IPPP2/443-126/11-2/IG - Możliwość zwolnienia od podatku VAT usług kulturalnych polegających na zapewnieniu udziału artystów estradowych w imprezach rozrywkowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 stycznia 2011 r. (data wpływu 2 lutego 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od opodatkowania usług kulturalnych świadczonych przez Wnioskodawcę polegających na zapewnieniu organizatorowi imprez udziału artystów wykonawców (artystów estradowych) w niebiletowanych estradowych imprezach rozrywkowych z udziałem publiczności - jest nieprawidłowe

W dniu 2 lutego 2011 r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od opodatkowania usług kulturalnych świadczonych przez Wnioskodawcę polegających na zapewnieniu organizatorowi imprez udziału artystów wykonawców (artystów estradowych) w niebiletowanych estradowych imprezach rozrywkowych z udziałem publiczności.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca świadczy w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej usługi kulturalne polegające na zapewnianiu udziału artystów wykonawców (artystów estradowych) w estradowych imprezach rozrywkowych z udziałem publiczności takich jak koncerty lub festiwale. Imprezy takie mogą być imprezami, na które wstęp jest dla publiczności bezpłatny i nie ma jakichkolwiek biletów (imprezy niebiletowane), jak też mogą to być imprezy, na które wstęp jest możliwy tylko po nabyciu odpowiedniego biletu (imprezy biletowane). Umowy z organizatorami takich imprez Wnioskodawca zawiera działając we własnym imieniu i na własną rzecz, zobowiązując się do zapewnienia udziału w niej określonego artysty wykonawcy, ponosząc wobec organizatorów odpowiedzialność za należyte wykonanie ww. umów. W celu wykonania swoich zobowiązań wobec organizatora imprezy, Wnioskodawca angażuje na własne ryzyko i na własny rachunek określonego w umowie z organizatorem artystę wykonawcę, zawierając z nim każdorazowo odrębną umowę o dzieło. Na podstawie zawartych z artystami wykonawcami umów Wnioskodawca wypłaca im należne, umówione wynagrodzenie, a artysta nie ma żadnych roszczeń w stosunku do organizatora imprezy. Wszelką odpowiedzialność wobec artystów wykonawców i ryzyko finansowe wynikające z zawartych z nimi umów ponosi więc wyłącznie Wnioskodawca.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy usługi kulturalne, polegające na zapewnianiu udziału artystów wykonawców (artystów estradowych) w niebiletowanych estradowych imprezach rozrywkowych z udziałem publiczności, takich jak koncerty lub festiwale, świadczone przez Wnioskodawcę we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej będącej indywidualnym twórcą bądź artystą wykonawcą będą objęte zwolnieniem od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) w zw. z art. 30 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) oraz art. 28 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, z późn. zm.).

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Do dnia 31 grudnia 2010 r., na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zwolnione od podatku były usługi wymienione w załączniku Nr 4 do ustawy, w którym to m.in. pod poz. 11 wymienione były usługi oznaczone symbolem PKWiU ex 92 tj. usługi związane z kulturą. Powyższe, ze względu na szeroki zakres użytego przez ustawodawcę sformułowania "usług związanych z kulturą" obejmowało również usługi świadczone przez agencje koncertowe, z wyłączeniem wstępu na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego.

W związku z wejściem w życie w dniu 1 stycznia 2011 r. nowelizacji ww. ustawy, dokonanej ustawą o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 29 października 2010 r. (Dz. U. Nr 226, poz. 1476), skreślony został załącznik Nr 4 do ustawy, a katalog zwolnień od podatku VAT przeniesiony został do treści przepisu art. 43 ustawy o VAT.

Wskazać należy przy tym, iż zgodnie z uzasadnieniem rządowego projektu wskazanej wyżej ustawy, zaproponowane zmiany miały na celu jedynie zapewnienie zgodności regulacji krajowych z przepisami dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej i oparcie przepisów dotyczących zwolnienia usług od podatku na opisach usług zawartych w tej dyrektywie.

Stosownie do aktualnego brzmienia art. 43 ust. 1 punkt 33 ustawy o VAT, zwolnieniu od podatku od towarów i usług podlegają usługi kulturalne świadczone przez:

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 punkt 33 ustawy o VAT, nie ma przy tym zgodnie z art. 43 ust. 19 punkt 2a tej ustawy zastosowania do wstępu na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego.

W związku z tak sformułowanym brzmieniem art. 43 ust. 1 punkt 33 lit. b) ustawy o VAT, może powstać wątpliwość, czy zwolnienie od podatku dotyczące świadczenia usług kulturalnych obejmuje także agencje koncertowe, świadczące ww. usługi we własnym imieniu, lecz na rzecz twórców i artystów wykonawców.

Na wstępie wskazać należy, iż zgodnie z art. 28 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Oznacza to, że podatnika działającego w imieniu własnym, ale na rzecz osoby trzeciej, który nie wykonuje samodzielnie zamówionych usług, lecz niejako "dostarcza" we własnym imieniu nabywcy, traktuje się jako podatnika, który usługę tę nabył, a następnie wyświadczył. Traktowany jest on więc jako nabywca usługi oraz jako świadczący usługę ze stosownymi konsekwencjami m.in. co do stawki podatku. Jeśli więc podatnik działający w imieniu własnym, lecz na rzecz osoby trzeciej "dostarcza" usługę, która dla osoby trzeciej objęta jest zwolnieniem, traktowany jest w zakresie podatku VAT tak samo jak ta osoba.

Implementacja przepisu art. 28 przedmiotowej dyrektywy do polskiego porządku prawnego dokonana została z dniem 1 grudnia 2008 r., przepisem ust. 3 art. 30 ustawy o VAT w brzmieniu: "W przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku".

W piśmiennictwie wskazuje się, iż przed wprowadzeniem ust. 3 do art. 30 ustawy o VAT, mimo braku odpowiednika art. 28 dyrektywy w polskich przepisach o VAT, w przypadkach objętych zakresem regulacji art. 28 dyrektywy, przyjmowano takie same konsekwencje w zakresie podatku, jakie przyjęte były w dyrektywie, a powyższa praktyka nie była kwestionowana przez organy podatkowe. Uzasadniano ją ponadto faktem, iż art. 28 dyrektywy jest przepisem bezwzględnie obowiązującym i na tyle precyzyjnym, iż możliwe było jego bezpośrednie stosowanie.

Jak wskazuje się w komentarzu do ustawy o podatku od towarów i usług "Przepis art. 30 ust. 3 VATU potwierdza powyższą praktykę, choć nie implementuje bezpośrednio art. 28 Dyrektywy (nie mówi o dwóch odrębnych transakcjach z punktu widzenia VAT)."

T. Michalik wskazuje ponadto, że " (...) art. 30 ust. 3 jest formą jakkolwiek wadliwą implementacji art. 28 Dyrektywy 2006/112. Tym samym, należy uznać, że przepis ten będzie de facto wywierał skutki prawne właściwe dla zastosowania konstrukcji wynikającej z art. 28 Dyrektywy 2006/112 w postaci obowiązku opodatkowania usług, w zakresie których podatnik działa we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej."

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, usługi kulturalne, polegające na zapewnianiu udziału artystów wykonawców (artystów estradowych) w niebiletowanych estradowych imprezach rozrywkowych z udziałem publiczności takich jak koncerty lub festiwale, świadczone przez Wnioskodawcę we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej będącej indywidualnym twórcą bądź artystą wykonawcą, będą objęte zwolnieniem od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) w związku z art. 30 ust. 3 ustawy o VAT oraz art. 28 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, tak samo jak usługi kulturalne świadczone bezpośrednio przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w rozumieniu art. 7. Przez dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Na mocy art. 5a ustawy towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Zgodnie z treścią art. 146a ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

W załączniku nr 3 do ustawy pod poz. 182, bez względu na symbol PKWiU, wymieniono usługi kulturalne i rozrywkowe - wyłącznie w zakresie wstępu:

Z powyższym przepisów wynika, iż od dnia 1 stycznia 2011 r. stawką podatku obniżoną do wysokości 8% objęte zostały m.in. usługi kulturalne i rozrywkowe - wyłącznie w zakresie wstępu na widowiska artystyczne, włączając przedstawienia cyrkowe oraz do obiektów kulturalnych. Należy zaznaczyć, że pojęcie "wstępu" rozumiane jako prawo do wejścia na daną imprezę artystyczną, wiąże się ze sprzedażą biletów, karnetów itp.

Jak zauważa Wnioskodawca, do dnia 31 grudnia 2010 r. na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy, zwolnione od podatku były usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy, w którym pod poz. 11 wymienione były usługi oznaczone symbolem PKWiU ex 92 tj. usługi związane z kulturą.

W związku z wejściem w życie z dniem 1 stycznia 2011 r. nowelizacji ustawy, dokonanej ustawą o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 29 października 2010 r. (Dz. U. Nr 226, poz. 1476), skreślony został załącznik nr 4 do ustawy, a katalog zwolnień od podatku VAT przeniesiony do treści przepisu art. 43 ustawy.

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

Z powyższego wynika, że ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy w zakresie świadczenia usług kulturalnych korzystać mogą jedynie:

* podmioty prawa publicznego,

* podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej,

* indywidualni twórcy i artyści wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzani w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

W analizowanej sprawie zwrócić uwagę należy na cel zwolnień przewidzianych w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy. Brzmienie tego przepisu wskazuje, że ze zwolnienia od podatku korzystać mogą usługi w zakresie kultury oraz dostawa towarów ściśle z tymi usługami związana. Jednakże, usługi te - aby mogły korzystać ze zwolnienia - świadczone muszą być przez specyficzne podmioty. Zwolnienia zatem mają charakter przedmiotowo-podmiotowy.

Jak prawidłowo zaznacza Wnioskodawca, zmiany w zakresie zwolnień od opodatkowania zawarte w ustawie, obowiązujące od 1 stycznia 2011 r., miały na celu zapewnienie zgodności regulacji krajowych z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L z 2006, Nr 347/1 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 132 lit. n) Dyrektywy, zawartym w dziale "Zwolnienia dotyczące określonych czynności wykonywanych w interesie publicznym" państwa członkowskie zwalniają świadczenie niektórych usług kulturalnych, a także dostawę towarów ściśle z nimi związanych, przez podmioty prawa publicznego lub inne instytucje kulturalne uznane przez dane państwo członkowskie.

Zgodnie z definicją zawartą w artykule 1 Dyrektywy 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. podmiot prawa publicznego, oznacza każdy podmiot:

Na podstawie art. 8 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (tekst jedn. Dz. U. z 2001 r. Nr 13, poz. 123 z późn. zm.) ministrowie oraz kierownicy urzędów centralnych organizują działalność kulturalną, tworząc państwowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym. Ponadto, na podstawie art. 9 ust. 1 ww. ustawy, jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną, tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym.

Podmioty tworzące instytucje kultury, o których mowa w art. 8 i 9, zwane są organizatorami (art. 10 ww. ustawy).

W myśl art. 2 ww. ustawy formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury.

Z przedmiotowego wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest osoba fizyczną świadczącą w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, usługi kulturalne polegające na zapewnianiu udziału artystów wykonawców (artystów estradowych) w imprezach rozrywkowych z udziałem publiczności, takich jak koncerty lub festiwale, na które wstęp jest dla publiczności bezpłatny (imprezy niebiletowane), jak też możliwy jest po nabyciu biletu (imprezy biletowane). Umowy z organizatorami imprez Wnioskodawca zawiera działając we własnym imieniu i na własną rzecz, zobowiązując się do zapewnienia udziału w niej określonego artysty wykonawcy, ponosząc wobec organizatorów odpowiedzialność za należyte wykonanie ww. umów. W celu wykonania swoich zobowiązań wobec organizatora imprezy, Wnioskodawca angażuje na własne ryzyko i na własny rachunek określonego w umowie z organizatorem artystę wykonawcę, zawierając z nim każdorazowo odrębną umowę o dzieło. Na podstawie zawartych z artystami wykonawcami umów, Wnioskodawca wypłaca im należne, umówione wynagrodzenie, a artysta nie ma żadnych roszczeń w stosunku do organizatora imprezy. Wszelką odpowiedzialność wobec artystów wykonawców i ryzyko finansowe wynikające z zawartych z nimi umów ponosi wyłącznie Wnioskodawca.

Biorąc pod uwagę zdarzenie przedstawione we wniosku oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego, tutejszy Organ stwierdza, że Wnioskodawca nie spełnia definicji żadnego z podmiotów wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, uprawnionych do korzystania ze zwolnienia od podatku. Zatem, usługi kulturalne polegające na zapewnieniu organizatorowi udziału artystów wykonawców (artystów estradowych) w estradowych niebiletowanych imprezach rozrywkowych z udziałem publiczności, takich jak koncerty lub festiwale, świadczone przez Wnioskodawcę nie będą objęte zwolnieniem od podatku od towarów i usług.

Artykuł 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej stanowi, że w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Przepis ten dotyczy tzw. "refakturowania". Reguluje on sytuacje, w których podatnik, działając we własnym imieniu zawiera umowę, na podstawie której zobowiązuje się do zrealizowania pewnego świadczenia, jednak faktycznie świadczenie to realizowane jest przez podmiot trzeci (taka sytuacja występuje np. przy podwykonawstwie robót budowlanych). W takim przypadku uznaje się, że dla celów podatku od towarów i usług zleceniobiorca sam nabył usługę od faktycznego wykonawcy, a następnie wyświadczył usługę zleceniodawcy.

Tutejszy Organ pragnie zaznaczyć, iż od dnia 1 kwietnia 2011 r. obowiązuje art. 8 ust. 2a ustawy dodany ustawą z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332), stanowiący odzwierciedlenie artykułu 28 Dyrektywy. Na mocy art. 8 ust. 2a ustawy w przypadku, gdy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Pomimo braku w polskim prawie podatkowym do dnia 31 marca 2011 r. regulacji definiującej zagadnienie zawarte w art. 28 Dyrektywy, już od dnia 1 grudnia 2008 r. ustawodawca uznawał takie czynności za podlegające opodatkowaniu wskazując sposób określenia podstawy opodatkowania przy ich świadczeniu. Stanowi o tym art. 30 ust. 3 ustawy - w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku.

Z przedmiotowego wniosku wynika, że umowy z organizatorami imprez Wnioskodawca zawiera działając we własnym imieniu, na własny rachunek, zobowiązując się do zapewnienia udziału w danej imprezie biletowanej lub niebiletowanej określonego artysty. W celu wykonania swoich zobowiązań wobec organizatora imprezy, Wnioskodawca zawiera z artystami wykonawcami każdorazowo odrębne umowy - umowy o dzieło, na podstawie których wypłaca im należne wynagrodzenie. Artysta nie ma żadnych roszczeń wobec organizatora imprez.

W zadanym pytaniu Wnioskodawca natomiast pyta o świadczone przez Wnioskodawcę we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej będącej indywidualnym artystą lub twórcą usługi polegające na zapewnieniu udziału artystów w niebiletowanych imprezach. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że podatnika działającego w imieniu własnym, ale na rzecz osoby trzeciej, który nie wykonuje samodzielnie zamówionych usług, lecz niejako "dostarcza" we własnym imieniu nabywcy, traktuje się jako podatnika, który usługę tę nabył, a następnie wyświadczył. Traktowany jest on więc jako nabywca usługi oraz jako świadczący usługę ze stosownymi konsekwencjami m.in. co do stawki podatku. Wnioskodawca sądzi, że jeśli podatnik działający w imieniu własnym, lecz na rzecz osoby trzeciej "dostarcza" usługę, która dla osoby trzeciej objęta jest zwolnieniem, traktowany jest w zakresie podatku VAT tak samo jak ta osoba.

W zajętym przez Wnioskodawcę stanowisku w sprawie, nie ma doczynienia z "refakturowaniem", gdyż Wnioskodawca nie jest uprawniony do wystawienia dokumentu sprzedaży jako transakcji zwolnionej na podstawie przepisów ustawy, do czego uprawniony może być artysta wykonawca lub twórca. Zatem Wnioskodawca, nie będąc podmiotem wymienionym w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy, odsprzedając usługę od artysty wykonawcy jest obowiązany opodatkować ją z zastosowaniem odpowiedniej stawki podatku VAT dla sprzedawanej usługi. Bez znaczenia jest to, że faktycznego udziału w koncercie czy festiwalu dokonuje na rzecz kontrahenta Wnioskodawcy (organizatora) artysta wykonawca. Należy bowiem zaznaczyć, że to z Wnioskodawcą jest zawierana przez organizatora umowa na udział w imprezie danego artysty wykonawcy i to na rzecz Wnioskodawcy, a nie artysty wykonawcy, organizator wnosi z tego tytułu zapłatę Wnioskodawcy.

Zgodnie z informacją zawartą we wniosku, Wnioskodawca zawiera każdorazowo z artystami wykonawcami umowę o dzieło. Zgodnie z art. 627 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia.

Reasumujac, usługi kulturalne polegające na zapewnieniu organizatorowi udziału artystów wykonawców (artystów estradowych) w niebiletowanych estradowych imprezach rozrywkowych z udziałem publiczności, takich jak koncerty lub festiwale, świadczone przez Wnioskodawcę we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej będącej indywidualnym twórcą bądź artystą wykonawcą nie będą objęte zwolnieniem od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy, w zw. z art. 30 ust. 3 ustawy i art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady.

Stawką podatku VAT właściwą dla opodatkowania usług kulturalnych polegających na zapewnieniu organizatorom imprez (koncertów, festiwali) udziału artystów wykonawców świadczonych przez Wnioskodawcę we własnym imieniu na rzecz twórców i artystów wykonawców jest podstawowa stawka podatku VAT w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a ust. 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10 09-402 Płock.