IPPP2/443-1153/14-2/BH

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 19 listopada 2014 r. (data wpływu 24 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług sportowo-rekreacyjnych na rzecz pracowników oraz prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu ich nabycia - jest prawidłowe.

W dniu 24 listopada 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług sportowo-rekreacyjnych na rzecz pracowników oraz prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu ich nabycia.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

E. sp. z o.o. (dalej: "E.", "Wnioskodawca", "Spółka") jest spółką kapitałową z siedziby w i Polsce, należący do międzynarodowej grupy E. Spółka oferuje usługi w zakresie zarządzania informacjami marketingowymi, informacjami o ryzyku i usługi płatnicze. Zatrudnia w tym celu pracowników m.in. na podstawie umów o pracę.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: "podatek VAT"). Spółka wykonuje zarówno czynności opodatkowane, w związku z którymi przysługuje Spółce prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności zwolnione, w związku z którymi Spółce takie prawo nie przysługuje. W rezultacie, w odniesieniu do tych wydatków, wobec których Spółka nie dokonała wyodrębnienia w całości kwot podatku naliczonego związanych z poszczególnymi czynnościami, Spółka odlicza podatek naliczony według proporcji, określonej zgodnie z przepisami art. 90 Ustawy o VAT (dalej: "współczynnik VAT"; w 2014 r. wstępny współczynnik VAT wynosi 75%).

Wnioskodawca nabywa od zewnętrznych usługodawców usługi sportowo - rekreacyjne (usługi fitness, wynajem hali sportowej, dostęp do basenu), a następnie nieodpłatnie świadczy wyżej wymienione usługi swoim pracownikom.

Pracownicy nie ponoszą żadnych wydatków z tytułu korzystania z usług. Nabycie usług jest w pełni finansowane ze środków obrotowych E. (Spółka nie korzysta w tym celu ze środków z ZFŚS).

Dotychczas E. odliczał 75% podatku VAT naliczonego przy nabyciu usług sportowo - rekreacyjnych, co wynikało z zastosowania współczynnika VAT. Wnioskodawca nie dokonywał bowiem dotychczas analizy bezpośredniej alokacji kosztów do czynności dających prawo do obniżenia kwoty podatku należnego i nie dających prawo do obniżenia kwoty podatku należnego w odniesieniu do tych usług.

W związku ze świadczeniem pracownikom nabytych usług, Spółka nalicza podatek VAT należny w stosunku do całości usługi świadczonej nieodpłatnie na rzecz swoich pracowników.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca ma obowiązek naliczać podatek VAT należny w związku z nieodpłatnym świadczeniem usług sportowo-rekreacyjnych na rzecz swoich pracowników.

2. Czy Wnioskodawca ma prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o pełną kwotę podatku VAT naliczonego w związku z nabyciem usług sportowo-rekreacyjnych od zewnętrznych usługodawców.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1

W ocenie Wnioskodawcy, ma on obowiązek naliczać podatek VAT należny w związku z nieodpłatnym świadczeniem usług sportowo-rekreacyjnych na rzecz swoich pracowników.

Ad 2

W ocenie Wnioskodawcy, ma prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o pełną kwotę podatku VAT naliczonego w związku z nabyciem usług sportowo-rekreacyjnych od zewnętrznych usługodawców.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy

Ad 1

W myśl art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają:

Z treści powołanego wyżej przepisu jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem). Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Artykuł 8 ust. 2 ustawy o VAT przewiduje, że w pewnych przypadkach nieodpłatne świadczenie usług będzie opodatkowane na równi z odpłatnym świadczeniem usług. I tak, zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlega (między innymi) nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub ego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni, ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza przedsiębiorstwa podatnika.

Podkreślić należy, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nieodpłatne świadczenie usług na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika, bez względu na to czy podatnikowi przysługiwało, czy też nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego.

Artykuł 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT wprowadza w ten sposób fikcję prawną, w świetle której po łącznym spełnieniu określonych przesłanek nieodpłatne świadczenie usług będzie traktowane jak odpłatne świadczenie usług. Przesłanki, o których mowa, są następujące:

* świadczenie ma charakter nieodpłatny,

* beneficjentem świadczenia jest pracownik, w tym były pracownik, wspólnik, udziałowiec, akcjonariusz, członek spółdzielni i jego domownicy, członek organów stanowiących osób prawnych, członek stowarzyszenia),

* usługi świadczone są na cele osobiste beneficjenta.

W stanie faktycznym zostało wykazane, że usługi sportowo-rekreacyjne świadczone są pracownikom Spółki nieodpłatnie. Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, spełnione zostają dwie pierwsze przestanki.

Jeśli zaś chodzi o przesłankę świadczenia na cele osobiste - należy wskazać, że ustawa o VAT nie definiuje pojęcia "cele osobiste". Odwołując się do definicji słownikowej, pojęcie "osobisty" oznacza tyle, co "odnoszący się do danej osoby" (internetowy Słownik Języka Polskiego, http://sjp.pwn.pl/). Należy więc przyjąć, że realizacje celu osobistego polega na zaspokajaniu prywatnej potrzeby pracownika, która ten cel realizuje. W orzecznictwie przyjmuje się, że osobiste potrzeby podatnika to takie, do których zaspokojenia pracodawca nie jest zobowiązany przepisami prawa, a więc przekraczające zakres obowiązków pracodawcy. Ponadto pracownik musi osiągnąć ewidentną korzyść majątkową od pracodawcy (patrz: wyrok WSA w Lublinie z 12 stycznia 2011 r., sygn. I SA/Lu 744/10).

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca dokonuje zakupu usług sportowo-rekreacyjnych (usługi fitness, wynajem hali sportowej, dostęp do basenu), z których nieodpłatnie korzystają pracownicy. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przedmiotowe usługi zaspokajają potrzeby osobiste pracowników, którzy w ten sposób otrzymują konkretną korzyść majątkową. Przedmiotowe usługi mają związek ze sferą życia prywatnego, nie zaś ze stosunkiem pracy. Spółka jako pracodawca nie jest zobowiązana na mocy przepisów prawa pracy do zapewniania pracownikom dostępu do usług sportowo-rekreacyjnych. W związku z tym należy uznać, że świadczenie pracownikom usług sportowo-rekreacyjnych spełnia również przesłankę świadczenia na cele osobiste beneficjenta.

W świetle opisanego powyżej stanu faktycznego i przywołanych przepisów ustawy o VAT należy stwierdzić, że działanie Wnioskodawcy spełnia przesłanki wymienione w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, co pozwala uznać powyższe świadczenia za czynności podlegające opodatkowaniu, o których mowa w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że Wnioskodawca jest zobowiązany do naliczenia podatku VAT należnego w związku z nieodpłatnym świadczeniem usług sportowo-rekreacyjnych na rzecz swoich pracowników.

Ad 2

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego - na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT - stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione następujące warunki:

* odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz

* towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, to jest tych, o których mowa w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT.

Jak zostało wskazane w stanie faktycznym, Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT i udostępniając pracownikom nieodpłatnie usługi działa w charakterze takiego podatnika. Spełniona jest zatem podmiotowa przesłanka z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Jeśli zaś chodzi o drugi z wymienionych powyżej warunków - zgodnie z powołanymi przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy o VAT uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Należy w tym miejscu podkreślić, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT w zasadzie nie może być ograniczane, ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możliwość wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku które zostały naliczone od transakcji związanych z nabyciem towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, w omawianej sprawie warunek związku wydatku z czynnością opodatkowaną jest spełniony. Nabywane przez Spółkę usługi sportowo-rekreacyjne są bowiem wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT (tekst jedn.: nieodpłatnych świadczeń na cele osobiste pracowników).

Kwestia ta została przedstawiona w uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawcy w przedmiocie opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego świadczenia usług sportowo-rekreacyjnych na cele osobiste pracowników (patrz: Ad 1).

Ponadto, E. jest w stanie każdorazowo przypisać nabywaną usługę do konkretnej czynności opodatkowanej, jaką jest nieodpłatne świadczenie pracownikom usług sportowo-rekreacyjnych. W świetle powyższego, Wnioskodawcy powinno przysługiwać prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w pełnej kwocie wykazanej na fakturach otrzymywanych przez E. od zewnętrznych usługodawców, w związku z nabyciem wyżej wymienionych usług (nie zaś według proporcji o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy o VAT).

Spółka pragnie podkreślić, że powyższe stanowisko zostało potwierdzone przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 13 lutego 2012 r. (sygn. ILPP1/443-1436/11-3/NS).

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o pełną kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem usług sportowo-rekreacyjnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Ad 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jak stanowi art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Żeby zatem uznać daną czynność za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Ustawodawca na równi z odpłatnym świadczeniem, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy usług traktuje nieodpłatne świadczenie usług w przypadkach wymienionych w art. 8 ust. 2 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

W przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi (art. 8 ust. 2a).

Z art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy wynika, że opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza (w tym w szczególności m.in. do celów osobistych podatnika lub jego pracowników), jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu tych towarów.

Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie. Jeśli jeden z tych warunków nie jest spełniony podatnik nie powinien opodatkowywać takiego nieodpłatnego świadczenia usług.

Analizując natomiast pkt 2 ww. przepisu, należy zauważyć, że dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie związane będzie z prowadzoną działalnością gospodarczą, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jest jednak od konkretnych okoliczności, jakie w danej sprawie występują.

Ponadto wskazać należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nieodpłatne świadczenie usług (inne niż wskazane w pkt 1) na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika, bez względu na to, czy podatnikowi przysługiwało, czy też nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku.

Zatem, aby nieodpłatne świadczenie uznać za odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu, musi być ono świadczone na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika oraz cele osobiste podmiotów wymienionych w przepisie ustawy. Przy czym ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji potrzeb osobistych, można jednak przyjąć, że cele osobiste należy rozumieć jako cele prywatne, nie zawodowe. Wobec tego cele osobiste podatnika to cele inne niż związane z działalnością gospodarczą podatnika; potrzebami osobistymi są takie cele, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy, a zatem potrzeby osobiste to te, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy. Natomiast potrzeby pracownicze to takie, których spełnienie nie wynika z autonomii woli stron, ale do zaspokajania których pracodawca jest zobowiązany na podstawie przepisów prawa, np.: przepisów Kodeksu pracy, przepisów innych ustaw regulujących prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, postanowień zbiorowych układów pracy, postanowień, porozumień zbiorowych, przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia wynika, że Wnioskodawca oferuje usługi m.in. w zakresie zarządzania informacjami marketingowymi, informacjami o ryzyku i usługi płatnicze. Zatrudnia w tym celu pracowników m.in. na podstawie umów o pracę. Wnioskodawca nabywa od zewnętrznych usługodawców usługi sportowo - rekreacyjne (usługi fitness, wynajem hali sportowej, dostęp do basenu), a następnie nieodpłatnie świadczy wyżej wymienione usługi swoim pracownikom. Pracownicy nie ponoszą żadnych wydatków z tytułu korzystania z usług. Nabycie usług jest w pełni finansowane ze środków obrotowych E. Spółka nie korzysta w tym celu ze środków z ZFŚS.

Analiza przedstawionych we wniosku okoliczności oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów ustawy pozwala stwierdzić, że usługi świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz pracowników, które zostały przez Spółkę uprzednio nabyte od zewnętrznych podmiotów, stanowią usługi, o których mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy. Usługi te nie są usługami związanymi z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Wnioskodawcę, a służą jedynie celom prywatnym jego pracownikom. A zatem spełnione są warunki wynikające z art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy pozwalające na uznanie usług świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz pracowników w sposób nieodpłatny za usługi świadczone odpłatnie. Oznacza to, że Wnioskodawca jest zobowiązany do naliczenia podatku w związku z nieodpłatnym świadczeniem usług sportowo-rekreacyjnych na rzecz swoich pracowników.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Ad 2

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca usługi sportowo - rekreacyjne (usługi fitness, wynajem hali sportowej, dostęp do basenu), które świadczy nieodpłatnie na rzecz pracowników nabywa od zewnętrznych usługodawców. Dotychczas Spółka odliczała 75% podatku VAT naliczonego przy nabyciu tych usług co wynikało z zastosowania współczynnika VAT. Wnioskodawca nie dokonywał dotychczas analizy bezpośredniej alokacji kosztów do czynności dających prawo do obniżenia kwoty podatku należnego i nie dających prawo do obniżenia kwoty podatku należnego w odniesieniu do tych usług. W związku ze świadczeniem pracownikom nabytych usług, Spółka nalicza podatek VAT należny w stosunku do całości usługi świadczonej nieodpłatnie na rzecz swoich pracowników.

Wnioskodawca ma wątpliwości czy ma On prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o pełną kwotę podatku VAT naliczonego w związku z nabyciem usług sportowo-rekreacyjnych od zewnętrznych usługodawców.

Zgodnie z tym przepisem, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Wyrazem ścisłej zależności między uprawnionym odliczeniem podatku naliczonego, z wykonywaniem czynności opodatkowanych są regulacje zawarte w art. 90 ustawy o VAT, które w sposób techniczno - prawny uzupełniają generalną zasadę wyrażoną w wyżej cyt. art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Stosownie do postanowień art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

W myśl art. 90 ust. 2 ustawy, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Zgodnie z art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję tę ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Zarówno licznik, jak i mianownik proporcji ustalany jest w oparciu o obrót. To z obrotu bowiem wydziela się wartości potrzebne do wyliczenia.

Proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej (art. 90 ust. 4).

Przepis art. 90 ustawy wyraźnie wskazuje, że przedstawiony w nim sposób określenia kwoty podatku podlegającego odliczeniu poprzez zastosowanie proporcji, wyliczonej zgodnie z ust. 3 tego artykułu ma zastosowanie w sytuacji, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie z kwoty tego podatku takiej jego części, która dotyczy jedynie czynności opodatkowanych. A zatem w przypadku gdy podatnik ma możliwość przyporządkowania kwoty podatku z tytułu dokonanych zakupów towarów i usług, do czynności opodatkowanych nie ma potrzeby stosowania przez niego proporcji, o której mowa w art. 90. ust. 2 ustawy.

Z okoliczności przedmiotowej sprawy wynika, że zakupione usługi sportowo-rekreacyjne Wnioskodawca nabywa celem ich nieodpłatnego przekazania pracownikom. Jak ustalono wcześniej czynność przekazania usług na rzecz pracowników spełnia definicję odpłatnego świadczenia usług, w rozumieniu art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy. Przekazywane przez Wnioskodawcę usługi nie są wymienione w ustawie jako usługo korzystające ze zwolnienia od podatku, a zatem należy stwierdzić, że Wnioskodawca ma prawo do pełnego odliczenia podatku VAT z tytułu ich nabycia.

W konsekwencji, na podstawie przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z nabyciem usług sportowo - rekreacyjnch (usługi fitness, wynajem hali sportowej, dostęp do basenu), w celu ich przekazania pracownikom, w pełnej wysokości.

W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.