IPPP2/443-1219/14-4/MT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony - przedstawione we wniosku z dnia 11 grudnia 2014 r. (data wpływu 15 grudnia 2014 r.), uzupełnionym w dniu 16 lutego 2015 r. (data wpływu 17 lutego 2015 r.) w odpowiedzi na wezwanie z 11 lutego 2015 r. o nr IPPP2/443-1219/14-2/MT, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT - jest nieprawidłowe.

W dniu 15 grudnia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skorzystania ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 16 lutego 2015 r. (data wpływu 17 lutego 2015 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu nr IPPP2/443-1219/14-2/MT z dnia 11 lutego 2015 r. (skutecznie doręczone 13 lutego 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi na zasadzie spółki cywilnej małe Biuro Rachunkowe. Przychód z tej działalności kształtuje sie w granicy nieprzekraczającej stu tysięcy zł rocznie. Wnioskodawca jest wpisany na listę doradców podatkowych, bo takie wówczas były wymogi do prowadzenia Biur Rachunkowych.

Katalog czynności doradztwa podatkowego obejmował nie tylko:

1. Porady prawne,

2. Reprezentowanie podatników przed Sądem WSA i NSA,

3. Kontrolowanie rzetelności i prawidłowości sprawozdań finansowych,

4. Sporządzanie opinii, udzielanie porad i wyjaśnień w sprawach podatkowych i celnych

Obejmował równiż czynności takie jak:

1. Prowadzenie Księgi Przychodów i Rozchodów,

2. Prowadzenie rejestrów zakupu i sprzedaży VAT,

3. Sporządzanie deklaracji podatku VAT i podatku dochodowego,

4. Dokonywanie zeznań rocznych podatkowych,

5. Prowadzenie ewidencji przychodów (ryczałt),

6. Prowadzenie ksiąg rachunkowych,

7. Sporządzanie deklaracji X. i obliczanie składek pracowniczych,

8. Wypełnianie wniosków o interpretację indywidualną,

które również były zastrzeżone tylko dla grupy doradców podatkowych.

Deregulacja Ustawy o Doradztwie Podatkowym w dniu 10 sierpnia 2014 r. wyłączyła z katalogu doradców podatkowych te czynności. Biuro Wnioskodawcy wykonywało czynności wyłącznie te które w dniu 10 sierpnia zostały wykreślone z czynności doradztwa podatkowego, nie mniej jednak skorzystać z wyboru zwolnienia od podatku VAT do kwoty 150.000 wg art. 113 pkt 1 Ustawy o podatku od towarów usług Wnioskodawca nie miał prawa, ponieważ czynności biura Wnioskodawcy były włączone do doradztwa. Od nowego roku 2015 Wnioskodawca chce skorzystać z art. 113 pkt 1 i wybrać zwolnienie od podatku VAT do kwoty 150.000 (przychody Wnioskodawcy roczne są dużo mniejsze). Usług doradczych Wnioskodawca nie świadczył dotychczas i nie zamierza świadczyć w przyszłości.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako spółka cywilna w zakresie świadczenia usług rachunkowo - księgowych polegających na kompleksowej obsłudze firm prowadzących działalność gospodarczą, które z mocy prawa podatkowego są zobowiązne do prowadzenia odpowiednich ewidencji, z których wynikają zobowiązania podatkowe. Świadcząc ww. usługi Wnioskodawca wykonuje następujące czynności:

Po zakończeniu roku Wnioskodawca zwraca podatnikowi komplet dokumentów wraz z zeznaniem rocznym podatkowym do dalszego przechowywania.

Dla potwierdzenia wykonywanych czynności zawartych w ww. punktach Wnioskodawca załącza forumarz umów zawieranych z klientami Wnioskodawcy.

Wnioskodawca nie świadczy usług dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, jak również dla firm niebędących klientami Wnioskodawcy.

Wnioskodawca oświadcza z całą stanowczością, że przez wszystkie lata działalności nie świadczył usług doradztwa podatkowego mimo, że były wpisane na listę doradców podatkowych i nie zamierza tego czynić w przyszłości.

Aby działalność Wnioskodawcy nie kojarzyła się nikomu z doradztwem podatkowym Wnioskodawca złożył zawiadomienia do Krajowej Rady Doradców Podatkowych o zawieszenie zawodu, którego Wnioskodawca nie wykonywał (kopie zawieszenia Wnioskodawca również załącza).

Ponieważ od dnia 10 sierpnia 2014 r. czynności jakie wykonuje biuro Wnioskodawcy świadcząc usługi, nie są już zastrzeżone wyłącznie dla doradców podatkowych, Wnioskodawca chce korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 pkt 1 Ustawy o podatku VAT, tym bardziej, że przychody rodzinnego biura Wnioskodawcy kształtują się w skali roku, około połowy wyznaczonej kwoty w art. 113 pkt 1.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może skorzystać z wyboru zwolnienia z podatku VAT do kwoty 150.000 zł przychodu według art. 113 pkt 1 Ustawy o podatku od towarów i usług, wykonując wyłącznie czynności wykreślone z doradztwa podatkowego w dniu 10 sierpnia 2014 r. na podstawie Deregulacji Ustawy o doradztwie podatkowym.

Zdaniem Wnioskodawcy deregulacja Ustawy o doradztwie podatkowym uwolniła bardzo wysoki procent małych biur rachunkowych, od ograniczeń prawnych, których praca nie miała nic wspólnego z doradztwem podatkowym. W okresie powstawania Biur Rachunkowych w niedługim odstępie czasu powstał wymóg posiadania wpisu na listę doradców podatkowych, dla której to grupy zapisem Ustawowym objęto czynności nie tylko mające związek z Doradztwem Podatkowym, które obecnie zostały zweryfikowane. Biura Rachunkowe bez osiągnicia wpisu na listę doradców nie mogły prawnie funkcjonować bez względu na wykonywane czynności. Zdaniem Wnioskodawcy nie należy kontynuować przepisów, które z mocy prawa przestały już obowiązywać. Prawie wszystkie firmy funkcjonujące mają po kilka wpisów do regonu z możliwością wykonywania różnych czynności, ale odpowiadają prawnie tylko za czynności faktycznie wykonywane. W sytuacji Wnioskodawcy, Wnioskodawca stoi na stanowisku stosowania prawa dla faktycznie wykonywanej pracy a nie zbędnych zapisów, które już przestały obowiązywać.

Stanowisko Wnioskodawcy jest jednoznaczne, jeśli czynności wykonywane przez biuro nie kwalifikują się w żadnej mierze do usług doradczych, to nie mogą być stosowane ograniczenia, które dotyczą usług prawniczych i usług w zakresie doradztwa.

Działalność Wnioskodawcy bez wątpienia nie ma cech doradztwa i mieści się w art. 113 pkt 1, który zwalnia od podatku sprzedaż dokonaną przez podatnka do kwoty 150000, jeśli w ubiegłym roku podatnik tej kwoty nie przekroczył w stosunku rocznym. Zwolnienia od podatku nie stosuje się do świadczonych usług prawniczych w zakresie doradztwa wg ustępu nr 13 pkt 2 litery a) i b) artykułu 113 podatku VAT. W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest niezmienne i Wnioskodawca bardzo prosi o postrzeganie go jako prawnie uzasadnione.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą o VAT", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast według art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Według art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Na mocy art. 113 ust. 2 ustawy o VAT, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

Zgodnie z art. 113 ust. 5 ustawy o VAT jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Natomiast stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Ponadto, na mocy art. 113 ust. 10 ustawy o VAT, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Artykuł 113 ust. 11 ustawy o VAT podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Według art. 113 ust. 11a przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5.v

Natomiast, zgodnie z przepisem art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT, zwolnień o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi:

W świetle powyższych przepisów usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa nie korzystają ze zwolnienia podmiotowego.

W związku z wątpliwościami Wnioskodawcy, należy rozstrzygnąć, czy świadczone usługi opisane we wniosku należy zaliczyć do usług w zakresie doradztwa, które nie korzystają ze zwolnienia z podatku VAT.

Podkreślić należy, że ani ustawa o podatku od towarów i usług ani przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. Skoro jednak ustawa o podatku od towarów i usług w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy zastrzega, że do osób świadczących usługi doradztwa nie stosuje się zwolnienia, określonego w ust. 1 i 9 należy - wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posłużyć się znaczeniem językowym.

Odnosząc się do powołanego wyżej art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT, w którym ustawodawca wymienia usługi w zakresie doradztwa jako wyłączone ze zwolnienia z podatku VAT, stwierdzić należy, że termin "doradztwo" obejmować może szereg usług doradczych, np.: podatkowe, prawne, finansowe i inne. Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN. Warszawa 1996), pod pojęciem "doradcy" należy rozumieć tego, "kto doradza". Natomiast "doradzić", w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego, oznacza "udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie". Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin "usługi w zakresie doradztwa" należy rozumieć szeroko.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213 z późn. zm.) czynności doradztwa podatkowego obejmują:

Z kolei, w myśl art. 2 ust. 2 ustawy o doradztwie podatkowym, zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 4, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy, podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1, są:

Treść przytoczonego wyżej przepisu art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym wskazuje, że aby zaliczyć określone czynności do wykonywanych w ramach doradztwa podatkowego, muszą się one mieścić w zakresie czynności wymienionych w tym artykule, a składające się na nie elementy muszą wystąpić łącznie.

Według art. 3 ust. 2 ustawy podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4, są:

Zasady wykonywania czynności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r. poz. 330 z późn. zm.).

W myśl art. 76a ust. 1 ww. ustawy, usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych jest działalnością gospodarczą, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, polegającą na świadczeniu usług w zakresie czynności, o których mowa w art. 4 ust. 3 pkt 2-6.

Działalność, o której mowa w ust. 1, mogą wykonywać przedsiębiorcy, pod warunkiem, że czynności z tego zakresu będą wykonywane przez osoby, które:

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako spółka cywilna w zakresie świadczenia usług rachunkowo - księgowych polegających na kompleksowej obsłudze firm prowadzących działalność gospodarczą, które z mocy prawa podatkowego są zobowiązne do prowadzenia odpowiednich ewidencji, z których wynikają zobowiązania podatkowe. Świadcząc ww. usługi Wnioskodawca wykonuje następujące czynności: dokonuje wpisów dowodów księgowych w Rejestrach Zakupu i Sprzedaży VAT, dokonuje wpisów do Księgi Przychodów i Rozchodów, sporządza na podstawie tych ewidencji deklaracje miesięczne na podatek należny VAT oraz na podatek dochodowy PIT-5, prowadzi ewidencję zakupów środków trwałych (umorzenia), po zakończeniu roku obrachunkowego, na podstawie tych ewidencji sporządza zeznania roczne podatkowe PIT-36, PIT-36L, PIT-28 dla ryczałtu ewidencjonowanego oraz PIT-11, jeśli firma obsługiwana zatrudnia pracowników, sporządza listy płac pracowniczych i oblicza należne składki do X.-u, sporządza deklaracje miesięczne dla X.-u, zgłasza nowo zatrudnianych pracowników do X.-u, dostarcza i rozlicza z X.-em zwolnienia lekarskie. Po zakończeniu roku Wnioskodawca zwraca podatnikowi komplet dokumentów wraz z zeznaniem rocznym podatkowym do dalszego przechowywania. Wnioskodawca nie świadczy usług dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, jak również dla firm niebędących kientami Wnioskodawcy. Wnioskodawca oświadcza, że przez wszystkie lata działalności nie świadczył usług doradztwa podatkowego mimo, że były wpisane na listę doradców podatkowych i nie zamierza tego czynić w przyszłości.

Na tle powyższych okoliczności, Strona powzięła wątpliwości czy dla świadczonych usług rachunkowo-ksiegowych przysługuje jej prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT.

Z uwagi na przedstawiony opis sprawy oraz przytoczone przepisy prawa należy stwierdzić, że działalność Wnioskodawcy stanowi świadczenie usług w zakresie doradztwa w myśl art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT. Zgodnie bowiem z powołanym art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie stanowi czynności doradztwa podatkowego. Jednocześnie z ustawy o doradztwie podatkowym nie wynika, że do wykonywania tych czynności uprawnieni są wyłącznie doradcy podatkowi. Jak wynika z opisu sprawy do zakresu wykonywanych przez Wnioskodawcę usług w ramach prowadzonego biura rachunkowego wchodzą m.in. dokonywanie wpisów do Księgi Przychodów i Rozchodów, sporządzanie deklaracji miesięcznych na podatek należny VAT oraz na podatek dochodowy PIT-5, prowadzenie ewidencji zakupów środków trwałych (umorzenia) oraz sporządzanie deklaracji zeznań rocznych podatkowych PIT-36, PIT-36L, PIT-28 dla ryczałtu ewidencjonowanego oraz PIT-11. Należy zauważyć, że ww. usługi są czynnościami wymienionymi w art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym, tym samym ich świadczenie stanowi wykonywanie czynności doradztwa podatkowego. W konsekwencji Wnioskodawca nie może skorzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, ponieważ zwolnienie to nie ma zastosowania do ww. wymienionych usług.

Zatem, dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług wykonywanych w ramach prowadzonego biura rachunkowego nie przysługuje prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT regulowanego przepisem art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w tak przedstawionym stanie faktycznym należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto na mocy z art. 14f § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł, którą należy wpłacić w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku. W przypadku wystąpienia w jednym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej odrębnych stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych pobiera się opłatę od każdego przedstawionego we wniosku odrębnego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego (§ 2 tego artykułu). Ponieważ Strona opłaciła wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w kwocie 80 zł (a więc dokonała opłaty dotyczącej dwóch stanów faktycznych) w dniu 16 lutego 2015 r., natomiast tut. Organ jeden ze stanów faktycznych uznał za bezprzedmiotowy, różnica w kwocie 40 zł zostanie zwrócona zgodnie z 14f § 2a ustawy - Ordynacja podatkowa przekazem pocztowym na wskazany we wniosku adres.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.