IPPP2/443-1203/14-4/KOM - VAT w zakresie opodatkowania dostawy lokalu mieszkalnego dokonywanej w trybie egzekucji komorniczej

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni - przedstawione we wniosku z dnia 28 listopada 2014 r. (data wpływu do tut. Organu 8 grudnia 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 21 stycznia 2015 r. (data wpływu 26 stycznia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy lokalu mieszkalnego dokonywanej w trybie egzekucji komorniczej - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 grudnia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy lokalu mieszkalnego dokonywanej w trybie egzekucji komorniczej. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 21 stycznia 2015 r. (data wpływu 26 stycznia 2015 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 15 stycznia 2015 r. Nr IPPP2/443-1203/14-2/KOM (skutecznie doręczone dnia 19 stycznia 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni prowadzi postępowanie egzekucyjne w sprawie X i w toku czynności egzekucyjnych nu podstawie art. 923 Kodeksu postępowania egzekucyjnego dokonano wszczęcia i zajęcia nieruchomości objętej księgą wieczystą numer.

W dniu 23 kwietnia 2014 r. ta nieruchomość została sprzedana w drodze licytacji. Dokonano sprzedaży lokalu (prawo własności do lokalu stanowiącego odrębną nieruchomość wraz z udziałem związanym z własnością lokalu......), położony w budynku mieszkalnym wielorodzinnym: województwo m., powiat p., ulica.......

Lokal posiada powierzchnię użytkową: 78,85 m² i jest położony na parterze. W księdze wieczystej opisany jest jako lokal mieszkalny, a faktyczny sposób użytkowania to lokal użytkowy.

Wnioskodawczyni dodatkowo informuje, że w sprawie egzekucyjnej sygnatura X dłużnikiem osobistym jest M.O., przeciwko któremu prowadzone jest postępowanie egzekucyjne.

Komornik dokonał zajęcia nieruchomości ww. dłużnika. Następnie z uwagi na sprzedaż tego lokalu A.R. (akt notarialny z dnia 12 lipca 2005 r.) w niniejszym postępowaniu X A.R. stał się dłużnikiem rzeczowym - w tym miejscu należy przytoczyć art. 930 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego, który stanowi, że Rozporządzenie nieruchomością po jej zajęciu nie ma wpływu na dalsze postępowanie. Nabywca (w tym przypadku A.R. - dłużnik rzeczowy), może uczestniczyć w postępowaniu w charakterze dłużnika. W każdym razie czynności egzekucyjne są ważne tak w stosunku do dłużnika, jak i w stosunku do nabywcy.

Dłużnik rzeczowy A.R. - aktualny właściciel:

* prowadzi działalność gospodarczą i jest płatnikiem VAT,

* lokal nr 89 w P. przy ulicy........... nabył jak osoba prywatna od firmy H. w 2005 r. za kwotę 378 524,59 zł (Rep. A nr........),

* lokal stanowi lokal prywatny, nie przysługuje odliczenie VAT,

* nie poniósł wydatków przekraczających 30% wartości początkowej lokalu,

* lokal nie był wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat,

* lokal nie był wg oświadczenia przedmiotem umów najmu lub innych umów o podobnym charakterze.

Dłużnik osobisty, tj. M.O. prowadzi jako właściciel od 1 maja 1998 r. firmę H., która działa w zakresie PKD: F4311Z Rozbiórka i Burzenie Obiektów budowlanych.

W uzupełnieniu z dnia 21 stycznia 2015 r. Komornik wskazał, że dłużnik:

* nie prowadzi obecnie działalności gospodarczej i nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług,

* nie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia przedmiotowego lokalu,

* nie wie kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie lokalu, który został zbyty na rzecz A.R. w 2005 r.,

* nie ponosił wydatków na ulepszenie lokalu przekraczających 30% wartości początkowej obiektu, w stosunku do których przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego,

* nie posiada informacji, do jakich celów lokal był wykorzystywany, gdyż lokal został zbyty w 2005 r. na rzecz A. R.

Przedmiotowa nieruchomość została nabyta przez A.R. w dniu 12 lipca 2005 r. aktem notarialnym (Rep. A nr.....) zawartym pomiędzy M.O. a AR.

Z umowy o ustanowieniu odrębnej własności lokalu i umowy sprzedaży lokalu wynika, że M.O. na dzień sporządzania aktu był podatnikiem podatku VAT i sprzedaż lokalu opodatkowana była 7% podatkiem VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy na komorniku sądowym spoczywa obowiązek naliczenia i odprowadzenia podatku VAT z tytułu licytacyjnej sprzedaży nieruchomości należącej do dłużnika, a jeśli tak, to w jakiej wysokości ma być podatek VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadających przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Z treści przepisu wynika, że komornik jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z obowiązujących przepisów wynika także, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika-dłużnika, a prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik. W przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu w oparciu o przepis art. 5 ustawy i podmiotowym tj. czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest dokonywana przez osobę będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, działającą w takim charakterze.

W przedmiotowej sprawie Komornik jest zobowiązany do wystawienia faktury i odprowadzenia podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2012 r. poz. 1015, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Z treści wskazanego wyżej przepisu wynika zatem, że komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy towaru dokonywanej w trybie egzekucji, w przypadku, gdy wykonuje czynności egzekucyjne. Należy zauważyć, że przez czynność egzekucyjną należy rozumieć każde formalne, oparte na przepisach procesowych, działanie uprawnionego organu egzekucyjnego wywołujące skutek prawny dla prowadzonej egzekucji.

Z przepisu art. 759 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2014 r. poz. 101 z późn. zm.) wynika jednoznacznie, że czynności egzekucyjne, co do zasady wykonywane są przez komorników, z wyjątkiem czynności zastrzeżonych dla sądów.

Zgodnie z art. 921 § 1 ww. ustawy - Kodeks postępowania cywilnego, egzekucja z nieruchomości należy do komornika działającego przy sądzie, w którego okręgu nieruchomość jest położona.

Jednocześnie podkreślenia wymaga, że na określony rodzaj egzekucji (np. egzekucji z nieruchomości) składa się szereg czynności egzekucyjnych, z których tylko nieliczne wykonywane są przez sąd. Wykonywanie przez sąd niektórych czynności, takich jak przybicie, wezwanie do złożenia do depozytu sądowego oraz przysądzenie, nie oznacza przejęcia przez sąd egzekucji, a fakt, że decydujący dla przeniesienia własności nieruchomości jest moment uprawomocnienia się postanowienia sądu nie jest tożsamy z przyjęciem, że to sąd dokonuje dostawy w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, i w przypadku egzekucji z nieruchomości komornik nie wykonuje żadnych czynności egzekucyjnych.

Literalne brzmienie art. 18 ustawy wskazuje, że komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy dokonanej w wyniku prowadzenia określonego rodzaju egzekucji, ilekroć podejmuje on czynności egzekucyjne. Przy czym w tym przepisie brak jest jednoznacznego wymogu, aby komornik jako przyszły płatnik, dokonywał - w trakcie prowadzenia określonego rodzaju egzekucji - czynności, której bezpośrednim skutkiem jest przeniesienie prawa własności określonego towaru.

Tak więc, warunek z art. 18 ustawy do uznania komornika za płatnika podatku od dostawy dokonanej w wyniku prowadzenia określonego rodzaju egzekucji zostanie spełniony również, gdy w trakcie prowadzenia egzekucji będzie on dokonywał tylko niektórych czynności egzekucyjnych, tak jak to ma miejsce w przypadku egzekucji z nieruchomości.

Nieruchomościami, w myśl art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121), są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części tych budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Podatnikiem natomiast, stosownie do art. 7 § 1 ww. ustawy, jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Na mocy art. 106c ustawy, faktury dokumentujące dostawę towarów, o której mowa w art. 18, z tytułu której na dłużniku ciąży obowiązek podatkowy, wystawiają w imieniu i na rzecz dłużnika:

Zatem fakturę wystawia się, jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika - dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik; w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku. Tym samym komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży licytacyjnej towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z art. 2 pkt 6 ww. ustawy wynika, że przez towary rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji sprzedaż nieruchomości będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Należy podkreślić, że opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu na podstawie przepisu art. 5 ust. 1 ustawy i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zostanie dokonana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, działającą w takim charakterze.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza - według ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik zachowywał się jak profesjonalny handlowiec, a sprzedawane towary zostały nabyte w celu wykorzystania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zatem należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawczyni przeprowadziła egzekucję z nieruchomości będącej lokalem mieszkalnym przeciwko Dłużnikowi Panu M.O., prowadzącemu od 1998 r. działalność gospodarczą w zakresie rozbiórki i burzenia obiektów budowlanych. Przedmiotowy lokal był lokalem mieszkalnym, ale wykorzystywanym w charakterze lokalu użytkowego. Dłużnikowi nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia tego lokalu, nie ponosił on również wydatków na ulepszenie lokalu przekraczających 30% wartości początkowej obiektu, w stosunku do których przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego. W 2005 r. Dłużnik, będący podatnikiem podatku VAT, sprzedał ten lokal Panu A.R., opodatkowując transakcję podatkiem VAT w wysokości 7%. Podstawą sprzedaży był akt notarialny sporządzony 12 lipca 2005 r. Dłużnik otrzymał zapłatę, została wystawiana faktura VAT, a Nabywca A. R. wszedł w posiadanie nieruchomości.

Nabywca prowadzi działalność gospodarczą i jest podatnikiem VAT, lokal nabył jednak jako osoba prywatna od firmy Dłużnika, tak więc lokal stanowił jego majątek prywatny i z tego powodu nie przysługiwało Nabywcy prawo do odliczenie podatku VAT. Nabywca nie poniósł wydatków przekraczających 30% wartości początkowej lokalu. Lokal nie był wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat, nie był także przedmiotem umów najmu lub innych umów o podobnym charakterze.

Komornik w dniu 23 kwietnia 2014 r. dokonał skutecznej sprzedaży lokalu należącego do Nabywcy w drodze licytacji. Komornik zauważa, że Nabywca odpowiada za długi dotychczasowego właściciela nieruchomości tylko z tej nieruchomości i staje się niejako dłużnikiem rzeczowym. Z innego majątku nabywcy egzekucja jest niedopuszczalna.

Z uwagi na powyższe okoliczności sprawy należy zwrócić uwagę na to, że w wyniku sprzedaży w 2005 r. przez Dłużnika lokalu mieszkalnego nastąpiło przeniesienie prawa własności i wydanie przedmiotu sprzedaży na rzecz Nabywcy, a więc na dzień sprzedaży tego lokalu w drodze egzekucji sądowej, tj. w dniu 23 kwietnia 2014 r., Dłużnik nie był już właścicielem tej nieruchomości, tj. nie był w jej faktycznym posiadaniu. Zatem od dnia zakupu, tj. od 12 lipca 2005 r., nowym właścicielem lokalu mieszkalnego został Nabywca A.R., który wstąpił do postępowania egzekucyjnego poprzez zakup ww. nieruchomości jako dłużnik rzeczowy, odpowiadający za długi dotychczasowego właściciela nieruchomości, ale tylko z tej nieruchomości.

W niniejszej sprawie brak jest zatem przesłanek pozwalających uznać Nabywcę (właściciela lokalu mieszkalnego) za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie, że nastąpiła dostawa towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. Nie można stwierdzić, żeby Nabywca w odniesieniu do dokonanej sprzedaży lokalu mieszkalnego stanowiącego jego majątek prywatny działał w charakterze "handlowca" w rozumieniu art. 15 ustawy. Zbycie lokalu mieszkalnego nie będzie dokonane w ramach działalności gospodarczej, lecz w ramach rozporządzania własnym majątkiem i będzie działaniem w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Z opisu nie wynika taka aktywność Nabywcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Od momentu zakupu lokal nie był wykorzystywany w żaden sposób do celów zarobkowych (w tym w szczególności w zakresie obrotu nieruchomościami, najmu, dzierżawy).

Wobec powyższych okoliczności należy stwierdzić - mając również na uwadze aktualne orzecznictwo sądowe (w tym wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby (C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (C-181/10)) - że w niniejszej sprawie brak jest normatywnych przesłanek, aby uznać Nabywcę (dłużnika rzeczowego) za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu zbycia lokalu mieszkalnego.

Podkreślić należy, że powyższe orzeczenie TSUE wyznacza aktualnie kierunki interpretacyjne i stanowi podstawę orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjny, np. NSA z dnia 14 czerwca 2012 r. (sygn. akt I FSK 1453/11), z dnia 13 kwietnia 2012 r. (sygn. akt I FSK 890/11) oraz WSA z dnia 1 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 670/11), z dnia 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11), które zapadły na tle wyroku Trybunału.

Zatem sprzedaż przez Wnioskodawcę (komornika sądowego) w trybie licytacji komorniczej nieruchomości stanowiącej lokal mieszkalny opisany we wniosku, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a więc Wnioskodawca nie jest obowiązany do naliczenia i odprowadzenia do Urzędu Skarbowego podatku należnego od sprzedaży ww. nieruchomości oraz do dokumentowania tej transakcji fakturą VAT. Skoro zatem Dłużnik z tytułu omawianej transakcji nie wystąpi w charakterze podatnika podatku VAT, również dostawa dokonana przez Komornika sądowego nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem. Komornik nie występuje z tytułu przedmiotowej transakcji jako płatnik podatku od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Komornika, że w przedmiotowej sprawie jest On zobowiązany do wystawienia faktury i odprowadzenia podatku VAT, należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.