IPPP2/443-1194/13-2/RR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony - przedstawione we wniosku z dnia 28 października 2013 r. (data wpływu 4 listopada 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania dostawy maszyn stoczniowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 listopada 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania dostawy maszyn stoczniowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 16 lipca 2002 r. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w likwidacji (dalej jako: "Spółka") za nie wykupione weksle S. S.A. przejęła majątek trwały w postaci maszyn stoczniowych.

W dniu 4 lipca 2002 r. Zarząd Spółki złożył oświadczenie, że na podstawie pkt 8 umowy zastawu rejestrowego z dnia 18 marca 2002 (umowa zastawu rejestrowego wpisana do rejestru zastawów w dniu 24 kwietnia 2002 przez Sąd Rejonowy Wydział Gospodarczy Rejestr Zastawów) przejmuje na własność maszyny o łącznej wartości 7.512.665,27 zł, tj.:

Spółka nabyła wskazane powyżej urządzenia bez podatku VAT.

Od momentu nabycia powyższych ruchomości Spółka nie eksploatowała samodzielnie tych urządzeń, lecz oddała je do używania i pobierania pożytków na podstawie umowy dzierżawy z 2002 r., S. Sp. z o.o.

W 2013 r. Spółka dokonała sprzedaży urządzeń stoczniowych korzystając ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym Spółka postąpiła prawidłowo stosując zwolnienie od podatku przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.).

Zdaniem Wnioskodawcy, istotnym z punktu widzenia zastosowania ww. zwolnienia, jest ustalenie czy sprzedane urządzenia są urządzeniami używanymi w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz czy Spółce nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego za nabycie własności maszyn wymienionych w stanie faktycznym.

Zgodnie z orzecznictwem Naczelnego Sądu Administracyjnego okoliczność oddania urządzeń w dzierżawę nie stanowi przeszkody do uznania, że przesłanka używania rzeczy przez okres co najmniej 6 miesięcy została spełniona. W związku z tym dzierżawienie urządzeń przez okres znacząco dłuższy niż 6 miesięcy z całą pewnością jest zgodne z definicją zawartą w art. 43 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Rozpatrując przesłankę braku uprawnienia do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego stwierdzić należy, że także ta przesłanka została spełniona z uwagi na okoliczność, że urządzenia zostały nabyte bez podatku VAT, a w związku z tym ww. uprawnienie nie przysługiwało Spółce, gdyż brak było podatku naliczonego.

W związku z powyższym Spółka uważa, że stosując zwolnienie przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług postąpiła prawidłowo.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z powyższego przepisu wynika, że definicja dostawy towarów obejmuje bardzo szeroki zakres czynności, co wskazuje, że co do zasady podatkiem od towarów i usług opodatkowane są wszelkie transakcje, w wyniku których dochodzi do przeniesienia władztwa nad towarem, wiążące się jednocześnie z odpłatnością. Podmiot zbywający towar przenosi prawo do rozporządzania nim jak właściciel na nabywcę, a w zamian otrzymuje wynagrodzenie.

Jak stanowi art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Towarami, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z okoliczności przedstawionych w opisie staniu faktycznego wynika, że Spółka w dniu 16 lipca 2002 r. przejęła majątek trwały w postaci maszyn stoczniowych o łącznej wartości 7.512.665,27 zł, tj.: suwnicę pomostową, dwu-belkową, dwu-wózkową o wartości 989.418,02 zł; suwnicę pomostową, dźwigarową, dwu-wózkową o wartości 1.878.166,32 zł; żuraw Q=50T, bramowy, stoczniowy o wartości 4.645.080,93 zł. Spółka nabyła wskazane powyżej urządzenia bez podatku VAT. Od momentu nabycia powyższych ruchomości Spółka nie eksploatowała samodzielnie tych urządzeń, lecz oddała je do używania i pobierania pożytków na podstawie umowy dzierżawy z 2002 r., S. Sp. z o.o.

Na tle zaprezentowanej sprawy, wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do kwestii czy Spółka postąpiła prawidłowo stosując dla sprzedaży ww. ruchomości zwolnienie od podatku przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Przez towary używane stosownie do art. 43 ust. 2 ustawy rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Z uwagi na treść art. 43 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 2 ustawy należy stwierdzić, że prawo do zastosowania zwolnienia będzie miał podatnik, dokonujący dostawy ruchomości, w stosunku do których okres ich używania wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tym towarem jak właściciel oraz nie przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Łączne spełnienie tych warunków skutkuje prawem do korzystania ze zwolnienia od podatku.

Zauważyć należy, że wyrażony w cytowanym wyżej przepisie art. 43 ust. 2 ustawy, wymóg używania ruchomości odnosi się bezpośrednio do zbywcy i dotyczy faktycznego używania towaru. Przez używanie, w myśl Słownika języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A., www.sjp.pwn.pl), należy rozumieć posługiwanie się, wykorzystywanie czegoś w charakterze narzędzia. Nie jest zatem wystarczające samo tylko posiadanie danego towaru, czy też prawa własności do towaru, przez wskazany przepisem czas, jeśli posiadaniu nie będzie towarzyszyć faktyczne używanie przez podatnika dokonującego dostawy.

Zatem, dokonującym sprzedaży towaru używanego, w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy, jest jedynie taki jego właściciel, który korzysta z towaru w ten sposób, że faktycznie go używa, a nie tylko pobiera z tego towaru pożytki cywilne i inne dochody. Rzecz ruchoma może być uznana za towar używany wyłącznie wówczas, gdy przed sprzedażą była używana przez zbywcę co najmniej przez pół roku. Przez "używanie", o którym mowa w ustawie, należy rozumieć faktyczne posługiwanie się zbywaną rzeczą.

Ustawodawca zdefiniował co należy rozumieć pod pojęciem towarów używanych. Z powyższej definicji wynika, że towarami używanymi są ruchomości. Z okoliczności wskazanych w złożonym wniosku wynika, że Spółka dokonała dostawy w postaci suwnicy pomostowej, dwu-belkową, dwu-wózkową, suwnicy pomostowej, dwu-wózkową oraz żurawia Q=50T Fabryka Urządzeń Dźwigowych, bramowy, stoczniowy, które należy uznać za ruchomość. Jednakże z uwagi na fakt, że Spółka faktycznie ich nie używała co najmniej przez pół roku, tylko od momentu nabycia powyższych ruchomości oddała je do używania i pobierania pożytków na podstawie umowy dzierżawy, stoi w sprzeczności z tym co zostało określone przez towar używany. Samo posiadanie ww. maszyn stoczniowych nie powoduje uznania ich za towary używane, w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że dostawa omawianych maszyn stoczniowych nie jest dostawą towarów używanych, bowiem Spółka nie wykorzystywała ich bezpośrednio w działalności gospodarczej, lecz od momentu nabycia oddała je do używania innemu podmiotowi na podstawie umowy dzierżawy.

Zatem, z uwagi na to, że dostawa maszyn stoczniowych nie była dostawą towarów używanych, przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy nie miał zastosowania dla określenia sposobu ich opodatkowania.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz wydane na jej podstawie przepisy wykonawcze nie przewidują obniżonej stawki podatku bądź zwolnienia z podatku dla dostawy towarów wskazanych we wniosku, a więc ich dostawa podlegała opodatkowaniu podstawową stawką podatku.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy wskazujące, że dzierżawienie urządzeń przez okres znacząco dłuższy niż 6 miesięcy z całą pewnością jest zgodne z definicją zawartą w art. 43 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług - należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.