IPPP2/443-1232/08-2/ASi

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 lipca 2008 r. (data wpływu 4 sierpnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży gruntu nabytego w drodze spadku - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 sierpnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży gruntu nabytego w drodze spadku.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Strona jest rolnikiem. 36 lat temu odziedziczyła po rodzicach ziemię, którą uprawia do dziś.

Uchwałą rady Gminy z dnia 16 lutego 2006 r. ziemia Wnioskodawcy została przekwalifikowana na grunt budowlany. W związku z tym Strona postanowiła część tej ziemi (około 21 tysięcy metrów kwadratowych) podzielić na działki. W wyniku tego podziału powstały 33 działki, które strona chciałaby w miarę potrzeb sprzedawać ażeby dofinansować gospodarstwo (Strona chciałaby kupić traktor, opryskiwacz itp.). Wnioskodawca jest ubezpieczony w Kasie Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego. Nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. Uprawia tylko ziemię.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku ze sprzedażą kolejnych działek Wnioskodawca będzie musiał zapłacić podatek od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy nie musi on uiszczać podatku od towarów i usług ponieważ ziemię swoją odziedziczył. Strona stoi na stanowisku, iż gdyby kupił ją z zamiarem dalszej odsprzedaży to by wyglądało tak jakby się tym trudnił, co by oznaczało, że prowadzi jakąś działalność gospodarczą. Wnioskodawca opiera swój pogląd na prasie, wg której: "sama częstotliwość wykonywania czynności polegającej na sprzedaży działek budowlanych nie decyduje o byciu podatnikiem VAT" - tak orzekł NSA (IFSP/07).

Strona dodała, że w przypadku dokonywania wszelkich zakupów do gospodarstwa nie przysługuje jej prawo do odliczenia podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Przy czym pojęcie działalności gospodarczej obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionej definicji wynika w pierwszej kolejności, iż dotyczy ona podmiotów, które zajmują się działalnością w sposób profesjonalny. Świadczy o tym użycie przez ustawodawcę m.in. takich sformułowań, jak: producent, czyli ten kto produkuje jakieś dobra materialne; handlowiec: osoba zajmująca się handlem, tj. działalność polegająca na nabywaniu jakiś dóbr, usług, walorów, w celu sprzedaży, wynajmowania ich, odstępowania za jakąś cenę; usługodawca, czyli podmiot świadczący usługi. Jednoznacznie są to osoby, które mają zamiar stałego prowadzenia określonej działalności, czyniąc to w sposób powtarzalny, wielokrotny czy częstotliwy. A zatem podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten, kto dokonuje czynności handlu, produkcji, świadczenia usług także wówczas, gdy czynność ta dokonywana jest przez niego jednorazowo, lecz w taki sposób, że wyraźnie wynika z niej zamiar handlu, świadczenia usług.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Towarem w myśl przepisu art. 2 pkt 6 ww. ustawy, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Na uwagę zasługuje także fakt, iż uznanie osoby za podatnika w myśl ustawy, uzależnione jest od prowadzenia działalności gospodarczej, bowiem wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego tylko wtedy, gdy czynność ta została wykonana w ramach działalności gospodarczej. Uzasadnionym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników, nawet jeżeli wykonują czynność dostawy towarów, jeśli zbywają część majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego sprzedaży. Warunkiem uznania danej osoby za podatnika jest jej stałe zaangażowanie w prowadzoną działalność. Mając na uwadze powyższe, uzasadnionym wydaje się twierdzenie, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu Strona odziedziczyła po rodzicach ziemię, którą uprawia od 36 lat. W 2006 r. ziemia została przekwalifikowana na grunt budowlany. W związku z tym Wnioskodawca postanowił część tej ziemi (około 21 tysięcy metrów kwadratowych) podzielić na działki. W wyniku tego podziału powstały 33 działki, które Strona chciałaby w miarę potrzeb sprzedawać ażeby dofinansować gospodarstwo (Strona chciałaby kupić traktor, opryskiwacz itp.).

Zatem Wnioskodawca wykonał czynności zmierzające do uatrakcyjnienia posiadanego gruntu - dokonał zmiany przeznaczenia gruntu z terenu rolnego (dotychczas rolniczo wykorzystywanego) na teren budowlany, dokonując jednocześnie podziału przedmiotowego gruntu na mniejsze działki. Zachowania takie wskazują na przygotowanie gruntu w sposób umożliwiający jego sprzedaż - znalezienie nabywców. Trzydzieści trzy działki zostanie przez Pana sprzedanych różnym nabywcom (osobom fizycznym). Dostawa przedmiotowych działek ma charakter zorganizowany i powtarzalny, co oznacza, że zostaje spełniony przez Pana warunek określony w powołanym wyżej art. 15 ustawy: "zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy". Zaznaczyć przy tym należy, że o kwestii częstotliwości wykonywanej czynności nie decyduje czasookres jej wykonania (tydzień, miesiąc, rok), ani też ilość dokonanych transakcji, tylko fakt powtarzalności określonej czynności.

Nie można zgodzić się również, ze stanowiskiem, że sprzedaż przedmiotowych gruntów to sprzedaż majątku osobistego, albowiem przedmiotowe grunty wykorzystywane były wcześniej przez pana do celów działalności rolniczej, a nie na cele osobiste, tj. np. na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych.

W efekcie dostawę przedmiotowych gruntów, wykorzystywanych przez Pana wcześniej w działalności rolniczej należy uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług a dokonaną sprzedaż gruntów należy traktować jako dostawę towaru, która w oparciu o regulację zawartą w art. 5 ust. 1 ustawy podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jednocześnie tut. organ podatkowy informuje, że zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę, korzysta ze zwolnienia od opodatkowania. Rolnik ryczałtowy, co do zasady jest zwolniony z podatku VAT, a sprzedaż gruntów nie wchodzi w zakres zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy.

W związku z tym transakcje zawierane przez Pana dotyczące przedmiotowych działek winny być opodatkowane 22% stawką podatku.

Należy wskazać, iż przepis art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d) powołanej ustawy wskazuje, iż podatnicy dokonujący dostawy gruntów nie mogą korzystać ze zwolnienia od tego podatku niezależnie od wielkości obrotów. Oznacza to, że podatnicy dokonujący dostaw tych towarów, niezależnie od wielkości swoich obrotów, są podatnikami tego podatku i stosownie do zapisu art. 96 ust. 1 tej ustawy, obowiązani są przed dniem wykonania pierwszej dostawy gruntów, złożyć naczelnikowi urzędu skarbowemu zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku od towarów i usług. Dlatego też słusznym było zarejestrowanie się Pana jako czynnego podatnika podatku od towarów i usług oraz odprowadzenia podatku VAT od sprzedaży działek.

Uwzględniając powyższe, postanowiono jak na wstępie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.