IPPP2/443-1268/08-4/KCH/KOM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 7 sierpnia 2008 r. (data wpływu 12 sierpnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania premii pieniężnych i sposobu ich dokumentowania - jest prawidłowe.

W dniu 12 sierpnia 2008 r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania premii pieniężnych i sposobu ich dokumentowania.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka będzie nabywać od dostawców artykuły RTV I AGD, a następnie dokonywać ich dalszej odsprzedaży w swoim sklepie wielkopowierzchniowym. Z każdym z dostawców zawierana jest stosowna umowa handlowa, zgodnie z którą w przypadku nabywania określonych ilości danego rodzaju towarów, Spółce wypłacane są następujące bonusy (premie pieniężne):

Premie pieniężne (bonusy) przyznawane będą Spółce po zakończeniu danego okresu rozliczeniowego. Umowy podpisywane przez Spółkę nie zawierają i nie będą zawierać jakichkolwiek zapisów zobowiązujących Spółkę do osiągnięcia określonego poziomu obrotów z danym dostawcą. Wysokość przyznawanego Spółce bonusu jest "ruchoma" i nie odnosi się bezpośrednio do konkretnej dostawy, lecz jest wynikiem wszystkich dostaw dokonanych w danym okresie, przy czym warunkiem koniecznym wypłaty bonusu jest osiągnięcie określonego pułapu sprzedaży lub wzrostu sprzedaży.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przyznanie i wypłata Spółce przez dostawców premii pieniężnych w związku z osiągnięciem określonego poziomu obrotów lub ich wzrostu w danym okresie rozliczeniowym, jako niespełniające definicji dostawy towarów ani definicji świadczenia usług, określonych w art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm. dalej ustawa o VAT) stanowi czynność pozostającą poza zakresem opodatkowania VAT i w konsekwencji powinno być dokumentowane notami obciążeniowymi.

Zdaniem Wnioskodawcy, osiągnięcie lub przekroczenie przez nią jako nabywcy towarów określonego pułapu obrotów lub osiągniecie wzrostu obrotów w danym okresie rozliczeniowym stanowi czynność, która nie podlega regulacjom ustawy o VAT. W związku z powyższym, wypłaty premii pieniężnych na rzecz Spółki nie powinny podlegać opodatkowaniu VAT i powinny być dokumentowane notami obciążeniowymi wystawianymi przez Spółkę.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Zgodnie z definicją świadczenia usług zamieszczoną w ustawie o VAT (art. 8 ust. 1), przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej; zobowiązanie do powstrzymywania od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji; świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Ustawodawca zdefiniował pojęcie świadczenia usług w sposób bardzo szeroki wskazując, że świadczenie usług obejmuje nie tylko określone działania podatnika, lecz także m.in. zobowiązanie do powstrzymywania się od dokonania czynności lub tolerowania czynności lub sytuacji. Jednakże, zdefiniowanie zakresu pojęcia świadczenia usług w sposób szeroki nie oznacza, iż pojęcie to nie ma żadnych określonych granic. Z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że za usługę należy uznać każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów. Powierzchowna interpretacja powyżej przywołanych przepisów mogłaby prowadzić do konkluzji, iż wszelkie świadczenia niebędące dostawą towarów mieszczą się w definicji świadczenia usług. Należy jednak zauważyć, że aby dane świadczenie mogło zostać uznane za świadczenie usług, warunkiem koniecznym jest, aby przedmiotem świadczenia była usługa. Aby zaś dane zachowanie osoby świadczącej (lub "powstrzymującej się od świadczenia") uznać za usługę, muszą być spełnione następujące warunki:

* istnieje stosunek zobowiązaniowy pomiędzy dwoma osobami;

* jedna z osób zobowiązana jest do określonego świadczenia lub powstrzymania się od określonego zachowania;

* druga osoba zobowiązana jest do zapłaty wynagrodzenia za otrzymane świadczenie lub powstrzymanie się kontrahenta od określonego zachowania.

W rezultacie stosunek zobowiązaniowy ma charakter wzajemny, każda z jego stron ma prawo oczekiwać określonego zachowania kontrahenta, jak również obowiązek wypełnienia własnego zobowiązania, a więc wystąpienie wzajemności jest najważniejszym warunkiem, aby dany stosunek zobowiązaniowy mógł być uznany za świadczenie usługi. Reasumując, aby dane świadczenie uznać za usługę musi ono zarówno spełniać definicję legalną zamieszczoną w ustawie o VAT, jak również posiadać określone cechy, wśród których elementem kluczowym jest wzajemny stosunek zobowiązaniowy pomiędzy kontrahentami.

W świetle powyższych rozważań wypłata premii pieniężnych mogłaby zostać uznana jako wynagrodzenie za świadczenie usług jedynie wówczas, gdyby stanowiła ekwiwalent za świadczone przez jej beneficjenta (tu Spółkę nabywcę towarów) usługi np. usługi marketingowe, mające na celu spowodowanie wzrostu sprzedaży produktów dostawcy. W sprawie, która jest przedmiotem wniosku brak jest jednak zarówno ekwiwalentności, jak i jakichkolwiek świadczeń ze strony Spółki, której wypłacane są premie tylko w związku z osiągnięciem/przekroczeniem przez nią określonego pułapu obrotów.

Stosownie do przepisu art. 353 § 1 i 2 Kodeksu Cywilnego (Dz. U. 64.1693 z późn. zm. dalej k.c.) zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien to świadczenie spełnić. Świadczenie natomiast może polegać na działaniu lub zaniechaniu. Pojęcie świadczenia w ścisłym tego słowa znaczeniu odnosi się do obowiązkowego, zgodnego z treścią zobowiązania zachowania dłużnika. Tymczasem podmiot, który otrzymuje premię pieniężną nie jest zobligowany do dokonywania zakupów u danego kontrahenta, trudno zatem uznać, iż w związku z zakupem towarów, ich nabywca świadczy dodatkowe usługi na rzecz sprzedawcy. Należy podkreślić, iż w przedstawionym stanie faktycznym czynność wypłacania premii pieniężnych jest czynnością jednostronną, pieniężną i nieekwiwalentną, wobec czego brak jest podstaw aby uznać, iż podmiot ją otrzymujący realizuje jakiekolwiek świadczenie, z tytułu którego otrzymuje wynagrodzenie w postaci premii. Istotą premii jest gratyfikacja, nagrodzenie nabywcy za dokonanie zakupu towarów określonej ilości lub wartości. W konsekwencji w ocenie Spółki otrzymywane przez nią premie pieniężne nie mogą być uznane za świadczenie usług, a zatem stanowią one zdarzenie neutralne dla opodatkowania VAT.

W przedstawionym stanie faktycznym udzielone premie nie mogą zostać potraktowane także jako rabat, o którym mowa w art. 29 ust. 4 ustawy o VAT, którego udzielenie wiąże się z wystawieniem faktury VAT korygującej. Niemożność zaklasyfikowania tegoż świadczenia jako rabat wynika z faktu, że faktura korygująca potwierdzająca udzielenie rabatu powinna odnosić się do konkretnej dostawy, a więc do konkretnej faktury pierwotnej. W stanie faktycznym przedstawionym przez Spółkę nie ma możliwości dokonania takiego przyporządkowania z uwagi na fakt, iż premie udzielane są po zakończeniu danego okresu, a nie wystawieniu konkretnej ilości faktur pierwotnych. W ocenie Spółki rabat udzielany jest tylko wówczas, gdy dostawca obniża cenę sprzedaży towarów w odniesieniu do poszczególnych transakcji, podczas gdy w opisanym stanie faktycznym premie pieniężne odnoszą się do sumy obrotów w okresie rozliczeniowym.

Także na podstawie art. 90 ust. 1 Dyrektywy Rady nr 2006/112/WE (dalej: Dyrektywa) podstawa opodatkowania obniżana jest w przypadku obniżenia ceny po dokonaniu dostawy. Znajduje on zatem zastosowanie wyłącznie do sytuacji, w których sprzedawca obniża cenę dla konkretnych transakcji. Obniżenie ceny dla konkretnej transakcji jest więc udzieleniem rabatu. Po dokonaniu zapłaty z tytułu dostawy towarów, skutek w postaci obniżenia podstawy opodatkowania art. 90 ust. 1 Dyrektywy wiąże jedynie z anulowaniem, odmową, całkowitym lub częściowym brakiem zapłaty oraz obniżeniem ceny po dokonaniu dostawy. W stanie faktycznym będącym przedmiotem niniejszego wniosku cena nie ulega obniżeniu, nie ma bezpośredniego związku między nią, a kwotą premii - podstawa opodatkowania nie powinna więc ulec zmianie.

Wyżej opisane stanowisko Spółki odnoszące się do premii pieniężnych, zgodnie z którym nie stanowią one wynagrodzenia za określone świadczenia nabywców towarów, prezentowane było już wielokrotnie przez Sądy Administracyjne. W wyroku z 6 lutego 2007 r. (sygn. FSM 94/06) Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż dokonanie określonej wielkości zakupów u danego sprzedawcy nie jest usługą w rozumieniu ustawy o VAT. W związku z powyższym, wypłacana nabywcy towarów przez sprzedawcę premia (bonus) za uzyskany pułap obrotów nie jest wynagrodzeniem za świadczenie usług. Zdaniem Sądu oznacza to, że wypłacanie tego rodzaju premii (bonusu) jest neutralne z punktu widzenia podatku od towarów i usług; nie powoduje również konieczności wystawiania korekt i faktur dokumentujących obniżenie obrotu w drodze udzielenia rabatu.

W wyżej powołanym wyroku (a także w innych wyrokach WSA I SA/Ke 100/08; III SA/Wa 1751/06 i interpretacjach urzędowych np. Naczelnika II MUS sygn. 1472/RPPI/443-133/07/BIK) podkreślono także, że nie może wystąpić taka sytuacja faktyczna, która jednocześnie stanowiłaby dostawę towaru i świadczenie usługi. Nie można więc uznać za świadczenie usługi zrealizowania na rzecz sprzedającego określonego z góry pułapu obrotu. Na określony pułap obrotów składa się bowiem odpowiednia liczba transakcji sprzedaży dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT. Czynności stanowiące dostawę towaru zgodnie z art. 7, nie mogą poprzez ich zsumowanie jednocześnie stanowić usługi.

Takie podejście do dostawy towarów versus świadczenia usług znajduje także potwierdzenie w orzecznictwie ETS, gdzie w wyroku w sprawie Faaborg-Gelting linien A/S v. Finanzamt Flensburg stwierdzono, iż należy ustalać, czy dana transakcja stanowi dostawę towarów, czy świadczenie usług. Trybunał orzekł, że o tym czy w świetle Szóstej Dyrektywy dana transakcja stanowi dostawę towarów czy świadczenie usług, powinny decydować wszystkie okoliczności tej transakcji. Z orzeczenia tego można więc wywieść wniosek, że albo mamy do czynienia z dostawą towarów albo ze świadczeniem usług i jedno zdarzenie (transakcja) nie może być uważane jednocześnie za jedno i drugie. W tym miejscu należy podkreślić, iż z chwilą przystąpienia do Unii Europejskiej Polska przejęła dorobek prawny Wspólnoty zarówno w postaci prawa stanowionego (pierwotnego), jak i orzecznictwa ETS (tzw. prawa wtórnego). Konsekwencją implementacji prawa wspólnotowego do przepisów krajowych jest obowiązek interpretacji polskiej ustawy o VAT w "duchu" dyrektyw UE. Wyznaczanie kierunku wykładni przepisów prawa wspólnotowego oraz czuwanie nad prawidłowością ich stosowania jest zasadniczą rolą Trybunału Sprawiedliwości. W związku z tym orzecznictwo ETS powinno być uwzględniane także w postępowaniu przed organami podatkowymi. Potwierdzenie takiego podejścia znajduje się także w orzecznictwie ETS, (orzeczenie z 11 lipca 2002 r. w sprawie C-62 Marks Spencer), zgodnie z którym państwa członkowskie zobowiązane są do podejmowania wszelkich środków w celu wykonania zobowiązań wynikających z TWE, bądź działań instytucji UE. Tym samym, dokonanie przez ETS wykładni przepisów zobowiązuje państwa członkowskie reprezentowane przez organy podatkowe i sądy do ich stosowania.

Przedmiotowe orzeczenie znalazło także odzwierciedlenie w piśmie Urzędu Komitetu Integracji Europejskiej z 1 lutego 2007 r. (Min. EOT/541/2007/DP/AK) skierowanym do Ministerstwa Finansów, w którym zwrócono uwagę, że państwa członkowskie mają obowiązek przestrzegania prawa wspólnotowego; obowiązek ten dotyczy nie tylko sądów krajowych, ale wszystkich organów państwowych, także organów administracji.

Reasumując, w ocenie Spółki obowiązujące przepisy ustawy o VAT, jak również zaprezentowana w niniejszym wniosku linia orzecznicza Sądów Administracyjnych i ETS oraz ostatnie interpretacje organów podatkowych wskazują, iż osiągnięcie przez nabywcę określonego pułapu obrotów jest zdarzeniem, które jako nie stanowiące dostawy towarów ani świadczenia usług nie podlega opodatkowaniu na gruncie ustawy o VAT.

W dniu 5 września 2008 r. wydana została interpretacja indywidualna nr IP-PP2-443-1268/08-2/KCH, w której stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku uznane zostało za nieprawidłowe. W interpretacji tut. organ stwierdził, iż wypłacona premia stanowi rodzaj wynagrodzenia dla Spółki za świadczone na rzecz kontrahentów usługi. Pomiędzy stronami będzie istniała więź o charakterze zobowiązaniowym, która na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług stanowi świadczenie usług za wynagrodzeniem, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT na zasadach ogólnych. W takiej sytuacji prawidłowym sposobem na dokumentowanie zaistniałego zdarzenia gospodarczego jest faktura VAT, gdzie za podstawę opodatkowania przyjmuje się wartość premii pieniężnej (bez należnego podatku VAT) i nalicza się 22% podatku. Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy VAT przedmiotowe usługi powinny być udokumentowane fakturami VAT spełniającymi wymogi, o których mowa w § 9 rozporządzenia Ministra Finansów dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798).

Pismem z dnia 24 września 2008 r. (data wpływu 29 września 2008 r.) Strona wezwała Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie do usunięcia naruszenia prawa wynikającego z wydania interpretacji indywidualnej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, w piśmie Nr IP-PP2-443-1268/08-3/k.k. z dnia 16 października 2008 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie nie stwierdził podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

W dniu 18 listopada 2008 r. (data wpływu 21 listopada 2008 r.) Spółka wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, za pośrednictwem tut. Organu, skargę na interpretację indywidualną z dnia 5 września 2008 r. nr IP-PP2-443-1268/08-2/KCH.

WSA w Warszawie w wyroku z dnia 25 marca 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 3373/08 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną i stwierdził, iż skarga jest zasadna. W orzeczeniu napisano, że nie można uznać za usługę obrotów osiągniętych przez Wnioskodawcę z tytułu nabytych w wysokości określonej umownie towarów, a wypłacona przez sprzedawcę premia, w przypadku osiągnięcia określonego progu obrotów, nie jest dla niego wynagrodzeniem za świadczone usługi. Przyznanie premii pieniężnej - jako związane niewątpliwie z dostawą towarów - samo w sobie dostawy towarów nie stanowi, co nie jest też sporne między stronami.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podlega między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług (inne czynności pominięto jako nieistotne w niniejszej sprawie). Dostawę towarów zdefiniowano w art. 7 ustawy o VAT i generalnie jest to przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast według art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT (odpłatne świadczenie usług), rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 tej ustawy, w tym również:

Powołany przepis jednoznacznie stanowi, iż usługą jest świadczenie niebędące dostawą towaru. Nie może zatem wystąpić taka sytuacja faktyczna, w rozumieniu tego unormowania, która jednocześnie stanowiłaby dostawę towaru i świadczenie usługi. Przepis ten wyklucza takie rozwiązanie.

Dokonywanie przez Wnioskodawcę zakupów u kontrahenta mieści się w zakresie czynności opodatkowanej VAT w postaci dostawy towarów. Na określoną wielkość obrotów składa się odpowiednia liczba transakcji sprzedaży - dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT. Czynności stanowiące dostawę towaru nie mogą jednocześnie poprzez ich zsumowanie stanowić usługi. Nie można bowiem zaakceptować tezy, że w ramach transakcji już opodatkowanych mieszczą się czynności, które winny podlegać odrębnemu opodatkowaniu. Oznaczałoby to, że każda czynność zakupu towarów od sprzedawcy (dostawa) stanowiłaby jednocześnie usługę nabywcy świadczoną na rzecz tegoż sprzedawcy, co powodowałoby podwójne opodatkowania tej samej czynności. Pierwszy raz - jako sprzedaży (dostawy towaru), drugi - jako zakupu (świadczenia usługi) przez nabywcę tego samego towaru, w ramach tej samej transakcji. Tymczasem podwójne opodatkowanie stoi w sprzeczności z konstytucyjną zasadą równości i powszechności opodatkowania, wyrażoną w art. 84 oraz w art. 217 Konstytucji RP, jak również niedopuszczalne jest na gruncie podatku od wartości dodanej, co wynika z art. 8 ust. 1, art. 9 ust. 3 oraz art. 14 ust. 2 VI Dyrektywy VAT.

Należy stwierdzić, że nie ma żadnych podstaw, aby tylko z uwagi na fakt nie powiązania przez dostawcę z poszczególnymi transakcjami przekazywanej nabywcy nagrody jedynie za osiągniętą wartość zakupów, dopatrywać się u tegoż ostatniego świadczenia usługi na rzecz dostawcy. Z samego tylko określenia przez sprzedawcę tytułu płatności wynagrodzenia (premii) oraz sposobu jego udokumentowania nie można wywodzić, że podmiot je otrzymujący świadczy usługę na rzecz płacącego. Opodatkowaniu jako usługa podlega bowiem określone w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT zachowanie nie będące jednocześnie dostawą, którym nie jest samo osiągnięcie przez nabywcę określonej wartości dostaw towarów od danego sprzedawcy.

Wypłacana nabywcy przez dostawcę premia pieniężna jedynie z tytułu osiągnięcia przez niego satysfakcjonującej dostawcę wielkości obrotów, nie odnosząca się do konkretnych transakcji, stanowi nagrodę za osiągnięcie tego rezultatu, a nie odpłatność (wynagrodzenie) za świadczenie usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Czynności nabycia (dostawy) towarów przez nabywcę tylko poprzez fakt ich zsumowania nie stają się jednocześnie jego usługą na rzecz dostawcy.

W stanie faktycznym sprawy mamy do czynienia jedynie z transakcjami dostawy, które zostały opodatkowane i z wynagrodzeniem, które dostawcy wypłacają Wnioskodawcy-będącemu nabywcą - z tytułu osiągniętego pułapu sprzedaży (wartości dostaw). Samo jedynie osiągnięcie przez Wnioskodawcę określonej wartości nabytych od dostawcy towarów nie stanowi samo w sobie świadczenia usługi na rzecz dostawców.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że osiąganie określonego poziomu obrotów w określonym czasie, skutkujące otrzymaniem premii pieniężnej przez nabywcę towarów, a z drugiej strony udzielenie tej premii przez sprzedawcę (dostawcę) nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji przyjąć należy, że zdarzenie to nie rodzi obowiązku wystawienia faktury VAT. Zgodnie bowiem z art. 106 ust. 1 w związku z art. 2 pkt 22 i art. 15 ust. 1 ustawy o VAT obowiązek wystawiania faktur zawierających określoną treść, a przede wszystkim rodzaj dokonanej sprzedaży (tekst jedn.: odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług) - ciąży na podatnikach tego podatku, a więc na dostawcy lub usługodawcy. Natomiast w przypadku, gdy dana czynność nie podlega przepisom powołanej ustawy, jej dokonanie może być udokumentowane "ogólnym" dokumentem księgowym tj. notą księgową, będącą uniwersalnym dokumentem księgowym dla udokumentowania takich operacji, dla których nie jest wymagane stosowanie określonych formularzy w postaci faktur.

Od powyższego wyroku organ podatkowy wniósł skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego, który wyrokiem z dnia 15 czerwca 2010 r. sygn. akt I FSK 1022/09 oddalił skargę kasacyjną, wniesioną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie. NSA orzekł, że osiągnięcie przez nabywcę towarów określonej umownie wielkości obrotów (zakupów) z danym sprzedawcą nie stanowi usługi. Tym samym wypłacana nabywcy towarów premia (bonus) za uzyskanie tego pułapu obrotów nie stanowi odpłatności (wynagrodzenia za świadczenie usług). Za tezą tą przemawia wykładnia przepisów polskich i unijnych. Transakcja gospodarcza nie może stanowić jednocześnie dostawy towarów i świadczenia usług, a także nie może podlegać podwójnemu opodatkowaniu.

Nie ma żadnych podstaw, aby tylko z uwagi na fakt nie powiązania przez dostawcę z poszczególnymi transakcjami przekazywanej nabywcy nagrody jedynie za osiągniętą wartość zakupów, dopatrywać się u tegoż ostatniego świadczenia usługi na rzecz dostawcy. Z samego tylko określenia przez sprzedawcę tytułu płatności wynagrodzenia (premii) oraz sposobu jego udokumentowania nie można wywodzić, że podmiot je otrzymujący świadczy usługę na rzecz płacącego. Opodatkowaniu jako usługa podlega bowiem określone w art. 8 ust. 1 ustawy VAT zachowanie nie będące jednocześnie dostawą, którym nie jest samo osiągnięcie przez nabywcę określonej wartości dostaw towarów od danego sprzedawcy.

Wypłacana nabywcy przez dostawcę premia pieniężna jedynie z tytułu osiągnięcia przez niego satysfakcjonującej dostawcę wielkości obrotów, nie odnosząca się do konkretnych transakcji, stanowi nagrodę za osiągnięcie tego rezultatu, a nie odpłatność (wynagrodzenie) za świadczenie usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy. Czynności nabycia (dostawy) towarów przez nabywcę tylko poprzez fakt ich zsumowania nie stają się jednocześnie jego usługą na rzecz dostawcy.

W dniu 13 lipca 2010 r. do tut. organu wpłynął prawomocny wyrok WSA w Warszawie z dnia 25 marca 2009 r. sygn. III SA/Wa 3373/08 uchylający ww. interpretację, w którym Sąd poparł stanowisko Spółki przedstawione w ww. wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego biorąc pod uwagę rozstrzygnięcia zawarte w wyrokach Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 marca 2009 r. sygn. akt III SA/Wa 3373/08 i Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 czerwca 2010 r. sygn. akt I FSK 1022/09 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie opodatkowania premii pieniężnych i sposobu ich dokumentowania uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Przytoczone przez Wnioskodawcę orzeczenia ETS-u, sądów administracyjnych i organów podatkowych, jako że zostały wydane w podobnych stanach faktycznych, Organ podatkowy potraktował jako jeden z elementów argumentacji Strony, pomocny przy rozstrzyganiu w rozpatrywanej sprawie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.