IPPP2/443-1222/14-4/KOM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 grudnia 2014 r. (data wpływu do tut. Organu 15 grudnia 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 stycznia 2015 r. (data wpływu 26 stycznia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości oznaczania nazwy świadczonej usługi na paragonach fiskalnych:

* jest prawidłowe - w przypadku sprzedaży posiłku gotowego wybranego z karty dań,

* jest nieprawidłowe - w przypadku świadczenia usługi gastronomicznej wykonywanej na indywidualne zamówienie klienta.

W dniu 15 grudnia 2014 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości oznaczania nazwy świadczonej usługi gastronomicznej na paragonach fiskalnych.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 21 stycznia 2015 r. (data wpływu 26 stycznia 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 15 stycznia 2015 r. znak IPPP2/443-1222/14-2/KOM (skutecznie doręczone dnia 19 stycznia 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje świadczenia usług restauracyjnych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. W związku z tym prowadzi ewidencję obrotu i kwot podatku należnego za pomocą kas rejestrujących. W przypadku, gdy przedmiotem świadczenia jest przygotowanie i podanie posiłku zgodnie z kartą dań, na paragonie fiskalnym dokonuje się wydruku pozycji z nazwami poszczególnych składników dania np. zupa dnia, kotlet mielony, ziemniaki itd.

Zdarzają się przypadki, gdy dochodzi do przygotowania i podania posiłku na indywidualne zamówienie klienta. W takim przypadku, na paragonie fiskalnym dokonuje się wydruku pozycji z nazwą "usługa gastronomiczna", gdyż może być technicznie utrudnione wprowadzenie danych do kasy fiskalnej w momencie złożenia takiego zamówienia.

W przypadku świadczenia usługi gastronomicznej wykonywanej na indywidualne zamówienie klienta, której nadawana jest nazwa na paragonie "usługa gastronomiczna" cena za taką usługę jest zróżnicowana w zależności od surowców zużytych do przygotowania takiego indywidualnego posiłku. Spółka nie ma w takim przypadku możliwości przewidywania, jakie będzie życzenie klienta, a co najważniejsze jaka będzie cena usługi.

Cena posiłku gotowego wybranego z karty dań jest różna od ceny posiłku skomponowanego na indywidualne zamówienie klienta. Ceny posiłków gotowych ujętych w karcie dań są raczej stałe, a więc nie ma tutaj zasadniczo zmian. Natomiast cena posiłku skomponowanego może być wyższa lub niższa od dania wymienionego w karcie. Jednak posiłków tych nie można porównywać ze względu na to, że są one inne i są/mogą być sporządzane z innych surowców.

W przypadku sprzedaży posiłku gotowego na paragonie fiskalnym wymienione są dania, które znajdują się w karcie/menu np. zupa pomidorowa, kotlet mielony, ziemniaki itp. lub też zestaw zawierający mięso, ziemniaki, surówkę - a więc w tym przypadku posiłek klienta może składać się z kilku pozycji znajdujących się w karcie menu. W związku z tym na paragonie fiskalnym wymienione są poszczególne ceny za poszczególne dania z karty menu, jeżeli klient zamawia z karty dań poszczególne pozycje. W tym przypadku cena stanowi sumę cen poszczególnych dań stanowiących posiłek klienta.

W przypadku sprzedaży posiłku na indywidualne zamówienie klienta na paragonie drukowana jest cena całego posiłku bez wyodrębniania poszczególnych składników - dań tego posiłku. Klient zamawiając indywidualne danie czeka na jego wycenę przez szefa kuchni i jego cena jest negocjowana z klientem. Nie jest to danie wybierane z karty menu. Zatem to klient ma wpływ na cenę zamawianego posiłku, gdyż to na podstawie jego zamówienia dochodzi do sporządzenia posiłku, którego cena zależy od surowców wykorzystywanych do jego przygotowania.

Użyte przez Spółkę pojęcie "posiłek" oznacza pożywienie mające na celu zaspokojenie głodu klienta. Odwołując się do stanu skupienia materii na bazie nauki ścisłej jaką jest fizyka możemy podzielić posiłek na:

W związku z tym posiłek może oznaczać np.:

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy drukowanie na paragonie fiskalnym nazwy usługi w brzmieniu "usługa gastronomiczna" lub poszczególnych składników posiłku jest zgodne z przepisem § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących.

Stanowisko Wnioskodawcy:

W świetle § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r. poz. 363) paragon fiskalny powinien zawierać nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację. Zgodnie z takim brzmieniem przepisu, na paragonie powinna znajdować się nazwa usługi, która pozwoli bez jakichkolwiek wątpliwości stwierdzić, co było przedmiotem sprzedaży, a co za tym idzie, jaka stawka podatku VAT powinna być zastosowana w danej sprzedaży. Poza tym, jednoznaczna identyfikacja ma na celu ułatwienie ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego na podstawie samego paragonu.

Ponadto jak wynika z § 8 ust. 2 rozporządzenia, paragon fiskalny musi być czytelny i umożliwić nabywcy sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji. Paragon fiskalny może zawierać w miejscu określonym dla nazwy również opis towaru lub usługi, stanowiący rozwinięcie tej nazwy.

W związku z powyższym zdaniem Spółki, paragon powinien posiadać nazwę usługi umożliwiającą identyfikację przedmiotu transakcji, która daje możliwość nabywcy, jak i osobom trzecim łatwego sprawdzenia, co było przedmiotem sprzedaży i jakie zasady opodatkowania powinny być zastosowane, tj. stawka podatku i moment powstania obowiązku podatkowego.

Stosowany przez Spółkę sposób wystawiania paragonów fiskalnych spełnia wymagania stawiane przez wyżej wskazany przepis rozporządzenia.

W przypadku sprzedaży posiłków z karty dań na paragonie fiskalnym drukowane są nazwy poszczególnych składników dania np. zupa dnia, kotlet mielony, ziemniaki. Nazwy te umożliwiają konsumentowi weryfikację, co zostało przez niego zakupione i czy zostało prawidłowe rozliczone. Poza tym paragon ten daje możliwość prawidłowej oceny osobom trzecim co było przedmiotem sprzedaży i jak powinno to zostać opodatkowane dla celów podatku od towarów i usług.

Z treści paragonu fiskalnego jednoznacznie wynika, że przedmiotem sprzedaży jest usługa gastronomiczna nawet w przypadku, gdy na paragonie drukowane są nazwy poszczególnych składników zamawianych posiłków. Posłużenie się nazwami poszczególnych składników posiłków, biorąc pod uwagę okoliczności, w których dochodzi do sprzedaży wskazuje, że mamy w takim przypadku do czynienia z posiłkiem przygotowanym w lokalu restauracyjnym (gastronomicznym) na żądanie klienta, a co za tym idzie, usługą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

W przypadku gdy dochodzi do sprzedaży posiłku na indywidualne zamówienie klienta wydrukowany paragon zawiera nazwę usługi o treści "usługa gastronomiczna", co w jednoznaczny sposób określa, że przedmiotem świadczenia była usługa gastronomiczna, biorąc pod uwagę okoliczności, w których dochodzi do sprzedaży, a nie np. usługa fryzjerska.

W sytuacji, gdy na paragonie drukowana jest nazwa usługi "usługa gastronomiczna" mamy także możliwość jednoznacznego zidentyfikowania przedmiotu świadczenia oraz prawidłowości dokonanej transakcji. Klient lub osoba trzecia może na podstawie paragonu jednoznacznie stwierdzić, że transakcja udokumentowana tym dokumentem to usługa gastronomiczna, a nie innego rodzaju usługa. Na podstawie takiego paragonu można także jednoznacznie określić, w jaki sposób powinna być opodatkowana usługa dla celów podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym, stosowany na paragonach fiskalnych sposób określania nazwy usługi - "usługa gastronomiczna" albo np. "zupa dnia" pozwala jednoznacznie zidentyfikować przedmiot świadczenia i zasady opodatkowania dla takiej transakcji.

Biorąc pod uwagę powyższe zdaniem Spółki drukowane na paragonach fiskalnych nazwy usługi są zgodne z przepisem § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie kas rejestrujących.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie prawidłowości oznaczania nazwy świadczonej usługi na paragonach fiskalnych jest prawidłowe w przypadku sprzedaży posiłku gotowego wybranego z karty dań oraz nieprawidłowe w przypadku świadczenia usługi gastronomicznej wykonywanej na indywidualne zamówienie klienta.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Obowiązek stosowania kasy rejestrującej w celu ewidencjonowania sprzedaży towarów lub usług wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy. W ust. 1 powołanego artykułu postanowiono, że podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Należy wskazać, że od dnia 1 kwietnia 2013 r. obowiązują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r. poz. 363), zwanego dalej rozporządzeniem w sprawie kas rejestrujących.

I tak, zgodnie z jego § 2 pkt 12, przez paragon fiskalny rozumie się wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży.

W myśl § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia paragon fiskalny zawiera co najmniej:

17.,numer identyfikacji podatkowej nabywcy (NIP nabywcy) - na żądanie nabywcy;

18. logo fiskalne i numer unikatowy kasy.

Natomiast w myśl § 8 ust. 2 rozporządzenia paragon fiskalny musi być czytelny i umożliwić nabywcy sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji. Paragon fiskalny może zawierać w miejscu określonym dla nazwy, o której mowa w ust. 1 pkt 6, również opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy.

Zatem z przytoczonych przepisów wynika, jakie wymagania musi spełniać paragon fiskalny. Sprzedawca zobowiązany jest do zamieszczenia na paragonie nazwy towaru lub usługi i to w taki sposób, aby możliwe było przyporządkowanie temu towarowi lub usłudze odpowiedniej stawki podatku VAT.

Wprawdzie przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia "nazwa towaru/usługi" oraz nie określają źródła stosowania tych nazw, jednakże przez nazwę towaru lub usługi należy rozumieć, zgodnie ze "Słownikiem Języka Polskiego" (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005) nazwę jednostkową, tj. nazwę mającą tylko jeden desygnat.

Nazwa towaru lub usługi ma spełniać cele, dla jakich podatnik został zobowiązany do ewidencjonowania obrotu. Sprzedawca jest zobowiązany na paragonie opisać każdy towar (usługę), podać jego nazwę, ale też, nie może być to nazwa bardzo ogólna. Umieszczona na paragonie fiskalnym nazwa towaru (usługi) powinna oznaczać nazwę jednostkową sprzedawanego towaru (usługi), a nie określoną grupę asortymentową sprzedawanego towaru (usługi), tak aby do każdego towaru możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatkowej i aby użyta nazwa była, co do istoty, zgodna z będącym przedmiotem obrotu towarem (usługą), a ponadto by powiązanie tej nazwy z ceną pozwoliło na indywidualne określenie sprzedanego towaru (usługi).

Jak wskazano powyżej, sposób przyporządkowania stawki podatku do nazw towarów i usług określa sam sprzedawca uwzględniając asortyment sprzedawanych towarów i usług, przy czym nazwa towaru (usługi) powinna oznaczać nazwę jednostkową sprzedawanego towaru (usługi), zatem podatnik zobowiązany jest do szczegółowego określenia nazw towarów (usług) na paragonie fiskalnym w celu ich prawidłowej identyfikacji.

Podatnik jest zobowiązany na paragonie opisać wykonane świadczenie, podać jego nazwę, tak aby do użytej nazwy możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatkowej i by użyta nazwa była co do istoty zgodna z będącym przedmiotem obrotu świadczeniem. Jednocześnie nazwa świadczenia na paragonie musi być tak skonstruowana, aby można było na tej podstawie w połączeniu z ceną dokładnie określić jakie świadczenie zostało zakupione. Dopiero taki sposób ewidencjonowania sprzedaży skutecznie zagwarantuje konsumentowi prawo do otrzymania dowodu nabycia towarów lub usług z uwidocznioną kwotą podatku oraz możliwość kontroli przez klienta czynności, dotyczących prawidłowego ewidencjonowania transakcji i wystawienia dowodu potwierdzającego jej wykonanie.

Paragon fiskalny powinien spełniać następujące funkcje: kontrolną, ochronną i informacyjną, których realizacja jest możliwa jedynie wtedy, gdy zawiera on wprowadzone w sposób prawidłowy dane wymienione w § 8 ust. 1 i 2 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących. Skoro zatem celem tych unormowań jest zapewnienie konsumentowi prawa do otrzymania dowodu nabycia towarów lub usług z uwidocznioną kwotą podatku oraz możliwość kontroli przez klienta czynności dotyczących prawidłowego ewidencjonowania transakcji i wystawiania dowodu potwierdzającego jej wykonanie, na paragonie fiskalnym musi być zamieszczona nazwa towaru pozwalająca nabywcy na jednoznaczne sprawdzenie ilości, rodzaju oraz cen jednostkowych poszczególnych, zakupionych przez niego towarów. Jest to możliwe jedynie przy precyzyjnym określeniu nazwy nabytego towaru na takim paragonie, gdyż tylko wówczas klient - nabywca ma możliwość skontrolowania ilości wykazanych na paragonie towarów w powiązaniu z ich cenami jednostkowymi.

Podatnik powinien wystawiać paragony zawierające nazwy towarów (usług) na tyle szczegółowe, żeby - z jednej strony - pozwalały one organowi podatkowemu na weryfikację prawidłowości rozliczenia podatku, a z drugiej - zapewniały konsumentowi możliwość kontroli dokonywanych zakupów.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje sprzedaży usług restauracyjnych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i w związku z tym, ma obowiązek prowadzić ewidencję sprzedaży na kasie rejestrującej. Wnioskodawca dokonuje przygotowania i podania posiłku zgodnie z kartą dań i wtedy na paragonie fiskalnym wyodrębnione są poszczególne składniki dania np. "zupa dnia", "kotlet mielony", "ziemniaki", itp. Zdarza się także, że Wnioskodawca przygotowuje i podaje posiłek na indywidualne zamówienie klienta i wtedy na paragonie fiskalnym widnieje nazwa "usługa gastronomiczna".

W przypadku świadczenia usługi gastronomicznej wykonywanej na indywidualne zamówienie klienta, której nadawana jest nazwa na paragonie "usługa gastronomiczna" cena za taką usługę jest zróżnicowana w zależności od surowców zużytych do przygotowania takiego indywidualnego posiłku. Spółka nie ma w takim przypadku możliwości przewidywania, jakie będzie życzenie klienta, a co najważniejsze jaka będzie cena usługi. Na paragonie drukowana jest cena całego posiłku bez wyodrębniania poszczególnych składników - dań tego posiłku. Klient zamawiając indywidualne danie czeka na jego wycenę przez szefa kuchni i jego cena jest negocjowana z klientem. Nie jest to danie wybierane z karty menu. Zatem to klient ma wpływ na cenę zamawianego posiłku, gdyż to na podstawie jego zamówienia dochodzi do sporządzenia posiłku, którego cena zależy od surowców wykorzystywanych do jego przygotowania.

W przypadku sprzedaży posiłku gotowego wybranego z karty dań na paragonie fiskalnym wymienione są elementy, które znajdują się w karcie menu np. zupa pomidorowa, kotlet mielony, ziemniaki itp. lub też zestaw zawierający mięso, ziemniaki, surówkę - a więc w tym przypadku posiłek klienta może składać się z kilku pozycji znajdujących się w karcie menu. W związku z tym na paragonie fiskalnym wymienione są poszczególne ceny za poszczególne dania z karty menu, jeżeli klient zamawia z karty dań poszczególne pozycje. Zatem w tym przypadku cena stanowi sumę cen poszczególnych dań stanowiących posiłek klienta.

Cena posiłku gotowego wybranego z karty dań jest różna od ceny posiłku skomponowanego na indywidualne zamówienie klienta. Ceny posiłków gotowych ujętych w karcie dań są raczej stałe, a więc nie ma tutaj zasadniczo zmian. Natomiast cena posiłku skomponowanego może być wyższa lub niższa od dania wymienionego w karcie. Jednak posiłków tych nie można porównywać ze względu na to, że są one inne i są/mogą być sporządzane z innych surowców.

Posiłek to np.: jedna zupa lub zupa i zestaw składający się z ryby smażonej, ziemniaków, surówki lub zestaw z ryby smażonej, ziemniaków, surówki lub frytki.

W obu opisanych powyżej przypadkach, sposób wystawiania i oznaczania paragonów fiskalnych spełnia wymagania stawiane przez przepisy rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, a na ich podstawie możliwe jest jednoznaczne zidentyfikowanie przedmiotu świadczenia i zasady jego opodatkowania.

Organ, na podstawie powyższych informacji zauważa, że Wnioskodawca świadczy usługę gastronomiczną, która w swojej istocie jest usługą bardzo złożoną, zawierającą bardzo szeroki wachlarz świadczeń, których dopiero całościowe wykonanie gwarantuje przygotowanie produktu finalnego, jakim jest zamówiona przez klienta potrawa/posiłek. Należy mieć na uwadze, że zarówno w sytuacji wydawania posiłku w lokalu według karty menu, jak i wydawania posiłku skomponowanego według indywidualnego zamówienia klienta, cena za taką usługę jest zawsze zróżnicowana i uzależniona od rodzaju składników użytych do przygotowania zamówionego dania, innymi słowy zależy od różnych kryteriów np. rodzaju zastosowanego mięsa, surówki, zupy, napoju itp.

Z definicji gastronomii zawartej w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego (http://sjp.pwn.pl) wynika, że jest to działalność produkcyjno-usługowa, obejmująca prowadzenie restauracji, barów itp., ale również sztuka przyrządzania i podawania potraw w oparciu o fachową wiedzę kulinarną. Gastronomia to również wiedza o produktach, ich wartości odżywczej, o racjonalnym przygotowaniu potraw, komponowaniu posiłków, o tradycjach kulinarnych oraz zwyczajach i obyczajach związanych z jedzeniem. Analogiczna definicja usługi restauracyjnej zawarta jest również w unijnym Rozporządzeniu Wykonawczym Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającym środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, z której wynika, że usługi restauracyjne oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, a dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości.

Tak więc podatnicy świadczący usługi (dokonujący szeregu czynności składających się na dostawę towaru/świadczenie usług) mogą przy określaniu nazwy usługi (towaru) wykorzystywać nazewnictwo stosowane przez siebie przy tworzeniu zasad odpłatności (cennika). Tym samym, stosowane nazwy będą zależały od samej oferty tego podatnika. Zważywszy, że ewidencjonowaniu przy zastosowaniu kasy rejestrującej podlega dany towar (lub usługa), którym jest pewien produkt finalny, składający się z wielu komponentów, nie ma konieczności i uzasadnienia wyliczania wszystkich jego elementów składowych. Jednakże zasady dotyczące stosowania nazewnictwa spełniającego wymóg jednoznacznego identyfikowania towarów i usług, nie wykluczają stosowania przez podatników nazewnictwa zapewniającego bardziej szczegółowe rozróżnienie towarów. Stosowanie jednak rozbudowanego nazewnictwa ma dla podatników, zważywszy na treści § 8 ust. 2 zdanie 2 w zw. z ust. 1 pkt 6, charakter fakultatywny.

Odnosząc się zatem do sprzedaży posiłku gotowego wybranego z karty dań, mając jednocześnie na uwadze, że według Wnioskodawcy posiłek to może być np.: zupa lub zupa i zestaw składający się z ryby smażonej, ziemniaków, surówki lub zestaw z ryby smażonej, ziemniaków, surówki lub frytki, należy stwierdzić, że nazwy na paragonie, co do zasady, mogą się opierać na nazewnictwie stosowanym przy tworzeniu zasad odpłatności, tj. nazewnictwie określonym w karcie dań Wnioskodawcy i wówczas podatnik może zaprogramować w kasie np. nazwę "zestaw obiadowy nr....", "danie dnia", "zestaw z zupą" dla posiłków oferowanych zgodnie z kartą dań. Opisane powyżej zasady dotyczące stosowania nazewnictwa spełniającego wymóg jednoznacznego identyfikowania towarów i usług, nie wykluczają także stosowania przez Wnioskodawcę nazewnictwa zapewniającego bardziej szczegółowe rozróżnienie towarów i usług składających się na gotowy posiłek np. nazwy typu "zupa dnia", "kotlet mielony", "ziemniaki", "frytki", "surówka z..." itd., przy czym stosowanie na tyle rozbudowanego nazewnictwa ma dla podatników charakter jedynie fakultatywny. Należy jednak jeszcze raz podkreślić, że to Wnioskodawca decyduje, w jaki sposób dobierze nazwę towaru lub usługi, tak by jego klient mógł jednoznacznie zidentyfikować przedmiot nabytego świadczenia, gdyż sposób jednoznacznego identyfikowania towarów i usług jest ściśle związany z asortymentem, jaki podatnik oferuje.

W przypadku natomiast świadczenia przez Wnioskodawcę usługi gastronomicznej na indywidualne zamówienie klienta należy stwierdzić, że stosowanie przez niego na paragonie ogólnej nazwy dla tej usługi, tj. nazwy"usługa gastronomiczna", w żadnej mierze nie pozwala na precyzyjne zidentyfikowanie świadczonej usługi, zwłaszcza gdy jest to usługa charakteryzująca się dużym stopniem złożoności. Taki sposób oznaczania na paragonach nazwy usługi nie jest wystarczający do tego, by jednoznacznie zidentyfikować sprzedawany produkt i przypisać mu odpowiednią stawkę podatkową, co skutkuje też prawidłową ewidencją obrotu i kwot podatku należnego.

Wnioskodawca posiadając pełną wiedzę na temat zakresu sprzedawanych usług powinien dostosować stosowane nazewnictwo w kasie fiskalnej do ich ilości oraz rodzaju w ten sposób, aby odbiorca na podstawie otrzymanego paragonu fiskalnego był w stanie zidentyfikować/określić nabytą usługę. Wydawany klientowi paragon jest bowiem dowodem dokumentującym nabycie usługi i przedstawia sposób skalkulowania ceny, jej strukturę prezentującą kwotę należnego podatku, zastosowanie ulgi albo zwolnienia od podatku. Tym samym paragon pełni również funkcję ochrony praw konsumenckich.

Posługiwanie się nazwą "usługa gastronomiczna" w sytuacji, gdy klient odwiedzający restaurację może zamówić danie, którego nie ma w karcie, które jest dla niego przygotowywane indywidualnie, nie precyzuje w żaden sposób usługi, jaką konsument zakupił.

Zatem, z uwagi na zaprezentowany opis sprawy oraz powołane przepisy można uznać, że obsługa klienta zamawiającego indywidualne danie wyceniane przez szefa kuchni, gdzie to klient ma wpływ na cenę zamawianego posiłku, gdyż zależy ona od surowców wykorzystywanych do jego przygotowania, stanowi określoną kategorię usług świadczonych przez Wnioskodawcę na podstawie zlecenia tego klienta.

Należy więc stwierdzić, że w przypadku sprzedaży usługi związanej z przygotowaniem posiłku na indywidualne zamówienie klienta, charakteryzującej się indywidualną specyfiką komponowania potraw, gdy często zdarza się, że potrawy te nie występują w menu restauracji Wnioskodawcy, przy określaniu nazwy na paragonie fiskalnym konieczne jest uszczegółowienie tej nazwy i użycie np. nazewnictwa typu "usługa gastronomiczna - zupa", "usługa gastronomiczna - danie mięsne" itp., bez potrzeby szczegółowego wyliczania na paragonie, jakie poszczególne składniki stanowiące posiłek klienta, zostały wydane w ramach tej sprzedaży.

Klient na podstawie takiego paragonu będzie miał świadomość, że zakupił usługę gastronomiczną, której finalnym produktem był posiłek złożony z indywidualnie wybranych przez niego składników, za którą zapłacił określoną cenę.

Reasumując, nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że dla prawidłowego zidentyfikowania i jednoznacznego określenia usługi gastronomicznej wykonywanej na indywidualne zamówienie klienta użycie na paragonie nazwy w formie zaproponowanej przez Wnioskodawcę, tj. "usługa gastronomiczna", jest wystarczające dla dokładnego spełnienia wymogu postawionego przez powołane wyżej przepisy rozporządzenia dotyczące paragonów fiskalnych, a zwłaszcza jego § 8 ust. 1 pkt 6. Nie można stwierdzić, że stosowana nazwa jest na tyle precyzyjna, że nie można jej przypisać do różnych świadczeń wykonywanych przez Wnioskodawcę. W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe. Jednocześnie zgodzić się należy z Wnioskodawcą, że w przypadku, gdy przedmiotem świadczenia jest przygotowanie i podanie posiłku zgodnie z kartą dań, na paragonie fiskalnym może on dokonać wydruku pozycji z nazwami poszczególnych składników dania np. "zupa dnia", "kotlet mielony", "ziemniaki" itd. W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należy więc uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.