IPPP2/443-1112/12-2/RR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 22 października 2012 r. (data wpływu 5 listopada 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego w przypadku świadczenia usług najmu - jest prawidłowe.

W dniu 5 listopada 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego w przypadku świadczenia usług najmu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca wraz z małżonką od września 2012 r., wynajmują nieruchomość na cele niemieszkalne polegające na prowadzeniu niepublicznej szkoły podstawowej. Nieruchomość należy do majątku osobistego podatników i objęta jest małżeńską wspólnością majątkową. Umowa najmu została zawarta przez obydwoje małżonków.

Wnioskodawca wraz z małżonką zadeklarował, że dochód z najmu będzie opodatkowany podatkiem zryczałtowanym. Całość przychodów z najmu zgodnie z oświadczeniem będzie rozliczana przez jednego z małżonków tj. Wnioskodawcę. Wnioskodawca i jego małżonka nie prowadzą działalności gospodarczej w zakresie najmu oraz są czynnymi podatnikami VAT z tytułu działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przepis dotyczący zwolnienia podmiotowego z podatku VAT dotyczy odrębnie każdego z małżonków uzyskujących przychód z najmu będącego przedmiotem wspólności majątkowej.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 113 ust. 1 zwalnia się z podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym dla 2011 r. kwoty 150.000 zł. Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności, ustawa nie wymienia więc małżonków jako odrębnej kategorii podatników. W konsekwencji, podatnikiem podatku VAT jest ten z małżonków, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu. Jeśli małżonkowie dokonali czynności wspólnie, to każdy z nich z osobna jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Umowa najmu zawarta przez oboje małżonków powoduje, że każdy z małżonków uwzględnia 50% należności wynikającej z tej czynności. Oświadczenie o wyborze formy opodatkowanania przychodów z najmu w całości przez jednego z małżonków nie przesądza o tym, komu przysługuje przymiot bycia podatnikiem VAT. Biorąc pod uwagę powyższe, małżonkowie, o ile każdy z osobna nie przekroczy limitu określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT będzie mógł korzystać ze zwolnienia podmiotowego z tytułu najmu domu na cele inne niż mieszkalne.

Potwierdzenie takiego stanowiska przewidują interpretacje Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 24 lutego 2010 r., nr IPPP1-443-1153/09-6/MP, z dnia 24 sierpnia 2009 r., nr IPPP1-443-602/09-2/JB, interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 9 listopada 2009 r., sygn. ITPP1/443-824/09/DM

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji (art. 113 ust. 2 ustawy).

Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1 (art. 113 ust. 11 ustawy).

Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną. Odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że świadczenie usług najmu wypełnia, określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, definicję działalności gospodarczej, jeżeli jest wykonywana w sposób ciągły do celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe).

W konsekwencji najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca wraz z małżonką od września 2012 r., wynajmują nieruchomość na cele niemieszkalne polegające na prowadzeniu niepublicznej szkoły podstawowej. Nieruchomość należy do majątku osobistego podatników i objęta jest małżeńską wspólnością majątkową. Umowa najmu została zawarta przez obydwoje małżonków. Strony zadeklarowały, że dochód z najmu będzie opodatkowany podatkiem zryczałtowanym. Całość przychodów z najmu zgodnie z oświadczeniem będzie rozliczana przez jednego z małżonków tj. Wnioskodawcę. Wnioskodawca i jego małżonka nie prowadzą działalności gospodarczej w zakresie najmu oraz są czynnymi podatnikami VAT z tytułu działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną, bowiem żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa.

Wobec powyższego podmiot świadczący usługę najmu będzie podatnikiem podatku od towarów i usług wówczas, gdy najem ten będzie wykonywał we własnym imieniu i na własny rachunek. Jeżeli przedmiotem najmu jest rzecz stanowiąca majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług, w okolicznościach wskazanych w art. 15 ustawy, będzie ten małżonek, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu, czyli ten, który dokonuje wynajmu we własnym imieniu (jest stroną czynności prawnej). Natomiast jeżeli małżonkowie dokonali czynności wspólnie, to każdy z nich z osobna jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W rozpatrywanej sprawie najem lokali odbywać się będzie na podstawie umowy podpisanej przez każdego z małżonków odrębnie w dowolnie ustalonej proporcji. Oznacza to, że na podstawie art. 15 ust. 1 i 2 ustawy, każdy z małżonków odrębnie będzie uznany za prowadzącego działalność gospodarczą w tym zakresie.

Mając powyższe na uwadze wskazać należy, iż przepis dotyczący zwolnienia podmiotowego z podatku VAT dotyczy odrębnie każdego z małżonków uzyskujących przychód z najmu będącego przedmiotem wspólności majątkowej. Wskazać jednak należy, iż przedstawionych okoliczności sprawy, mając na uwadze zapisy art. 113 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1 najwcześniej po upływie roku, licząc od końca roku, w którym stał się czynnym podatnikiem podatku VAT, tj. utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ale pod warunkiem, że wartość sprzedaży opodatkowanej (bez podatku) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty określonej w art. 113 ust. 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.