IPPP2/443-114/14-4/KBr

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony - przedstawione we wniosku z dnia 3 lutego 2014 r. (data wpływu 6 lutego 2014 r.) uzupełnionym w dniu 18 marca 2014 r. (data wpływu 20 marca 2014 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 6 marca 2014 r. Nr IPPP2/443-114/14-2/KBr (skutecznie doręczonym w dniu 11 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT transakcji zbycia lokalu mieszkalnego wykorzystywanego na cele działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 lutego 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT transakcji zbycia lokalu mieszkalnego wykorzystywanego na cele działalności gospodarczej.

Złożony wniosek został uzupełniony w dniu 18 marca 2014 r. (data wpływu 20 marca 2014 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 6 marca 2014 r. Nr IPPP2/443-114/14-2/KBr (skutecznie doręczonym w dniu 11 marca 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni prowadząca działalność gospodarczą w dniu 31 lipca 2009 r. kupiła lokal mieszkalny na cele działalności gospodarczej za kwotę 312.177,85 zł (291.755,00 zł netto + 20.422,85 zł VAT). Przy transakcji zakupu odliczyła podatek VAT w wysokości 7% wartości lokalu. Lokal został wprowadzony do ksiąg i amortyzowany. W trakcie użytkowania zostały poniesione nakłady na ulepszenie nabytego lokalu w wysokości 90.000 zł.

W 2013 r. Wnioskodawczyni postanowiła sprzedać lokal. W związku z tym wystawiła fakturę zaliczkową dnia 30 kwietnia 2013 r. oraz ostateczną dnia 10 maja 2013 r. w celu rozliczenia transakcji zbycia. Obydwie faktury zostały wystawione ze stawką podatku VAT w wysokości 23%.

Przy wyborze stawki opodatkowania podatniczka kierowała się zapisem art. 43 ust. 1 pkt 10a, który mówi, że zwolniona z opodatkowania jest dostawa budynków lub ich części w stosunku do której nie przysługiwało zwolnienie oraz punktu 10b - dokonujący dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki to były one niższe niż 30%. Podatniczka zarówno odliczyła podatek naliczony przy zakupie lokalu mieszkalnego, jak i poniosła wydatki na ulepszenie omawianego lokalu w kwocie przekraczającej 30% wartości początkowej.

Pismem z dnia 18 marca 2014 r. Wnioskodawczyni uzupełniła przedstawiony stan faktyczny i wskazała, że lokal opisany w złożonym wniosku był przedmiotem najmu, umowy najmu były zawarte w okresie od stycznia do grudnia 2011 r. Ulepszenia lokalu zostały przeprowadzone do dnia 29 grudnia 2009 r., nakłady z tego tytułu zostały poniesione w dniach 7 grudnia 2009 r. w kwocie 7.000 zł, 19 grudnia 2009 r. w kwocie 23.000 zł, 23 grudnia 2009 r. w wysokości 11.000 zł oraz 29 grudnia 2009 r. w kwocie 49.000 zł. Amortyzację omawianego lokalu rozpoczęto od stycznia 2010 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy słusznie do transakcji sprzedaży zastosowano stawkę podatku VAT w wysokości 23%.

Zdaniem Wnioskodawcy, zastosowanie stawki podatku VAT w wysokości 23% do transakcji sprzedaży lokalu mieszkalnego używanego dla potrzeb działalności gospodarczej jest poprawne, gdyż nakłady poniesione na ulepszenie przekraczają 30% jego wartości, a także przy zakupie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego - co jest zgodne z punktem 10a art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Towarami natomiast, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Co do zasady, stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacji, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia nie minęły co najmniej 2 lata.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Przy czym, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat, o czym stanowi treść art. 43 ust. 7a ustawy.

Z analizy powyższych przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas należy poddać badaniu zaistnienie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z dwóch podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Należy zauważyć, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Definicję pierwszego zasiedlenia zawiera art. 2 pkt 14 ustawy, zgodnie z którym, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków (budowli) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik (bądź podmiot trzeci) wybuduje obiekt, lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekroczą 30% wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało natomiast miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę, najem, które to czynności będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zauważyć należy, że zarówno sprzedaż, jak i dzierżawa, czy najem, wykonywane przez podatników podatku VAT są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Podkreślić należy w tym miejscu, że pojęcie "oddanie do użytkowania", o którym mowa w art. 2 pkt 14 ustawy, należy rozumieć jako objęcie faktycznego władztwa nad budynkami, budowlami lub ich częściami, możliwości dysponowania nimi, używania ich jak właściciel. Obiekty te nie muszą zostać faktycznie zamieszkane przez nabywcę, aby były oddane do użytkowania.

Zgodnie natomiast z dyspozycją art. 29 ust. 5 ustawy, obowiązującego do dnia 31 grudnia 2013 r., w przypadku dostawy towarów, której przedmiotem są budynki lub budowle trwale z gruntem związane albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższych przepisów jednoznacznie wynika, że co do zasady grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki, budowle lub ich części posadowione na tym gruncie. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzystać będzie ze zwolnienia od podatku.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawczyni w dniu 31 lipca 2009 r. kupiła lokal mieszkalny na cele działalności gospodarczej. Przy transakcji zakupu odliczyła podatek VAT w wysokości 7% wartości lokalu. Lokal został wprowadzony do ksiąg i amortyzowany. W trakcie użytkowania zostały poniesione nakłady na ulepszenie nabytego lokalu w wysokości 90.000 zł. W 2013 r. Wnioskodawczyni postanowiła sprzedać lokal. Ponadto ze złożonego wniosku wynika, że lokal opisany w złożonym wniosku był przedmiotem najmu, umowy najmu były zawarte w okresie od stycznia do grudnia 2011 r.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą opodatkowania dostawy ww. lokalu.

Analiza powyżej przedstawionych okoliczności prowadzi do wniosku, że dokonana przez Wnioskodawczynię dostawa lokalu, jaka miała miejsce w 2013 r. nie nastąpiła w ramach pierwszego zasiedlenia. Do pierwszego zasiedlenia w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 14 ustawy doszło z dniem oddania tego lokalu na podstawie zawartej w styczniu 2011 r. umowy najmu.

Tym samym spełniona została pierwsza z przesłanek niezbędnych do zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Spełniona została również druga przesłanka wynikająca z tego przepisu, gdyż pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą lokalu upłynął okres dłuższy niż 2 lata. Wobec tego jego dostawa korzystała ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w związku z art. 29 ust. 5 ustawy.

Z uwagi na fakt, że sprzedaż lokalu korzystała ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w związku z art. 29 ust. 5 ustawy, zatem analizowanie prawa do zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy jest pozbawione podstaw.

W świetle powyższych okoliczności, stanowisko Wnioskodawczyni w powyższym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.