IPPP2/443-1263/11/14-10/S/KBr

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 7 listopada 2011 r. (data wpływu 9 listopada 2011 r.) uzupełnionym 10 lutego 2012 r. na wezwanie tut. Organu z dnia 31 stycznia 2012 r. nr IPPP2/443-1263/11-2/KG (skutecznie doręczone w dniu 3 lutego 2012 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT usług polegających na organizacji imprez artystycznych dla dzieci, takich jak Halloween, Andrzejki czy Mikołajki - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 listopada 2011 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT usług polegających na organizacji imprez artystycznych dla dzieci, takich jak Halloween, Andrzejki czy Mikołajki.

Złożony wniosek został uzupełniony w dniu 10 lutego 2012 r. na wezwanie tut. Organu z dnia 31 stycznia 2012 r. nr IPPP2/443-1263/11-2/KG (skutecznie doręczone w dniu 3 lutego 2012 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Posiada salę zabaw (bawialnię) wyposażoną m.in. w kręte zjeżdżalnie, labirynty, trampolinę, armatki pneumatyczne, baseny z piłeczkami, ściankę wspinaczkową, książki, gry edukacyjne. Wnioskodawca organizuje imprezy artystyczne z okazji szczególnych dni w roku (np. Halloween, Andrzejki, Mikołajki) adresowane do dzieci. W programie imprezy przewidziane są gry, zabawy i konkursy dla uczestników. Ponadto dzieci chwilowo lub całkowicie mogą zająć się samodzielnie zabawą przy użyciu wymienionego wyposażenia sali zabaw. Impreza artystyczna prowadzona jest przez jedną lub kilka osób fizycznych wynagradzanych w formie honorariów. Umowa zawierana jest na prowadzenie imprezy artystycznej dopasowanej do okoliczności, w związku z którymi jest organizowana i zawierającej gry, zabawy i konkursy dla dzieci.

Wstęp do sali zabaw w trakcie imprezy artystycznej wymaga uiszczenia opłaty wyższej niż zwyczajne stawki za wstęp do sali zabaw.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Jaką stawką VAT należy opodatkować wstęp do sali zabaw w trakcie imprezy artystycznej, której program przewiduje gry, zabawy i konkursy dla uczestników.

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 7 lutego 2012 r.):

Zdaniem Wnioskodawcy, wstęp na salę zabaw w trakcie imprezy artystycznej organizowanej na zlecenie Wnioskodawcy przez jedną lub kilka osób fizycznych wynagradzanych w formie honorariów, powinien korzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług. Przedmiotem praw autorskich jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, a więc także działalność konferansjera, prezentera lub animatora. Z zatrudnianą (ymi) osobą (ami) zawierana jest umowa na prowadzenie imprezy artystycznej dopasowanej do okoliczności, w związku z którymi jest organizowana (np. Halloween, Andrzejki, Mikołajki) i zawierającej gry, zabawy i konkursy dla dzieci.

W związku z powyższym spełnione są warunki dla zwolnienia opisanej imprezy artystycznej z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług. Wstęp do sali zabaw w trakcie imprezy artystycznej wymaga uiszczenia opłaty wyższej niż zwyczajne stawki za wstęp do sali zabaw. Są więc podstawy do twierdzenia, że wstęp na imprezę artystyczną jest usługą główną.

W dniu 16 lutego 2012 r. wydana została interpretacja indywidualna nr IPPP2/443-1263/11-4/KG, w której stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku uznane zostało za nieprawidłowe.

WSA w Warszawie w wyroku z dnia 31 stycznia 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 1863/12 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną i stwierdził, że skarga jest zasadna.

W wydanej w dniu 17 czerwca 2013 r. interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego nr IPPP2/443-1263/11/13-7/S/KG uwzględniającej orzeczenie WSA z dnia 31 stycznia 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 1863/12, Organ podatkowy uznał stanowisko Skarżącej za nieprawidłowe. W ww. interpretacji stwierdzono, że świadczone przez Spółkę usługi organizacji imprez artystycznych nie mieszczą się w zakresie usług, dla których ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT, bądź też opodatkowanie podatkiem VAT według stawki obniżonej, tym samym na mocy art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, podlegają one opodatkowaniu podatkiem VAT w wysokości 23%.

Na wydaną w dniu 7 czerwca 2013 r. interpretację indywidualną nr IPPP2/443-1263/11/13-7/S/KG Spółka złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, który wyrokiem z dnia 13 marca 2014 r., sygn. akt III SA/Wa 2558/13 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną. Sąd w wydanym orzeczeniu stwierdził, że Organ podatkowy przyjął nieprawidłową wykładnię pojęcia "wstęp" co w rezultacie spowodowało błędne określenie stawki podatku VAT dla usług świadczonych przez Spółkę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego biorąc pod uwagę rozstrzygnięcia zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 marca 2014 r. sygn. akt III SA/Wa 2558/13 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie opodatkowania podatkiem VAT usług polegających na organizacji imprez artystycznych dla dzieci, takich jak: Halloween, Andrzejki czy Mikołajki - jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności określony został odpowiednio w art. 7 oraz art. 8 ustawy. I tak, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (art. 8 ust. 1 cyt. ustawy).

Na mocy art. 5a ustawy o VAT obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r., towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, że stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i z przepisów wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy o VAT, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 i 2 ustawy o VAT - w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

Zgodnie z art. 43 ust. 17 ustawy zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

Stosownie do art. 43 ust. 17a zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

W świetle art. 43 ust. 18 ustawy o podatku od towarów i usług, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a, stosuje się pod warunkiem, że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia, są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Jak wynika z treści art. 43 ust. 19 zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do:

W analizowanej sprawie należy zwrócić uwagę na cel zwolnień przewidzianych w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy. Treść tego przepisu wskazuje, że ze zwolnienia od podatku korzystać mogą usługi w zakresie kultury oraz dostawa towarów ściśle z tymi usługami związana. Jednakże, usługi te - aby mogły korzystać ze zwolnienia - świadczone muszą być przez enumeratywnie wymienione podmioty: podmioty prawa publicznego; podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym; wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej; indywidualni twórcy i artyści wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzani w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Ustawa o VAT nie zawiera definicji usług kulturalnych, jednak należy uznać, że usługą taką będzie usługa związana z kulturą, a z uwagi na brak definicji kultury w prawie podatkowym odnieść się trzeba do znaczenia słownikowego, mając na uwadze charakter, jaki ma spełniać ta definicja w tym przypadku. Właściwym więc wydaje się przyjęcie, że kultura to ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, funkcjonujących w postaci np. dzieł artystycznych, związanych z twórczością artystyczną (np. o charakterze literackim, naukowym, plastycznym, muzycznym).

W tym miejscu można wskazać, że zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (tekst jedn.: Dz. U. z 2001 r. Nr 13, poz. 123 z późn. zm.), działalność kulturalna w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury. W rozumieniu art. 2 tej ustawy, formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury.

Wnioskodawca działa w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, co powoduje że nie można uznać go za podmiot prawa publicznego. Z wniosku nie wynika także, aby Wnioskodawca został uznany na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym. Nie wynika również z niego, że Wnioskodawca jest podmiotem wpisanym do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Jedynym świadectwem kwalifikacji formalnej Wnioskodawcy jako placówki kultury mógłby być rejestr działalności gospodarczej w branży "kultura" i zaświadczenie Urzędu Statystycznego mówiące o tym, że usługi Wnioskodawcy można zakwalifikować jako usługi świadczone przez dom/ośrodek kultury.

W ocenie Wnioskodawcy świadcząc usługi polegające na organizacji imprez artystycznych tj. Mikołajki, Andrzejki czy Halloween, powinien zastosować zwolnienie z podatku od towarów i usług, ponieważ usługi te wyczerpują znamiona usług twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT. Jak wskazano w złożonym wniosku Spółka zatrudnia konferansjerów, prezenterów lub animatorów. Ponadto Wnioskodawca wskazuje, że przedmiotem praw autorskich jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, a więc także działalność konferansjera, prezentera czy animatora.

Zgodnie z art. 85 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych artystą wykonawcą jest w szczególności: aktor, recytator, dyrygent, instrumentalista, wokalista, tancerz i mim oraz inne osoby w sposób twórczy przyczyniający się do powstania wykonania. Pomimo, że przepis ten zawiera katalog otwarty, to wyznacza pewien kierunek kwalifikacji poszczególnych podmiotów do objęcia ich zakresem znaczenia wyrażenia "artysta wykonawca". Przepis ten poprzez przykładowe wyliczenie wskazuje, że za artystę wykonawcę mogą zostać uznane podmioty których działanie w stosunku do utworu ma charakter twórczy. Za takim rozumieniem powyższego przepisu przemawia również treść art. 2 lit. a traktatu WIPO sporządzonego w Genewie dnia 20 grudnia 1996 r. o artystycznych wykonaniach i fonogramach (Dz. U. z 2004 r. Nr 41, poz. 375), zgodnie z którym "artyści wykonawcy" to aktorzy, piosenkarze, muzycy, tancerze i inne osoby, którzy grają, śpiewają, wygłaszają, deklamują, występują, interpretują lub w inny sposób wykonują utwory literackie, artystyczne bądź dzieła sztuki ludowej.

Mając na uwadze powyższe przepisy prawa podatkowego tutejszy Organ pragnie również podkreślić, że art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT powinien być interpretowany ściśle. Hipotezy norm prawnych zawarte w powyższym przepisie będą zatem obejmować wyłącznie podmioty expressis verbis w nich ujęte, tj. indywidualnych twórców i artystów wykonawców. Jak wykazano powyżej Wnioskodawca nie jest żadnym z tych podmiotów. Sprzeczne z prawem byłoby również rozciąganie, w drodze analogii, powyższego zwolnienia na Wnioskodawcę prowadzącego działalność gospodarczą w postaci organizacji imprez kulturalnych i artystycznych i zapewniającego w celu realizacji takich usług udział artystów wykonawców.

Podsumowując zatem, w przedmiotowej sprawie wskazać należy, że Wnioskodawca świadcząc usługi organizacji imprez artystycznych, takich jak Halloween, Mikołajki czy Andrzejki nie wypełnia przesłanek warunkujących prawo do zastosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie wskazanego przepisu art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy. Wnioskodawca nie jest podmiotem prawa publicznego, a także podmiotem wpisanym do rejestru instytucji kultury oraz nie jest uznany na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym. Ponadto Wnioskodawca jako spółka z ograniczoną odpowiedzialnością nie może być uznany za indywidualnego twórcę czy artystę wykonawcę. Tym samym nie jest również podmiotem wymienionym w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy. Okoliczność, że w celu organizacji konkretnej usługi Spółka zatrudnia osoby, które mogłyby zostać uznane na podstawie odrębnych przepisów za indywidualnych twórców czy artystów wykonawców nie uprawnia Spółki do zastosowania zwolnienia od podatku dla organizowania opisanych we wniosku imprez artystycznych dla dzieci.

Biorąc pod uwagę przedstawione okoliczności faktyczne sprawy oraz treść powołanych w tym zakresie przepisów prawa, należy stwierdzić, że świadczone przez Spółkę usługi, o których mowa we wniosku nie korzystają ze zwolnienia od podatku, tym samym należy przeanalizować przepisy odnoszące się do zastosowania preferencyjnych stawek podatku.

Z przepisów art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 oraz poz. 182, 183 i 186 załącznika nr 3 do ustawy o VAT wynika, że stawką podatku obniżoną do wysokości 8% objęte zostały m.in.:

* w poz. 182 - usługi kulturalne i rozrywkowe - wyłącznie w zakresie wstępu:

* w poz. 183 - usługi związane z rozrywką i rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne;

* w poz. 186 - pozostałe usługi związane z rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji "wstępu", pojęcie to, także bez bliższego wyjaśnienia, występuje w regulacjach unijnych.

W obowiązującym od 1 lipca 2011 r. art. 32 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, wskazano, że:

Według powołanego wyżej art. 32, usługi wstępu na wymienione imprezy dotyczą takich usług, "których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu w zamian za bilet lub opłatę", przy czym opłata może być w formie abonamentu biletu okresowego lub opłaty okresowej (ust. 1) a powyższe uregulowanie ma w szczególności zastosowanie do prawa wstępu do parków rozrywki (ust. 2 pkt 1). Z kolei w ust. 3 zawarto regulację, że "ustęp 1 nie obejmuje korzystania z obiektów, takich jak sale gimnastyczne i inne, w zamian za opłatę". W powyższym przepisie wskazano więc na "prawo wstępu w zamian za bilet lub opłatę", zaś ustawa krajowa posługuje się w powołanym załączniku pojęciem usługi "wyłącznie w zakresie wstępu", np. do parku rozrywki.

Natomiast według definicji słownikowej pod pojęciem "wstępu" należy rozumieć możliwość wejścia gdzieś - Słownik Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A., strona internetowa - www.sjp.pwn.pl). Zatem "wstęp" nie oznacza wyłącznie wejścia, ale odnosi się również do uczestnictwa, czyli brania w czymś czynnego udziału, współudziału w jakiejś akcji, zabawie w bawialni, czy w parku rozrywki.

Zauważyć także należy, że wstęp do parków rozrywki wesołych miasteczek, na dyskoteki, sale taneczne (pozycja 183 załącznika do ustawy), czy też bawialni jak ma to miejsce w rozpatrywanej sprawie oraz usługi bibliotek, archiwów, muzeów i pozostałe usługi w zakresie kultury (pozycja 184 załącznika), pozostałe usługi związane z rekreacją (pozycja 186 załącznika do ustawy) nie może oznaczać biernego zachowania nabywcy biletu klienta po "dokonaniu wstępu" czyli po wejściu do danego obiektu, bo o ile w bibliotece, w archiwum i w muzeum, klient czyta, wybiera książki, ogląda eksponaty, to już jego zachowanie może być inne przy korzystaniu z "pozostałych usług w zakresie kultury", a jeśli chodzi o wstęp na dyskoteki, sale taneczne, czy właśnie do parku rozrywki to zasady doświadczenia życiowego dają podstawy do stwierdzenia, że klient nabywca biletu "wstępuje" tam po to, by wykazać się pewną aktywnością, sprawnością fizyczną, zabawami ruchowymi itd. Trudno jest więc uznać, że usługi z tych właśnie pozycji załącznika do ustawy mają dotyczyć opłaty za "bierny wstęp".

Wejście, wstęp do sali zabaw (bawialni) jak i do parku rozrywki, czy na salę taneczną jest zatem z natury rzeczy nierozłącznie związany właśnie z możliwością aktywności ruchowej przy wykorzystaniu charakteru tego miejsca i przygotowanych w nim atrakcji.

Powiązanie dwóch określeń znajdujących się w poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy ("usługi związane z rekreacją" i "w zakresie wstępu") wyklucza przyjęcie, że wstęp w zakresie usług związanych z aktywnym wypoczynkiem jakim jest rekreacja, dotyczy wyłącznie "biernego" w nich uczestniczenia więc należy go zdefiniować jako "aktywny wypoczynek na świeżym powietrzu".

Również wykładnia systemowa wewnętrzna nie ogranicza sposobu rozumienia "wstępu" jedynie do "biernego" uczestniczenia w jakiejś imprezie. Skoro ustawodawca wymienił w poz. 183 tegoż załącznika 3 "Usługi związane z rozrywką i rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne" to biorąc pod uwagę charakter rozrywek w wesołych miasteczkach i parkach rozrywki należy uznać, że "wstęp" do tego typu obiektów obejmuje również aktywne korzystanie ze znajdujących się tam urządzeń typowych w takich miejscach (np. karuzele, strzelnice, kolejki, automaty zręcznościowe itp.), a nie tylko bierne przyglądanie się spektaklom czy pokazom.

Podobnie wypowiedział się Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 13 marca 2014 r. sygn. akt III SA/Wa 2558/13 dotyczącym niniejszej sprawy.

Z okoliczności przedstawionych w złożonym wniosku wynika, że Wnioskodawca posiada salę zabaw (bawialnię) wyposażoną m.in. w kręte zjeżdżalnie, labirynty, trampolinę, armatki pneumatyczne, baseny z piłeczkami, ściankę wspinaczkową, książki, gry edukacyjne. Wnioskodawca organizuje imprezy artystyczne z okazji szczególnych dni w roku (np. Halloween, Andrzejki, Mikołajki) adresowane do dzieci. W programie imprezy przewidziane są gry, zabawy i konkursy dla uczestników. Ponadto dzieci chwilowo lub całkowicie mogą zająć się samodzielnie zabawą przy użyciu wymienionego wyposażenia sali zabaw. Impreza artystyczna prowadzona jest przez jedną lub kilka osób fizycznych wynagradzanych w formie honorariów. Zawierana jest umowa na prowadzenie imprezy artystycznej dopasowanej do okoliczności w związku z którymi jest organizowana i zawierającej gry, zabawy i konkursy dla dzieci. Wstęp do sali zabaw w trakcie imprezy artystycznej wymaga uiszczenia opłaty wyższej niż zwyczajne stawki za wstęp do sali zabaw.

W niniejszej sprawie przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia opodatkowania podatkiem VAT świadczonej usługi polegającej na organizacji imprezy artystycznej dla dzieci.

Uwzględniając dokonaną wykładnię pojęcia "wstęp" oraz przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego należy stwierdzić, że poz. 183 oraz poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy obejmuje swoim zakresem wstęp do Sali zabaw w związku z zorganizowaniem imprezy okolicznościowej. W konsekwencji Wnioskodawca ma prawo opodatkować usługi organizacji imprez artystycznych preferencyjną stawką podatku w wysokości 8% z uwagi na to, że art. 41 ust. 2 w zw. z poz. 183 oraz poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy znajdzie zastosowane w rozpatrywanej sprawie.

Z wniosku wynika, że dodatkowe atrakcje, takie jak: udział dziecka w grach, zabawach, konkursach a także możliwość korzystania z dostępnej na sali zabaw infrastruktury Wnioskodawca traktuje jako element składający się na kompleksową usługę w zakresie organizacji imprez artystycznych, takich jak Halloween, Andrzejki czy Mikołajki.

Zauważyć należy, że o usłudze kompleksowej, złożonej można mówić wówczas, gdy składa się ona z kombinacji różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu - do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne czynności pomocnicze. Natomiast, czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia czynności pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać bez czynności pomocniczej usługi głównej.

Zatem atrakcje takie jak organizowane podczas imprezy gry, zabawy oraz konkursy uznać należy za element usługi kompleksowej, składający się na świadczenie złożone jakim jest organizacja imprezy artystycznej. Zatem, usługi dodatkowe świadczone przez Wnioskodawcę w ramach organizacji usługi artystycznej należy opodatkować stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8%, analogicznie jak usługi organizacji imprezy artystycznej.

W świetle powyżej przedstawionych okoliczności stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w analizowanej sprawie przysługuje mu prawo do zastosowania zwolnienia od podatku VAT w stosunku do organizacji imprezy artystycznej, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.