IPPP2/443-1168/13-2/KG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 22 października 2013 r. (data wpływu 28 października 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT przekazywanych do placówek handlowych przedmiotów i urządzeń w celu zwiększenia sprzedaży produktów Spółki - jest prawidłowe.

W dniu 28 października 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT przekazywanych do placówek handlowych przedmiotów i urządzeń w celu zwiększenia sprzedaży produktów Spółki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka M. (dalej jako: "Wnioskodawca" lub "Spółka") prowadzi działalność w zakresie sprzedaży, dystrybucji wyrobów spożywczych, głównie słodyczy, ciastek oraz kawy. Kontrahentami Wnioskodawcy i jednocześnie odbiorcami jego towarów są różne placówki handlowe, tj. hurtownie, hipermarkety, supermarkety, sklepy i punkty gastronomiczne. Mając na uwadze prowadzenie działalności gospodarczej na bardzo konkurencyjnym rynku, Wnioskodawca podejmuje szereg działań marketingowych służących zwiększeniu wolumenu sprzedaży.

Jednym z tego rodzaju działań jest współdziałanie z placówkami handlowymi w zakresie lepszego wyeksponowania i zareklamowania sprzedawanych towarów. W ramach takiej współpracy placówki handlowe umożliwiają Wnioskodawcy umieszczenie na terenie swojej powierzchni handlowej różnego rodzaju ekspozycji i przedmiotów służących do lepszego uwidocznienia produktów Wnioskodawcy w danym punkcie sprzedaży.

Wykorzystując zezwolenie kontrahentów - placówek handlowych, Wnioskodawca samodzielnie lub za pomocą podmiotów trzecich umieszcza w punktach sprzedaży różnego rodzaju przedmioty i urządzenia, które mają na celu zwiększenie sprzedaży Wnioskodawcy.

Poniżej wyszczególniono najczęściej występujące przedmioty i urządzenia, które w ramach działań marketingowych są umieszczane w punktach handlowych, w celu uwidocznienia i zareklamowania towarów Wnioskodawcy:

10. Ćwierćpaleta/Qpaleta/paleta - materiał analogiczny do stojaka (zazwyczaj większy gabarytowo) najczęściej wykonany z kartonu (czasem z tworzywa sztucznego lub z jego elementami), stanowi dodatkowe miejsce ekspozycji produktów. Materiał jest towarowany w sklepie produktem zamówionym przez dany sklep. Produkowany pod konkretne, krótkie akcje;

Przekazania powyższych materiałów dokonują przedstawiciele handlowi Wnioskodawcy w zależności od ustaleń (pisemnych lub ustnych) z danymi placówkami handlowymi lub na podstawie ustaleń z działem sprzedaży lub działem marketingu Wnioskodawcy.

Przekazanie wyszczególnionych materiałów następuje wyłącznie w celu eksponowania, reklamowania i sprzedaży towarów dystrybuowanych przez Spółkę. Materiały te nie mogą służyć wykorzystaniu przy sprzedaży towarów innych niż dystrybuowane przez Wnioskodawcę. Przekazywane materiały posiadają nazwę eksponowanych towarów Wnioskodawcy, ich znak graficzny, często zdjęcie i informację o produkcie, jak również informacje o akcjach promocyjnych/ marketingowych przeprowadzanych przez Wnioskodawcę.

Z uwagi na nietrwały charakter wskazanych powyżej materiałów oraz fakt ich szybkiego zużywania i utraty estetycznego wyglądu, po zakończeniu promocji/akcji marketingowej materiały te zostają zutylizowane.

Przy nabyciu wskazanych materiałów Wnioskodawca odlicza podatek naliczony. Natomiast przekazania ww. materiałów i urządzeń w ramach akcji marketingowych mają związek z działalnością handlową Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy nieodpłatne wydanie wymienionych w stanie faktycznym materiałów do placówek handlowych, które sprzedają towary Spółki podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne przekazanie ww. materiałów do placówek handlowych w celach informacyjno-reklamowych w stanie prawnym obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r. nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm. dalej: "ustawa VAT"), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Ustawa VAT definiuje dostawę towarów jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1).

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy VAT, za dostawę towarów uważa się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Spółka nie przekazuje opisanych materiałów na cele wymienione w art. 7 ust. 2 pkt 1, przekazania te nie stanowią również darowizny gdyż nie występuje tutaj pełne przysporzenie majątkowe, nie dochodzi do zwiększenia aktywów po stronie odbiorcy. Przekazywane materiały nie stanowią również próbek oraz prezentów o małej wartości, które zostały zdefiniowane w ustawie VAT w art. 7 ust. 4 i 7. Ich jednostkowa cena nabycia (bez podatku) określona w momencie przekazywania przekracza 10 zł.

W porównaniu do stanu prawnego sprzed 1 kwietnia 2013 r., obecnie przepisu art. 7 ust. 2 nie stosuje się do zdefiniowanych w ustawie VAT prezentów o małej wartości oraz próbek, natomiast przepisy ustawy VAT nie wyłączają już bezpośrednio z opodatkowania nieodpłatnego przekazania drukowanych materiałów w celach reklamowych bądź informacyjnych. Zdaniem Wnioskodawcy nie oznacza to jednak, że przekazania materiałów opisanych w stanie faktycznym podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Spółki, brak obowiązku opodatkowania nieodpłatnego przekazania materiałów i urządzeń do placówek handlowych w celu uwidocznienia/zareklamowania towarów wynika z fundamentalnej zasady funkcjonowania podatku VAT: podatkiem od towarów i usług obciążona jest konsumpcja. Faktyczny ciężar podatku VAT ponosi ostatni nabywca towaru (klient konsument), który nie ma już możliwości dalszego przerzucania podatku. Ostateczny konsument nabywa towar, który posiada dla niego realną wartość użytkową, a konsument nabył go w celu zaspokojenia swojej własnej, indywidualnej potrzeby. W związku z tym nieodpłatne przekazanie towarów do odbiorcy, dla którego otrzymane towary nie posiadają wartości użytkowej nie będzie opodatkowane podatkiem VAT. Takiemu przekazaniu nie towarzyszy jednoczesna konsumpcja po stronie otrzymującego towar.

Przekazywane przez Spółkę materiały do placówek handlowych mają za zadanie informowanie konsumentów o asortymencie Spółki, nowościach wprowadzanych na rynek, konkursach dla konsumentów, jak również poprawiają ekspozycję oraz widoczność produktów w danej placówce handlowej. Spełniają zarówno funkcję informacyjną, jak również reklamową: rozpowszechniają wiadomości i objaśnienia o produktach, ich zaletach, wartości oraz możliwości ich nabycia, czy marce. Materiały te nie stanowią natomiast żadnej wartości użytkowej dla placówki handlowej, ich otrzymanie nie kreuje po stronie odbiorcy jakiegokolwiek przysporzenia majątkowego. Placówka handlowa nie ma prawa dowolnie rozporządzać otrzymanymi materiałami, muszą być one wykorzystane wyłącznie w celach ekspozycyjnych, informacyjnych oraz reklamowych. Stanowią zachętę do nabywania towarów Spółki, tworzą pozytywny wizerunek marki w oczach potencjalnych nabywców oraz zwiększają jej rozpoznawalność na rynku. W związku z tym opisane w stanie faktycznym przekazane materiały nie posiadają dla placówek handlowych żadnej wartości konsumpcyjnej, nie następuje pełnowartościowe przysporzenie majątkowe, a zatem nie występuje element konsumpcji tych materiałów w celu zaspokojenia indywidualnych potrzeb odbiorcy. Ich przekazanie, zdaniem Wnioskodawcy, nie może zostać uznane za dostawę towaru w rozumieniu ustawy VAT.

Reprezentowane przez Spółkę stanowisko zostało również potwierdzone przez Ministra Finansów w broszurze "Najważniejsze zmiany w podatku od towarów i usług od dnia 1 kwietnia 2013 r." opublikowanej na stronie internetowej Ministerstwa Finansów (www.finanse.mf.gov.pl/vat/broszury-informacyjne). W wyjaśnieniach dotyczących zmian w zakresie nieodpłatnego przekazywania towarów czytamy: "Przy badaniu, czy nieodpłatnie przekazywane towary w ogóle podlegają podatkowi VAT należy określić czy przekazywany towar ma wartość użytkową (konsumpcyjną) z punktu widzenia nabywcy. Jeżeli przekazywany nieodpłatnie towar nie miałby dla nabywcy żadnej wartości użytkowej (konsumpcyjnej), to wówczas przekazanie takiego towaru nie podlegałoby opodatkowaniu podatkiem VAT". Powyższe stanowisko Spółki jest również potwierdzone przez władze podatkowe w interpretacjach indywidualnych dotyczących zagadnień podobnych do przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego.

Przykładowo: Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 26 czerwca 2013 r. (IPTPP1/443-308/13-4/MG) stwierdził, że: "Rozstrzygając kwestię opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania kontrahentom drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych dotyczących dystrybuowanych towarów (woblerów reklamowych, stoperów, hangerów podwieszanych, centówek sklepowych, zawieszek na butelkę, listew podświetlanych, nakładek na kasę, podkładek na ladę, plakatów, ulotek, standów na ulotki, standów tzw. "łezki", owijek paletowych, półpaletowych, toperów, standów dużych tzw. totemów, ekspozytorów kartonowych, ekspozytorów wykonanych z PCV z nadrukowanym logiem lub nazwą produktu, plakatów "obrazy") stosownym jest także odwołanie się do założeń konstrukcyjnych podatku od towarów i usług. Otóż, u podstaw podatku VAT leży obciążenie tym podatkiem konsumpcji, co jest realizowane poprzez doliczanie go do ceny nabywanych przez konsumentów dóbr. Faktyczny ciężar podatku jest przerzucany na kolejnych nabywców, aby w końcu obciążyć ostatniego nabywcę-konsumenta, który nie uczestniczy już w tym systemie i nie ma możliwości dalszego przerzucenia podatku. Mając powyższe na uwadze, podatek VAT obciąża konsumpcję danego towaru (lub usługi), przez którą należy rozumieć użycie nabytego towaru (lub usługi) ze skutkiem zaspokojenia jakiejkolwiek potrzeby przez konsumenta. Przekazanie przedmiotowych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych dotyczących dystrybuowanych towarów nie będzie podlegało opodatkowaniu z uwagi na fakt, iż nie posiadają one wartości konsumpcyjnej dla kontrahentów. Tym samym przedmiotowe przekazanie nie wypełnia dyspozycji art. 7 ust. 2 ustawy. W świetle powyższego należy uznać, że nieodpłatne przekazanie kontrahentom ww. drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych nie stanowi czynności, z którą ustawa o VAT wiązałaby powstanie obowiązku podatkowego. Przyczyną pozostawienia poza zakresem podatku VAT tych przekazań jest brak ich konsumpcyjnego charakteru. Oznacza to, że odbiorca przekazywanych towarów nie konsumuje ich, nie jest też w wyniku dokonanej dostawy zaspokojona jakakolwiek potrzeba, ani też nie pojawia się wskutek tego przysporzenie majątkowe".

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 29 lipca 2013 r. (IPPP1/443-480/13-2/AP) stwierdził, że: "(...) podatek VAT obciąża konsumpcję danego towaru (lub usługi), przez którą należy rozumieć użycie nabytego towaru (lub usługi) ze skutkiem zaspokojenia jakiejkolwiek potrzeby przez konsumenta.

Zatem w pierwszej kolejności należy ustalić czy przekazywane towary mają wartość użytkową z punktu widzenia konsumenta. W omawianej sytuacji przekazanie katalogów służy wyłącznie interesom podatnika - katalogi są przekazywane w celach informacyjno-reklamowych mających zachęcić ewentualnego klienta do zakupu.

W związku z powyższym stwierdzić należy, iż przekazywane towary nie mają charakteru handlowego, bowiem ich celem nie jest zaspokojenie lub wyeliminowanie potencjalnych potrzeb zakupowych na dany towar a jedynie promocja i dostarczenie informacji na temat danego produktu. Cel promocyjny związany z przekazaniem materiałów reklamowych i informacyjnych, zostaje zrealizowany w sytuacji gdy odbiorca, konsument (potencjalny klient) ma okazję zapoznać się z właściwościami danego produktu, co w dalszej kolejności ma sprzyjać zachęceniu go do nabycia pełnowartościowego egzemplarza tego towaru. Z racji, iż drukowane w formie katalogów materiały nie spełniają głównego celu, jakim jest konsumpcja dla klienta, lecz dostarczają informacji o produktach Spółki, nie mogą być uznane za towary w znaczeniu konsumpcyjnym. Katalogi te są specyficznym towarem mającym zachęcić klientów do zakupu właściwych produktów Spółki".

W powyższej interpretacji potwierdzone jest również stanowisko Spółki, że w przedstawionym stanie faktycznym nie możemy mówić o dostawie towarów z punktu widzenia ustawy VAT, ponieważ odbiorca towarów nie nabywa prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził:" (...) Sama definicja dostawy została zawarta w przytoczonym powyżej art. 7 ust. 1 ustawy. Zgodnie z nią, przez dostawę towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Pod tym sformułowaniem kryje się czynność, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nią jak właściciel. Chodzi przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawa własności".

W interpretacji indywidualnej z dnia 12 kwietnia 2013 r. (IPPP1/443-145/13-2/PR) również Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził:"Rozstrzygając kwestię opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania kontrahentom drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych dotyczących dystrybuowanych towarów, w postaci broszur, ulotek, katalogów, standów czy banerów reklamowych stosownym jest także odwołanie się do założeń konstrukcyjnych podatku od towarów i usług. Otóż, u podstaw podatku VAT leży obciążenie tym podatkiem konsumpcji, co jest realizowane poprzez doliczanie go do ceny nabywanych przez konsumentów dóbr. Faktyczny ciężar podatku jest przerzucany na kolejnych nabywców, aby w końcu obciążyć ostatniego nabywcę - konsumenta, który nie uczestniczy już w tym systemie i nie ma możliwości dalszego przerzucenia podatku. Mając powyższe na uwadze, podatek VAT obciąża konsumpcję danego towaru (lub usługi), przez którą należy rozumieć użycie nabytego towaru (lub usługi) ze skutkiem zaspokojenia jakiejkolwiek potrzeby przez konsumenta. W świetle powyższego należy uznać, że nieodpłatne przekazanie kontrahentom ww. drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych nie stanowi czynności, z którą ustawa o VAT wiązałaby powstanie obowiązku podatkowego. Przyczyną pozostawienia poza zakresem podatku VAT tych przekazań jest brak ich konsumpcyjnego charakteru. Oznacza to, że odbiorca przekazywanych towarów nie konsumuje ich, nie jest też w wyniku dokonanej dostawy zaspokojona jakakolwiek potrzeba, ani też nie pojawia się wskutek tego przysporzenie majątkowe".

Biorąc powyższe pod uwagę, Spółka stoi na stanowisku, że nieodpłatne przekazania materiałów wymienionych w stanie faktycznym do placówek handlowych w celach reklamowych, marketingowych, informacyjnych nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przepis art. 2 pkt 6 ustawy, stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika (art. 7 ust. 3 ustawy). W porównaniu do treści powyższej regulacji w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r. w znowelizowanym przepisie nie ma mowy o przekazywaniu drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych.

Na podstawie art. 7 ust. 4 ustawy, przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

Natomiast przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się identyfikowalne jako próbka egzemplarz towaru lub jego niewielką ilość, które pozwalają na ocenę cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci, przy czym ich przekazanie (wręczenie) przez podatnika:

Jak wynika z powyższych uregulowań, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych, z wyjątkiem przekazania towarów stanowiących prezenty o małej wartości lub próbki. Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie tych towarów pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej współdziała z placówkami handlowymi w zakresie lepszego wyeksponowania i zareklamowania sprzedawanych towarów. W ramach takiej współpracy placówki handlowe umożliwiają Wnioskodawcy umieszczenie na terenie swojej powierzchni handlowej różnego rodzaju ekspozycji i przedmiotów służących do lepszego uwidocznienia produktów Wnioskodawcy w danym punkcie sprzedaży. Przedmiotem przekazania są m.in. takie przedmioty i urządzenia jak: listwa plastikowa/wkładka do listwy, shelfstoper, bloker półkowy/header, wobbler (kiwak), ekspozytor/schodki, półki grawitacyjne, plakat, pal protestacyjny/potykacz, stand (stojak), krawat, ćwierćpaleta/Qpaleta/paleta, owijka, narożnik lama/kiosk czy zabudowa końcówki regału.

Przekazanie wyszczególnionych materiałów następuje wyłącznie w celu eksponowania, reklamowania i sprzedaży towarów dystrybuowanych przez Spółkę. Materiały te nie mogą służyć wykorzystaniu przy sprzedaży towarów innych niż dystrybuowane przez Wnioskodawcę. Przekazywane materiały posiadają nazwę eksponowanych towarów Wnioskodawcy, ich znak graficzny, często zdjęcie i informację o produkcie, jak również informacje o akcjach promocyjnych/marketingowych przeprowadzanych przez Wnioskodawcę.

Przy nabyciu wskazanych materiałów Wnioskodawca odlicza podatek naliczony, a przekazania ww. materiałów i urządzeń w ramach akcji marketingowych mają związek z działalnością handlową Wnioskodawcy. Przedstawiając własne stanowiska w sprawie Strona wskazała, że przekazywane materiały nie stanowią próbek ani prezentów o małej wartości.

Co do zasady, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług, przy czym - w myśl art. 7 ust. 2 ustawy - w niektórych przypadkach podatkiem objęta jest również dostawa towarów dokonywana bez odpłatności. Sama definicja dostawy została zawarta w przytoczonym powyżej art. 7 ust. 1 ustawy. Zgodnie z cytowanym przepisem, przez dostawę towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Pod tym sformułowaniem kryje się czynność, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawa własności".

W celu dokonania analizy opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania towarów zasadnym jest odwołanie się do założeń konstrukcyjnych podatku od towarów i usług. U podstaw podatku VAT leży obciążenie tym podatkiem konsumpcji, co jest realizowane poprzez doliczanie go do ceny nabywanych przez konsumentów dóbr. Faktyczny ciężar podatku jest przerzucany na kolejnych nabywców, aby w końcu obciążyć ostatniego nabywcę konsumenta, który nie uczestniczy już w tym systemie i nie ma możliwości dalszego przerzucenia podatku.

Należy zauważyć, że podatek VAT obciąża konsumpcję danego towaru (lub usługi), przez którą należy rozumieć użycie nabytego towaru (lub usługi) ze skutkiem zaspokojenia jakiejkolwiek potrzeby przez konsumenta. Zatem w pierwszej kolejności należy ustalić czy przekazywane towary mają wartość użytkową z punktu widzenia konsumenta.

Przy nieodpłatnym przekazaniu materiałów reklamowych i informacyjnych należy zatem ustalić, czy przekazywane towary mają wartość użytkową z punktu widzenia konsumenta. Jak wskazał Zainteresowany, przedmioty i urządzenia przekazywane do placówek handlowych z przeznaczeniem do umieszczenia w różnych miejscach nie pełnią funkcji użytkowej oraz nie mają dla ich odbiorców (otrzymujących dany towar) wartości konsumpcyjnej, gdyż na skutek ich otrzymania nie dochodzi do zaspokojenia jakichkolwiek potrzeb po stronie otrzymujących te towary. Jednocześnie, po stronie otrzymującego dany towar nie występuje żadne przysporzenie majątkowe z tytułu otrzymania tego towaru. Przekazywane materiały mają na celu lepsze uwidocznienie produktów sprzedanych przez Spółkę w danym punkcie handlowym, co prowadzić ma do zwiększenia wielkości sprzedaży produktów dystrybuowanych przez Spółkę

Z uwagi na powyższe okoliczności należy uznać, że nieodpłatne wydanie przedmiotów/urządzeń na rzecz placówek handlowych dystrybuujących towary Spółki, w celu ich umieszczenia na terenie tych placówek nie stanowi czynności, z którą ustawa wiązałaby powstanie obowiązku podatkowego. Przyczyną pozostawienia poza zakresem podatku VAT tych przekazań jest brak ich konsumpcyjnego charakteru. Oznacza to, że odbiorca przekazywanych towarów nie konsumuje ich, nie jest też w wyniku dokonanej dostawy zaspokojona jakakolwiek potrzeba, ani też nie pojawia się wskutek tego przysporzenie majątkowe.

Zatem, przekazanie przedmiotów/urządzeń na rzecz placówek handlowych nie będzie podlegało opodatkowaniu ponieważ towary te nie posiadają wartości konsumpcyjnej dla odbiorców. Zatem przekazanie urządzeń/przedmiotów wymienionych w złożonym wniosku nie wypełnia dyspozycji art. 7 ust. 2 ustawy.

Zatem, dokonywane przez Spółkę nieodpłatne wydania (przekazania) towarów wskazanych w opisie sprawy nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.