IPPP2/443-1278/13-2/DG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 21 listopada 2013 r. (data wpływu 27 listopada 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wykonywanych w ramach kontraktu menedżerskiego - jest prawidłowe.

W dniu 27 listopada 2013 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wykonywanych w ramach kontraktu menedżerskiego.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną o nieograniczonym obowiązku podatkowym w Polsce. Prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której zawarł kontrakt menadżerski z kapitałową spółką prawa handlowego (spółką akcyjną).

Na mocy postanowienia powyższego kontraktu Spółka powierzyła Wnioskodawcy pełnienie funkcji Wiceprezesa Zarządu, zaś Wnioskodawca zobowiązał się do zarządzania Spółką. Zgodnie z zapisami zawartego kontraktu zakres zarządzania Spółką obejmuje jej reprezentowanie na zewnątrz oraz prowadzenie wszystkich spraw zarządzanego podmiotu.

Z kontraktu wynika także, iż wszelkie obowiązki z zakresu zarządzania Spółką Wnioskodawca powinien wykonywać ze starannością, jakiej wymaga się od firmy zewnętrznej zajmującej się profesjonalne zarządzaniem cudzymi interesami i jest on odpowiedzialny za niezachowanie takiej staranności. Ponadto, w ramach postanowień określających sposób wykonywania przez Wnioskodawcę czynności kontrakt przewiduje, że Menedżer wykonuje swoje główne obowiązki w miejscu przez siebie wybranym, może to być siedziba Spółki, siedziba Wnioskodawcy oraz miejsca, które wymagają tego ze względu na działalność Spółki. Zadania Wnioskodawcy zgodnie z zawartym kontraktem wykonywane są w czasie przez niego wybranym, z uwzględnieniem potrzeb Spółki, zapewniającym prawidłową realizację kontraktu. Wnioskodawca pełniąc funkcję Menedżera zobowiązany jest ponadto stosować się do przepisów ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.), postanowień umowy Spółki i uchwał organu stanowiącego oraz nadzorczego Spółki.

Zgodnie z zawartym kontraktem Menedżerowi za świadczenie usług polegających na zarządzaniu Spółką przysługuje wynagrodzenie, na które składa się podstawowe wynagrodzenie określone miesięcznie oraz wynagrodzenie dodatkowe, którego uwarunkowania, parametry ekonomiczne i wysokość określone zostaną w aneksie do zawartego kontraktu. Ponadto wynagrodzenie należne Wnioskodawcy podlega podwyższeniu o kwotę wydatków poniesionych w danym miesiącu przez Menedżera związanych bezpośrednio z realizacją przez niego przedmiotu kontraktu. W szczególności są koszty podróży odbywanych w interesie Spółki (w kraju i zagranicą), w tym koszty transportu, noclegów, pobytu oraz spotkań, o ile są to koszty udokumentowane, uzasadnione oraz bezpośrednio związane z wykonywaniem kontraktu.

Wynagrodzenie Wnioskodawcy, zgodnie z przepisem art. 13 pkt 3 ustawy z dnia 26.07. 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: - Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), stanowi przychód z działalności wykonywanej osobiście. Od tego przychodu Spółka jako płatnik pobiorą zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz odprowadza należne składki na ubezpieczenia zdrowotne.

Wnioskodawca dokonał zgłoszenia rejestracyjnego (VAT-R) w zakresie podatku od towarów i usług, rejestrując się jako czynny podatnik podatku VAT. Zgodnie z warunkami kontraktu wynagrodzenie należne Wnioskodawcy Spółka wypłaca na podstawie wystawianych przez Menedżera faktur z uwzględnieniem podatku VAT. Wnioskodawca opodatkowuje zatem świadczone przez siebie usługi związane z zawartym kontraktem menadżerskim podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z zapisami kontraktu Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność wobec Spółki lub osób trzecich za szkody wyrządzone w czasie wykonywania przez niego przedmiotu kontraktu, będące następstwem niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków Wnioskodawcy wynikających z kontraktu. Wnioskodawca jest ubezpieczony w zakresie odpowiedzialności cywilnej oraz kontraktowej osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą w zakresie usług zarządzania. Wedle zapisów zawartego kontraktu umowa powyższego ubezpieczenia została zawarta na własny koszt Wnioskodawcy. Kontrakt zawarty został na okres 4 lat i ośmiu miesięcy, licząc od dnia podpisania umowy. Menedżerowi przysługuje prawo do przerwy w wykonywaniu czynności z zakresu zarządzania Spółką w wymiarze 30 dni kalendarzowych w roku bez utraty prawa do wynagrodzenia.

W sprawach nieunormowanych w kontrakcie mają zastosowanie przepisy ustawy kodeks spółek handlowych oraz ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Przedmiotem składanej interpretacji indywidualnej jest wątpliwość Wnioskodawcy, czy w zaistniałym stanie faktycznym jest on zobowiązany do opodatkowania podatkiem VAT świadczonych przez niego usług w ramach zawartego kontraktu menedżerskiego. Jednocześnie z uwagi na fakt, że w chwili obecnej kontrakt menedżerski już obowiązuje, a Wnioskodawca na jego podstawie już od pewnego czasu pełni funkcję członka zarządu oraz, że Wnioskodawca nie przewiduje wcześniejszego rozwiązania kontraktu, niniejszym wnioskiem objęty jest zarówno zaistniały stan faktyczny, jak i zdarzenie przyszłe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy usługi świadczone przez Menedżera, będącego Wiceprezesem Zarządu spółki na podstawie kontraktu menedżerskiego podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, jako przychody określone w art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które nie zostały wymienione w dyspozycji art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Jak stanowi zaś art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres. Według ustawy o podatku od towarów i usług jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do ust. 2 ww. artykułu działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników. a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Pojęcie działalności gospodarczej zdefiniowane zostało również w drugim akapicie z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 str. 1 z późn. zm. (dalej Dyrektywa). W myśl tego artykułu działalnością gospodarczą jest wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów. Przepis ten stwierdza, że wykorzystywanie własności dóbr materialnych lub niematerialnych do celów zarobkowych w sposób ciągły, należy w szczególności uznać za działalność gospodarczą.

W akapicie pierwszym, artykuł 9 (1) określa osobę, która może stać się podatnikiem, jako każdą osobę, która samodzielnie prowadzi w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

Artykuł 10 wyjaśnia znaczenie terminu samodzielnie użytego w art. 9 (1). Stwierdza on, że warunek określony w art. 9 (1) mówi, że działalność gospodarcza prowadzona samodzielnie wyklucza pracowników i inne osoby z podatku VAT, o ile są one związane z pracodawcą przez umowę o pracę lub inny stosunek prawny tworzący relacje między pracodawcą a pracownikiem w zakresie warunków pracy, wynagrodzenia i odpowiedzialności pracodawcy. Oznacza to, iż na podstawie Dyrektywy VAT z zakresu VAT zostały wyłączone usługi świadczone; na podstawie stosunku pracowniczego oraz stosunku analogicznego do pracowniczego. W konsekwencji, dany stosunek prawny zostanie wyłączony z zakresu VAT, o ile strony takiego stosunku prawnego określiły warunki współpracy, wynagrodzenia i odpowiedzialności w sposób analogiczny do pracowniczego. Aby było możliwe wyłączenie danego stosunku prawnego z zakresu VAT wszystkie trzy przesłanki muszą zostać spełnione łącznie. Oznacza to, iż brak określenia przez strony w sposób analogiczny do stosunku pracowniczego chociażby jednego z elementów wskazanych w art. 10 Dyrektywy VAT, uniemożliwia uznanie danego stosunku za pozostający poza zakresem VAT.

Zasadniczym celem art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT była implementacja art. 10 Dyrektywy VAT do polskiego porządku prawnego. Zgodnie z treścią art. 15 ust. 3 ustawy o VAT za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:

Zgodnie zaś z art. 13 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się:

Z przepisu art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT wynika, że dla uznania, że określone czynności wykonywane przez osobę fizyczną nie stanowią samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej i tym samym pozostają poza regulacjami ustawy o podatku od towarów i usług, istotne jest łączne spełnienie wszystkich elementów wymienionych w tym przepisie tj. związanie zleceniobiorcy ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym a wykonującym zlecane czynności co do warunków: wykonywania tych czynności, wynagrodzenia, oraz odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

W opinii Wnioskodawcy, stosunek prawny istniejący pomiędzy Spółką i Menedżerem na podstawie zawartego kontraktu, nie może zostać uznany za wyłączony z zakresu VAT na podstawie art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT. Nie zostały bowiem spełnione przesłanki określone w ww. przepisach pozwalające na wyłączenie czynności Menedżera wykonywanych na podstawie kontraktu z zakresu VAT. Jak wynika bowiem z treści powołanych przepisów przesłanki, przy zaistnieniu których stosowane jest wyłączenie z zakresu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, muszą wystąpić łącznie.

Powyższa teza znajduje odzwierciedlenie m.in. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie sygn. IPPP2/443-213/12-4/IG z dnia 13 czerwca 2012 r. W interpretacji organ stwierdził m.in.

" (...) przychody z tytułu wykonywanych czynności nie tylko winny być wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz także spełnione muszą zostać pozostałe kryteria przedmiotowe określające m.in. czy działanie usługodawcy odbywa się na warunkach ryzyka gospodarczego, a tym samym kto ponosi odpowiedzialność za wykonane usługi. Nie stanowią bowiem samodzielnej działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów usług, tylko i wyłącznie te czynności, gdy pomiędzy zlecającym ich wykonanie i wykonującym zlecone czynności istnieją więzy tworzące stosunek prawny w zakresie warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Dokonując analizy przytoczonych przepisów na tle przedstawione stanu faktycznego należy stwierdzić, że odnośnie dwóch pierwszych warunków, każdy w zasadzie stosunek prawny o charakterze odpłatnym istniejący pomiędzy podmiotem zlecającym wykonanie danej czynności a podmiotem, który daną czynność wykonuje jest w jakimś sensie określony co do warunków wykonywania danych czynności oraz wynagrodzenia. Istotną dla rozstrzygnięcia sprawy jest trzeci warunek w postaci odpowiedzialności zlecającego wykonanie czynności wobec osób trzecich. Należy podkreślić, iż nie w każdym stosunku cywilnoprawnym określony jest powyższy zakres odpowiedzialności. Zgodnie z art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy warunki odnoszące się do odpowiedzialności należy rozumieć jako odpowiedzialność zleceniodawcy w stosunku do osób trzecich, za czynności realizowane przez zleceniobiorcę w ramach wykonywania zlecenia. Tylko w takim przypadku ryzyko wykonania czynności zleconych przechodzi z faktycznego wykonawcy na osobę zlecającą ich wykonanie, co wyklucza samodzielny charakter działalności zleceniobiorcy.

Tak rozumiana odpowiedzialność za wykonanie czynności określa, kto ponosi ryzyko prowadzonej działalności, a tym samym wskazuje na wyłączenie ze sfery samodzielności (i z grona podatników podatku od towarów i usług) tego podmiotu, który nie odpowiada za efekt wykonywanej pracy wobec osób trzecich. Nie będzie więc podatnikiem w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług osoba, która w ramach podpisanej umowy, tworzyć będzie ze zlecającym więzi analogiczne ze stosunkiem pracy, nie ponosząc tym samym ryzyka ekonomicznego w związku z wykonywanymi czynnościami. Tylko spełnienie wymogów wyłączających samodzielność działania poprzez zawarcie więzi prawnej między zleceniodawcą a zleceniobiorcą co do warunków wykonywania zleconych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich, pozwala jednocześnie wyłączyć wykonywane czynności z opodatkowania podatkiem VAT."

Powyższe zagadnienia były przedmiotem rozważań Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej TSUE w ww. orzeczeniach wskazał, że za samodzielną nie będzie mogła być uznana działalność gospodarcza, która wykonywana jest przy wykorzystaniu infrastruktury i organizacji wewnętrznej podmiotu, na rzecz którego jest prowadzona, nie powoduje żadnego ryzyka ekonomicznego po stronie usługodawcy, a nadto nie powoduje odpowiedzialności usługodawcy wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną działalnością. Zatem wyłączone z opodatkowania VAT są stosunki, które pod względem warunków wykonywania czynności, wynagrodzenia oraz odpowiedzialności zlecającego tożsame są ze stosunkiem pracy. Chodzi tutaj w szczególności o element podporządkowania zlecającemu, który jest charakterystyczny dla stosunku pracy.

W przedstawionym stanie faktycznym nie został spełniony trzeci z opisanych powyżej warunków, które pozwalają na wyłączenie danej usługi z opodatkowania podatkiem VAT. Nie jest bowiem spełniony warunek odpowiedzialności zlecającego wobec osób trzecich. Z zapisów zawartych w umowie o zarządzanie jednoznacznie wynika, że to Wnioskodawca ponosił odpowiedzialność wobec osób trzecich. Celem zabezpieczenia interesów Spółki Strony dodatkowo przewidziały obowiązek zawarcia przez Wnioskodawcę umowy ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnoprawnej na czas trwania umowy.

Zgodnie z treścią art. 201 § 1 i § 4 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1030) zarząd prowadzi sprawy spółki i reprezentuje spółkę, natomiast członek zarządu jest powoływany i odwoływany uchwałą Wspólników, chyba że umowa spółki stanowi inaczej. Ponadto, w myśl art. 203 § 1 k.s.h., członek zarządu może być w każdym czasie odwołany; nie pozbawia go to roszczeń ze stosunku pracy lub innego stosunku prawnego dotyczącego pełnienia funkcji członka zarządu. Jednocześnie, z treści art. 204 § 1 k.s.h. wynika, że prawo członka zarządu do reprezentowania spółki dotyczy wszystkich czynności sądowych i pozasądowych spółki. Prawa członka zarządu do reprezentowania spółki nie można ograniczyć ze skutkiem prawnym wobec osób trzecich (§ 2 tegoż artykułu). Czynności takie zawsze będą wywoływały skutek na zewnątrz, nawet gdyby dochodziło do ograniczeń.

Ponadto należy zauważyć, że zgodnie z treścią art. 293 § 1 k.s.h., członek zarządu, rady nadzorczej oraz likwidator odpowiada wobec spółki za szkodę wyrządzoną działaniem lub zaniechaniem sprzecznym z prawem lub postanowieniami umowy spółki, chyba że nie ponosi winy. Co więcej, należy zauważyć, że zarówno z przepisów kodeksu cywilnego, jak również kodeksu spółek handlowych, nie wynika ograniczenie odpowiedzialności Menedżera z uwagi na pełnienie przez niego funkcji członka zarządu Spółki. W szczególności art. 299 k.s.h. wprost przewiduje (niezależnie od ustaleń umownych pomiędzy menadżerem i Spółką) odpowiedzialność Menedżera wobec wierzycieli Spółki w określonych okolicznościach. Dodatkowo, art. 300 k.s.h. wskazuje, że zakres odpowiedzialności Menedżera jako członka zarządu Spółki określony ustawowo w art. 291-299 k.s.h. nie wyłącza uprawnienia podmiotów trzecich do dochodzenia roszczeń na zasadach ogólnych kodeksu cywilnego. W konsekwencji, odpowiedzialność Menedżera wobec podmiotów trzecich z tytułu świadczenia usług na podstawie kontraktu, nie jest ograniczona wyłącznie do zakresu określonego w art. 299 k.s.h., lecz obejmuje również wszystkie przypadki określone w przepisach kodeksu cywilnego czy też określone w kontrakcie.

Dodatkowo odpowiedzialność członków zarządu za działanie podejmowane w ramach zarządzania spółką reguluje ustawa z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), której art. 116 § 1 stanowi: Za zaległości podatkowe spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w organizacji, spółki akcyjnej lub spółki akcyjnej w organizacji odpowiadają solidarnie całym swoim majątkiem członkowie jej zarządu, jeżeli egzekucja z majątku spółki okazała się w całości lub w części bezskuteczna, a członek zarządu nie wykazał, że we właściwym czasie zgłoszono wniosek o ogłoszenie upadłości lub wszczęto postępowanie zapobiegające ogłoszeniu upadłości (postępowanie układowe) albo niezgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości lub nie wszczęcie postępowania zapobiegającego ogłoszeniu upadłości (postępowania układowego) nastąpiło bez jego winy oraz nie wskazał mienia spółki, z którego egzekucja umożliwi zaspokojenie zaległości podatkowych spółki w znacznej części. Odpowiedzialność członków zarządu obejmuje zaległości podatkowe z tytułu zobowiązań, których termin płatności upływał w czasie pełnienia przez nich obowiązków członka zarządu oraz zaległości wymienione w art. 52 powstałe w czasie pełnienia obowiązków członka zarządu (art. 116 § 2 Ordynacji podatkowej). Przepisy te stosuje się również odpowiednio do należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne.

Należy zatem stwierdzić, że zawarty kontrakt nie formułuje pomiędzy stronami więzi analogicznych ze stosunkiem pracy. Menedżer (zleceniobiorca) ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za efekt wykonywanej pracy. Menedżer wykonuje czynności samodzielnie podejmując decyzje. Przedmiotem wykonywanej przez Menedżera działalności jest zarządzanie Spółką, które obejmuje jej reprezentowanie oraz prowadzenie wszystkich spraw zarządzanego podmiotu.

Czynności wykonywane w ramach podpisywanego kontraktu są samodzielnie wykonywaną działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym w ocenie Wnioskodawcy kontrakt menedżerski łączący go ze Spółką nie zawiera wszystkich elementów opisanych w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy VAT, gdyż wykonawca czynności (Menedżer) nie jest związany ze zlecającym ich wykonanie (Spółką) stosunkiem prawnym co do odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich. Tymczasem ustanowione w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy VAT przesłanki, przy zaistnieniu których stosowane jest wyłączenie z zakresu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, muszą wystąpić łącznie.

Podobne stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę znajduje potwierdzenie ponadto m.in. w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez Ministra Finansów za pośrednictwem działających w ich imieniu Dyrektorów Izb Skarbowych, m.in.: w interpretacji indywidualnej z dnia 22 stycznia 2013 r. oraz 26 sierpnia 2013 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (sygn. IPPP3/443-18/13-2/SM oraz IPPP1/443-658/13-2/MP).

Reasumując stwierdzić należy, że zawarta przez Wnioskodawcę umowa o świadczenie usług w zakresie zarządzania, która będzie go łączyć ze Spółką, nie będzie zawierać wszystkich elementów opisanych w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy VAT, a tym samym czynności wykonywane w ramach przedmiotowej umowy, w tak opisanym stanie faktycznym należy uznać za samodzielnie wykonywaną działalność gospodarczą.

Zatem przedmiotowe usługi w zakresie zarządzania będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i Wnioskodawca winien wystawiać faktury z naliczeniem podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W zakresie zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę w rozpatrywanym wniosku zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.