że podatnik na podstawie zawartej umowy leasingu samochodu osobowego ma prawo odliczyć kwotę podatku naliczonego stanowiącą 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą; przy czym suma kwot w całym okresie użytkowania jednego samochodu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6000 zł. Bezsprzecznie usługa polegająca na wyrażeniu zgody na rozwiązanie umowy leasingu danego samochodu osobowego, za którą Wnioskodawca zapłaci należność w postaci opłaty manipulacyjnej wynika z zawartej umowy leasingu dotyczącej danego pojazdu. Tym samym Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez leasingodawcę w wysokości 60% podatku naliczonego, maksymalnie do kwoty 6000 zł w zakresie danej umowy leasingowej dotyczącej całego okresu użytkowania jednego samochodu osobowego. W sytuacji wykorzystania przedmiotowego limitu w stosunku do danego samochodu Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej ww. opłatę manipulacyjną.

W konsekwencji powyższego tut. Organ za prawidłowe uznał stanowisko Wnioskodawcy, że wyrażenie zgody na odstąpienie od umowy leasingu stanowi usługę podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, natomiast nieprawidłowe jest twierdzenie Wnioskodawcy, że może odliczyć podatek naliczony z faktury dokumentującej tę usługę bez względu na ograniczenia wynikające z art. 3 ust. 6 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o transporcie drogowym.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.