IPPP2/443-1291/08-2/AS - Uznanie nabycia towarów od kontrahenta za pośrednictwem magazynu zlokalizowanego na terytorium Polski za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 11 sierpnia 2008 r. - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania nabycia towarów od kontrahenta za pośrednictwem magazynu zlokalizowanego na terytorium Polski za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów - jest prawidłowe.

W dniu 11 sierpnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania nabycia towarów od kontrahenta za pośrednictwem magazynu zlokalizowanego na terytorium Polski za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka zamierza rozpocząć produkcję komputerów w Polsce. W związku z planowaną działalnością, Spółka rozważa dokonywanie zakupów towarów (komponentów do produkcji komputerów) od dostawców z innych krajów członkowskich Unii Europejskiej (dalej: Kontrahent).

Ze względu na charakter planowanej przez Spółkę działalności produkcyjnej, w celu zapewnienia ciągłości produkcji, konieczne jest zagwarantowanie Spółce bieżących dostaw komponentów do produkcji komputerów. W takiej sytuacji optymalnym rozwiązaniem z punktu widzenia Spółki jest zorganizowanie dostaw za pośrednictwem magazynu znajdującego się w zakładzie Spółki na terytorium Polski, do którego dostawcy będą dostarczali komponenty, a Spółka jako producent w miarę zapotrzebowania będzie pobierać materiały do produkcji. Spółka przewiduje, iż maksymalny okres składowania komponentów w magazynie (od momentu dostawy do pobrania do produkcji nie przekroczy 2 tygodni). Prawo własności komponentów w znaczeniu cywilistycznym będzie przechodzić na Spółkę w momencie pobrania przez nią materiałów z magazynu do produkcji.

Komponenty dostarczane do magazynu w zakładzie Spółki będą przeznaczone do jej wyłącznego użytku (żaden inny podmiot nie będzie mógł nabywać komponentów znajdujących się w magazynie). Ponadto, w momencie dostarczenia komponentów do magazynu Spółka uzyska nad nimi ekonomiczne władztwo, tzn. będzie mieć prawo do pobierania komponentów w każdej chwili zgodnie ze swoimi potrzebami produkcyjnymi.

W praktyce dostawy towarów z wykorzystaniem tego typu magazynów są często stosowane przez podmioty gospodarcze, w szczególności w tych dziedzinach przemysłu, które wymagają ciągłych dostaw surowców i podzespołów od dostawców zlokalizowanych w różnych państwach. Oprócz możliwości dobrej koordynacji dostaw z potrzebami produkcyjnymi, system magazynu jest dla nabywcy narzędziem optymalizacji kosztów działalności operacyjnej, pozwala bowiem minimalizować koszty magazynowania towarów i uniknąć konieczności zamrażania środków pieniężnych przeznaczonych na nabycie dużych partii surowców i półfabrykatów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy nabycie towarów od Kontrahenta za pośrednictwem magazynu zlokalizowanego na terytorium Polski stanowi dla Spółki wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (dalej: WNT)?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku nabycia towarów od Kontrahenta za pośrednictwem magazynu znajdującego się na terytorium Polski, Spółka będzie dokonywała WNT. W związku z powyższym Spółka będzie podatnikiem z tytułu nabycia towarów od Kontrahenta i będzie zobowiązana do rozliczenia podatku VAT z tytułu WNT.

Spółka podnosi, że stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o VAT, przez WNT rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz. Dana czynność stanowi WNT pod warunkiem, iż:- nabywcą towarów jest podatnik podatku VAT lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem podatku VAT lub podatku od wartości dodanej;

Jak wynika z powyższych przepisów, w analizowanej sytuacji spełnione są warunki do zakwalifikowania omawianej czynności jako WNT, gdyż łącznie spełnione będą następujące warunki:

* Spółka i kontrahent są podatnikami podatku VAT lub podatku od wartości dodanej,

Spółka wskazuje w szczególności, iż w momencie, gdy towary zostaną dostarczone do magazynu, Spółka ma prawo ich pobrania do produkcji w dowolnym momencie i w dowolnej ilości, w zależności od potrzeb produkcyjnych, Dodatkowo z towarów tych nie może korzystać żaden inny podmiot, są one bowiem pozostawione do wyłącznej dyspozycji Spółki. Mimo tego, że własność w rozumieniu cywilnoprawnym przechodzi na Spółkę w momencie pobrania towarów z magazynu, to jednak Spółka ma nad nimi ekonomiczne władztwo już w momencie, gdy znajdą się one w magazynie w Polsce. Oznacza to, że faktycznie Spółka może rozporządzać dostarczonymi towarami "jak właściciel" w rozumieniu ustawy o VAT już w momencie ich przywozu na terytorium Polski. W konsekwencji, podmiotem odpowiedzialnym za rozpoznanie obowiązku podatkowego z tytułu WNT jest Spółka.

Stanowisko takie potwierdza doktryna prawa podatkowego, w szczególności Aleksandra Kalinowska, zdaniem której "w przypadku wprowadzenia towarów do magazynu typu call-off stock producent, mimo że nie jest jeszcze ich właścicielem, ma prawo do dysponowania nimi jak właściciel, gdyż są one postawione do jego dyspozycji i to on decyduje o tym, kiedy zostaną użyte do produkcji. Można zatem stwierdzić, że w momencie przemieszczenia towarów przez dostawcę zagranicznego z innego kraju UE do magazynu następuje dostawa towarów w rozumieniu przepisów o VAT, zatem po stronie producenta powinno wystąpić wewnątrzwspólnotowe nabycie. Konsekwentnie następująca po przemieszczeniu towarów sprzedaż w sensie cywilnoprawnym nie powinna w tym wypadku powodować powstania czynności opodatkowanej VAT" (A. Kalinowska, VAT rozliczy nabywca, Rzeczpospolita z 9 marca 2005 r. Nr 58). Podobne stanowisko przedstawiają P. Rochowicz oraz J. Promyk, wskazując, że w przypadku magazynów przeznaczonych dla konkretnych odbiorców, gdy nabywca odbiera towary z magazynu partiami, zależnie od swoich potrzeb, "... w takim wypadku schemat opodatkowania jest podobny do klasycznego schematu WDT i WNT, (...). Dostawca z kraju A nie musi się rejestrować w kraju B - to odbiorca nalicza podatek VAT z tytułu WNT (P. Rochowicz, J. Promyk, VAT po wejściu do Unii Europejskiej, załącznik do Prawa przedsiębiorcy Nr 39/200, s. 83-85, cyt. za. Janusz Zubrzycki, Leksykon VAT 2006, Wrocław 2006, s. 168).

Potwierdzeniem stanowiska Spółki jest również postanowienie Podkarpackiego Urzędu Skarbowego z 12 lipca 2004 r. (sygn. PUS.II/443/148/2004), w którym organ podatkowy uznał, że w analogicznym stanie faktycznym rozliczenie WNT może zostać dokonane przez odbiorcę. Urząd stwierdził ponadto, że niezasadne jest rozdzielanie schematu dostaw magazynowych na dwa etapy (WNT w formie przemieszczenia i późniejsza sprzedaż krajowa), należy je bowiem traktować jako szczególnego rodzaju, rozciągnięte w czasie, WNT. W swym postanowieniu urząd skarbowy potwierdził także, że kontrahent zagraniczny dokonujący dostawy nie ma obowiązku rejestracji dla celów VAT w Polsce.

Spółka podnosi, iż stanowisko zaprezentowane w niniejszym wniosku potwierdza również europejskie prawodawstwo w zakresie podatku od wartości dodanej oraz orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Zgodnie z art. 14 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: Dyrektywa VAT), pojęcie "dostawa towarów" (której konsekwencją w obrocie wewnątrzunijnym jest WNT) oznacza przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel. Z definicji tej wynika, iż przepisy Dyrektywy VAT - podobnie jak przepisy ustawy o VAT - odnosząc się do pojęcia "dostawa towarów" posługują się konstrukcją, która nawiązuje do ekonomicznej istoty danej czynności. Powyższe sformułowanie przepisów oznacza, iż w unijnym systemie podatku VAT opodatkowaną dostawą towarów jest nie tyko cywilistyczne rozumienie przeniesienia prawa własności, ale również każde inne odpłatne przeniesienie ekonomicznego władztwa nad rzeczą.

Takie rozumienie podlegającej opodatkowaniu VAT dostawy towarów zostało potwierdzone orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (daje: ETS), m.in.: w orzeczeniu z 8 lutego 1990 r. (C-320/88 - Shipping and Forwarding Enterprise Safe BV) oraz w orzeczeniu z 6 lutego 2003 r. (C-185/01 - Auto LeaseHolland BV). W obu powołanych orzeczeniach ETS stwierdził, iż "dostawa towarów" nie musi być związana z przeniesieniem prawa własności danego towaru. Podmiot, który nabył prawo do rozporządzania towarami jak właściciel jest traktowany jako strona transakcji polegającej na dostawie towarów. Dostawa towarów obejmuje bowiem każde przeniesienie władztwa nad rzeczą (majątkiem ruchomym) przez jedną stronę, która faktycznie upoważnia drugą stronę do rozporządzania towarem tak, jak gdyby była ona właścicielem rzeczy. Zatem art. 14 Dyrektywy VAT należy rozumieć w taki sposób, że dotyczy on przeniesienia prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel, nawet jeśli formalnie nie doszło do cywilnoprawnego przeniesienia własności rzeczy.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż transport towarów do innego państwa członkowskiego celem umieszczenia ich w magazynie, z którego Spółka jako wyłączny nabywca, w każdej chwili może pobrać komponenty zgodnie z zapotrzebowaniem, stanowi dostawę towarów. Wynika to z faktu, iż Spółka - pomimo, iż nie jest właścicielem towarów w znaczeniu cywilistycznym - nabywa pełne prawo do dysponowania towarem i może podjąć decyzję o wyprowadzeniu towarów z magazynu w dowolnym momencie. Konsekwencją zakwalifikowania czynności dokonanej przez zagranicznego Kontrahenta jako dostawy towarów jest obowiązek rozpoznania WNT po stronie Spółki. Podsumowując, mając na względzie fakt, iż:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

W myśl art. 9 ust. 1 ww. ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz. Ustęp 2 art. 9 ww. ustawy stanowi, iż przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

Zatem, aby można było mówić o wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów przez podatnika podatku od towarów i usług na terytorium kraju, muszą być spełnione warunki, o których mowa w art. 9 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy o podatku od towarów i usług:

Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę wynika, iż Spółka w związku z planowaną działalnością zamierza dokonywać zakupów towarów od dostawców z innych krajów członkowskich Unii Europejskiej za pośrednictwem magazynu Spółki znajdującego się w zakładzie Spółki na terytorium Polski. W momencie dostarczenia towarów do magazynu Spółka uzyskuje nad nimi ekonomiczne władztwo, tzn. towary są przeznaczone dla jej wyłącznego użytku i mogą zostać pobrane przez Spółkę w każdym momencie, zależnie od jej zapotrzebowania, co oznacza, iż już w momencie dostawy towarów do magazynu Spółka uzyskuje prawo do dysponowania nimi "jak właściciel", pomimo, iż prawo własności w znaczeniu cywilistycznym przechodzi na Spółkę w momencie pobrania komponentów z magazynu. Kontrahenci Spółki są podatnikami podatku od wartości dodanej zarejestrowanymi w innych krajach członkowskich Unii Europejskiej.

A zatem przeniesienie prawa do dysponowania towarem jak właściciel następuje w wyniku dokonanej do magazynu dostawy. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów przez kontrahentów odbywa się na terytorium kraju, z chwilą dostawy towarów do magazynu. Dlatego też w przedstawionym przez Wnioskodawcę zdarzeniu przyszłym można mówić o wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów w rozumieniu art. 9 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.