IPPP2/443-1204/8-4/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23 lipca 2008 r. (data wpływu 28 lipca 2008 r.) oraz uzupełnionego pismem z dnia 29 września 2008 r. (data wpływu 2 października 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług:

* w zakresie miejsca świadczenia usług dystrybucji materiałów reklamowych na rzecz kontrahenta zagranicznego - jest prawidłowe

* w zakresie stawki podatkowej - jest nieprawidłowe

W dniu 28 lipca 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług dystrybucji materiałów reklamowych na rzecz kontrahenta zagranicznego.

Wezwaniem z dnia 17 września 2008 r. doręczonym 23 września 2008 r. zobowiązano Stronę do uzupełnienia opisu stanu faktycznego. Stosowne uzupełnienie strona doręczyła 2 października 2008 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

X świadczy rzecz kontrahenta zagranicznego usługi dystrybucji materiałów reklamowych. Pośród odbiorców reklamy mających swoje miejsce zamieszkania na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Nabywcą usługi jest podmiot zagraniczny mający siedzibę na obszarze Unii Europejskiej. (Niemcy). Faktury za wykonanie usługi wystawiane są na nabywcę. Wnioskodawca pismem z dnia 30 września 2008 r. uzupełnił wniosek o umocowanie prawne dla osoby podpisanej na przedmiotowym wniosku do reprezentacji Podatnika.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem wnioskodawcy: miejscem świadczenia usług dystrybucji materiałów reklamowych na rzecz kontrahenta zagranicznego jest siedziba nabywcy. Fakturowanie za usługi dystrybucji materiałów reklamowych na rzecz kontrahenta zagranicznego powinno odbywać się z uwzględnieniem zerowej stawki VAT. Zgodnie z artykułem 9 ustęp 2 punkt e Szóstej Dyrektywy Rady Wspólnot Europejskich z 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów prawnych państw członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej - ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG) w zakresie usług reklamowych miejscem świadczenia usługi jest kraj, w którym znajduje się siedziba nabywcy. Regulacje artykułu 9 ustęp 2 punkt e zostały zaadoptowane do prawa polskiego w postaci art. 27 ust. 3 w połączeniu z ustępem 4 punkt 2) Ustawy o podatku od towarów i usług. Dla określenia miejsca usługi dystrybucji materiałów wskazane jest odwołanie się do zasad wypracowanych przez Europejski Trybunał Sprawiedliwości (ETS), np. w orzeczeniach C-68/92, C69/92, C-73/92, C-438/01. W świetle orzecznictwa ETS, pojecie "usług reklamowych powinno być rozumiane w sposób szeroki, co oznacza, i jakiekolwiek wyłączenia z definicji "usług reklamowych" dokonane przez państwa członkowskie są niezgodne z założeniami VI Dyrektywy. Zdaniem ETS, pojęcie "usługi reklamowe" obejmuje wszelka działalność promocyjna, tzn. taka, której celem jest informowanie odbiorców o istnieniu firmy oraz jakości oferowanych produktów lub usług w celu zwiększenia ich sprzedaży. Stanowisko to zostało zaadoptowane przez niemieckie organy skarbowy, które w wytycznych do stosowania przepisów o podatku VAT podały katalog usług reklamowych wymieniający między usługę doręczania materiałów reklamowych (U-R 2008 A 39 L des § 3a Abs, 4 Nr. 1 b 11 U).

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Ad. 1. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez świadczenie usług zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy w rozumieniu art. 7 ustawy.

Zgodnie z dyspozycją art. 27 ust. 1 ustawy, w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28. Przepis art. 27 ust. 3 pkt 2 ustawy stanowi, iż w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4 (w tym usługi reklamy) są świadczone na rzecz podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę - miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania. Art. 27 ust. 4 pkt 2 stanowi, że przepis ust. 3 stosuje się do usług reklamy w tym zakresie stanowisko wnioskodawcy uznać można za prawidłowe.

Zatem należy uznać, iż czynność świadczenia usług przez Spółkę podmiotowi zagranicznemu mającemu siedzibę w kraju Wspólnoty innym niż Polska, który jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług w kraju gdzie ma siedzibę, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce. Jeżeli wnioskodawca świadczy usługę reklamy na rzecz podmiotu mającego siedzibę w Niemczech, to taka usługa podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby nabywcy usługi.

Jednakże obowiązek prawidłowego zakwalifikowania świadczonych usług do właściwego grupowania PKWiU ciąży na podmiocie wykonującym te usługi.

Podkreślenia wymaga fakt, że organ podatkowy nie jest organem uprawnionym do klasyfikowania danych usług lub towarów do odpowiednich symboli PKWiU. W świetle zasad metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zaliczenie danego towaru lub usługi do odpowiedniego grupowania tej klasyfikacji należy do obowiązków usługodawcy. W przypadku trudności w ustaleniu przez podmiot właściwego grupowania według PKWiU w odniesieniu do sprzedawanych towarów i świadczonych usług jednostką uprawnioną do wydawania informacji klasyfikacyjnych jest Urząd Statystyczny. Informacje są wydawane na wniosek podmiotu. Tylko w przypadku prawidłowego zaklasyfikowania do właściwego grupowania PKWiU możliwie jest rozstrzygnięcie o zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług danego towaru lub usługi. Ponadto należy zauważyć iż sklasyfikowanie ww. usługi należy do obowiązków Wnioskodawcy. Dopiero w przypadku, gdy dokonana jak wymaga tego art. 8 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług klasyfikacja nie pozwala na ustalenie danej usługi za usługę reklamy, celowym jest uznanie uwarunkowań zadanych w tym zakresie przez normy Dyrektyw bądź ETS.

Ad. 2 Zgodnie z art. 106 ust. 1 ww. ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, zsastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W myśl art. 106 ust. 2 ww. ustawy o VAT przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze.

W świetle § 27 ust. 4. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 z późn. zm.) w przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 27 ust. 3 pkt 2 oraz art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7 ustawy (dotyczy m.in. usług reklamy), faktura dokumentująca wykonanie tych czynności powinna zawierać numer, pod którym nabywca usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego, innym niż terytorium kraju, oraz informację, że zobowiązanym do rozliczenia tego podatku jest nabywca usługi.

Zatem w przedmiotowej sytuacji Wnioskodawca wystawia fakturę VAT zgodnie z art. 106 ust. 2 ustawy o VAT oraz § 27 ust. 1 - 3 powołanego rozporządzenia z dnia 25 maja 2005 r., tj. faktura taka powinna zawierać dane określone w § 9 cytowanego rozporządzenia z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem. Ponadto zgodnie z § 27 ust. 4 ww. rozporządzenia faktura taka winna zawierać numer, pod którym nabywca usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego, innym niż terytorium kraju oraz informację, że zobowiązanym do rozliczenia podatku jest nabywca usługi.

Stanowisko Wnioskodawcy o opodatkowaniu przedmiotowych usług 0% stawką podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

W opisie stanu faktycznego nie podano informacji czy nabywca usługi jest zarejestrowany dla potrzeb podatku od wartości dodanej w kraju swojej siedziby (N).

W świetle § 27 ust. 1 powołanego rozporządzenia Ministra Finansów przepisy § 9, 11-23 i 26 stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego, jeżeli dla tych czynności podatnicy wystawiający fakturę nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze.

Zgodnie z § 27 ust. 2 ww. rozporządzenia faktury, o których mowa w ust. 1, powinny zawierać dane określone w § 9, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem.

W myśl § 27 ust. 3 ww. rozporządzenia faktury, o których mowa w ust. 1, mogą nie zawierać danych określonych w § 9 ust. 1 pkt 2, dotyczących nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 4.

Jeżeli nabywca usługi nie jest zidentyfikowany dla podatku od wartości dodanej to zobowiązanym do zapłaty podarku jest podmiot wskazany w przepisach kraju siedziby usługobiorcy.

Również w takiej sytuacji stanowisko Wnioskodawcy o opodatkowaniu przedmiotowych usług 0% stawką podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.